martedì 30 dicembre 2014
venerdì 26 dicembre 2014
A son butasse a contelo a tùit (Progèt Bibia piemontèisa, 28/12/2014)
La Visita dij Bergé. "Àor, a-i ero lì davzin ëd bergé ch'a stavo 'nt ij camp e ch'a goernavo ij sò trop ëd feje ant la neuit. E n'àngel dël Signor a l'é presentasse dë 'dnans a lor e la glòria 'd Nosgnor a l'ha 'nvlupaje 'd lus tant che a na son ëstàit ëstravirà e son ësburdisse nen pòch. Ma l'àngel a l'ha dije: "Àbie nen tëmma përché, scoté bin, iv nunsio la neuva 'd lòn ch'a sarà 'n gran motiv d'alegrëssa për tut ël pòpol. Ancheuj, ant la sità 'd David, a l'é nassuve 'l Salvator. A l'é 'l Crist, ël Signor. Sossì a sarà për vojàutri 'n segn: i trovereve 'n cit fassà e cogià ant na grëppia". E 'd colp, ansema a l'àngel, a-i é staje na legion ëd l'armada dël cel ch'a laudava Nosgnor e ch'a disìa: "Glòria sia a Dé ant ij leugh pi àut! Che la pas a sia an sla tèra an mes a coj ch'a-j son agradì!". E a l'é rivaje che dòp che j'àngel a son andass-ne për torné 'n cel, ij bërgé a son disse tra 'd lor: "Andoma donca fin-a a Betleem, e vëdoma sta còsa ch'a l'é rivaje e che 'l Signor ha l'ha fane conòsse". A son donca 'ndàit an pressa e a l'han trovà Maria e Giusep con ël cit cogià ant na grëppia. E dòp avèj vëddulo, a son butasse a conté a tùit lòn ch'a-j era stàit dit ëd cola masnà; e tùit coj ch'a l'han sentulo, a son stàit stupì dle còse ch'a contavo ij bërgé. Marìa, da soa part, ëd tute ste paròle a na fasìa 'n tesòr e a pensava ant sò cheur còsa ch'a podèisso significhé. Ij bërgé, peuj, a son andass-ne glorificand e laudand Dé për tut lòn che l'avìo sentù e vëddù: tut a l'era stàit propi coma ch'a l'era staje contà. Quand che peuj a son stàit passà eut dì për podej fé la circoncision a la masnà, antlora a l'han daje 'l nòm Gesù, ël nòm indicà da l'àngel prima ch'a fussa concepì ant ël vènter ëd soa mare" (Luca 2:8-21).
Spiegassion an italian: "Le sorprendenti scelte di Dio: i pastori di Betlemme".
J'àutri test : Isaia 61:10-62:3; Salm 148.
lunedì 22 dicembre 2014
Auguri 'd Bon Natal
e n'ann neuv pien ëd benedission
É-lo stàit credità an nòst cont (për grassia)?
Quand ch’as parla mach, com’ ël dì d’ancheuj, ëd débit da paghé, e ch’as deuv dé, dé, dé e ancora dé e a ch’a fòrsa ‘d gavé a-i na resta pì gnente, a sarìa pròpi na bon-a neuva, na vòlta ògni tant, ch’as parlèissa d’arsèive, ëd vëdde ch’ ant nòst cont a l’han butà quejcòsa, ch’a l’han acreditane “na cifra”. Speta e spera, i dirìe vojàutri. “quand ch’ël gal a farà tre euv”... Ël mëssagi dl’Evangeli ‘d Gesù Crist, col génit, a parla nen, an prim leugh, ëd dé ma d’arsèive, nen ëd porté a débit, ma a crédit.
L’apòstol Pàul, a la fin dël prim capìtol ëd soa prima litra ai cristian ëd Corinto, a scriv: “Dé a l'ha butave 'n comunion con Crist Gesù. Për nòstr benefissi Dé a l'ha fàit che Chiel medèsim a fussa nòstra sapiensa, giustissia, santificassion e redension” (1 Corinti 1:30-31). Ambelessì as parla ‘d richesse dlë spirit, cole, che cand i-j arsèivoma, gnun làder a podrà mai pì portess-je vìa, cole ch’an fà ‘d person-e ‘d pien-a dignità, dignitosa, e agradìa a Dè, ch’a l’é lòn ch’a pi a l’ha ‘d valor. Costa sòrt ëd richësse a son ël don, ël cadò, che, për soa grassia e misericòrdia, Dé a fà a coj ch’a séguito con fiusa Nosgnor Gesù Crist. Parèj, col ch’a l’ha vagnà së richësse a l’é Chiel e Chiel an na fa don. Costa a l’é la scòrta ch’a l’é girà an nòst cont. Ëd ës don, an dìs l’apòstol, i podoma bin vantesse.
Ëd sòlit nojàutri is vantoma ‘d lòn chi soma, ëd lòn ch’i l’oma fàit, mach për adesse, chi prima chi peuj, che, an efet, i soma gnente e che nòstre imprèise a son ëd faliment, na dirota. An Gesù e con Gesù, ël cristian a l’é col òm o cola fomna che, dòp d’avèj arconossù, an tuta onestà, che soa vita a l’é fùtile, van-a, fata, e sensa consistensa a son soe imprèise e mérit, ch’arsèiv da Dé, i diso, con la përson-a ‘d Gesù Crist, e për grassia, ëd don motobin pressios! As trata ‘d cola sapiensa ch’i podrìo mai trové da n’àutra part. As trata ëd cola dritura (giustissia) ch’i podrìo mai realisé. As trata ëd cola purëssa che la pàuta ‘d cost mond an lasserìa mai d’avèj. As trata ‘d cola santificassion che gnun programa ‘d “self-improvement”, ëd miorament, a podrìa mai realisé. As trata ‘d cola redension da le caten-e ‘d nòstra vita ch’i da noi medèsim i podrìo mai s-ciapé.
Tut sossì a l’é ‘l don ch’a ven ansema a Gesù Crist, arsèivù con fiusa e seguità con fidelità. A l’é nen “teorìa” ma realità. Prové për chërde, an sto perìod ëd feste natalissie!
Pàul Castlin-a
https://sites.google.com/site/bibiapiemonteisa/
http://barbetpiemonteis.blogspot.co.uk/
http://www.riforma.net/natale14/index_files/Page498.htm
venerdì 19 dicembre 2014
Anonsi dla nàssita dël Salvator (Proget Bibia piemontèisa, 21/12/14)
(39) Àor, an col temp-là, Marìa a l'é levasse e a l'é andàita 'n pressa an Giudea, fin-a a 'n paisòt an tra le colin-e. (40) Là a l'é intrà ant la ca 'd Zacarìa e a l'ha salutà Elisabeta. (41) E a l'é rivà che giusta 'nt ël moment che Elisabeta a l'ha sentù 'l salut ëd Marìa, ël cit ch'a l'avìa 'n pansa a l'ha fàit coma 'n sàut e Elisabeta a l'é stàita 'mpinìa dë Spirit Sant. (42) Elisabeta a l'ha sclamà a vos àuta: "Dè a l'ha benedite ëd pì ch' ògni àutra fomna e benedìa a l'é toa masnà. (43) Com' é-lo che la mare 'd mè Signor am fà l'onor ëd ven-e a feme na visita? (44) Përchè tut sùbit che 'l son ëd toa vos a l'é rivà a mie orije, ël cit ch'i l'hai an pansa a l'é sautà 'd gòj! (45) Àor, beata a l'é cola ch' a l'ha chërdù che lòn che 'l Signor a l'ha dije a l'é sicur ch'as compirà".
El cant ëd Làuda 'd Maria (Magnificat) (46) E Marìa a l'ha dit: "L'ànima mia magnifica 'l Signor
(47) e mè spìrit a l'é 'n camin a 'rlegresse an Dé, mè Salvator (48) perchè Chiel a l'ha vardà con favor a l'ùmil condission ëd soa serva. D'adess anans tute le generassion am ciamran beata, (49) përché 'l Potent a l'ha fame 'd grande còse e Sò Nòm a l'é sant. (50) Da na generassion a l'àutra Dé as mostra misericordios anvers coj ch'a l'han ëd riguard për Chiel. (51) A l'ha dimostrà potensa con Sò bras: a l'ha sbërgiairà j'orgojos e j'arogant, (52) a l'ha tirà giù ij prinsi dai sò tròno e a l'ha esaltà coj ch'a son ùmil. (53) A l’ha gavà la fam a j’afamà, a l’ha mandà via jë sgnor a man veuide. (54) A l'ha giutà Israel, Sò servitor, arcordandse ëd soa misericòrdia, (55) cola ch'a l'avìa promettùa ai nòstri antich, a Abraam e a soa dissendensa për sèmper". (56) A l'é parèj che Marìa a l'é stàita con Elisabeta apopré tre mèis e peuj a l'é tornass-ne a soa ca" (Luca 1:26-56).
J'àutre leture bìbliche dël lessionari: Duminica 21 Dzèmber 2014 (Quarta dominica d'Advent)
lunedì 15 dicembre 2014
Roberto Benigni e ij Des Comandament
- (1) Anlora Dé a l’ha prononsià tute se paròle-sì:
- (2) “Mi. ël Signor, i son tò Dé, col ch’a l’ha fate seurte da la tèra d’Egit, da la tèra andoa ti j’ere s-ciav.
- (3) It l’avras nen d’àutri dé ‘dnans a mi.
- (4) Ti it faras nen ëd mistà scolpie ò na quàich simijansa dle còse ch’a stan sù an cel, o an sla tera o sot-tèra.
- (5) T’it butras nen an ginojon dë 'dnans a cole ròbe-là për dij servissi religios, për che mi. ël Signor, i son un Dé gelos, ch’a castiga la colpa dij pare an sij fieuj fin-a la tersa e la quarta generassion ëd coj ch’am arnègo
- (6), e che smon-a soa benevolensa a mila ‘d generassion ëd coj ch’am veulo bin e ch’a ubidisso ai mè comandament.
- (7) I dovraras nen ël nòm dël Senior fòra ‘d leu, përché ‘l Signor a lassara nen andé impunì chionque a dovra ‘l nòm dël Signor fòra ‘d leu.
- (8) It visaras dël dì ‘d Saba e lo ten-ras da cont coma ‘n dì fòravìa.
- (9) Ti’t podras travajé ses dì e fé an coj dì-là tut ël tò travàj,
- (10) ma ël dì ch’a fà set a l’é ‘n dì consacrà a Nosgnor tò Dé. An col dì lì i faras nen dij travaj, nì ti, nì té fieul, nì toa fija, nì tò servidor, nì toa serventa, nì toe bestie, nì ‘l forësté ch’a stà an toa cà.
- (11) përchè an ses dì Nosgnor a l’ha fàit ij cej e la tèra, e ‘l mar e tut lòn ch’a-i stà, e a l’ha arposasse ant ël dì ch’a fà set, parèj che Nosgnor a l’ha benedì ‘l saba e a l’ha consideralo fòravìa coma ‘n dì sant.
- (12) Rend onor a tò pare e a toa mare, parèj che ti’t peusse vive motobin dj’agn an sla tèra che ‘l Senior tò Dé av dà.
- (13) It sassineras nen.
- (14) It comëttras nen n’adulteri.
- (15) It robaras nen.
- (16) It rendras nen na fàussa testimoniansa contra tò vzin.
- (17) It susneras nen la cà ‘d tò vzin. It susneras nen la fomna ‘d tò vzin, nì sò servidur, nì soa serventa, ni sò beu, ni sò aso, ni 'd ròba qualsèssia ch’a sia dèl tò vzin.
- (18) Tut ël pòpol a sentìa ij tron e 'l son dël còrn e a vëdìa le lòsne e le fiame dla montagna ch'a fumava. Dëdnans a tut ës spetàcol ël pòpol a tramblava e as na tenìa a distansa.
- (19) A l'han dit a Mosè: "Ti parlane e noi it scotroma, ma lassa nen che Dé an parla, dësnò i na podrìo meuire".
- (20) E Mosè a-j dis: "Avèj nen tëmma, përchè Dé a l'é vnù për buteve a la preuva, parèj che la tëmma 'd Chiel av tratnissa dal peché".
- (21) Antlora 'l pòpol a l'é restà a distansa, ma Mosè a l'é avzinasse al spèss top anté ch'a stava Dé.
Parèj, an avend signà ‘l Pat con De, Israel a aceta na teocrassìa, visadì ëd sugetesse a la volontà arvelà ‘d Nosgnor. Sa Lege a l’era la Costitussion obligatòria dla nassion d’Israel sota Javé, sò De. Ël moment e ‘l leu ëd soa proclamassion a l’é nen stàit për cas. Ij comandament a determino coma Israel a dovìa vive për esse benedì da Nosgnor e dovrà coma na nassion ëd sacerdòt. Le lege a arvelava De ant ël regulé con precision la condòta e ij rituaj religios. La lege a prefigurava l’euvra dël Crist ch’a l’era da ven-e. Ël Neuv Testament a mostra che costa Lege a l’é stàita scolpìa për natura ant ël cheur (la cossiensa) dl’òm. A càusa dël pecà, costa scrita a l’é stàita dësfigurà e sogetà a ‘n tentativ costant ëd sopression.
Malgré lòn, la Lege ‘d De a l’é publicà ciaira e neta a tut ël mond. La lege ‘d De a l’é bon-a, përfeta e santa. A smon coma che ‘l Crist a l’è fin e scòpo dla Lege, përché a mena a Chiel. L’apostol Pàol a disìa che la lege a l’é ‘n pedagògo për portene a Crist, nen un moien ëd salvassion. Ëdcò për ij cristian, lòn che la Lege ‘d De a arvela a propòsit ëd De e ‘d soa volontà, a l’ha ‘n valor ch’a andrà mai a la fin e ch’a l’é ancora autorèivol për nòstra fèj e nòstra condòta. Ij des Comandament a son un somari dla Lege. A arvelo l’esensa dla Lege e a son ëdcò specià an tut ël Neuv Testament përché a smon-o la natura santa e giusta ‘d Nosgnor. Ël Neuv Testament a-j eleva a un standard ancora pì àut për guerné lë spìrit e la letera dla Lege.
venerdì 12 dicembre 2014
La testimoniansa 'd Gioann ël batesator (Proget Bibia piemontèisa, 14/12/2014)
La testimoniansa 'd Gioann ël batesator (Gioann Batista)
(Gioann 1:6-28)
A l'é vnuje n'òm, mandà da Dé. As ciamava Gioann. A l'é vnù për fé da testimòni, për rende testimoniansa a la lus, parèj che tùit a chërdèisso për sò mojen. A l'era nen chiel la lus, ma a l'é vnù mach për rende testimoniansa a la lus. La vera lus, ch'a dà la lus a tùit j'òm, a l'era 'n camin ch'a venìa ant ël mond. A l'era 'nt ël mond e 'l mond a l'é stàit creà da chiel, ma 'l mond a l'ha nen arconossulo. A l'é vnùa dai sò, ma ij sò a l'han nen arseivulo. Nopà, a tùit coj ch'a l'han arseivula - a coj ch'a chërdo an sò nòm - a l'ha dàit ël drit ëd vnì fieuj 'd Dé - nen fieuj nà coma da 'n pare e na mare, o da volontà uman-a, opura për decision ëd n'òm, ma da Dé. Àor, la Paròla a l'é vnùa 'd carn e a l'é stàita tra 'd noi. I l'oma vëddù soa glòria - la glòria dël Sol e Ùnich ch'a l'é vnù dal Pare, pien ëd grassia e 'd vrità. Gioann a l'ha rendù testimoniansa a sò rësguard e a l'ha crià: "Cost-sì a l'é col dont i l'avìa dit: 'Col ch'a ven apress mi a l'é da consideresse pi grand ëd mi, përché Chiel a esistìa già prima 'd mi. Përché da soa pienëssa i l'oma arseivù na grassia dòp l'àutra. La Lej a l'é stàita dàita për ël mojen ëd Mosè, ma la Grassia e la Vrità a son vnue për ël mojen ëd Gesù Crist. Gnun a l'ha mai vëddù Dé. L'Ùnich, an Chiel istèss Dé, ch'a l'é ant la pì strèita comunion con ël Pare, a l'é col ch'a l'ha 'rvelalo.
Costa a l'é la testimoniansa che Gioann a l'ha dàit quand ij cap dij giudé a l'avìo mandaje ij sacerdòt e ij levita da Gerusalem për anteroghelo. A l'han ciamaje: "Ti, chi ses-to?".) Chiel a l'ha risponduje sensa reticense e a l'ha dìt ciair e net: "A l'é nen mi ch'i son ël Crist". Antlora a l'han ciamaje: "Chi ses-to, donca? Ses-to Elìa?", e a-j dis:"I lo son nen". "Ses-to 'l profeta?", e a l'ha rispondù: "Nò!". Antlora a l'han dije: "Chi ses-to? Përchè i l'oma da deje na rispòsta a coj ch'a l'han mandane. Còsa dis-to 'd ti medèsim?". A l'ha risponduje: "I son la vos ëd col ch'a crija ant ël desert: 'Spiané la strà dël Signor', com' a l'ha dilo Isaia 'l profeta". Àor, quaidun ëd coj ch'a j'ero stàit mandà da chiel a j'ero dij farisé e a l'han ancora ciamaje: "Përché, donca, bateses-to, s' it ses nen ël Crist, nì Elia, nì 'l Profeta?". Gioann a l'ha risponduje: "Mi i bateso mach con d'eva, ma a-i na i-é un bele sì 'n mes a la gent ch'i conòsse nen. Combin che Sò ministeri a ven-a apress ël mè, i saria gnanca degn ëd dësgropeje le stache 'd soe sàndole!". Ste còse a son rivà a Betània, da l'àutra banda dël Giordan, andova Gioann a batesava.
giovedì 11 dicembre 2014
venerdì 5 dicembre 2014
Pronteje la stra a Nosgnor, spianèje sò senté [Proget Bibia piemontèisa 6/12/14)
Prima letura - Ël Signor a 'rtorna a Gerusalem. "Consolé, consolé mè pòpol" a dis vòstr Dé, "parlé al cheur ëd Gerusalem e dije che sò temp ëd guèra a l'é finì, che sò castigh a l'é compì, përché 'l Signor a l'ha faje paghé 'l dobi për tùit ij sò pecà". Na vos a crija: "Ant ël desert pronteje na stra për ël Signor. Ant la vàuda spianeje na carera për nòstr Dé. Che tùit j'avalament a sio lëvà. Che tute le montagne e tute le colin-e a sio sbassà. Ij terèn grotolù a vniran na pian-a e le gòrgie d'ampie valade. La magnificensa dël Signor a sarà arvelà e tùti, ant l'istèss temp, a la vëdran përché 'l Signor a l'ha decretalo. Na vos a dis: "Dislo fòrt!". N'àutra a ciama: "Lòn ch'i l'hai da dì?". La prima vos a rispònd: "Dìs fòrt che tùit a son tanme 'd erba, e tute le promësse dla gent a son tanme 'd fior dij camp. L'erba a 'rsëcchiss e le fior a ven-o fiape, quand ch'a bòfa 'l vent ch' ël Signor a manda. A l'é vera: la gent a l'é tanme 'd erba. L'erba a 'rsëcchiss e le fior a ven-o fiape, ma le crije ëd nòst Dé a manco mai 'd realisesse. Monta an sna montagna bin àuta, ò crior Sion, àussa bin fòrta la vos, ò criosa Gerusalem! Crija! N'avèje nen tëmma! Dìs a le sità 'd Giuda: "Vardé-sì vòstr Dé!". Vardé, ël Signor sovran a l'é 'n camin ch'a riva tanme 'n guerié vitorios. A l'é soa vajantisa 'd soldà ch' a stabilìss soa dominassion. Vardé, a lo compagna ël frut ëd sòa vitòria; ij sò trofé a-j van danans! Tanme 'n bërgé Chiel a cudiss sò strop. A pija 'n brass j'agnej, a-j pòrta strèit al pét, a compagna con soen le feje ch'a dan ël làit" (Isaia 40:1-11).
Sconda letura: L'artòrn del Signor. "Àor, mè car amis, lasseve nen scapé da 'n ment sòn, che dë 'dnans al Signor un di a l'é coma mila agn, e mila agn a l'é coma 'n di. Ël Signor a 'rtarda nen 'l compiment ëd Soa promëssa, coma quejdun a chërd ch'a-i sìa 'd artard, ma a l'é passient anvers noi, e a veul che gnun as perda, ma che tùit as pento. Ma 'l Di dël Signor a vnirà coma 'n làder ëd neuit. Quand ch'a vnirà, ij cej a dëspariran con n'armor afros e j'àstar dël cel as dëslingueran ant le fiame, e la Tèra, con tut lòn che la gent a fà, a sarà 'rvelà për lòn ch'a l'é. Dàit che tut lòn a dovrà ven-e a la fin an cola manera-là, i capisse che sòrt ëd gent a venta ch'i sie. Ch' l'àbie na condòta santa e rispetosa 'd De, antramentre ch'i spetoma con grand ardensa la venùa dël Di 'd Nosgnor. Përchè a'nt col dì-lì i ciej a saran brusà dal feu e j'àstar dël cel as dëslingueran për ël calor. Ma, conforma a la promëssa, i spetoma dij cej neuv e na neuva Tèra andoa ch'a-i sarà la giustissia. Për sta rason, mè car amis, an spetand ste còse, studieve d'esse trovà da Chiel an pas, sensa macia e sensa difet. Guardé la passiensa dël Signor coma n'ocasion ëd salvëssa, tanme nòst car frel Pàul a l'ha scrivuvne, conforma la sapiensa ch'a l'é staje dàita" (2 Pé 3:8-15).
Tersa letura: La predicassion ëd Gioann Batista. "Prinsipi dl'evangeli ëd Gesù Crist, Fieul ëd Nosgnor. Com a l'é scrit ant ij profeta: "Varda-sì: it mando dadnans a ti mè nunsi: chiel at prontërà la stra. La vos ëd col ch'a cria ant ël desert a la fa: Pronteje la stra a Nosgnor, spianèje sò senté". Për lòn Gioann a batiava ant ël desert, e a predicava un batésim ëd pentiment për oten-e ël përdon dij pecà. E tut ël pais ëd la Giudéa e j'abitant ëd Gerusalem a 'ndasìo da chiel, e chiel a-j batiava an Giordan, an scotand la confession dij sò pecà. Gioann a l'era vëstì con na pel ëd gamel, e ai fianch a l'avìa na sëntura 'd coram, e a mangiava 'd cavalëtte e d'amel selvàtich. E a predicava, an disend: "Dapress a mi, a-i n'a ven un ch'a l'é pì potent che mi, un ch'i son pa gnanca degn ëd basseme giù a dësgropéje le liasse dij sàndoj. Mi i l'hai batiave con l'eva, ma chiel av batiërà con lë Spìrit Sant" (March 1:1-8).
Iscriviti a:
Post (Atom)