giovedì 30 giugno 2016

Na decision ëd conseguense eterne [Duminica 3 ëd Luj 2016]




Check this out on Chirbit

Ancheuj i lesoma un test da l’Evangeli scond Luca, l’episòdi che Gesù a manda për la prima vira ij sò dissépoj a nunsié l’Evangeli.
La mission dij stantadoi. “Ora, apress a ste còse, ël Signor a l’ha ancora stabiline d’àutri stantadoi, e a l’ha mandaje da doi a doi përchè a andèisso anans ëd chiel, an tute le sità e an tùit ij pais doa ch’a l’avìa da passé. A disìa: “La mësson a l’é granda, ma a-i na j’é pòchi ch’a sio dispòst a travajé; preghé donca ‘l Signor dla mësson, ch’a possa ‘d travajeur ant ij sò camp. Adess andé: iv mando tanme d’agnej an mes ai luv. Porteve nen d’arzan, nì la borsa da viagi o n’àutra pàira ‘d sàndole, e fermeve nen a ciaciaré për la stra. Quand ch’i intre ant la ca ‘d quajdun, comense a dì: “La pas a sìa a sta ca!” S’a-i é lì quajdun ch’a na sia degn, la pas ch’i j’àugure a l’avrà sò efet, se nò, la pas a artornrà a vojàutri. Passé nen da ca an ca: stè mach ant un sol leugh. Mangé e bèive lòn ch’av butran dëdnans. Sté nen lì a limocé quand ch’a v’ufrisso d’ospitalità, përchè coj ch’a travajo a mérito soa paga. S’i intre ant na borgià e la gent av dà ‘l bin-ëvnù, mangé tut lòn ch’av sarà presentà. E varìje ij malavi ch’a-i saran, e dije a la gent: “Ël Regn ëd Nosgnor a l’é rivà davzin ëd vojàutri”. Ma s’i intre ant na borgià e la gent a v’arsèiv nen, seurte an le stra e dije parèj: “Fin-a la póer ëd vostra borgià ch’a l’é tacasse ai nòstri pé i la sopatoma vìa. Contut i l’eve da savèj ch’ël Regn ëd Nosgnor a l’era rivà davzin ëd vojàutri [e i l’eve arfudalo]. E iv diso ch’ ël dì dël giudissi a sarà pì soportabil për Sòdoma che për cola borgià” (Luca 10:1-12).
I vorìa ch’i concentrèisso nòstra atension an sl’ùltim vers, ch’a dis: “E iv diso ch’ ël dì dël giudissi a sarà pì soportabil për Sòdoma che për cola borgià” (Luca 10:12).

La dëstrussion dle Sità ‘d Sòdoma e ‘d Gomòrra, ch’a l’é n’esempi ësclint dël giudissi ‘d Nosgnor an sla gramissia uman-a, a fà në spich ëspecial ant ël lìber dla Génesi. Ant ël test biblich d’ancheuj i vëddoma coma ch’a sia ‘dcò dovrà ant l’evangeli për mostrene na lession ëd pèis, e coma ch’a Gesù a l’aplica a sò ministeri.

A l’é nen na surprèisa ch’i sentoma dj’arson ëd Sòdoma ant ël Testament Vej fin-a anans ch’as parla ‘d lòn ch’a l’é capitaje a costa sità an Génesi 19. Pr’ esempi, Levitich 18 a comanda a Israel ëd pa nen pijé part a la sòrt ëd pecà dël sess ch’a j’ero praticà an Canaan, përché coj pecà-lì a l’avrìo possà Nosgnor a taparé vìa ij cananita da cola tèra. La condan-a dl’omosessualità (v. 22) e dl’ansest (6-18) a l’avrìa bin tòst arciamà a la ment Sòdoma, an butand an evidensa che Israel a l’avìa nen da dventé parèj ëd coj che Nosgnor a l’avrìa giudicà con na pieuva ‘d feu e ‘d sorfo ant ij dì ëd Lòt.

L’amonission ëd Nosgnor a l’era nen mach adressà a Canaan, ma ‘dcò a j’àutre nassion, ch’a l’avrìo fàit l’istessa fin ëd Sòdoma, s’a l’avèisso përseverà a fé ij sò pecà. Geremìa, pr’ esempi, a l’aplica costa amonission a Edom (49:17-18). A frapa special, contut, coma ij profeta a faso ‘d régola ‘l paragon an tra la comunità dl’Aleansa e Sòdoma e Gomòrra. Isaìa 1:10 a s'adressa ai cap d’Israel coma “ij cap ëd Sòdoma” e ai sò sitadin coma “la gent ëd Gomòrra”, përché j’Israelita a j’ero dventà fin-a pì gram che Sòdoma, e che për lòn a l’avrìa bin merità l’esili.

Combin che Sò pòpol a l’avìa dëspresialo, Nosgnor a l’é nen dësmentiasse ‘d lor ant l’esili. Al opòst, a l’ha mandaje ‘l Messìa për ancaminé Sò regn. A diferensa dij Sodomita, coj ch’a vivìo durant ël ministeri ëd Gesù an sla tèra, a l’avìo bin scotà sò apel al pentiment. La question ëd nòst test dl’evangeli a l’é donca costa: Se ‘l Messia e ij sò avertiment, lor a jë scoto, l’arzultà ch’a n’avran a sarà ‘d gran’ benedission (Luca 10:1-9). Ma s’a l’avèisso arfudà la paròla dël Crist e dij sò apòstoj, sò destin ëd lor a sarìa stàit bin pes ëd col ëd Sòdoma, përché cola paròla a l’han bin sentila da la boca midéma ‘d Gesù (vv. 10-12).

Costa amonission a val ëdcò për nojàutri ancheuj. S’i restoma ant ij nòstri pecà e i arseivoma pa nen ël Crist, is trovroma ant na condission bin pes ëd cola ‘d Sòdoma. Tuti a son donca ciamà al pentiment e fidesse an Chiel.

La prima dle 95 tesi dl’Arformator Martin Lùter a dis: “Quand che nost Signor e Magister, Gesù Crist a l’ha dit: “Pentive!”, chiel a l’ha ciamà che la vita antrega dij cristian a sia un-a ‘d pentiment”. L’aplicassion che ‘l Crist a fà dla dëstrussion ëd Sòdoma a n’arcòrda ch’i faso minca dì n’esam ëd cossiensa e ch’i viro le spale a lòn che Nosgnor a considera ‘n pecà. Costa aplicassion a n'arciama a la ment ël destin ëd coj ch’a arfudo l’Evangeli. I l’oma da pijé bin an sël sério che dëdnans a l’anunsi dl’Evangeli nostra decision a l’ha ‘d conseguense eterne.

3 'd Luj 2016 - Duminica apress Pancòsta ch'a fà set2 Re 5:1-14Salm 30Galati 6:1-16Luca 10:1-11, 16-20

Orassion - Nosgnor! Ti t l'has mostrane a osservé ij tò comandament për l'amor anvers ëd Ti e 'd nòst pròssim; acòrdane la grassia 'd tò Spirit Sant, che nojàutri i sia consacrà a Ti ëd tut nòst cheur, e an comunion fraterna d'amor ancreus; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna coj Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

sabato 25 giugno 2016

Son-ne ‘d cristian “ëd diverse categorìe”? (Duminica 26/6/2016)




Check this out on Chirbit

Esse ‘n cristian ancheuj a veul dì tut e a veul dì gnente, coma ch’as dis… A-i era ‘n temp ant ij nòstri paìs che tuti as disìo ch’a j’ero ‘d cristian - foravia che ‘d quaj “feja nèira”, magari ëd quaj “comunista” ch’a së sforsava d’avèj na certa coerensa con l’esse “sensa Dé” o “mangiaprèive”, coma ch’a l’era d’òbligh antlora pr’ ij comunista. Ma i savoma bin coma peuj a andasìo le còse, s’i lesoma ij racont ëd Guareschi con Peppone e Don Camillo… E peuj a j’ero “ij Barbet”, che la gent a disìa ch’a l’ero “nen cristian” coma se ij cristian a fusso mach coj ch’a rendo l’ubidiensa a l’istitussion e a le tradission catòliche roman-e. Grassie a Nosgnor, contut, cola situassion i l’oma lassasla a le spale squasi dël tut: la modernità a l’é nen tuta da campesse vìa... Soens le tradission a son forsà a arformesse, dzurtut s’as leso ‘d manera critica, coma ch’a l’é giust.

Nassù ‘nt un pair catòlich, batesà e cresimà, chërsù ant na famija ‘d tradission cristian-a, la pì part dij piemontèis a podrìo dì lòn ch’a disìa Benedetto Croce: “I peudrio nen dì ch’i son nen cristian”  ("Non posso non dirmi cristiano"), ma lolì a-j fà nen ëd cristian conforma la paròla ‘d Nosgnor.  An efet, s’i pijoma com arferiment dl’esse cristian nen tant la tradission ma cola ch’as podrìa ciamesse: “la costitussion dij cristian” visadì ël Testament Neuv, i vëddoma che l’esse ‘d cristian génit a sia “na militansa”, n’angagg ëd nostre përson-e, un “seguité Gesù” ëd manera cossienta e anformà coma ‘d dissépoj ch’a séguito sò magister, un magister ëd vita. S’as leso, an efet, ij vangej, a l’é ciàir ch’a l’é nen possibil d’avèj diverse categorie ‘d cristian. A-i son nen ëd cristian “normaj” e ‘d cristian ch’as peudo ciamesse “sant”, ma mach ëd pecator salvà për grassia ch’a mostro soa arconossensa ‘d lor an seguitand con gòj la volontà ‘d Nosgnor. Dl’istessa manera a-i son nen ëd “làich” e ‘d “prèive”, ma mach ëd cristian ch’a l’han dj’incarich divers conform a la vocassion ch’a l’han arseivù da Nosgnor. Parèj i l’oma nen vàire categorie ‘d cristian: ëd prima, dë sconda o ‘d tersa categoria, ma mach dij cristian ch’a veulo esse seri e giudissios ant ël seguité Gesù coma sò Signor e Salvator. Tut ël rest a l’ha gnun valor, a conta nen.

I podoma vëdde sossi ant un epidòdi dl’evangeli andoa Gesù a ancontra ‘d gent ch’a veul seguitelo. Tutun, quand che Gesù a-j buta 'dnans la serietà e l’angagi dl’esse sò dissépoj, a tiro fòra dlë scuse che pròpi a stan nen an pé. An efet Gesù a-j lassa andess-ne via, ch’as na vado pura përché, a dis, a son ëd gent che “a van nen bin pr’ ël Regn ëd Nosgnor”! 

Lesoma lòn ch’a dis l’evangeli.

Andeje dapress a Gesù. “E a l’é rivà che mentre ch’a l’ero për stra, a l’han trovà n’òm ch’a dis a Gesù: ‘It seguiterai, Signor, daspërtut andoa ch’a t’andras!’. Ma Gesù a l’ha rësponduje: ‘Le volp a l’han ëd tan-e, e j’usej dël cél a l’han ëd nì, ma ‘l Fieul ëd l’òm a l’ha gnanca andoa pogé la testa”. Peuj Gesù a dis a n’àutr: “Venme dapress”; e sto-sì a-j rëspond: “Signor, lass-me prima andé a sotré mè pare!”. E Gesù a-j rëspond: “Lassa ch’a sio ij mòrt a sotré ij sò mòrt, ma ti va a nunsié ‘l Regn ëd Nosgnor”. N’àutr a l’ha dije: ‘I t’andrai dapress, ma lass-me prima andé a dì adieu a mia famija’, Gesù a l’ha rësponduje: ‘Chionque a dà man a la slòira e peuj a varda andaré, a va nen bin për ël Regn ëd Nosgnor’” (Luca 9:51-62)

Ël prim 

N’òm as presenta dëdnans a Gesù e a-j dis: ‘It seguiterai, Signor, daspërtut andoa ch’i t’andras!’ Che ‘d fej! Che ‘d dedission! A sarìa na maravija d’avèj sèmper dij cristian parèj! Pura, Gesù as na lassa nen ampressioné. “Lasselo pa pì scapé, lasselo pa pì ‘ndé vìa!” I dirìo nojàutri. Nò, Gesù a-j presenta ‘d condission csì radicaj e strèite për andeje dapress che a-j fà cambié d’idèja! An efet, Gesù a veul buté a la preuva soa sincerità e a-j stërma nen che andèje dapress a veul dì andé ‘ncontra a dificoltà nen tant bele. A-j rëspond: “Le volp a l’han ëd tan-e, e j’usej dël cél a l’han ëd nì, ma ‘l Fieul ëd l’òm a l’ha gnanca andoa pogé la testa”. Vera: a l’é nen sèmper belfé d’andèje dapress a Gesù. Chi ch’a veul felo a l’ha da esse dispòst a dëstachesse dai beni dë sto mond. La ca, le proprietà, ël lusso, le vacanse… tut a l’ha da passé an scond pian pr’ ël cristian e d’esse pront a fene a men-o. I nìj a son ëd residense provisòrie, bon-e mach për na stagion. Gesù a l’avìa nen na residensa fissa. Soens a deurmìa sota le stèile. A l’avìa nen ëd còfo pien ëd ròba da portesse dapress. “ël Fieul ëd l’òm a l’ha gnanca andoa pogé la testa”. Vera, ij beni dë sto mond i-j n’oma da manca. Nosgnor a peudrìa ‘dcò dene tante benedission materiaj, ma lòn ch’an dà a l’ha sèmper da esse butà a disposission ëd soa càusa. I lo podoma nen pretende. Nòstra priorità e bin pì grand a l’han da esse “la ca dël cél”, pa nen cola dë sta tèra. “I l'oma nen ansissì na sità stabil, ma i arsërcoma cola ch'a l'é a vnì” (Ebreo 13:14), a dis l’Apòstol.

Lë scond

La sconda person-a dla conta Gesù a la va a serché da chiel istess. “Gesù a dis a n’àutr: “Venme dapress”; e sto-sì a-j rëspond: “Signor, lass-me prima andé a sotré mè pare!”. E Gesù a-j rëspond: “Lassa ch’a sio ij mòrt a sotré ij sò mòrt, ma ti va a nunsié ‘l Regn ëd Nosgnor”. Che d’espression dròla! Quand ch’as ciama la gent a fé ‘l sò dovèj as sento soens ëd répliche ch’a son mach dë scuse, ma an ësto cas-sì a podrìa bin disse ch’a sìa quajcòsa ‘d rasonèivol: “I l’hai prima d’andé a la sepoltura ‘d mè pare!”. Gnun a podrìa nen dì che cola-lì a fussa nen na rason vàlida. A l’é nòstr dovèj ëd fé j’onoranse funeràrie e ‘d sicur ëdcò pijene soen ëd nòst pare e nòstra mare quand ch’a son vej. Contut, an col cas-lì, ël pare ‘d col òm a l’era bin viv. Lòn ch’a antendìa a l’era pitòst: “I vnirai con ti, Gesù, quand che mè pare a-j sarà pì nen: adess i l’hai i l’hai tant da fé, adess i l’hai da pijeme soen dl’aministrassion dl’asienda ‘d famija…”. J’afè dë stò mond per tanti a son na priorità, a l’han ëd precedensa, ma Gesù a dis che cost mond a l’é ‘l valor pì amportant mach për coj ch’a son mòrt ant lë spirit. Pr’ ël cristian ël travaj a l’é ‘d sicir amportant, a l’é ‘d sicur na vocassion, ma a  l’é nen la prima ròba. Anans ëd tut a ven la càusa ‘d Crist, dé glària a Nosgnor. Për col òm “andé a sotré sò pare” a l’era mach na scusa ch’a dasìa a vëdde che për chiel j’anteresse materiaj a l’ero lòn ch’a-j dava l’importansa pì granda. Gesù a-j dis: “Lassa che ‘l mond as pija soen dij sò afé. Prediché ‘l regn ëd Nosgnor, për nojàutri a l’é lòn ch’a conta da pì.

Ël ters 

“N’àutr a l’ha dije: ‘I t’andrai dapress, ma lass-me prima andé a dì adieu a mia famija’. I l’oma sì na situassion ch’a l’é dròla përdabon. A smija che Gesù a veuja nen che coj ch’a veulo andeje dapress a vado a dije adieu a soa famija ‘d lor. A l’é nen parèj. Ël fàit a l’é che ambelessì i l’oma n’òm ch’a l’é malsicur, stantant. Anans d’andeje dapress a Gesù, chiel a vorìa controlé bin lòn ch’a l’avrìa podù pensene soa famija, j’àutri. Cola ch’a l’era l’opinion ëd soa famija a propòsit ëd soa decision ëd dventé ‘n cristian? Për lòn a l’avrìo podù bin critichelo, e lolì chiel a l’avrìa nen soportalo. Për chiel, l’opinion dj’àutri a l’era bin ëd pèis. Lòn ch’a l’avrìo podù dije j’amis? A l’é soens l’istess ancheuj për tanti. A-i é ‘d përson-e ch’a sarìo anteressà a la fej cristian-a, ma ch’a l’han tëmma che j’àutri, la gent, për lon, a podrìo criticheje, o magara pijelo an gir. Për lòr, d’ esse acetà da la società a l’é ‘n valor primari ch’a ven anans ëd tut. Contut, për ël cristian, a conta nen lòn ch’a podrìo pensene la gent, ma lòn ch’a pensa Nosgnor.  A dis: “Ch’a penso o ch’a diso pura lòn che veulo; i sai an chi i l’hai chërdù. Për mi a l’ha motobin pì d’importansa che Nosgnor a m’aceta. A-i n’anfà gnente ‘d conformeme a sto mond: lòn ch’a l’ha pì amportansa a l’é conformeme a la volontà arvelà ‘d Nosgnor.  

Donca, esse ‘n cristian a l’é na ròba séria, n’angagi ëd vita, quajcòsa ch’a l’ha d’avèj n’importansa primaria, ch’a dev esse butà al prim pòst. O lolì o gnente. Gesù a lo dis ciàir ambelessì: “Chionque a dà man a la slòira e peuj a varda andaré, a va nen bin për ël Regn ëd Nosgnor’. A l’é nen question d’esse “un prèive” o “un sant”. L’esse cristian a l’é nen quajcòsa ch’as peussa butelo an nòstra vita tanme ‘n sovramòbil, un ciapapóer, na tradission ëd nòstra coltura. Gesù an dis ancheuj “o tut o gnente”. A l’é nen un “optional” coma ch’as dis. S’a l’é fàcil, un belfé, s’a l’é còmod, a val pròpi gnente e a serv a nen dëdnans a Nosgnor. 

La modernità ambelessì a l’ha donca un bon efet: as peul nen esse ‘d cristian “basta ch’a sìa”, ma coma ch’a dis nòstra “costitussion”: la Paròla scrita ‘d Nosgnor. A l’é tanme travajé a la slòira. Vardoma nen sèmper andarè për vëdde lòn ch’ l’oma fàit e ch’a finissa ‘l pì tòst possibil. La salvëssa a l’é nen “a bon mercà”: a venta d’avej n’angagi séri. A podrìa bin desse ch’i sio nen adat, ch’i andoma nen bin për seguité Gesù. Ma a-i é gnun-a àutra strà ch’a sìa pì fàcil e ch’a men-a a la vita. S’i vorsoma na vita ch’a val la pen-a ‘d vive e ch’a l’àbia na dimension eterna, i l’oma da andeje dapress a Gesù, ël Salvator, ël Signor, pijelop an sël sério. Vera, l’esse crtistian a l’ha da esse gnente da men-o che na ròba séria.


Leture bìbliche dël lessionari - 26 ëd giugn 2016 - Duminica ch'a fà ses apress Pancòsta - 
2 Re 2:1-2, 6-14Salm 77:1-2, 11-20Galatian 5:1,13-25Luca 9:51-62

Orassion: Nosgnor tut-potent! Ti 't l'has edificà Toa Cesa an sël fondament dj'apòsoj e dij profeta e Gesù Crist a l'é soa pera d'àngol: acòrdane d'esse giontà ansema ant l'unità dlë Spirit për soa dotrina 'd lor, parèj che nojàutri i sia un templ sant che Ti 't agradisse; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e ch'a regna con ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.


venerdì 17 giugno 2016

Ël diav a peul nen stërmé la coa [Duminica 19/6/2016]


Check this out on Chirbit
Quand ch’as parla ancheuj dël diav la gent as buta a grigné e a në sbefia përchè ch’a chërd che cola dl’esistensa dël diav a sia mach na superstission ëd na vòta. S’i vardoma, pr’ esempi, un vocabolari dla lenga piemontèisa i trovoma bin ëd dosen-e d’espression e ‘d proverbi ch’a s’arferisso al diav. A son d’espression figurative motobin anteressante che nen ëd ràir a fan rije. I l’oma pr’esempi: “Ël diav a peul nen stërmé la coa”, o “Chi ch’a s’ambarca con ël diav a deuv navighé an soa companìa”, o ancora: “Ël diav a cassa daspërtut”.

Contut, ancheuj, la gent a chërd ëd podèj dëspieghé “ëd na fasson sientifica” coj fenòmeni che na vòta as chërdìa ch’a-i fussa darera ‘l diav. Vera, nen tut ël mal ch’a capita a l’é cissà dal diav: a-i son ëdcò d’àutre rason, ma i dovrio nen esse tant sicur che la siensa a peussa dëspieghé tut. An efet, ancheuj ëd la siensa as na fà n’àutra religion e a-i son tanti ch’a chërdo a la siensa ëd na fasson tant dogmàtica che gnanca j’òm ëd siensa a-j chërdo parèj. Se peuj i tenoma cont che ancheuj tanta gent a séguita la filosofìa materialista e rassionalista, ch’a son ëd filosofìe ch’a j’ero ‘dcò ant l’antichità, përchè mai cole filosofie-lì a dovrìo esse considerà pì bon-e dla fej cristian-a biblica? Përchè mai dovrìa-lo desse tant pì ‘d crédit a coj filòsof-lì che a Nosgnor Gesù Crist e a la sapiensa dla Bibia? An efet ël pensé dla Bibia a dirìa che le filosofìe ch’a son tant ëd mòda ancheuj a rendo la gent dël tut bòrgna, òrba, riguard a le realità dlë spirit, e lolì a l’é motobin tragich përchè parèj chi ch’as fërma a la matèria as rend da chiel istess na piàita fàcil ëd fòrse che gnanca as na rend cont ch’a-i son, e a robata ant le grinfe pròpi ëd col ch’a n’arnega l’esistensa. As dis che un-a dle strategìe pì d’efet dël diav a l’é ‘d fé chërde che chiel a esista nen. Tant ch’a l’é vera sòn, che as podrìa bin disse ch’a venta pròpi esse ‘d bòrgno për arneghé ij ravagi ch’a fan le fòrse demonìache ant tute le bande ‘d nòst mond. A l’é pròpi vera che ‘l diav as fica an tùit ij canton dla società uman-a, a ambroja la gent con ëd busiardarìe e a-j men-a a la perdission.

Ant la letura biblica dl’evangeli ch’i lesoma ancheuj, e ch’a fà part ëd cole ch’a son lesùe sta Duminica-sì i trovoma Gesù che a variss, ch’a libera, n’òm da la possession demonìaca ch’a-j fasìa ‘d ravagi ant soa vita. I podrìo dé ‘l titol a costa conta: “Ant le grinfe dël nemis ëd Nosgnor”. A sarìa bin armarché sùbit ch’ël segn ëd la possession demonìaca a l’é nen ëd sòlit lòn che magara as vëd ant ij film dl’oror e che i trovoma an sta conta, ma na società antrega a podrìa esse bin controlà da fòrse malèfiche ëd na fasson ch’a podrìa essere considerà “la nòrma” an ësto mond. An efet un dij segn che na person-a o na società a l’é anfestà da demòni a l’é soa oposission pregiudissial anvers Gesù Crist e a Nosgnor, ël Dé ver e viv. Lolì a l’é gnun-a surprèisa.

Lesoma antlora la conta, e peuj i faroma na quaj considerassion.
Varision d’un andiavlà a Gerasa.  “[Gesù] A l’han peuj tocà tèra ant la region dij Gerasen, ch’as treuva visavì dla Galilèa. E quand ch’a l’é calà a tèra, a l’é vnuje a l’incontr n’òm ëd cola sità che già da temp a l’era ampossessà dai demòni e ch’as n’andava ‘n gir sensa vestimente. A stasìa nen ant le ca, ma ant le balme ch’a l’ero dovrà coma ‘d tombe. Quand che col òm a l’ha vëddù Gesù a l’é butasse a crijé e a l’é campasse a tèra dëdnans a chiel, disand a àuta vos: “Còsa i-é lo fra mi e ti, Gesù, Fieul dël Dé sovran? It prego: tormentme nen!”. Përchè Gesù a l’avìa già comandà a lë spirit malign ch’a seurtissa da col òm, përchè ch’a s’era ampossessasse ‘d chiel già da ‘n pes, e combin che col òm a fussa gropà ‘d caten-e e tnù ai fer, a na rompìa le liure, e ij demòni a lo portavo vìa ant ël desert. Gesù a l’ha ciamaje: “Com has-to nòm?” e a l’ha rësponduje: “Legion!” përchè diversi demòni a l’ero intrà an chiel. Ij demoni a seguitavo a supliché Gesù ch’a-j dèissa nen l’órdin d’andé a l’infern. Ora, a-i era ansilì un grand ëstrop ëd crin ch’a pasturava an sla còsta dla colin-a e lo pregavo ch’a-j dèissa licensa d’intré andrinta a coj crin, e a l’ha dajla. Antlora ij demòni, an sortand da col òm, a son intrà ant ij crin; e lë strop a l’é campasse da l’àut an bas ant ël lagh e a l’é niane. E quand che ij crinaté a l’han vëddù lòn ch’a l’era capità a son scapasse e a son andàit a contelo ant la sità e ant le campagne. La gent antlora a l’é seurtìa për vëdde lòn ch’a l’era rivà, e a son ëvnùit da Gesù. A l’han trovà l’òm ch’a l’ero seurtije ij demòni ch’a l’era setà ai pé ‘d Gesù, vestì e ‘d bon giudissi, e a l’han avune tëmma. Coj ch’a l’avìo vëddù ‘l fàit, a l’han contaje coma l’andiavlà a l’era stàit liberà. Antlora, tuta sta furfa, vnùa da diversi leugh davzin dij gerasen, a l’ha pregà Gesù ch’a s’artirèissa da lì, për motiv ch’a l’avìa bin fòrt butaje tëmma. Parèj Gesù a l’é torna montà ant la barca, e a l’é tornass-ne. L’òm ch’a l’ero seurtije ij demòni a lo pregava ëd podèj resté ansem a chiel; ma Gesù a l’ha mandalo vìa disandje: “Torna a toa ca, e conta dle gran còse che Nosgnor a l’ha fate”. Antlora col òm a l’é andass-ne për tuta la sità e a fasìa conòsse a tuti lòn che Gesù a l’avìa faje” (Luca 8:26-39).
An costa conta i podoma amprende tant al riguard dij spirit malèfich ch’a fan ëd le creature uman-e soe piàite për ruineje dël tut. Con i disìa, ste fòrse as presento nen sèmper ëd na fasson sì dramàtica coma an costa conta. Le fòrse malèfiche ch’a son “an control” ëd cheur, ëd ment e’d còrp a peudo esse ëd diversa sòrt. Chi ch’a l’ha avù da fé con coj ch’a son ëd piàite dl’alcol, dla dròga o ‘d qual fòrsa ‘d distrussion, conte coma cola d’ancheuj a-j ven-o nen coma ‘d suprèise: a san bin ch’a l’è prope parèj.

A l’é mach Gesù Crist ch’a peul liberé con efet da le fòrse ch’an rendo sogetà për fene andé contra Nosgnor e contra soa càusa e che a la fin a son për nòstra distrussion. Ij nemis mortaj dj’uman a son tanti. Contut, coj ch’as sogeto al govern ëd Crist a treuvo la vera libertà, ma coj ch’as sogeto a la ditatura ‘d Sàtana, bin ch’a sìo lustrà, adulà con ëd promësse anciarmante, an realità a son crasà an mila maniere.

Che ‘d consolassion granda pr’ ël cristian, tutun, che tùit ij podèj dël top a peudo fé gnente contra ‘l Signor Gesù e che, a l’opòst, a l’é Gesù ch’a peul controleje e craseje.

A l’avìo gnun-a arconossensa anvers a Gesù coj ëd la sità ‘d Gerasa ch’a l’avìo vëddù Gesù sacrifiché ij sò pressios crin ëd lor an cambi ëd la varision d’un òm. A l’avìo dàit pitòst la preferensa a coj crin përchè a-j dasìo tant da vagné ‘d sòld. A lor a-j na fasìa gnente dla condission ëd col sò consitadin. A l’é për lòn ch’a mando via Gesù da soa region ëd lor. D’àutri, contut, a speto Gesù con motobin ëd gòj: a comprendo che ij ver tesòr a son coj ch’a dà Gesù, ël Crist, ël Salvator dël mond. Ij tesòr dël Crist a podran mai pì ess-ne portà via. A son ël present ëd la moisericòrdia 'd Nosgnor për tuti coj ch'a arsèivo Gesù Crist coma 'l sò Signor e Salvator ëd lor.

Orassion: Nosgnor! Fà che noi i l'àbia sèmper d'amor e 'd riverensa për Tò Nòm sant, përché Ti 't chites mai ëd giuté e governé coj ch'it l'has butà dzura 'l fondament frem ëd Toa misericòrdia; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e on lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

Leture bìbliche dël lessionari - 19 ëd Giugn 2016 - Duminica apress Pancòsta ch'a fà sinch
1 Re 19:1-4, (5-7), 8-15a; Salm 42 e 43; Galati 3:23-29; Luca 8:26-39

venerdì 10 giugno 2016

Sota lë scur ëd n’eclisse (Duminica 12 ëd Giugn 2106)




Check this out on Chirbit


I l’eve mai vardà n’eclisse dël sol? N’eclisse a l’é ‘n fenòmeno ch’a-j riva ‘d ràir, andoa che la lun-a as buta antrames la tèra e ‘l sol e a lo stërma. Antlora, ant ël còno d’ombra ch’as fòrma, tut a ven ëscur, sòmber, e fin-a frèid. A dura nen tant, ma a fà sò efet. Un cit satélit a l’é pro da bloché la lus d’un grand àster coma ‘l sol. Pensoma a còs a sarìa se cola scurità, col top, a durèissa nen mach des minuta ma për un bel pò ‘d temp. Sensa la lus dël sol, la vita midema a sarìa pì nen possibil. Për lòn I podrìo pensé, magara, a na s-ciassa capa ‘d nivole scure ch’as na va mai vìa e ch’a rend tut ëscur e frèid, ël top ëd la mòrt.

Përchè ch’iv diso tut sòn? Mach për fé la considerassion che për tanta gent ancheuj a l’é Nosgnor, ël Dé ver ch’a viv, ch’a l’é eclissasse da soa vita ‘d lor. Nosgnor a l’é parèj ëd la lus dël sol, përchè ch’a l’é la sorgiss ëd la vita e ‘d tut lòn ch’a l’é bon e bel. Lor-lì a son tant costumasse a vive ant la scurità e ant ël frèid che nen mach a san pì nen lòn ch’a sìa vive an comunion con Nosgnor, ma fin-a a lo mepriso e a lo arnego.

La “lun-a” e le s-ciasse “nivole” ch’a lo stërmo da soa vita ‘d lor a l’ha un nòm precis. Ëdcò col tèrmin-lì a l’é eclissasse da soa cossiensa ‘d lor, a lo dovro pì nen o, s’a lo dovro, a l’intendo pì nen coma ch’as dovrìa. Cole nivole nèire ch’a në stërmo Nosgnor e ch’an separo da Chiel a së s-ciamo “ël pecà” o “pëccà”. Ël pecà a l’é na question tant séria, tant grèva, ch’a podrìa disse la maledission pr’ ecelensa ch’a pèisa dzura dla società uman-a e dzura dla testa ‘d mincadun ëd nojàutri uman, përchè ch’a l’é la sorgiss ëd tùit ij sagrin ch’i l’oma. Pensomje bin! Ëd sòn l’Evangel a veul fene rendse cont. E a l’é pròpi për liberene da la maledission dël pecà ch’a l’é vnùit and cost mond ël Salvator Gesù Crist.

Ant l’episòdi dl’Evangeli ch’i lesoma ancheuj, i trovoma na fomna che Gesù a l’avìa dëscariala da ‘n grev pèis ch’a l’avìa an sle spale, ch’a l’avìa liberala da na vita che chila a podìa pì nen sustnì. Tanta ch’a l’era la gòj e l’arconossensa che për lòn che Gesù a l’avìa faje che… Vardé ‘n pò lòn ch’a fà. Lesoma cost tòch dl’evangeli e peuj i faroma na quaj considerassion an s’ lòn ch’a l’é ‘l pecà.
"Ora, un dij farisé a l’ha anvità Gesù a mangé con chiel. Gesù a l’é intrà a ca dël farisé e a l’é butasse a tàula. A-i era ant la borgià na fomna ch’a l’era [considerà] na pecatriss [ëd prima categorìa]. Cand ch’a l’ha savù che Gesù a l’era a tàula a ca dël farisé, a l’ha portaje n’àmola d’albaster pien-a ‘d përfum ëd gran valor, peuj, an piorand, a l’é anginojasse darera ‘d chiel. Soe lerme a cascavo giù an sij pé ‘d Gesù, e chila a-j suvava con ij sò cavèj e a j’onzìa con ël përfum ch’a l’avìa portà. Ël farisé ch’a l’avìa anvità Gesù, an vëdand lòn, a l’ha pensà: “Se sto-sì a fussa ‘n profeta, ëd sicur a savrìa che sòrt ëd fomna ch’a l’é cola ch’a lo toca e che vita ch’a fà: a l’é “na pecatriss”. Gesù a-j dis al farisé: “I l’hai da dite na ròba”. Chiel a-j rëspond: “Dime pura, magister”.  “Un creditor a l’avìa doi debitor; un ëd lor a-j dovìa sinch-sent dné, e l’àutr sinquanta. Coma ch’a l’avìo nen ëd che pagheje, a l’a armëttuje a tuti e doi ij sò débit. Dime ‘n pò: col ch’a l’é ëd coj doj ch’a-j vorà pì bin?”. Simon a-j rëspond: “I penso ch’a sìa col ch’a l’avìa ‘l débit pì grand”. Gesù a-j dis: “Bin dit!”. Antlora, virandse vers la fomna, a dis a Simon: “Vëddes-to sta fomna? I son entrà a toa ca e ti tl’has nen dame d’eva për laveme ij pé; ma chila a l’ha bagname ij pé con soe lerme, e a l’ha suvaje con ij sò cavej. Ti ‘t l’has nen arsevume con un basin, chila, a l’opòst, apress ch’i son intrà, a l’ha nen chità ‘d baseme ij pé. Ti tl’has nen onsume la testa d’euli, ma chila a l’ha onzume ij pé con ëd përfum. Për col motiv it diso ch’ij sò pecà, ch’a son tanti, a-j son armëttuje: a l’é për lòn che chila a l’ha mostrà tant amor, e col che pòch a l’é armëttuje, a mostra pòch amor. E peuj a dis a la fomna: “Ij tò pecà at son përdonà”. E coj ch’a l’ero ansem a chiel a tàula a son butasse a dì fra ‘d lor: “Ma chi é-lo sto-sì ch’a përdon-a fin-a ij pecà?”. Gesù, a la fin, a l’ha dije torna a la fomna: “Toa fej a l’ha salvate: vatne an pas!”.
Lòn ch’a l’é ‘l pecà? Nòstra coltura a l’ha dëstorzune e minimisà soa significassion. As pensa, magara, ch’a sìa n’eror, na fala, na cantonà ch’i pijoma o ‘d sernìe fàusse ch’i foma ant la vita e ch’an dan ëd conseguense grame. A podrìa ‘dcò esse lòn, ma ‘l pecà a l’é motobin da pì ‘d lòn. Ël pecà a l’é na trasgression dla moral, dij criteri ogetiv ëd condòta che Nosgnor. ël Creator, a l’ha sogetane coma soe creature uman-e e ch’a l’ha dane la responsabilità d’essje an conformità për ël bin ëd nojàutri e Soa glòria.

Ant la Bibia, ël pecà a l’é prima ‘d tut un débit, peuj a l’é n’espression ëd nemicissia e, a la fin, un crimen, un delit. Ant ël prim cas, nojàutri ch’i soma ‘d pecator i soma mostrà tant me ‘d debitor ch’a peudo nen paghé ‘l débit ch’a l’han. Ambelessì, contut as parla nen ëd finanse, ma ‘d moral, ëd débit moral. Nosgnor a l’ha ‘l dret sovran d’impon-e dj’òbligh a soe creature. Quand che nojàutri i falisso d’osserveje, i dventoma ‘d debitor anvers a Nosgnor. Ës débit a l’é nòst faliment, un faliment moral.

La sconda manera ch’ël pecà a l’é rapresentà ant la Bibia a l’é n’espression ëd nemicissia. Vardandlo parèj, ël pecà a l’é nen mach n’assion ch’a trasgrediss na lej divin-a, ma dzurtut na motivassion dël cheur cissà da nemicissia ancreusa contra ‘l Dé dl’univers. Le creature uman-e, coma ch’as treuvo adess, a son nemise ‘d Nosgnor për natura. An nòstra nemicissia contra ‘d Chiel i vorsoma gnanca avèjlo an ment. Sto contegn ch’i l’oma a l’é na contrarietà anvers ël fàit istess che Nosgnor an comanda l’ubidiensa a Sò volèj. A l’é për sòn che ‘l Testament Neuv soens a fà la descrission dla redension ant ij tèrmin d’arconciliassion. Un-a dle condission necessarie për l’arconciliassion a l’é ch’a venta essje na precedente nemicissia antra due o pì part. A l’é costa nemicissia ch’a l’é la premëssa ‘d l’euvra ‘d redension ëd nòst Mediator, Gesù Crist, ch’a bat costa dimension ëd nemicissia.

La tersa manera che la Bibia a parla ‘d pecà a l’é ant ij tèrmin ëd trasgression dla lej. Ël pecà a l’é nen conformesse a la lej ëd Nosgnor, soa trasgression. Ël pecà a peul dividse an disubidiensa passiva e atìva. Parèj, i parloma ‘d pecà ‘d comission (coj ch’i comëttoma) e d’omission (ël nen fé lòn chi l’oma da fé). Quand ch’i falisso ‘d fé lòn che Nosgnor an ciama ‘d fé, i vëddoma costa mancansa ‘d conformità a Sò volèj. Contut, i soma nen mach colpèivol ëd falì ‘d fé lòn che Nosgnor an comanda, ma i fasoma ‘dcò ‘d manera ativa lòn che Nosgnor an proibiss. A l’é parèj che ‘l pecà a l’é na trasgression a la lej ëd Nosgnor, un crimen.

Ël pecà a l’é, dë sta manera-sì, na ròba motobin séria, greva, a l’é n’arvira, i soma ‘d flon, ëd traditor dël regn ch’i na soma i soget, ëd criminaj. Ël pecà a l’é ‘n crimen contra ‘n Dé sant e contra Sò regn. Nòstri pecà a son nen ëd virtù, ma ‘d vissi, e minca transgression contra ‘l Dé sant a l’é vissiosa për definission. A l’é quand ch’i comprendoma chi ch’a l’é Nosgnor, che përdabon i comprendoma la gravità, la serietà dël pecà. Pròpi përchè i vivoma an tra ‘d gent pecatriss, andova ch’i criteri dla condòta uman-a a son ëstabilì da la coltura ch’a në stà dantorn, am paress che nòstra trasgression a sio nen série. Contut, quand ch’i comprendoma la natura ‘d Nosgnor e i comparisionoma nòstre assion pa nen a criteri relativ dj’àutri uman ma scond i tèrmin assolut ëd Nosgnor, Sò caràter, e Soa lej, antlora i comensoma a dësvijene e a vëdde ‘l caràter përvers e da canaje coma ch’i soma, ëd nòstra arvira.

A sarà quand ch’i pijoma an sël sério Nosgnor ch’i pijeroma an sël sério ‘l pecà. Se, contut, i arconòsso ël caràter ëd giustissia ‘d Nosgnor, antlora tant me i chërdent dël passà, i quatëroma nòstra boca con nòstre man e i pijeroma la strà del pentiment.

Ant la conta dl’Evangel la fomna a l’ha arconossusse “pecatriss” e a l’ha dëscarià tut sò péis dëdnans al Salvator Gesù Crist, a l’é stàita përdonà, e pien-a ‘d gòj e d’arconossensa a l’ha comensà na vita neuva. Nen parèj ël Farisé ch’as considerava “a pòst”. A chi i smijoma nòjàutri? A cola pecatriss përdonà e ch’a l’avìa comensà na vita neuva o al Farisé ch’a pensava d’esse “a post”, ma che a restava sota l’ombra dl’eclisse o dle nivole nèire ‘d sò pecà, ch’a-j stërmava Nosgnor?

Leture bìbliche dël lessionari - Duminica 12 'd Giugn - Quarta Duminica Apress Pancòsta
1 Re 21:1-10, (11-14), 15-21a; Salm 5:1-8; Galat 2:15-21; Luca 7:36-8:3

Orassion: Nosgnor! Goerna toa famija, la Cesa, fissa ant la fej e l'amor, e ch'a peuda per toa grassia nunsié toa vrità con coragi e serve toa giustissia con compassion; për nòst Salvator Gesù Crist, ch'a viv e ch'a regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

giovedì 2 giugno 2016

Doe procession ch'a së scontro [Duminica 5 'd Giugn 2016]



A podrìa bin disse che ij fabricà dle cese cristian-e a sìo ‘d figure ‘d nòsta vita: a son ëd leugh andoa ch’as pòrto le masnà për feje batesé, andoa ch’as fan ëd mariagi e ‘dcò ‘l leugh da ‘ndova che peuij a-j seurto le procession dij funeraj. Chi ch’a nas, chi ch’as marida, chi ch’a meuir: la gòj ëd na gran festa e ij pior dël deul. As lo vëd fin-a ant ij film. I m’arcòrdo d’un film ch’a ‘rmarcava na cesa andova ch’a j’era ‘d gent d’un funeral ch’a na seurtiva e ‘d gent d’un mariagi ch’a n’intrava, e l’efet còmich nèir dla confusion ch’as na fasìa.

Contut, a-i é quajcòsa ‘d pì ch’a l’é figurà ant un fabricà ‘d na cesa cristian-a. Për coj ch’ant na cesa a j’intro nen mach ant j’ocasion dij batèsim, dij mariagi o dij funeraj, ma dzurtut la duminica, ël dì ‘d Nosgnor, për scoté Soa Paròla, ël fabricà ‘d na cesa a l’é motobin da pì che ‘l leugh andoa ch’as selebro ij moment ëd la vita. Pr’ ij chërdent, ël fabricà ‘d na cesa a l’é ‘l leugh pr’ ecelensa ch’a n’arciama a la ment Nosgnor Gesù Crist, ël prinsi dla vita. A l’é Chiel, an efet, ch’a dà ‘d sens e ‘d significassion a tuta nòstra esistensa e che, a la vita, a dà ‘d prospetive eterne. A l’é Chiel ch’a provëd dë speransa efetiva e concreta për coj ch’a n’han gnun-a, e ‘d vita pr’ ij mòrt, ij mòrt ant lë spirit e ant ël còrp.

Ël vangeli dë sta Duminica an conta ëd lòn ch’a l’é capitaje quand ch’a son ancontrasse doi procession, cola gioiosa dla gent ch’a ‘ndasìa dapress a Gesù e cola dolorosa dla gent ch’a seguitava na vidua an lerme ch’a l’era mòrtje sò fieul ùnich e ch’andasìa për sotrelo. Lesoma lòn ch’an dis ël vangel conform a Luca al capìtol 7.
Arsurression dël fieul ëd na vidoa. “Ël dì dapress a l’é rivà che Gesù as n’andasìa ant na borgià për nòm Nain. Diversi dij sò dissépoj e motobin ëd gent a l’avìa compagnalo. Coma ch’a s’avzinava a la pòrta dla borgià a l’han ancontrà na procession d’un funeral. A l’era mòrtje ‘l fieul ùnich ëd na vidua. Motobin ëd gent a companiava cola mare. Quand che ‘l Signor a l’ha vëddula, a l’é stàit pià da la compassion për chila, e a l’ha dije: “Piora nen!”. Peui Gesù a l’é avzinasse al mòrt e a l’ha tocalo. Coj ch’a lo portavo a son fërmasse, e Gesù a-j dis: “Giovnòt, it diso: Àusste!”, e ‘l mòrt a l’é aussasse drit e a l’é butasse a parlé. Parèj Gesù a l’ha rendujlo a soa mare. Sù lòn tuti a son ësbaruvasse e a dasìo glòria a Nosgnor, an disand: “A l’é sicur che un gran’ profeta a l’é levasse an tra ‘d noi; për sicur Nosgnor a l’ha fàit visita a sò pòpol!”. E la vos ëd lòn ch’a l’era capità a l’é spantiasse për tuta la Giudea e për tut ël pais dantorn” (Luca 7:11-17).
Gesù a vëd motobin ciàir ij patiment e ij sagrin dël mond. Na fomna ch’a së spetava gnun-a liberassion da sò deul, a vëd sò fieul ùnich ristabilì për la gran compassion e potensa ‘d Gesù. A l’è për compassion che Gesù a l’é vnùit an ësto mond. Chiel “a l’é portasse an sle spale ij nòstri sagrin e le nòstre tribulassion” e për ristabiline a la vita.

An nòstra conta, Gesù a l’era vnùit da Cafàrnao compagnà da na gran furfa an festa, entusiàstica për tut lòn ch’a l’avìa veduje fé. An passand për la borgià ‘d Nain, as podrìa disse ch’a l’avìo “scontrasse” con na procession d’àutra gent, dont ij sentiment a j’ero bin diferent dai sò. A l’era ‘d gent neca ch’a pijava part al deul ëd na vidoa ch’a l’avìa përdù sò fieul, ch’a l’era l’ùnich soa sostenta dij sentiment e dla vita material.

Coma ch’a l’era la costuma antlora, cola vidoa a marciava dnans dij porteur dël catalet con ël mòrt dëdzora coatà për un ninseul e dla compagnà neca. Cola fomna a piorava dësconsolà e, ëd sicur, gnun a l’avrìa dësturbala. An efet, la gent ch’a seguitava Gesù, quand ch’a l’han vëddù cola procession a son ëstàit tuti bele che ciuto. Gesù, contut, a l’ha nen ësbassà la testa tant me j’àutri n passand pì anans da l’àutra banda dla stra. Gesù, quand ch’a l’ha vëddù ‘l deul ëd cola fomna, pien ëd compassion a l’ha fërmà la procession, e a l’ha dije a cola fomna: “Piora nen!”.

Ma coma? Ancalesse a dije na ròba parèj? Ma che ‘d sens ch’a l’ha? Nen mach lòn. Gesù a l’é avzinasse al catalet e a l’ha tocà ‘l mòrt. Na ròba parèj antlora pròpi as podìa nen fesse, nen mach për bel deuit, ma ‘dcò përché toché ‘n mòrt a l’era considerà na contaminassion. Mach Gesù, contut, a podìa përmëttse ‘d fé lòn.

La compassion ëd Gesù a passa dnans a tute le convension dla società e dla religion. As rend bin cont d’avèj an chiel istess la potensa dla vita, la potensa dla creassion! A la stërma nen e gnanca a ciama a cola fomna s’a l’é na chërdenta o s’a l’ha l’ titol o ‘l mérit a l’antervension ëd Nosgnor. Gesù a-j dà a gratis tut lòn ch’a l’ha: a trasferiss soa potensa ‘d vita an col fiolin mòrt. Coma ch’a lo fa? Con l’autorità ‘d Nosgnor e ‘l comand ëd Soa paròla, tant ‘me ch’a l’avìa falo al moment ëd la creassion dël mond. L’espression ëd soa volontà ant ël comand ëd soa paròla a l’ha la fòrsa ‘d fé vnì dal gnente tut lòn ch’i vëdduma ant ël creà. L’istess, l’espression ëd Soa paròla a dà torna la vita.

Gesù a-j dis: “Giovnòt, it diso: Àusste!”, e ‘l mòrt a l’é aussasse drit e a l’é butasse a parlé”. Gesù, a cola mare, a-j dà andarera sò fieul, viv! E sù lòn tuti a son ëstupisse. Ëd pì, a son ësbaruvasse e a dasìo glòria a Nosgnor, ch’a l’é degn d’arsèive nòstra adorassion e làude. Cola gent as rendìo ancora nen bin cont ëd chi ch’a l’era col òm che a l’improvista a l’era presentasse dëdnans a lor e a diso:  “A l’é sicur che un gran’ profeta a l’é levasse an tra ‘d noi; për sicur Nosgnor a l’ha fàit visita a sò pòpol!”. A l’é ‘dcò bin parèj. An Gesù ‘d Nasareth Nosgnor Dé al’ha fane vìsita.

Vàire ch’a-i son ancora ancheuj ch’as na rendo nen cont o ch’a lo chërdo nen! Contut, la testimoniansa ‘d soa identità e potensa a l’é spantiasse për ël mond antregh. I l’oma pì nen da manca d’àutri salvator. Gnun d’àutri che Gesù a séguita a esse për nòst mond consolassion e speransa génita. Vardomse da j’imitassion! Gesù a l’ha nen mach ëd compassion, ma a l’ha la fòrsa ‘d porté consolassion, pas e speransa.

A l’é soa gran compassion ch’a l’ha portà Gesù a meuire an sna cros për paghé chiel ël pressi che nojàutri i l’avrìo da paghé për nòstra salvëssa eterna. Nòstra consolassion a l’ha ‘d rèis an lòn che Chiel a l’ha compì quand ch’a l’é mòrt an sna cros e peuj a l’é arsussità a la vita, coma n’ara, n’anticip dël destin che ‘dcò nojàutri i l’avroma s’i butoma mach an Chiel nòstra fiusa. L’arsurression ëd col fiolin a l’era ‘n segn ëd lòn che Gesù a veul e a peul fé ‘dcò për nojàutri, për ti ch’it scote coste mie paròle ancheuj! Quand che noi is fidoma an chiel tut a cambia an nòstra vita, ancheuj e për l’eternità, tant che, coma ch’a l’ha fàit Chiel, i podoma andé con compassion anvers j’àutri për deje ‘dco a lor ëd segn ëd solidarietà e ‘d speransa!

La mòrt e Gesù Crist a son nen dj’amis. Quand Gesù a së scontra con la mòrt, chiel a l’anvërsa. Quand Gesù a va a’n funeral, col-lì a resta pì nen un funeral. Ij vangej an fan vëdde tre vire, tre ocasion durant la vita ‘d Gesù andoa Chiel a ven a contat con ëd mòrt. Minca vira ‘l mòrt a l’é portà torna a la vita. Gesù a fà arsussité ‘l fieul ëd na vidoa (i l’oma vëddulo ancheuj); a l’ha arsussità la fija ‘d Giàiro (Luca 8:41-42; 49-56); e a l’ha arsussità Sà amis Lazàr (Gioann 11:1-44).

Quand che Gesù a toca lòn ch’a l’é mòrt, a-j rend la vita. Përchè? Përché Gesù a l’é la vita an përson-a! Chiel a viv! Për conseguensa, rende ‘l servissi e l’adorassion a Nosgnor a l’é serve e adoré ‘l Dé ch’a viv! Costa-sì a l’é la rason përché ai cristian ëd Efeso, l’apòstol Pàul a-j dis che “Dé ... ch'a l'é rich an misericòrdia e ch'an veul tant bin, bele s' i j'ero mòrt për motiv ëd nòstri pecà, a l'ha dane vita quand ch'a l'ha 'rsussità Crist dai mòrt. (A l'é mach për la grassia 'd Nosgnor ch'i seve stàit salvà!). Chiel a l'ha fane arviscolé ansema a Crist e l'ha fane sté setà con Chiel ant ij cej, përchè a l'ha butane 'n comunion con Gesù Crist” (Efesin 2:5-6). A l’é për lòn ch’i chitoma nen, bele ancheuj, ëd nunsié e ‘d dé glòria a Gesù Crist!

Leture bìbliche dël lessionari - Duminica 5 ëd giugn - Tersa Duminica apress Pancòsta
1 Re 17:8-16 (17-24); Salm 146; Galat 1:11-24; Luca 7:11-17

Orassion: Nosgnor! Da Ti a ven minca bin. Acòrdane che, për Toa ispirassion, noi i peuda pensé a lòn ch'a l'é giust e, për Toa guida misericordiosa, ëdcò felo; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.