venerdì 25 maggio 2018

Daspërnoi an s’ na barca sbatùa dal vent (35. March 6:45-52)

A smija che soens nòstra vita a sia tanme coj ch’a l’han da travërsé ‘l mar an tempesta an s’ na barchëtta e ch’i l’oma tëmma che da ‘n moment a l’àutr a peuda fracassesse e nojàutri meuire nià. Ëdcò la comunità cristian-a a parëss na barca parèj ch’a l’é ciamà da Nosgnor a navighé ant un mond bin arzigos. A l’é l’esperiensa ch’a l’han avù ij prim dissépoj ëd Gesù na vira che ‘l Magister a l’avìa comandaje d’andé daspërlor da l’àutra banda d’un lagh an tempesta. E-lo possibil che Gesù a l’avèissa bandonaje parèj a soe arsorse ‘d lor? Vëddoma lòn ch’a dis ël vangel ëd March al capìto 6 dal vers 45.
Gesù a marcia an sl'eva. "Tut sùbit Gesù a l'ha fàit monté an barca ij sò dissépoj e a l'ha dije d'andé anans (dëspërlor) da l'àutra part dël lagh a Betsàida, antant che chiel a l'avrìa congedà la furfa. Apress d’avejla congedà, a l'é andass-ne an sla montagna a preghé. Al ambrunì, la barca a l'era an mes al lagh e chiel a l'era restà daspërchiel a tèra. E a l'ha vëddù che lor a l'avìo motobìn ëd pen-a a fé andé la barca, përché 'l vent a-j era contrari. Quand che la neuit a l'era press che finìa, Gesù a l'é andàit anvers a lor, an marciand an sël lagh e a vorìa passeje dnans! Ma quand ch'a l'han vëddulo ch'a marciava an sl'eva, a l'han chërdù ch'a fussa 'n fantasma e a son butasse a crijé. përché tuti a l'han vëddulo e a son sbaruvasse, ma chiel a l'ha sùbit parlaje e a l'ha dije: "Sté chiet, i son mi, abie gnun-a tëmma". Anlora a l'é montà con lor ant la barca e 'l vent a l’é chitasse. A l'ero dël tut sbërlondì, a savìo pì nen còsa disse, përché ch’a l'avìo nen capì ël miràcol dij pan, da già che ancora a l'avìo 'l cheur andurì” (March 6:45-52).
Gesù a l’avìa dàit órdin ai sò dissépoj ëd monté an barca e, an travërsand ël lagh, andeje danans an sl’àutra riva mentre che chiel a sarìa restà an s’un mont lì davzin a preghé. Costa-sì a l’é na bela smijansa dla cesa cristian-a, la comunità dij cristian, ch’a l’ha da travërsé ‘l mar malfidà e agità dë sto mond. “Monté an sla barca” dla cesa a l’é ‘n precis comand ed Nosgnor. Ëd régola, as peul pa esse ‘d chërdent ch’a stan daspërlor. A l’é ant la comunità cristian-a che nòstra vita ant la fèj a peul chërse e d’esse ùtil për Nosgnor e për j’àutri. An efet, a l’é ‘n comand ëd Nosgnor d’angagesse a “remé” ansem a d’àutri chërdent pr’ andé anans. Vera, a l’é nen sèmper ‘n belfé col ëd fé part ëd la cesa e angagess-ne për fela andé anans e rivé là ‘nté che Nosgnor a veul ch’a sìa (compì soa mission).

A smija che Nosgnor Gesù Crist a l’abia lassane andé daspërnoi sensa chiel, dzurtut quand ch’a bofa ‘n vent ch’an è contrari. “Vent contrari” a podrìa esse le dificoltà ch’i ancontroma andova ch’i stoma, l’ambient, j’anviron. A l’è con fòrsa, an efet, che ‘l mond soens, an vàire manere, a fà oposission contra la cesa e a soa mission. Ëd dificoltà, contut, la cesa a-j treuva ëdcò an sò sen, andrinta. Is lamentoma, pr’ esempi, che a remé a sio mach pòchi. I podrìo bin imaginesse ‘dcò le discussion ch’a l’avrìo podù avèj antlora ij dissépoj antant ch’a remavo! A smija ‘ntlora ch’a sia un dover ch’a dà pròpi gnun-a sodisfassion ëd fé part ëd na cesa e feje d’atività. I podrìo fin-a imaginesse quaidun ëd coj dissépoj, an cola situassion, d’avèj la tentassion d’artorness-ne andré, chitand la barca e “l’amprèisa", e n’àutr ch”a disa ‘d volèj remé da sol, arnunsiand a la presensa dj’àutri ch’a sarìo “pì d’antrap che d’agiùt". Cole-lì a son, contut, ëd tentassion d’arzistje, përché a vorìo mach dì dzobedì a Nosgnor.


Antlora s’a j’é da “remé”, s’as peus nen fé d’àutr, bin, is butroma d’ampegn coma se tut a dipendèissa da nojàutri, bele s’an pija l’afann, l’arsaj, la pàu. Is dësmentierìo, contut, che Nosgnor a l’ha promëttù ciar e net che, ant le dificoltà, a sarìa stàit con nojàutri për guernene e giutene. L’apòstol a scriv: “Còsa dirom-ne donque a propòsit ëd tut sòn? Se Nosgnor a l'é për noi, chi é-lo ch'a sarà contra 'd noi? Sensa dubi, col ch'a l'ha nen sparmià Sò ùnich Fieul, ma ch'a l'ha dalo a la mòrt për tùti nojàutri, com ne darà-lo pa 'dcò ògni àutra còsa con Chiel? Chi mai podrìa-lo porté d'acuse contra ij sernù 'd Nosgnor? Nosgnor medésim a l'é col ch'a-j giustifica. Chi mai podria-lo condaneje? Crist a l'é col ch'a l'é mòrt, e quajcòsa 'd pì, col ch'a l'é arsussità, ch'a l'é 'dcò a la drita 'd Nosgnor e che fin-a a prega për noi. Chi é-lo ch'a podria mai separene da l'amor ëd Crist? Peulo esse ij sagrin, o l'aflission, o la persecussion, o la famin-a, o la nudità, o 'l pericol, o la spa? Coma ch'a lé scrit: "I andoma 'ncontra a la mòrt tùit ij dì; i soma considerà tanme 'd feje da masel". Al contrari, an tute ste còse i l'oma completa vitòria gràssie a Col ch'a l'ha vorsune bin!” (Roman 1:31-37).

Gesù, an efet, a l’ha pa “bandonà la barca”. Ij sò dissépoj a l’avìo pa da dësmentiesse che chiel “a l'é andass-ne an sla montagna a preghé”. Soe preghiere a son d’intercession a sò favor ëd lor: sossì a l’avìa da esse për lor na consolassion génita. Che gnun a pensa che preghé a sia na na manera còmoda dë schivié l’assion. Nò, la preghiera a fà part ëd n’angagg, a l’é “travaj” e soens ël pì amportant. Ant l’òrt dël Getsemani, antant ch’a pregava, Gesù a sudava ‘d sangh. Gesù a l’avìa pa bandonaje coj sò dissépoj. Ëdcò ancheuj Gesù a l’ha pa bandonà ij sò. A dis la Scritura che chiel: “l'é 'dcò a la drita 'd Nosgnor ch’a prega për noi” (Roman 8:34).

A-i é gnun-a dificoltà ch’a peuda buté d’antrap a Gesù ant ël moment che chiel a decid ëd fesse vëdde dacant a sò pòpol, fina “marcé an sl’eva”. A l’é antlora che chiel a pàsia la pàu ch’a l’han e as fà conòsse da lor. An ës episòdi dël vangel, ij sò dissépoj a l’arconòsso nen subit, Gesù, a lo pijo për la vision d’un fantasma! L’istess ancheuj soa presensa soens i l’arconossoma nen: ant j’ordinanse dël Batèsim e dla Santa Sin-a, ant ël visagi dla gent che la comunità cristiana a l’é ciamà a deje d’agiut. Grassie a Nosgnor, malgré tut, coj ca son ij pì sensibij e ch’a l’han na percession foravìa ch’a ‘rconòsso la presensa confortanta ‘d Gesù. A j’ero nen stàit bandonà. Gesù a-j dis: “Sté chiet, i son mi, abie gnun-a tëmma". Gesù, ch’a l’avìa comandaje ‘d parte an barca e d’andé anans da l’àutra banda dël lagh, adess a smija ch’a veuja fin-a passeje dnans! Nòstre pàu a son adess pasià, nòstri eror ëd përcession a son drissà. Tut a-j andrà bin, gnun-a tëmma, përchè Gesù a l’é ansem a lor. La presensa ‘d Gesù, contut, nojàutri i l’oma da serchela pr’ ël mojen dla letura e dla meditassion dla Bibia, ansema a la preghiera. Sossì a l’é motobin amportant, perchè soens i chërdoma che l’assion a sia tut. Anans ëd l’assion, contut, i l’oma da serché ‘l consej e la guida ‘d Nosgnor, e lolì i lo otnoma pr’ ël mojen dla letura ‘d soa Paròla e dla preghiera. Le ampreise ch’i soma ciamà a feje an nòm ëd Gesù a son pa d’inissiative ch’i podoma realisé mach con nòstre fòrse. Lòn ch’i ciamoma “la spiritualità” a l’é la base, la fondassion, ëd minca atività cristian-a ch’a veuja avèj ‘n bon ésit.

Pr’ ij cristian, le dificoltà a ven-o e a smijo ch’i le podoma pa superé mach quand nost cheur a l’é “andurì”, quand ch’i comprendoma nen ël sens dle còse ch’an càpito. Lolì a peul mach rivé quand ch’is dësmentioma che Nosgnor a l’é sèmper ëstait fedel a soe promësse. I l’oma mach da lese le testimonianse dij cristian ch’a son vnùit anans ëd nojàutri ant ël passà, ma ‘dcò le testimonianse a la fidelità ‘d Nosgnor ch’a peudo conté tanti cristian ancora ancheuj për tut ël mond. A l’é për lòn ch’i l’oma ‘l dover ëd conòsse la stòria dla fej cristian-a e confrontesse con chila për amprend-ne le lession. Còsa é-lo ch’a peudo mostrene ancheuj j’esperiense dij cristian dël temp passà e ‘d coj dël mond antregh?

PREGHIERA

Nosgnor! I vorsoma pijé an sél sério ‘l comand ëd Gesù ‘d “monté an barca”, la barca dla comunità cristian-a, la cesa, e butesse a “remé”. A l’é nen sèmpe belfé ‘d felo, ma i podoma gòde ‘d tò agiut e intercessionm dla promëssa ‘d toa presensa ch’an chita mai. It ciamoma ‘d përdonene për nòst spirit dësfaitista e temros, përdon për nòst individualism e gelosie; përdon për cole nòstre discussion dësùtil; përdon quand ch’i chërdoma ‘d podèj fé tut daspërnoi con mach nòstre fòrse përché i l’oma l’impression ch’it l’abie bandonane. It disoma grassie, Nosgnor, ëd nen avèj bandonà toa “barca”! Amen.

27 ‘d Magg 2018 - Prima Duminica apress la Pancòsta - Duminica dla Trinità

Isaìa 6:1-8; Roman 8:12-17; Gioann 3:1-17; Salm 29

Nosgnor tut-potent e etern! It l'has dàit a nojàutri, ij tò sërvent, për la confession ëd na vera fej, la grassia d'arconòsse la glòria dla Trinità eterna e, ant ël podèj ëd toa divin-a maestà, ëd adoré l'unità: Ten-ne costant an costa fej e adorassion e pòrt-ne a la fin a vëdd-te an Toa ùnica e eterna glòria, ò Pare; che con ël Fieul e lë Spirit Sant a viv e regna, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

martedì 15 maggio 2018

Che ‘d pretèise (34. March 6:35-44).

“Signor! Che ‘d pretèise! Lòn ch’it ciame ‘d fé a l’é pa possìbil! Coma podrìom-ne mai felo nojàutri?”. Costa-sì a l’era la reassion dij dissépoj ëd Gesù quand che chiel a l’avìa ciamaje ‘d provëdde lor a dé da mangé a sinch mila òm, sensa conté le fomne e ij cit. E-lo che pratiché la fèj cristian-a përdabon, a l’é quaicòsa d’inpossibil, mach na teorìa? Nost Magister a dis che nò. Vëddoma.
"Dal moment che a l'era già tard, ij sò dissépoj a son avzinasse a chiel e a l'han dije: "Sto leugh-si a l'é desert, e a l'é già tard. Manda vìa sta gent perch' as na vado ant ij paìs e ant le borgià d'antorn a catesse cheicòsa da mangé". Gesù a l'ha rësponduje: "Deje vojàutri cheicòsa da mangé!". E lor a l'han dije: "Androm-ne fòrsi a caté 'd pan për dosent dné d'argent për deje da mangé?". Chiel a l'ha dije: "Vaire 'd pan ch'i l'eve vojàutri? Andé a vardé!". Quand ch'a l'han savulo, a l'han dìt: "Sinch - e doi péss". Antlora a l'ha comandaje 'd fé seté la gent për grop an sl'erba vërda. Antlora a son setasse për grop ëd sent e 'd sinquanta përson-e. Peui Gesù a l'ha pijà coj sinch pan e coj doi pèss e, an vardanda vers ël cel, a l'ha ringrassià Nosgnor e a l'ha rompù 'l pan a tòch. Peui a l'ha dajlo ai sò dissépol përché a lo buteisso dnans a la gent, e a l'ha 'cò spartì ij doi pèss ëntra tuti. A l'han mangiane tuti e a son restane sodisfàit. A l'han ëdcò rabastà ij tòch vansà 'd pan e 'd pèss - dodes cavagne pien-e! Coj ch'a l'avìo mangià 'l pan a l'ero sinch mila òm, sensa conté le fomne e ij cit." (Marco 6:35-44).
Ël tèma d’andé dë dlà ‘d lòn ch’a l’é possibil ëd sòlit, a parèiss quaicòsa che ‘l vangel a insist dëspèss. Sossì a l’é malfé da acetesse. I podrìo bin dì che fin tant ch’as trata ‘d Gesù, chiel a l’é bon a felo: an efet chiel a l’ha la fòrsa e l’abilità ‘d fé tut lòn ch’a veul: a-i é gnente che, për chiel,a sia malfé. Nojàutri, contut, lòn ch’i podrìo mai fé?.

Ël minim ch’i podrìo rësponde a d’obiession tanme coste a l’é ch’i mancoma bin d’imaginassion, përché, bele s’i podoma nen fé ‘d miràcoj, i podrìo sèmper fé motobin da pì ‘d lòn ch’i pensoma ‘d sòlit Nòstre arsorse a son limità, ma soens lòn ch’i podrìo bin fé i lo foma nen, o i lo foma nen bastansa.

E peuj, i soma ‘d cristian, nen vera? I l’oma ‘l Crist ch’an ëstà dacant, coma chiel a l’ha promëttune, e se ‘l Crist a l’é con nojàutri, a-i é gnente ch’i podrìo nen fé. E-lo che sta-sì a l’é mach “na manera ‘d parlé”, na realità ch’a sarìa ben podeje chërde, ma che, a l’é nen quaicòsa “ëd realistich”? Përdabon? Pròpi Gesù a l’ha dit ai sò dissèpoj: “Përchè an vrità iv diso che chionque a dirà a cola montagna: Àuss-te e campte ant ël mar, e ch’a l’avrà gnun dubi an sò cheur ma ch’a chërdrà che lòn ch’a dis as farà, tut lòn ch’a l’ha dit a-j sarà fàit” (March 11:23).

An efet, i soma nojàutri a d’esse “òm ëd pòca fej”, a d’esse pauros, timid, genà. I l’oma tante esitassion a fidesse a le promësse ‘d Gesù, a d’andé “dë dlà dij limit” perchè - a podrìa desse - i l’oma tëmma ‘d casché an cola ch’i disoma esse la condòta ‘d gent “fanàtica”! Vera, ës risich a-i é bin, coma ch’a l’era capità na vòta a dij dissépoj ëd Gesù ch’a l’avìo bin provà dë scassé djë spirit maléfich, ma a son pa riussì a felo, ch’a l’avìo falì. Tutun, coma ch’a diso ‘d proverbi piemontèis: “A falisso fin-a ij prèive a dì mëssa” e “A fòrsa ‘d falì as ampara”!

Pura, an ëst o mond, a-i é chi a l’é bin ancalasse e as ancala a fé “l’impossibil”. A-i é ‘d person-e ch’a son ancalasse a dësfidé la pòca fej ëd coj ch’a-j disìo che a sarìa staje nen possibil, a l’han ansistù e përsistù, e a son riussì, bele se tuti a-j disìo ch’a l’ero ‘d fòj a pensé ‘d realisé soe ambission ed lor. ...e a son “passà a la stòria” coma ‘d përsone coragiose ch’a son nen lassasse sbaruvé da le difficoltà. Përchè i podrio pa ‘dcò nojàutri esse tanme cole përsone coragiose ch’a son “ancalasse” a dësfidé l’inpossibil?

Ant l’episòdi dël vangel d’ancheuj, Gesù, con tanta passiensa e compassion (prima anvers ij sò dissépoj patamòle) a-j mostra na lession ëd pèis: ël “pòch” a peul esse multiplicà pì ‘d lòn ch’i pensoma, bele se nen sèmper i l’oma da spetesse ‘d miràcoj grandios tanme sto-saì. Comensoma a dovré lòn ch’i l’oma e a la fin i podrìo avèj ëd sorprèise! Nòst “pan” as multiplicherà e a la fin a-i na j’é fin-a da vansene!

Gesù, ansema ai sò, a l’é Col ch’a provëdd për costa umanità bzognosa e soens malarconossenta. An tute le èpoche a-i son ëstàit sèmpe ‘d cristian fedej ch’a son andaje dapress a Gesù an sël senté dël servissi amorèivol e generos e ch’a son nen lassasse sbaruvé da gnente e da gnun. Che nojàutri i sio parèj an nòstra generassion!

PREGHIERA

Nosgnor Dé! Le dësfide ch’it ëm lanse an Crist, qiaivòta am ësbaruvo! Giutme a vince mia timidità e a comensé a d’esse a tò servissi bele con ël pòch ch’i l’hai, sicur che ‘l bin ch’as podrà fé as multiplicherà grassie a ti, a toa potensa sensa limit. Amen.

Dominica 20 ëd Magg 2018 - Dì dla Pancòsta

At 2:1-21; Esechiel 37:1-14; Roman 8:22-27; Gioann 15:26-27; 16:4-15; Salm 104:25-35, 37

Nosgnor tut-potent! An ës dì-sì Ti 't l'has dovertà 'l senté dla vita eterna a minca rassa e nassion për ël don promëttù dlë Spirit Sant: Arvërsa con abondans, it pregoma, sto don për tut ël mond pr' ël mojen dla predicassion dl'Evangeli, parèj ch'a vagna fin-a ij confin pì da leugn dla tèra: për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti, ant l'unità dlë Spiri Sant, un son Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

Nosgnor! Che an ës temp it l’has dàite d’istrussion al cheur ëd tò pòpol fedel, mandandje ‘l ciàir dlë Spirit Sant, acòrdane për l’istess Ëspirit d’avèj un giudissi giust ëd tute le còse e d’arlegresse sèmper ëd pì për ësta santa consolassion; për ij mérit ëd Gesù Crist, nòst Salvator, ch’a viv e regna con ti, ant l’unità dl’istess Ëspirit, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

venerdì 11 maggio 2018

Feje sensa ‘n bërgé (33. March 6:34).

“A j'ero coma 'd fèje sensa ‘n bërgé”, a disìa Gesù dla gent ëd sò temp. Podrìa-lo dì l’istess për la gent ëd nòst temp? A-i è tante “feje” ancheuj… La sapiensa dij proverbi piemontèis a dis:“Chi fèja as fà, ël luv a lo mangia”, e “S’a-i fuìssa nen tante feje a-i sarìa nen tanti luv”, opura “La feja a-j fà tant ch’a la mangia ‘l luv come ch’a la scana ‘l maslé”. Pura i l’oma da manca d’un savi bërgé. Sentoma lòn ch’a dis Nosgnor Gesù Crist a sto riguard.

"E Gesù, seurtì ch’a l’era da la bàrca, a l'ha vëddù ch'a-i era na gran furfa ch'a lo spetava e a l'ha sentì na gran' compassion për cola gent, përché a j'ero coma 'd fèje sensa ‘n bërgé, e a l'ha butasse a mostreje tante ròbe" (Marco 6:34).
A-i é tanta gent ch’a fortiss con orgheuj ch’a l’ha nen da manca ‘d na guida moral e spiritual përchè a penso ‘d savèj da soj lòn ch’a l’é mej për lor, lòn ch’a l’han da pensé e da fé, ch’a son independent e liber, ch’a basto a lor istess, ch’a son responsabij. A diso bin parèj, ma soens a son propri lor a d’esse manipolà da la fòrsa dij média, da “l’opinion pùblica”, da j’ideologìe ‘d mòda, ch’a na son anfluensà e lor “as bèivo tut” sensa pro ‘d disserniment. A l’opòst, d’àutri as sogeto volenté a ‘d guide, a ‘d “bërgé” ch ‘a vanto ‘d gran’ titoj e ch’ a dòmino ant ël camp ed la religion, dla siensa o dla polìtica, ma i-é lo vreman da fidess-ne?

Vera, nojàutri i soma nen ëd feje bele che tanti a lo sio ‘d manera negativa. I soma ciamà d’esse ‘d përson-e responsabij për lor medésime. L’individualism, contut, ch’a-j dan tant valor ancheuj, a l’é nen nì giust nì san. i vivoma ansema a d’àutri ant na sossietà e i l’oma da manca, dzurtut për nòstre imperfëssion e tendense negative, d’esse guidà e cudì ‘d manera savia, mura e con competensa da gent ch’a varda al “bin pùblich”.

Lolì a val ëdcò e dzurtut ant la sfera ‘d nòstra vita spiritual, cola dl’ànima, coma ‘d singoj che coma ‘d comunità cristian-e, I stoma nen, adess, a vardé cola ch’a dovrìa esse la forma organisativa ‘d na comunità cristian-a, se democràtica, presbiterian-a o episcopal (minca un-a ch’a l’ha ‘d vantagi o ‘d dësvantagi). Ëd sicur i vorsoma nen ëd ditature (ëd na përsona o dla magioransa ch’a sio), ma i l’oma sèmper da manca ‘d guide savie.

Gesù “a l'ha sentì na gran' compassion për cola gent”, as na sagrin-a, për ch’a vëdd tut dantorn a chiel ëd gent ësbërgiairà e dësfrutà, e a l’ha compassion ëd lor. Antlora Gesù as ancamin-a a “mostreje tante ròbe”. Ëd lòn che Gesù a mostra in n’oma sèmpe da manca.

Gesù a l’’é ‘l Bërgé ch’in n’oma da manca. Chiel a l’é ‘l “Bon Bërgé”. Chiel a veul e a peul pijesse soen ëd nojàutri. Esse ‘d cristian a veul dì esse ‘d gent ch’a l’era dësbërgiairà e dëspërdùa, e ch’a l’é stàita artrovà e butà ‘nsema da l’ùnich che, fedel, a peul ocupesse ‘d sò bin ëd lor, pr’ ël temp e l’eternità. L’apòstol Pero a dis: “Përchè i j’ere com ëd feje sbardlà, ma adess i seve artornà al bërgé e guardian dle vòstre ànime” (1 Pero 2:25). Ancora ‘ncheuj Gesù a dis: “Mi i son ël bon bërgé; ël bon bërgé a buta da banda soa vita për le fèje, ma col ch’a l’é mach pagà për fé sto travaj, ch’a l’é nen ël bërgé e ch’a l’é nen ël padron dle feje, a vëdd ven-e ‘l luv, a lassa lì le feje e a scapa; e ‘luv a pòrta via le feje e a jë sbanda. Chiel a scapa për ël motiv ch’a l’é mach lì për vagné ‘d sòld, e còs’ a-j na fà-lo chiel dle feje? Mi i son l bon bergé; i conosso cole ch’a son mie, e le mie am conòsso. Tanme ‘l Pare am conòss, ëdcò mi i conòsso ‘l Pare, e i dago mia vita për mie feje” (Gioann 10:11-15).

Gesù, peuj, a buta ansema soe feje ant “lë strop” ëd la comunità cristian-a. La comunità cristian-a a l’é ciamà ‘d pijesse soen ëd chi ch’a na fà part, conform a j’istrussion ëd Crist, dla Paròla ‘d Nosgnor. Ant la comunità cristian-a a-i son pa ‘d “sucesor” ëd Crist, përchè ‘l Crist a l’é viv e a resta chiel “ël Cap dij bërgé” (1 Pero 5:4). Chiel a délega pa (a dà pa la procura) ‘d soe competense a gnun. Gesù a l’ha ‘d responsabij locaj dla comunità cristian-a, ch’a peudo esse ciamà “j’ansian”, o “ij vësco” (visadì “sovrintendent”) ch’a l’han da andeje dapress con diligensa e competensa a j’istrussion dël Crist: “I arcomando a j’ansian ch’a son tra ‘d voi, mi ch’i son ansian con lor, testimòni dij patiment dël Crist e partessipant ëd la glòria ch’a l’ha da esse arvelà, ëd ciadlé lë strop dël Crist ch’av l’é dàit an guerna, stasendje dapress nen për fòrsa ma ëd bon-a veuja sota la diression ëd Nosgnor, nen për avèjne ‘d guadagn (còsa ch’a sarìa vërgognosa), ma con impegn. E feve nen ij déspota su coj ch’av son afidà, ma sie d’esempi për lë strop, parèj che quand ch’ël Cap dij bërgé a vnirà i arseivreve la coron-a ‘d glòria che mai a vnirà sëcca” (1 Pero 5:1-4).

Ant la comunità cristian-a a l’han pa da essje ‘d “déspota” e gnanca quajdun ch’as fasa ciamé “pare”. Gesù a dis bele ciàir e net: “E ciamé gnun an sla tèra pare’, përchè ‘d pare i n’eve mach un, col ch’a l’é an cél; e lasseve nen ciamé “consijé”, përchè ‘d consijé i n’eve mach un, ël Crist. Col ch’a l’é ‘l pì grand fra ‘d voi a sìa vòst servitor, përchè chionque a vorìa elevesse d’amportansa a sarà tirà giù, ma chionque as ten bass a sarà elevà” (Maté 23:9-12).

PREGHIERA

Nosgnor! It ringrassio përchè mi i l’era na fèja dësbërgiairà e spërdùà, e ti ‘t l’has trovame e portà a fé part ëd tò strop. It prego për mia coimunità cristian-a (cita o granda ch’a sia) për ch’ìa sìa guidà ‘d manera valida e con competensa da ‘d përsone ch’a sio përdabon consacrà a ti e a tò pòpol. It ringrassio për tut lòn ch’it më provëdde an Crist. Amen.

Duminica 13 ‘d magg 2018 - Duminica ‘d Pasca ch’a fà set

Atti 1:15-17, 21-26; 1 Giovanni 5:9-13; Gioann 17:6-19; Salm 1

Nosgnor, rè 'd glòria! It l'has esaltà Tò Fieul ùnich Gesù Crist con ëd grand trionf a Tò Regn an cèl: lass-ne nen sensa consolassion, ma manda Tò Spirit Sant për dene fòrsa, e esaltane a col leugh anté che nòst Salvator Gesù Crist a l'é andàit anans; ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ant na glòria eterna. Amen.

mercoledì 2 maggio 2018

Adess pijeve n' pò d’arlass (32. March 6:30-33).

An piemontèis as dis che “la gargarìa a l’é sorela dla misèria”. Vera, ma a-i é ‘d gent ch’a sà mai stess-ne fërma ‘n moment, ch’a l’ha sèmper da travajé e ch’as fërma mai, bele quand ch’a na sarìa nen da manca. A diso che a fé gnente a së stofio, e che la Duminica a vorìo ch’a vnìssa mai! Gesù e ij sò dissépoj as dasìo sèmper da fé, ma Gesù ai sò dissépoj a-j disìa ‘dcò ‘d fërmesse e ‘d pijesse un pò d’arpòs, e për lolì ‘d rason chiel a-j n’avìa pro. Vëddoma ancheuj n’episòdi dël vangel anté ch’a disìa pròpi: “Adess pijeve ‘ pò d’arlass”.
"Antlora j'apòstoj as son radunasse dantorn a Gesù, e a l'han contaje tut lòn ch'a l'avìo fàit e mostrà. A l'ha dije: "Vnì e artireve da part ant un leugh desert, e pijeve 'n pò d'arlass!". A-i disìa parèj përchè a-i era tanta ‘d cola gent ch'a andasìa e a vnisìa, ch'a l'avìo gnanca 'l temp ëd mangé". Ansì a son andasne daspërlor con un barchèt ant un leugh artirà. Ma tanti a l'avìo vëddù che as n'andasìo e l'han arconossùje. Alora a l'han pressasse a pé da tùit ij paìs d'antorn e a son rivà là prima 'd lor" (Marco 6:30-33).
 Gesù e ij sò dissépoj a l’avìo gnanca ‘n moment ëd pas. Andé coma ch’a fasìo, sèmper an gir, ancontré ‘d gent, tanta gent, ch’a-j fasìa an continuassion ëd domande. E lor a deje ‘d rëspòste, a dëspiegheje lòn ch’a riguarda Gesù e ‘l regn ëd Nosgnor ch’a l’era rivà fin-a a lor. A j’ero pa nen mach ëd paròle, ëd prédiche, ma ‘d manifestassion ëd potensa, ch’a-j varìa da soe maladìe ‘d lor e dai pèis ch’a l’avìo an sël cheur, an sò spirit, e che a-j crasava. Sèmpe, donca, an atività, e mai un moment për lor, për mangé, për arposesse, për deurme. Nò, Gesù a l’era nen un padron pretensios e dësrasonévol: a lo savìa ch’a l’avìo bin da manca d’arpòs e, coma ch’i vëddoma an nòst test d’ancheuj, as na pijo ‘l temp.

Gesù a l’avrìa podù pensé: “A-i é poch temp… i l’oma nen ëd temp da sgairé!  Alé, alé, fòrsa, anans! “. Nò, diligensa e sens ëd rësponsabilità a comprend ëdcò ‘l sens che tut a stà ant le man ëd Nosgnor e che chiel a compiss ij sò propòsit a temp e a leugh, e a faliss mai. I l’oma pa d’avèj d’afann. A j’é ‘dcò lë spassi për sté ferm sensa fé gnente: gnun-e tëmme. Al opòst: l’arpòs a-i na j’é da manca pròpi për podèj travajé con efet, con la fòrsa e la determinassion necessaria. A l’é parèj che Gesù a-j fà l’anvit, ai sò dissépoj: "Vnì e artireve da part ant un leugh desert, e pijeve 'n pò d'arlass!"

La Paròla ‘d Nosgnor a cissa bin ël cristian a fé tùit ij travaj ch’a l’ha da fé, a fà nen quai ch’a sìo, con diligensa, dedission, onestà e serietà, sensa sgairé ‘d temp. Ël travaj “secolar” a l’é na vocassion divin-a. Conform al pensé biblich, a-i é gnun-a distinsion an tra lòn ch’a l’é “sacrà”, “secolar”, “travaj normal” e travaj “fàit për Nosgnor”. Minca ‘n travaj a l’é n’at ëd sërvissi ch’i rendoma a Nosgnor, ch’a l’é da fé për soa glòria, për onorelo, fin-a i travaj “pì ùmil” a l’han ëd dignità, a son da fesse “për Nosgnor”. L’apòstol a dis: “Vojàutri ch’i seve ‘d serv, fé l’ubidiensa a coj che an tèra a son vòstri padron, nen mach për feje content quand ch’av vëddo. Feje l’ubidiensa con sincerità, pròpi përchè ch’i seve timorà ‘d Nosgnor” (Colossèis 3:22).

Ël cristian, contut, a l’é nen, coma ch’as dis, në “stacanovista”, un ch’a l’é fin tròp impegnos a fé sò travaj” e ch’as ferma mai! A l’ha ‘dcò da arposesse. Da tant an tant, an nojàutri na vos a crija: “Adess a l’é pro, it l’has da fërmete e arposete. Për tut a-i é sò temp e tut a l’é da fesse a sò temp. Ël cristian -  i parloma nen ambelessì ëd col ch’a son gargh - a l’ha da scoté costa vos e ‘d trové la mabera d’argeneré ‘l còrp e lë spirit, sensa ‘d sens ëd colpa. Gesù a lo savìa bin e, për chiel e për ij sò dissépoj, malgré l’urgensa dij dover ch’i l’avìo da fé, a dis: “Adess chitoma ‘n pò ‘d travajé. Artiromse da banda ant un leugh ch’a-i sia gnun e pijomse d’arlass, arposomse!”.

L’arpòs a l’é n’istitussion ëd Nosgnor fin-a dal prinsipi, fin da la creassion. Ant la Génesi i trovoma: “Për parèj ij cej e la tèra a son ëstàit compì con tut lòn ch'a conten-o. Nosgnor a l'ha compì soa euvra ant ël dì ch'a fà set. A l'ha chità 'd travajé ant ël dì ch'a fà set. Nosgnor a l'ha benedì ël dì ch'a fà set e a l'ha santificalo, përché an col dì lì a l'ha chità l'euvra dla creassion” (Genesi 2:1). Nosgnor a dà ‘dcò ‘l Comandament ch’a dis: “Osserva ‘l dì d’arpòs an sacràndlo coma ‘l Signor, tò Dé, a l’ha comandate. Travaja ses dì, e cudiss da bin an coj dì tut tò travaj; ma ‘l dì ch’a fà set a l’é d’arpòs, sacrà al Signor tò Dé. An col dì-lì it faras gnun travaj, nì ti, nì tò fieul, nì toa fija, nì tò s-ciav, nì toa s-ciava, nì tò beu, nì tò borich, nì gnun-a dle toe bestie, nì 'l tò forësté ch'a l'é an ca toa, përchè tò s-ciav e toa s-ciava a peusso arlamesse parèj ëd ti. Arcòrd-te ch’i j’ere s-ciav an Egit, e che ‘l Signor, tò Dé, at t’ha fane seurte con man fòrta e brass poderos. A l’é për lòn che ‘l Signor, tò Dé, at comanda ‘d rispeté ‘l dì d’arpòs” (Deuteronòmi 5:12-15).

L’arpòs, a la fin, a veul ëdcò dì gòde dël silensi e dla chiete për podèj sente la vos ëd Nosgnor Dé, dël Pare ch’i l’oma an cél e ch’an parla mach cora ch’a-i é ‘d silensi dantorn a nojàutri e “ch’i foma gnente”. Ancheuj a-i é tròp fracass. A l’é nen mach ël fracass, ël bordel, ël rabel dla sità. Coma se lolì a bastèissa nen, i vëddoma ‘d gent ch’a va ‘n gir con j’auricolar ant j’orije e ch’a sento an continuassion ëd mùsica, magara “rock”. Coma podrio-me mai, an cola situassion-lì, capté, antërceté la vos ëd Nosgnor? A-i é ‘d gent ch’a pensa che Nosgnor Dé a stà sèmper ciuto e ch’a-j parla nen! Ma coma podrìa-lo parleje se lor ant le orije a l’han sèmper ëd bordel? An efet, a l’é pròpi ant ël silensi, ant l’arpòs, ch’i podrìo sente la vos ëd Dé. Sté a sente lòn ch’a l’era capitaje al profeta Elìa:

“Nosgnor a l’ha dije: “Seurt e sta drit dnans a mi an sla montagna che pròpi mi, ël Signor, i son an camin ëd passete dnans. Antlora un vent fòrt, n’oragan, a l’é aussasse da dnans a Nosgnor. A l’era tant violent ch’a sbrisava ij ròch e chërpava la montagna, ma ant col vent Nosgnor a-i era pa. Apress ëd lòn a l’é vnuje ‘n taramòt, ma Nosgnor a l’era gnanca ant ël taramòt. Apress dël taramòt a l’é vnuje ‘d feu, ma Nosgnor a l’era gnanca an col feu. Apress dël feu a l’é ausasse ‘l ciosion d’un ariëtta fin-a. Quand ch’a l’ha sentila, Elìa a l’é quatasse la facia con ël mantel, a l’é sortì da la balma e a l’é restane drit a l’intrada. Antlora na vos a l’ha dije: “Elìa, còsa ch’it fase ambelessì?” (1 Rè 19:11-13).

Preghiera

Còsa rendrai-ne a Nosgnorb për tùit ij benefissi che chiel a l’ha acordame? I benedirai e ringrassierai Ti tùit ij dì ‘d mia vita. Signor! Ti ‘t ses degn, d’ògni onor, làude e benedission. Amen.

http://telegra.ph/Adess-pijeve-n-pò-darlass-05-02

6 ëd Magg 2018 Dumenica ‘d Pasca ch’a fà ses

At 10:44-48; 1 Gioann 5:1-6; Gioann 15:9-17; Salm 98Nosgnor! Ti 't l'has prontà për coj ch'at veulo bin tante 'd cole cose bon-e! A van fin-a dëdlà 'd lòn ch'i podoma comprende! Arvèrsa ant nòst cheur un tal amor anvers ëd ti che nojàutri an amand-te për tute cole còse bon-e e dzura 'd tute le còse, i peuda oten-e toe promësse ch'a van motobin dëdlà 'd tut lòn ch'i podrìo avèjne anvìa; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.