venerdì 29 aprile 2016

Ël fil d’òr ch’a cus tut ansema [Duminica 1/5/2016]


Check this out on Chirbit

Cand ch’i vardo le leture bibliche dla Duminica, për podej pronteve na pcita introdussion, i serco sèmper col ch’a sìa ‘l fil ch’a jë cus ansema. An general, a l’é pro vera - e costa sì a l’é na vrità pressiosa - che tut lòn ch’a-i é ant la Bibia (ël Testament Vej e col Neuv, ij sò 66 lìber) a l’é cusì ansema da ‘n fil d’òr ùnich, visadì da la përson-a dël Signor e Salvator Gesù Crist, ch’a n’é ‘l téma. Sensa col fil-lì ch’a-j ten ansema e a na fà un quàder magnifich, tùit ij lìber ëd la Bibia a së dësblerìo e a cascherìo giù a tòch, sensa ch’as peussa trovene ‘l sens. An efet, coj ch’a dëspresio la Bibia (e ch’a la fan a tòch) a l’é ‘dcò përchè a conòsso nen sto segret-sì. I l’oma da trové ‘l Salvator Gesù Crist an tùit ij lìber ëd la Bibia e, antlora, as compiss lòn che la Bibia a n’é dàita: pr’ arvelé col ch’a dà ‘n sens e na prospetiva eterna a nòstra vita, an salvandla da le conseguense tràgiche ‘d nòstra arvira contra Nosgnor e Soe Lej ëd vita.


La figura ‘d Gesù, coma ‘l fil d’òr ch’a cus ansema la Bibia a l’é pro d’atinensa dla vita uman-a midema, per toa vita. S’a-i é nen ël Salvator Gesù Crist an nòstra vita, ëdcò tut lòn ch’i soma e ch’a fasoma a perd sò sens, tut a casca giù a tòch, tut as dësbela. Chërdime: a l’é l’esperiensa ‘d tanta gent ëd minca temp e pais.


As podrìa ‘dcò dovré n’àutra figura e dì che ‘l Salvator Gesù Crist a l’ha da sté, da pijé soa abitassion, soa residensa, an nòstra ca, an nòstra vita, coma l’òspite d’onor, da pì, coma col ch’a n’alògia an përmanensa. S’i comprendoma sossì e a-j doma cost’anvit, i n’ancorzëroma bin tòst che chiel a l’é l’amis pì pressios che mai i podrìo avej!


Scuté lòn ch’a dis Gesù an nòstra prima letura, dal capìtol 14 ëd Gioann:


“Giuda (nen l’Iscàriot) a-j dis: “Signor: com a l’é ch’it lasseras conòsse da noi, e nen dal mond?”. Gesù a-j rëspond: ”Se quajdun am veul bin a scotrà mia paròla, e mè Pare a lo amërà, e i vniroma da col-lì, e i staroma an soa cà. Col ch’am veul nen bin, a scota nen mie paròle. E la paròla ch’i sente, a l’é nen mia paròla, ma a l’é cola dël Pare ch’a l’ha mandame. I l’hai dive ste còse antramentre ch’i son ansema voi,  ma ‘l Consolator, ch’a l’é lë Spìrit Sant, che ‘l Pare a mandrà an mè nòm, Chiel av mostrërà tut e av arciamrà a la ment tut lòn ch’i l’hai mostrave.  Iv lasso la pas, iv dago mia pas, iv la dago nen com’ ël mond a la dà. Ch' ij vòstr cheur a sio nen crussià. Manché nen ëd coragi. I l’eve sentì lòn ch’i l’hai dive: 'I vado vìa, e i tornerai da voi'; S’im volèisse bin, i sarìe content ch' i l’hai dive ch’i son an camin d’andé al Pare, përchè ‘l Pare a l’é pì che mi. I l’hai divlo prima che lòn a sia rivà, parèj che quand ch’a sìa rivà, i l’abie fej (ancora ‘d pì)”  (Gioann 14:23-29).


Ant la sconda letura, da j’At dj’Apòstoj, al capìtol 16, i trovoma l’episòdi anté che l’apòstol Pàul a riva për la prima vòta ant l’Euròpa, e a tròva ‘d gent che volonté a-j deurb le pòrte e, pì ‘d lòn, ëd gent ch’a deurb le pòrte ‘d sò cheur ëd lor al Salvator Gesù Crist e a sò vangeli. Scoté:


“...Ambelelà Pàul a l’a avù ‘d neuit na vision ëd n’òm dla Macedònia ch’a l’é presentasse dëdnans a chiel e a l’ha pregalo disandje: “Passa an Macedònia e giutne”. Apress ch’a l’ha avù cola vision, i l’oma antlora decidù ‘d parte sùbit, përsuas che Nosgnor an ciamava a prediché la Bon-a Neuva an Macedònia. Parèj, essend partì da Tròade, i soma andàit drit a Samotràcia, e l’indoman a Neàpolis. Da lì i soma rivà a Filippi, ch’a l’é na colònia roman-a, sità dël prim dipartiment dla Macedònia, andoa ch’ I l’oma passaje un quaj dì. Un dì ch’a l’era ‘d saba i soma sortì da la sità e i soma andàit nen tant da leugn an sla riva d’un fium, andoa ch’i figuravo d’essje un leugh ëd preghiera. I soma ansetasse e i l’oma parlà con le fomne ch’a j’ero radunasse. An tra ‘d lor a j’era na fomna për nòm Lidia, marcanda ‘d pórpora, ch’a l’era dla sità ‘d Tiàtira. Lidia già adorava ‘l Dé ùnich. Antlora Nosgnor a l’ha dovertaje ‘l cheur përché a fèissa cas a lòn ch’a disìa Pàul.  E apress d’avèj arseivù ‘l batèsim, chila e tuta soa famija, a l’ha invitane a sté a soa ca, disand: ‘S’i chërde ch’i soma përdabon dij chërdent ant ël Signor, intre an mia ca e steje’, e a l’ha tant fane insistensa ch’i l’oma acetà” (At 16:9-15).


Ant la tersa letura i l’oma la vision ëd Gioan ant ël liber ëd l’Arvelassion ch’a parla ‘d coma la sità ‘d Nosgnor, Gerusalem, a cala giù dal cél për ven-e an tra l’umanità e porteje tùit ij benefissi dla presensa ‘d Nosgnor.


“E a l'ha portame an ëspirit an sna montagna granda e maestosa, e a l'ha fame vëdde la santa sità 'd Gerusalem ch'a calava dal cél: a vnìa da Nosgnor. (...) Ant la sità i l'hai nen vëddù ch'a l'avèissa 'n tempi, përchè sò tempi a l'é Nosgnor, Dé dl'univers, ansema a l'Agnel. La sità a l'ha nen da manca d'anluminassion da part dël sol o dla lun-a, përchè la glòria 'd Dé a l'ampiniss ëd ciairor, e l'Agnel a l'é la lampia ch'a l'anlumina. Le nassion a marciaran sota soa lus e ij rè dla tèra a-j porteran soe richësse 'd lor. Soe pòrte a së sareran nen për tut ël dì, përchè a-i sarà nen ëd neuit. A-i porteran, donca, le richësse e l'onor dle nassion. Ant la sità a-i intrerà gnente ch'a sia inpur, o coj ch'a comëtto d'abominassion o 'd busiard. A-i intreràn mach coj ch'a son ëscrit ant ël lìber dla vita dl'Agnel. L’àngel a l’ha mostrame ‘dcò ‘l fium dl’eva dla vita, lìmpid coma ‘l cristal, ch’a sortìa dal tròno ‘d Nosgnor e da l’Agnel. Ël fium a scorìa giù an mes ëd la stra gròssa dla sità. Dëdsà e dëdlà dël fium a j’è l’erbo dla vita, ch’a dà sò frut mèis për mèis, dódes vire l’ann. Soe feuje a servo da meisin-a pr’ arsanì ij pòpoj. Ant la sità a-i sarà pì nen ëd maledission, përchè a-i saran ël tròno ‘d Nosgnor e dl’Agnel. Ij so sërvitor a lo sërviran; a vëdran soa facia e a l’avran sò nòm scrivù an sla front. A-i sarà pì nen ëd neuit, e a l’avran pì nen da manca ‘d na lampia o dël sol, përchè Nosgnor medésim a j’anluminrà. A regneran pr’ ij sécoj dij sécoj” (Arvelassion 21:10, 22-22:5).


Terminoma coma ‘d sòlit con la preghiera. La prima a ven dal lìber dij Salm, ël nùmer 67.  L’autor a làuda Nosgnor për le benedission ch’a arversa an sù sò pòpol e a cissa le nassion a laudelo përché Chiel a l’é col ch’a governa ‘l mond con giustissia.


“Che Nosgnor a sìa misericordios anvers a nojàutri e an benedissa; ch’an fassa vëdde la lus ëd soa fàcia ch’an sorid. Pàusa. Ch’ij tò senté a sio conossù për tuta la tèra, e tùit ij pòpoj a vëdran la salvëssa. Che tute le nassion at làudo, ò Nosgnor! Éh, che tute le nassion at làudo. Che tut ël mond a canta ‘d gòj, përchè ti ‘t governe le nassion con giustissia e it guide ij pòpoj dla tèra antrega. Pàusa. Che tute le nassion at làudo, ò Nosgnor! Éh, che tute le nassion at làudo! Antlora la tera a l’avrà dj’arcòlt fosonant e Nosgnor, nòst Dé, a benedirà con abondansa. Éh, Nosgnor an benedirà, e tùit ij pòpoj pr’ ël mondo a l’avran timor ëd chiel” (Salm 67).


Orassion: Nosgnor! Ti 't l'has prontà për coj ch'at veulo bin tante 'd cole cose bon-e! A van fin-a dëdlà 'd lòn ch'i podoma comprende! Arvèrsa ant nòst cheur un tal amor anvers ëd ti che nojàutri an amand-te për tute cole còse bon-e e dzura 'd tute le còse, i peuda oten-e toe promësse ch'a van motobin dëdlà 'd tut lòn ch'i podrìo avèjne anvìa; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

Leture bìbliche dël lessionari - 1 ëd Magg 2016 - Duminica 'd Pasca ch'a fà ses - At 16:9-15; Arvelassion 21:10, 22-22:5; Gioann 14:23-29 o 5:1-9; Salm 67

venerdì 22 aprile 2016

Na fej destinà a spantiesse për tut ël mond [Duminica 24/4/2016].




Check this out on Chirbit

Le Scriture Sante a rendo na testimoniansa ciàira al fàit che la fèj cristian-a a sia “una “fèj global”, destinà a spantiesse për tut ël mond, e ch’a l’ha da ‘mpliché d’ògni sòrt ëd person-e ‘d tùit ij pais, rasse, nassion, estrassion sossial e temp. Gesù ‘d Nazareth a n’é proclamà coma ‘l Salvator dël mond, e nen mach ëd na nassion. La Paròla ‘d Nosgnor a lo dis ciair: “La salvëssa as peul trovesse an gnun d'àutri, përché, sota 'l cel, a l'é nen dàit a j'òm d'àutri nòm ch'a peusso salvene” (At 4:12). La fej cristian-a a l’é ant l’istess temp local e global. A l’ha ‘d riguard për le lenghe e le colture andova ch’a riva, ma, Nosgnor Gesù Crist a l’ha comandà: “A l'é stàit dàit a mi tùit ël podèj an cel e an sla tèra. Andé, donca, e fé ‘d dissèpoj ‘d tute le nassion, batiéje ant ël Nom dël Pare, e dël Fieul e dlë Spìrit Sant, e mostreje a scoté tut lòn ch’ i l’hai comandave. E arcordeve ch’i son sèmper con vojàutri fin-a ‘l compiment dij temp” (Maté 28:18-20).

CombIn che ij profeta antich d’Israel a l’avìo dilo e che Gesù a l’avèissa mostralo e dimostralo, ij prim cristian, ch’a sortìo dal Giudaism, a l’avìo ancora da butess-lo bin an testa! A l’é la lession ch’a l’ha amprendù l’apòstol Pé cand ch”a l’ha avù na vision ch’a l’ha possalo d’andé a nunsié la bon-a neuva ‘d Gesù sensa tëmma a ‘d gent ëd n’àutra religion. Scotoma lòn ch’a l’é scrit ant ël lìber dj’At dj’Apòstoj al capìtol 11:5-8.


Pé a dà na spiegassion ëd soa condòta. “Ora j’apòstoj e ij frej ch’a j’ero an Giudèa a l’han sentì che ‘dcò dij pagan a l’avìo arseivù la paròla ‘d Nosgnor. Cand che Pé a l’é stàit d’artorn a Gerusalem, ij chërdent giudé a l’han trovaje da dì.  A-j disìo: “Ti ‘t ses andàit ant la ca ‘d gent ch’a l’ha nen la circoncision e tl’has mangià ansem a lor”. Antlora Pé a l’é butasse a dëspiegheje për ordin lòn ch’a j’era capitaje e a l’ha dije: “I j’ero an preghiera ant la sità ‘d Joppa e i son cascà ant na trans, n’éstasi. A l’é ‘ntlora ch’I l’hai vëddù ch’a vnisìa giù dal cél quajcòsa tanme ‘n linseul gropà ai quatr canton, e a l’é vnume davzin. I l’hai vardà bin e a j’era là ‘ndrinta d’animaj a quatr pé, ëd bestie sarvaje, ëd serp e dj’osej dël cél. I l’hai ëdcò sentì na vos ch’am disìa: Pé, àuss-te, massa cole bestie-lì e mangje!”. E i l’hai rësponduje: “Im na pijerìa bin varda ‘d felo, Signor, përchè gnente ch’a sìa proibì da nòstra lej o d’antamnà a l’é mai intrà an mìa boca”. E la vos a l’ha ancora rëspondume dal cél: “Dis nen ch’a l’é antamnà lòn che Nosgnor a lo stima pur”. Lolì a l’é fasse fin-a a tre vòte, e peuj tute cole ròbe a son ëstàite artirà su al cél. Antlora, ant col istess moment, a son presentasse a la ca dova ch’i j’ero tre òm. Lë Spirit Sant a l’ha dime che mi i andèisso ansem a lor, sensa fene ‘d dificoltà. A l’han compagname ‘dcò sti ses frej cristian e i soma intrà ant la cà dl’òm ch’a l’avìa mandaje. A l’ha contame com a l’avìa vëddù ant soa ca n’àngel ch’a l’era presentasse a chiel e ch’a l’avìa dije: ‘Manda ‘d gent a Joppa, e fa vnì Simon, ch’a-i diso Pé, ch’at portërà ‘n messagi për la salvëssa ‘d ti e ‘d tuta toa famija. Cand ch’i l’hai avù comensà a parlé, lë Spirit Sant a l’é calà dzura ‘d lor tanme a l’era ‘dcò calà dzura ‘d nojàutri al prinsipi. Antlora i son arcordame ‘d cola paròla ‘d Nosgnor e com a l’avìa dit. Gioann a l’ha batesà d’eva, ma vojàutri i sareve batesà dlë Spirit Sant. Donca, dagià che Nosgnor a l’ha acordaje ‘n don parèj ëd col ch’a l’ha dàit a nojàutri ch’i l’oma chërdù al Signor Gesù Crist, chi é-lo ch’i j’era mi, ch’i podèisso fé oposission a Nosgnor?”. Antlora, avend sentì lòn, a son pasiasse e a l’han dàit glòria a Nosgnor. A l’han dit: “Donca Nosgnor a l’ha fàit ëdcò a dij pagàn la grassia dël pentiment ch’a pòrta a la vita eterna” (At 11:1-18).


La sconda letura ch’i l’oma anchej a ven dal lìber dl’Arvelassion e an parla dël neuv cél e dla neuva tèra ch’a-i saran ant ij dì darié:


“Peui i l'hai vëddù un cél neuv cél e na tèra neuva, përchè 'l prim cél e la prima tèra a l'era passà, e 'dcò 'l mar a-i era pì nen. E mi, Gioann, i l'hai vëddù la santa sità, la neuva Gerusalem ch'a calava giù dal cél, da Nosgnor, butà an òrdin coma na sposa ch'a l'é vëstisse për sò spos. E i l'hai sentì na gran vos dal tròno dël cél, ch'a proclamava: "Vardé: sto-sì a sarà 'l tabernacol andoa che Nosgnort a starà con j'uman. Lor a saran sò pòpol, e chiel a-j starà ansema coma sò Dé 'd lor". Chiel a suvarà dai sò euj tute le lerme, e a-i sarà pì nen ëd mòrt, nì deul, nì gem, nì patiment, përchè le còse d'anans a son passà. E col ch'a l'era setà an sël tròno a l'ha dìt: "Vardé: i faso che tut a sia neuv". E a l'ha dime: "Scriv ëste paròle: përchè a son sicure e vere". Peui a l'ha dime: "Adess tut a l'é fàit. Mi i son l'Alfa e l'Omega, ël prinsipi e la fin. A col ch'a l'avrà sèj, i acordrai ch'a bèiva da la sorgiss dl'eva dla vita sensa ch'a deubia paghé. Col ch'a seurtrà vincitor a arseivrà tut sòn an ardità. Mi i sarai sò Dé e chiel a sarà mè fieul. Contut, pr' ij vigliach, ij mischërdent, ij corompù, ij sassin, ij lussurios, coj ch'a pràtico la mascarìa, j'idolatra e tùit ij busiard, sò destin a sarà ant la tampa 'd feu e 'd sorfo, ch'a l'é la sconda mòrt”  (Arvelassion 21:1-6).


La tersa letura a ven da l’evangeli ‘d Gioann. I trovoma Gesù ch’an dà ‘l comandament d’amesse l’un l’àutr. La pì granda espression d’amor a l’é ‘d fé conosse a la gent la salvëssa chìi trovoma ant la person-a e l’euvra ‘d Gesù:


“E fòra ch'a l'é stàit Giuda, Gesù a dis: "A l'é rivà 'l moment ch' ël Fieul ëd l'Òm a intra an soa glòria, e Dé a sarà glorificà për motiv ëd chiel. E dàit che Dé a l'arsèiv glòria për motiv dël Fieul, Chiel bin tòst a darà glòria al Fieul. Car ij mè fieuj, i starai ansem a vojàutri për nen tant da pì. Vojàutri im sërcré, contut, coma ch'i l'hai dit ai cap dij Giudé, che là 'ndoa ch'i vado mi, lor a podìo nen venìje, iv lo diso 'dcò adess. I veuj deve 'n comandament neuv, visadì, ch'iv veule bin l'un l'àutr, e che coma mi i l'hai amà vojàutri, i l'eve da ameve l'un l'àutr. An sossì i conossran tuti ch'i seve 'd mè dissépoj, visadì për l'amor ch'i l'avreve an tra 'd voi” (Gioann 13:31-35).

Terminoma con un salm ëd làude e na preghiera. Ant el Salm148: Ël poeta a ciama tuta la creassion a laudé 'l Signor pËrchè Chiel a l'é 'l Sovran Rè dël mond. 
“Laudé Nosgnor! Laudé Nosgnor dai cej! Laudelo ant j'auteur!  Laudelo, ò àngej tuti! Laudelo, ò armade tute dël cel! Laudelo, ò lun-a e sol, ò vojàutre tute stèile lusente! Laudelo, ò cej dij cej! Laudelo, ò aque ch'a stan dzura dle nivole! Tute le còse creà ch’a dago làuda a Nosgnor përch' a l'ha dàit un comand e lor a son vnùe a l'esistensa. A l'ha fàile për duré e a-i saran për sèmper, ant l'eternità. Sò decret a sarà nen arvocà. Laudé Nosgnor da la tèra, ò creature dël profondeur dij mar; feu e tempesta, fiòca e nivole, vent ëd tempesta ch'a ubidìss ai sò òrdin; montagne e tute le colin-e, èrbo da fruta e tùit ij sitron; bestie sarvaje e animaj doméstich, serpent ch'a rabasto e osej ch'a volo; ij rè dla tèra e tute le gent, ij prinsi e ij giudes dla tèra; giovnòt e fije, j'ansian e le masnà. Che tuti a làudo 'l nòm ëd Nosgnor, përché Sò nòm a l'é motobin àut. Soa glòria a tronègia dzura la tèra e 'l cel! Chiel a l'ha rendù fòrt Sò pòpol, a l'ha onorà coj ch'a-j son fedel - ël pòpol d'Israel ch'a l'é davzin a Chiel. Laudé 'l Signor!” (Salm 148).
Orassion: Nosgnor tut-potent! Conòsse Ti përdabon a l'é vita eterna! Acòrdane 'd conòsse Tò Fieul ëd manera tant përfeta ch'a peussa esse për noi ël senté, la vrità e la vita, e che nojàutri i séguita Soe pianà arlongh la vìa ch'a mën-a a la vita eterna; për Gesù Crist, Tò Fieul, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

24 d'Avril 2016 - Duminica 'd Pasca ch'a fà sinch - At 11:1-18Arvelassion 21:1-6Gioann 13:31-35Salm 148

giovedì 14 aprile 2016

Mie feje a scoto mia vos [Duminica 17 d'Avril 2016]




Check this out on Chirbit

Nosgnor Gesù Crist a l’é col che Dé ‘l Pare a l’ha mandà ant ël mond për cheuje ansema cole che l’Evangel a ciama “le feje ‘d Nosgnor”, visadì tuti coj ch’a son destinà d’arsèive la grassia dla salvëssa da le conseguense dël pecà. A l’é ciair che Gesù a lo fasìa cand ch’a l’era ‘d përson-a an sla tera. Ai sò prim dissépoj Gesù a-j disìa: “I seve nen stàit vojàutri a serne mi, ma i son stàit mi a serne vojàutri e i l'hai fidave la mission d'andé daspërtut e dé 'd frut, e 'n frut ch'a dura për sèmper” (Gioann 15:16). Contut, coj dissépoj-là a j’ero nen j’ùnich che Gesù a l’avìa da cheuje ansema. Na vòta, an efet, a l’ha dije: “I l’hai ‘dcò d’àutre fèje ch’a son nen dë sto strop-sì. A venta che mi i-j vada a sambleje e porteje ansema. Lor a scotran mia vos, e a-j sarà ‘n sol strop e ‘n sol bërgé” (Gioann 10:16). Gesù a parlava ‘d cole “feje”, l’é a dì ‘d cole person-e ch’a j’ero stàite fidà a Chiel da l’eternità përchè Chiel a vnissa sò Salvator ëd lor. A son dësbergiairà pr’ ël mond, ma cand che la vos ëd Gesù a-j ciama (ancheuj për la predicassion dl’Evangeli biblich), e a-j ciama për nòm, lor a arconòsso Soa vos coma la vos dël Bërgé, ël sò Bërgé ‘d lor, Gesù, e a s’ancamin-o con fiusa a seguitelo. Sossì a l’é lòn ch’a dis Gesù ant ël test dl’Evangeli arservà për costa Duminica. Scotomlo.


“Ora as fasìa a Gerusalem la festa dla Dedicassion (dël templ) e a l’era d’invern. E Gesù a spassëgiava për ël templ, sota ‘l pòrti ‘d Salomon. Antlora ij cap dij Giudé a l’han butasse tùit aranda Chiel e a-j disìo: “An tenëras-to ancora ‘n pes an sospèis? Se ti ‘t ses ël Crist, dis-lo ciàir e net dë 'dnans a tuti”. Gesù a-j rëspond: “I l’hai già divlo, e i veule nen chërdje. J'euvre ch’i faso an nòm ëd mè Pare, a son cole ch’a parlo an mè favor. Ma vojàutri i-j chërde nen, për motiv ch’i seve nen dle mie fèje. Mie fèje a scoto mia vos, e mi i-j conòsso e lor am ven-o daprèss. I-j dago la vita eterna e mai a l'andran a perdse. Gnun a sarà bon a gavèmje d’ant le man. Mè Pare, ch’a l’é pì grand che tuti, a l’ha damje, e gnun a peul gaveje d’an man ëd mè Pare”. Mi e’ l Pare i soma un” [Gioann 10:22-30].


Ant col temp-là a j’ero ‘dcò tanti coj ch’a s’arfusavo ‘d chërde a Gesù e ch’a l’avìo gnun-a intension ëd stelo a sente e d’andeje dapress. Coj-là a j’ero nen “dle Soe feje”: për lòn a lo scotavo nen. Contut, soe feje (cole ch’a san ant ël cheur d’esse le sue përchè lë Spirit Sant a l’ha dësvijaje la cossiensa e as na rendo cont) a scoto Soa vos con piasì e a lo séguito sensa tëmma.


Coj ch’a son anteressà e ch’a fan atension a cost nòst mëssage-sì a podrìo bin esse an tra ‘d cole feje ch’a son ëd Nosgnor. Ch’a peussa esse parèj! Pròpi cost mëssagi an piemontèis ch’i seve an camin a lese a podrìa bin esse ancheuj l’apel che Nosgnor av fà për ciameve a seguitelo. A l’é rivà për vojàutri ël temp d’arconòss-lo, ël temp ëd vòstra vocassion. S’a l’é parèj, i seve stàit fidà a Chiel da l’eternità për arsèive Soa grassia; i feve part ëd Sò strop e a vojàutri ‘dcò Gesù av darà la vita eterna, Gnente e gnun a podrà mai rancheve da soe man. A l’ha dilo Chiel an vrità e a l’é sicur.


L’àutra letura ch’i foma ancheuj a l’é la vision che l’apòstol Gioann an arpòrta ant ël lìber dl’Arvelassion. A l’é la granda vision ëd tuti coj ch’a son ëstàir riscatà an Gesù Crist e che an cél a làudo Nosgnor. Un bel di tuti nojàutri ch’i soma stàit fidà a Gesù për nòstra salvëssa i saroma con lor.


“Apress ëd lòn i l’hai vëddù tanta ‘d cola gent che gnun a podìa contela. A j’ero da tute le nassion, tribù, pòpoj e lenghe. A stasìo an pé dëdnans al tròno e dëdnans a l’Agnel, tuti vestì ‘d bianch e a l’avìo ‘d branch ëd palma an man. Tuti a disìo a àuta vos: “La salvëssa a ven da Nosgnor, ch’a l’é setà an sël tròno, e da l’Agnel!”. Tuti j’àngej a stasìo dantorn al tròno, a j’ansian e ai quatr esse vivent, e a l’han prostërnasse dëdnans al tròno con la front fin-a a tèra e a rendìo l’adorassion a Nosgnor. A cantavo: “Amen! A Nosgnor ch’a vada la benedission, la glòria, la sapiensa, ël rendiment ëd grassie, l’onor, la potensa e la fòrsa pr’ ij sécoj dij sécoj. Amen! Antlora un dj’ansian a l’ha ciamame: “Costi-sì, ch’a son vestì ‘d bianch, chi son-ne? E da ‘ndoa son-ne vnùit?”  l’hai rësponduje: “Mè Signor, mach ti it lo sas!”. E chiel a l’ha dime: “Sti-sì a son coj ch’a son vnùit da na gran tribolassion, e ch’a l’han lavà soe veste e sbianchije con ël sangh dl’Agnel. A l’é për lòn ch’a stan dëdnans al tròno ‘d Nosgnor, e a-j rendo servissi dì e neuit ant sò templ. Col ch’a l’é setà an sël tròno a-j darà na sosta. A l’avran pì nen né fam né sèj, né a saran pì brusà da la calor dël sol, përché l’Agnel ch’a l’é an sël tròno a-j pastorerà e a-j mnerà a le sorgiss dl’eva dla vita, e Nosgnor a-j suvrà tute le lerme da j’euj” [Arvelassion 7:9-17].


Terminoma con la letura dël Salm 23 “Ël Signor a l’é mè bërgè”


“Ël Signor a l’é mè bërgè: am fà manché gnente. Am pòrta a dij pasturagi bondos e am men-a a d’eve chete. Am ristòra le fòrse e am men-a për dij senté giust: Chiel a mancrà mai ‘d paròla. Bele s’i dovèissa travërsé na val sombra, i l’avrìa nen tëmma, perchè ti të stas sèmper con mi. Toa cana e tò baston am dan sigurëssa. Ti t’ëm prontes na festa pròpe ‘dnans a mé nemis. Ti t’m’onze la testa con d’euli përfumà. Mè càles a dësborda. A l’é sigur: toa benevolensa e toa fidelità a më staran sèmper daprèss për tùit ij mè dì e mia residensa a sarà la cà ‘d Nosgnor për sèmper”.


Orassion: Nosgnor! Tò Fieul Gesù Crist a l'é 'l bon bërgé 'd tò pòpol! Acòrdane che cand ch'i sentoma Soa vos nojàutri i peuda conòsse col ch'an ciama mincadun për nòm e ch'a lo séguita andova ch' an pòrta; Chiel che con Ti e con lë Spirit Sant a viv e a regna, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

17 d'Avril - Quarta Duminica 'd Pasca: At 9:36-43; Arvelassion 7:9-17; Gioann 10:22-30; Salm 23

sabato 9 aprile 2016

A l’é mèj ëd seguité j’istrussion dël costrutor [Duminica 10/4/2016]


Check this out on Chirbit

Vàire vòlte ch’i disoma: “I la faso nen: ambelessì i riesso pròpi a combiné gnente”. A vòlte a parèissa che la vita a sìa tanme congigné, buté ansema, ij tòch ëd na mobìlia Ikèa, as preuva e as preuva torna e as riva mai a l’arzultà ch’a dovrìa seurte, ...e magara i s-ciapoma fin-a ‘n quaj tòch. Che rabia, che ‘d ghignon! I m’arcòrdo cand ch’i andasìa a scòla e i dovìa arzòlve ‘n quaj problema ‘d matemàtica, - na materia ch’a fasìa pròpi nen për mi - i na trovava mai la solussion. Che ‘d temp sgairà, che ‘d nerv! A-i é ‘d gent che, ant ij cas parèj a dëdsobio tut sò catàlogh ëd bëstëmmie, a dëstaco ij quàder, coma ch’as dis. Për tut ël rest dël temp a Nosgnor a-j penso nen e a diso ‘d nen chërdje, ma cand ch’a son ant lë bzogn, a reclamo e as lamento, ciamandse përchè mai Nosgnor a-j dà nen na man e a-j giuta nen… Ste reassion é-lo ch’a l’han un sens? Nò. A serv pròpi a nen ëd cristoné, anzi, a rend tut pì mal. A l’é mach nojàutri ch’i l’oma l’arogansa ‘d savèi mèj coma fé, o la gargarìa e la mancansa ‘d passiensa për fé le ròbe coma ch’as dovrìo fesse, ...conforma le istrussion dël costrutor. Mi, a scòla, i l’avrìa dovù studié da pì, opura ciamé l’agiùt ëd quajdun che con santa passiensa ’am dëspieghèissa mej le régole dla matemàtica e mi i concentrèisso l’atension mach an s’lòn. Ël fàit a l’é che la vita “a fonsionrà” mai s’i sbassoma nen un pò la cresta e s’i seguitoma nen le régole ‘d vita che Nosgnor, pr’ ël bin ëd nojàutri, a l’ha dàit për la vita uman-a, cole ch’a son condensà ant ij Des Comandament e ch’a l’ha vivuje complet Nosgnor Gesù Crist. I podoma bin seguité a sbate la testa contra ‘l mur e dì ch’a l’é nen parèj, ma a sarà nòstra testa a s-ciapesse la prima. La vrità an sla vita uman-a a l’ha dila Nosgnor, e i farìo mej a pijela an sël sério. Ëdcò ij prim dissépoj ëd Gesù a l’avìo da comprende lòn e a l’é për cola rason che Gesù a-j la dëspiega con na lession pràtica. I lo vedoma ant la letura biblica d’ancheuj, anté ch’i-j trovoma apress la mòrt tràgica ‘d Gesù ch’as na torno dëscoragià e a testa bassa al travaj ch’a l’avìo na vòlta, prima d’ancontré Gesù: fé ij pescador. A van a pësché ma a ciapo gnente, për tut ël dì a combin-o gnente, fin-a che a ‘ncontro Gesù, arressusità dai mòrt, ch’a-j dis coma fé. A l’é antlora che a pësco na gran massa ‘d pes. A l’avìo da scoté Gesù, e nen mach ant la pësca, ma ant la vita antrega. Costa-sì a l’é përdabon na gran lession!

Lesoma antlora sto tòch dl’evangeli, e peuj a-j giontroma, coma foma ‘d sòlit, ëdcò j’àutre leture për costa Duminica.

L'aparisson ëd Gesù ai dissépoj an Galilea. “Dòp ëd lòn, Gesù a l'é fasse torna vëdde ai sò dissépoj davzin al lagh ëd Tiberìade. A l'é fasse vëdde dë sta manera-sì: Simon Pé e Tomà, col ch'a l'era 'dcò ciamà Bësson, Natanael, ch'a l'era 'd Cana 'd Galilea, e ij fieuj 'd Zebedé, e doi àutri dij sò dissépoj, a l'ero 'nsema. Simon Pé a-j dis: "Mi'm na vado a pësché". Lor a l'han dije: "I vnoma 'dcò nojàutri con ti". Antlora i son partì e a son montà sùbit ant la barca. Contut, cola neuit, a l'han pijà gnente. Quand ch'a l'é spontà 'l dì, Gesù a l'é presentasse an sla riva dël lagh. Contut, ij dissépoj a l'han nen arconossù ch'a fussa Gesù. E Gesù a-i dis: "Fieuj, eve 'd quàich pess da mangé?". A l'han rësponduje: "Nò". E a l'ha dije: "Campé la rèj a la drita dla barca e i na trovré". A l'han donca campala e a podìo quasi pì nen artirela sù për motiv ëd la granda quantità 'd pess ch'a l'avìa ciapà". Antlora 'l dissépol che Gesù a-j vorìa bin a dis: "A l'é 'l Signor!". Quand che Simon Pé a l'ha sentì ch'a l'era 'l Signor, a l'ha sarasse la vesta a la vita, përchè sota a l'avìa gnente, e a l'é campasse ant ël lagh. J'àutri dissépoj a l'han seguitalo ant la barca, për motiv ch'a l'ero nen tant dëscòst da tèra, apopré sent méter, an rabland la rèj 'd pess. E Quand ch'a son calà a tèra, a l'han vëddù 'd brasa e 'd pess ansima, e 'd pan. Gesù a-j dis: "Porté ij pess ch'i l'eve pëscà".  Simon Pé a l'é montà an sla barca e a l'ha tirà sù la rèj a tèra, pien-a 'd sent sinquant' e tre pess gròss, e bin ch'a-i na fussa tanti, la rèj a l'é nen s-ciancasse. Gesù a l'ha dije: "Vnì a fé disné!". E gnun ëd dij dissépoj a s'ancalava 'd ciameje: "Chi ses-to?", përchè a savìo ch'a l'era 'l Signor. Gesù, donca, a l'é avzinasse, e a l'ha pià 'd pan e a l'ha dajne. L'istess a l'ha fàit con ël pess. Costa-sì a l'era la tersa vira che Gesù a l'é fasse vëdde ai sò dissépoj dòp d'esse arsussità dai mòrt” (Giann 21:1-14).

Dal lìber dj’At dj’Apòstoj, al capìtol 9 i trovoma l’apòstol Pé che, për ël podèj arseivù da Gesù, a fà torné an vita na fomna.
Pé a fé artorné na fomna a la vita. “Ora a j’era a Joppa na fomna ch’a l’era dissépola dël Signor e ch’as ciamava Tabita, ch’a veul dì an grech Dorcas. Costa fomna a fasìa motobin ëd bon-e euvre e ‘d limòsne. A l’é rivà an coj dì lì ch’a l’é vnùa malàvia e a l’é mòrta. Cand ch’a l’han avùa lavà, a l’han butane ‘l còrp ant na stansia al prim pian dla ca. Dal moment che Lidda a l’era davzin ëd Joppa, ij dissépoj a l’han savù che Pè a l’era a Lidda. Parèj a l’han mandà doi òm da chiel, pregandlo ch’a tardèissa nen d’andé a troveje. Pé a l’é ausasse e a l’é venuss-ne con lor. Rivà ch’a l’é stàit, a l’han mnalo ant la stansia al prim pian. Tute le vìdue a son presentasse a chiel an piorand e a-j mostravo le veste e le vestimente ch’a fasìa Dorcas cand ch’a l’era ansema a loràutre. Ma Pé, avendje fàit seurte tuti, a l’é butasse an ginojon e a l’ha pregà. Peuj, virandse vers ël còrp, a l’ha dit: “Tabita, àuss-te!” E Tabita a l’ha dovertà j’euj, a l’ha vëddù Pé e a l’é assëtasse. Pé a l’ha daje la man e a l’ha fàita sté drita; peuj a l’hà ciamà le vidue e j’àutri mèmber dël pòpol sant e a l’ha presentajla viva. Lolì a l’é savusse për tut Joppa e diversi a l’han chërdù ant ël Signor. Pé a l’é peuj restà diversi dì a Joppa ant la ca d’un tal Simon, n’afaitor” (Atti 9:1-6).

La tersa letura a ven da l’ùltim lìber dla Bìbia, l’Arvelassion. Al capìtol 5 i trovoma la vision dle creature vive ant ël cel che tute contente a làudo Nosgnor përché a sta ‘n Chiel ël segret dla vita.

“Peuj i l'hai torna vardà e i l'hai sentù la vos ëd mijé e 'd milion ëd j'àngej ansema a le creature vive e a j'ansian, ch'a stavo dantorn al tròno. A l'era 'n còro poderos ch'a cantava: "A l'é degn l'Agnel ch'a l'é stàit scanà, d'arsèive la potensa, le richësse, la sapiensa, la fòrsa, l'onor, la glòria, e la benedission!". Peuj i l'hai sentù la vos ëd tute le creature ch'a stan an cel, an sla tèra e sòta la tèra. A cantavo: "Benedission, onor, glòria e potensa a van ëd drit a col ch'a l'é setà an sël tròno e a l'Agnel për ij sècoj dij sècoj!". E le quat creature vive a disìo: "Amen!", e ij vint-quat ansian a son campasse con la facia a tèra e a l'han rendù l'adorassion oa Col ch'a viv për ij sècoj dij sècoj” (Arvelassion 5:11-14).

Salm 30. L’autor a ringrassia Nosgnor pr’ avèjlo liberà da la mòrt e a cissa d’àutri a unisse a chiel ant la làude. A l’ha fàit esperiensa pr’ un pò ‘d temp dj’assion disiplinàrie ‘d Nosgnor, ma cand ch’a l’ha ciamaje d’agiùt, Nosgnor a l’é antërvenì e l’a ristabilije sò favor. Un salm ëd David. Un cant për la dedicassion dël templ.

“A l’é con granda gòj ch’it magnifico, ò Nosgnor: it l’has tirame fòra da l’eva e it l’has nen consentì ch’ij me nemis a s’arlegrèisso ‘d mia dëròta.  Nosgnor, mè Dé, i l’hai ciamate d’agiùt e ti tl’has ristabilime an salute. It l’has tirame fòra da la tomba, ò Signor, it l’has ampedine ch’i tombèissa ant la tampa dla mòrt. Fidèj ëd Nosgnor, canté an sò onor; laudelo e ten-e da ment che sò nòm a l’é sant! Sò rigor a dura mach un moment, ma sò favor a dura për tuta na vita! As peul pioré për tuta la neuit, ma a la matin a artorna la gòj. Cand ch’i j’era al sicur i pensava: “I podrai mai casché”. A l’é tò favor ch’am rend frem tanme na montagna, ma cand ch’it las virame le spale, i na son ëstàit ëstravirà. I l’hai anvocate, ò Nosgnor, i l’hai suplicà mè Dé. I l’hai dije: “Che vantagi podries-tu mai avèj da mia mòrt, si i spërfondo ant la tampa? Podrìa-la mia póer laudete? Podria-la conté ‘d toa fidelità? Scotme, Nosgnor, e àbie misericòrdia ‘d mi. Giutme, ò Nosgnor! It l’has cambià mè deul ant na dansa ‘d gòj. It l’has gavame mie vestimente ‘d deul e it l’has arvestime ‘d gòj. E lolì përchè mi i podèissa laudete e ch’i stèissa nen ciuto. Ò Nosgnor, mè Dé, mi it ringrassierai për sèmper!”

Orassion - Nosgnor, che tò benedì Fieul a l'ha fase conòsse ai sò dissépoj cand ch'a l'ha rompù 'l pan e fane part: Duverta j'euj ëd nòstra fèj përch' i poduma contemplelo an tuta soa euvra 'd redension; chiel ch'a viv e regna con Ti ant l'unità dlë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

Duminica 10 d'Avril 2016 - Tersa Duminica 'd Pasqua: At 9:1-6; Arvelassion 5:11-14; Gioann 21:1-19; Salm 30