mercoledì 22 agosto 2018

A son pa nen ëd fàule] (49. March 9:2-13).

A-i son tanti mischërdent ancheuj ch’a diso che ij racont ëd la Bibia, e dzurtut la stòria ‘d Gesù, a sio mach ëd fàule che quaidun a l’é inventasse për ëd motivassion disoneste. A l’é n’acusa ch’a-j fasìo fin-a antlora ai prim dissépoj ëd Gesù ch’a ‘ndasìo pr’ ël mond a nunsié l’Evangel. “Nò, a l’é nen parèj,” lor a disìo, “a son còse ch’i n’avoma avù l’esperiensa concreta, dirèta”. L’apòstol Pero a scriv: “...quand ch’i l’oma dave a conòsse la potensa e l’artorn ëd Nosgnor Gesù Crist, i soma nen andàit dapress a ‘d fàule inventà da queidun, nò, nojàutri i soma stàit testimòni diret ëd soa grandeur ..., I l’oma sentù pròpi con nòstre orije costa vos ch’a venìa dal cel quand ch’i j’ero con Chiel an sla montagna santa” (2 Pero 1:17-19). Ëd la glòria ‘d Gesù Crist chiel a l’avìa avune l’arvelassion ch’i conossoma coma la contra dla Trasfigurassion ëd Gesù, cola ch’i consideroma ancheuj.
La trasfigurassion. “Ses dì apress, Gesù a l'ha pijà con chiel Pero, Giaco e Gioann, e a l'ha mnaje da banda an sù 'd na montagna àuta e Gesù a l'é stàit trasfigurà dë 'dnans a lor, Soe vestimente a son dventà splendrient e tant bianche che gnun tenzior dël mond a l'avrìa mai podù sbianchije parèj. An col istèss moment a l'é comparuje Elia e Mosè, ch'a parlavo con Gesù. Antlora Pero a l'ha sclamà: "Magister, coma ch'a l'é bel ësté ambelessì! Foma tre caban-e: un-a për ti, un-a për Mosé e n'àutra për Elia!". Pero a l'ha dit parèj përchè a savia pròpi pì nen còsa ch'as disèissa, tant ch’a l'era lë sparm ch'a l'avìa ciapalo. A l'é vnuje, peui, na nivola ch'a l'ha quataje con soa ombra e a l'é sortì da la nivola na vos ch'a disìa: "Sto-sì a l'é mè car Fieul: scotelo!". A l'improvista, an vardandse dantorn, a l'han pì nen vëddù d'àutri che Gesù ch'a stava con lor. Mentre ch'a calavo giù da la montagna, Gesù a l'ha comandaje ciàir ëd conté a gnun lòn ch'a l'avìo vëddù fin a tant che 'l Fieul ëd l'Òm a fussa arsussità da ij mòrt. Sòn a l'han tenulo daspërlor, ma tra 'd lor a discutìo còsa mai a fussa col 'arsussité dai mòrt'. Peui a l'han domandaje: "Për còs' é-lo che ij magister ëd la Lej a diso ch'a venta prima ch’a ven-a Elia?". Chiel a l'ha rësponduje: "A l'é vera, prima a l’ha da vnì Elia për buté tut a pòst, e peui, com' a ch'a l'é scrit, a venta che 'l Fieul ëd l'Òm a patissa tant e ch'a sia dëspresià. Tutun, iv diso ciàir e net che Elia a l'é già vnùi, e ch' a l'han faje tut lòn ch' a l'han vorsù, com ëd chiel a diso le Scriture" (March 9:2-13).
La question dl’identità ‘d Gesù, chi a l’é chiel, a resta fondamental ëdcò an cost’episòdi dël vangel. Ij sò dissèpoj a-j dan bin fiusa, ma l’’incërtessa e 'l dubi a son ëd tentassion ch’a dësparisso mai dël tut. A l’é parèj che Gesù a concèd a Pero, Giaco e Gioann - ch’a saran dj’apòstoj devisiv për la trasmission ëd la Paròla 'd Nosgnor - n’arvelassion ëspecial ch’a peussa nen esse malintèisa. L'istess a sarà për l’apòstol Pàul An parlanda dj’arvelassion ch’a j’ero staje acordà, chiel a scriv: “A l’é parèj che le circostanse am fan l’òbligh ëd vanteme. I lo sai bin ch'a sarìa nen na ròba da fé, contut i veulo arfeme ‘dcò a le vision e a j'arvelassion che Nosgnor a l'ha acordame. I conòsso n'òm an comunion con ël Crist che, a-i é quatòrdes agn fà, a l'é stàit portà sù fin-a al ters cel. Ciameme nen s'a l'é stàit ant ël còrp o fòra dal còrp: mach Nosgnor a lo sa. Èh, mach Nosgnor a sa s' i j'era ant mè còrp o fòra dal còrp: mi i lo sai nen” (2 Corint 12:1-3).

An costa esperiensa, che 'd paròle umane a riesso a marlipen-a a descrive, lor a vëddo Gesù ant na lus tant ësbalucanta da esse përdabon sensa paragon. Sò splendor moral e spiritual gnun a lo podrìa mai copié. “Soe vestimente a son dventà ... tant bianche che gnun tenzior dël mond a l'avrìa mai podù sbianchije parèj”. A-i é mai stàit gnun ant ël passà, a-i é gnun ant ël present, e a-i sarà gnun ant l’avnì ch’a sia stàit, ch’a sìa o ch’a sarà parèj ëd chiel. Gioann a lo vëdrà torna ant j’esperiense registrà ant ël lìber dl’Arvelassion: “Ij cavej ëd soa testa a j'ero bianch tanme la lan-a e la fiòca; ij sò euj tanme na fiama ëd feu. Ij sò pé a smijavo ’d bronz lucent, afoà ant na fornasa; soa vos a l’era tanme l'arson ëd na burìa d’eva. An soa man drita a tnisìa set ësteile, e da soa boca a na sortìa na spa filà da le doe bande. Soa facia a l'era coma 'l sol, lusent ëd tuta soa lus” (Arvelassion 1:14-16).

Gesù, an soa trasfigurassion, a compariss davzin a doi “grand” dël Testament Vej: Mosè e Elìa. A smija pròpi che lor a l’arconòsso, Gesù, ch’a san chi ch’a sia chiel. Gesù a l’é col che Mosè e Elia a l’avìo tant sustane la vnùa, përché ch’a l’avìo prefigurala e prontala: “Tuti coj-lì a son mòrt ch’ancora a chërdìo a lòn che Nosgnor a l’avia promëttuje. A l’han nen arseivù lòn ch’a l’era staje promëttù, ma a l’han vëddulo da lontan salutandlo” (Ebréo 11:13). A Gesù a-j parlo, ma a-j parlo pa tanme ‘d par, përchè Gesù a l’é pì grand che lor, pì grand ancora che j’àngej: “Sossì a mostra coma 'l Fieul a sia tant pì grand che j'àngej, pròpi coma 'l nòm che Nosgnor a l'ha daje a l'é tant pì grand che ij sò” (Ebréo 1:4). E vardé-lì, an ësta vision dij dissépoj ëd Gesù, “...a l'improvista, an vardandse dantorn, a l'han pì nen vëddù d'àutri che Gesù ch'a stava con lor” (8). Ël ròl dël Testament Vej ant l’economìa dla salvëssa a l’é terminà, e Gesù, ël Mëssia, a resta daspërchiel, sensa gnun “concorent”

An esta vision Gesù a l’é na vira ‘d pì convalidà da la vos ch’a tòst as sent ëd Dé ‘l Pare, ch’a dis: "Sto-sì a l'é mè car Fieul: scotelo!" (7). An efet, Gesù a l’é ‘l Fieul etern ëd Dé, coma a lo fortìss la confession ëd fé cristian-a: “E Gesù a l'a dije: "...Tuti coj che mè Pare am dà, a vniran da Mi, e Mi i manderai mai vìa gnun ch'a ven-a a Mi, përchè i son calà giù dal cél nen për fé mia volontà, ma la volontà 'd Col ch'a l'ha mandame. E la volontà 'd Col ch'a l'ha mandame a l'é costa-sì: ch' i perda gnun ëd coj che Chiel a l'ha dame, ma ch’i j'arsùssito tuti ant ël Dì Darié. përchè costa-sì a l'é la volontà 'd mè Pare: che tuti coj ch'a vëddo 'l Fieul e ch'a chërdo an Chiel a l'àbio vita eterna, e Mi i-j arsussitrai ant ël Dì Darié" (Gioann 6:35-40).

A l’é stàit parèj për Pero, Giaco, Gioann e për j’àutri dissépoj ëd Gesù. L’istess a l’é ancheuj për tùit ij dissépoj genit ëd Gesù.

PREGHIERA

Nosgnor Dé! It diso mersì ch’it ses compiasute d’arveleme tò Fieul Gesù Crist coma mè Salvator e Signor. Fà che mai i l’avia a dëstacheme da chiel e che mi i peusa mné a Chiel d’àutre përson-e, përchè ‘dcò lor a l’arconòsso coma soa ùnica speransa.

2 dë Stèmber 2018 - Duminica apress Pancòsta ch’a fà 15

Cantich 2:8-13; Salm 45:1-2, 7-10; Giaco 1:17-27; March 7:1-23
Nosgnor tut-potent e fòrt, autor e dator ëd tut lòn ch'a l'é bon: fà l'enta an nost cheur ëd l'amor për Tò Nòm; fà chërse in noi la vera religion; nuriss-ne con minca bontà; e fà ch'i pòrto 'l frut ëd euvre bon-e; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

lunedì 20 agosto 2018

Quand ch’a riva Catlin-a (48. March 9:1),

“A l’ha litigà con Catlin-a”, as disìa an Piemont quand un a vorìa nen arendse a la mòrt, ma as sà, as peul artardela, ma a vincc sèmper chila, tant che, as dis “la mòrt a ciapa tuti, bej e brut”, coma ‘dcò: “San Silvester e Catlin-a a ven-o për tuti”. Mej nen pënsèje, antlora? A l’é ‘d sicur n’esperiensa ch’an fà tëmma. Contut, i podoma penseje e trasformela a la rèis s’i la vardoma da la prospetìva dël Salvator Gesù Crist, l’ùnich ch’a peussa fene vive e meuire an serenità quand ch’is fidoma a chiel. Gesù Crist, coma ‘n ciàir, a ‘nlumina nòstra esistensa con la realità present e ch’a vnirà dël Regn ëd Nosgnor. A na parla ‘n vers dël vangel ch’i lesoma ancheuj: March 9:1.
“(Gesù) a-j disìa 'dcò: "An vrità iv diso che tra 'd coj ch'a son sì present, a-i na j'é quaidun ch'a farà pa l'esperiensa dla mòrt anans ch’a l’àbia vëddù 'l regn ëd Nosgnor ch'a ven an tuta soa potensa” (March 9:1).
Cost vers a l’é, an efet, la conclusion dël capìtol ch’a ven prima, anté che Gesù a preanunsia, apress soa mort e arsurression, sò glorios artorn ant l’avnì. A l’é an Gesù, an verità, che ‘l Regn ëd Nosgnor as manifesta sensa che gnun a peuda arzistje. La glòria dël Crist, contut, as sarìa pa nen mach quaicòsa ch’a riguarda l’avnì lontan. La glòria dël Crist a l’era evidenta, ciàira, - për chi ch’a l’avìa dj’euj bon për vëddla - durant sò ministeri an sla tèra. La glòria ‘d Gesù a l’avìo vëddula quai dissépoj sërnù ant l’episòdi dla Trasfigurassion; peuj an soa Arsurression e dòp, ant l’euvra dlë Spirit Sant apress la Pancòsta. Ël regn ëd Nosgnor as dà a conòsse con tuta soa potensa, an efet, quand che, con soa fòrsa invincìbil, a preval an sël pëccà, an sla maladìa e an sla mòrt. J’apòstoj a sarìo stàit ëd testimòni, durant soa vita ‘d lor an sla tèra, dël Regn ëd Nosgnor ch’a së spantia, ch’as propaga con potensa, për ël mojen ëd la predicassion dl’Evangel.

L’atension dël letor modern d’ës test, contut, as concentra ‘d sòlit an sl’espression ch’i l’oma voltà con “quaidun ch'a farà pa l'esperiensa dla mòrt” ch’as podrìa rendse a la létera, con “ch’a tasterà pa la mòrt”, n’espression ch’a l’é bin dròla e che certe version, coma an italian, a la lasso parèj, visadì “che non gusterà la morte”. As trata ‘d n’espression semìtica për indiché aponto l’esperiensa dla mòrt, an bin o an mal. A-i é gnun dubi che la pì part ëd nojàutri, s’a podèisso, a farìo benissim a meno ‘d fé l’esperiensa dla mòrt. A l’é quaicòsa ch’a fà tëmma e ch’i vorsoma gnanca penseje. La mòrt, però, a l’é inevitàbil, as peul contrastela mach fin-a a na certa mira, a l’é ‘l destin ëd tuti, a meno che Nosgnor, coma ch’a l’ha promëttù, a torna e nojàutri ch’i l’oma fidasse an chiel, i saroma portà vìa da chiel an cél sensa conòsse la mòrt. La scritura a dis: “Noi i voloma pa, frej e seur, ch'i reste ant l'ignoransa al rësguard ëd coj ch'a son ant ël seugn dla mòrt, a fin ch'i sie nen crussià parèj 'd coj ch'a l'han gnuna speransa. Nojàutri i chërdoma che Gesù a l'é mòrt e ch'a l'é arsussità, e l’istess i chërdoma che, grassie a Gesù, Nosgnor Dé a porterà con chiel coj che a son andormisse ant la mòrt. D’acòrd con la dotrin-a dël Signor: noi ch'i saroma an vita a la vnùa dël Signor, a l'é sicur ch' i androma nen anans a coj ch'a deurmo ant la mòrt, përché 'l Signor, chiel istèss, con un crij 'd comand, na vos d'arcàngel e con la tromba 'd Nosgnor, a calerà giù dal cél, e coj ch'a son mòrt an Crist a arsussiteran ij prim; peuj coj che an tra ‘d nojàutri i saroma an vita, i saroma 'dcò sùbit trasportà ansem a lor sù an sle nìvole për ancontré 'l Signor ant l'ària. Parèj i saroma për sèmper con chiel. Consoleve, donca, l'un l'àutr con ëste paròle-sì” (1 Tessalonicèis 4:14-18).

La pau ch’i l’oma dla mòrt a peul esse sublimà e nojàutri trové d’arlass, s’i vardoma nòstra esperiensa d’ancheuj da la mira dle promësse ‘d Gesù Crist. Nòstra pau, ij nòstri sentiment ëscaros d’ancheuj, a peudo esse orientà vers ël mej ch’a vnirà dòp, e consideré lòn ch’i l’oma da patì coma quaicòsa ‘d temporari. A l’é ‘n pò coma l’esperiensa dël dolor ëd na fomna ch’a parturiss. Gesù midem a dis: “Quand na fomna a partoriss, a sent ëd dolor, për motiv ch'a l'é rivà soa ora; ma quand che soa masnà a l'é nà, chila a s'arcòrda pì nen ëd sò dolor për la gòj ch'a l'ha d'avèj butà 'l mond n'òm” (Gioann 16:21). Ël chërdent ch’as fida a Gesù, an efet, a peul meure seren e con la certëssa che chiel a intrerà, a travers ëd la mòrt, për la grassia ‘d Nosgnor, ant na dimension diversa dl’esistensa, na dimension anté ch’a farà l’esperiensa dla granda gòj ch’a dà la comunion con Nosgnor. Sossì a-j sarà possibil përchè ch’a l’é ‘l Crist ch’a l’ha arconcilialo con Dé an pagand për chiel ël pressi ‘d soa salvassion dal pëccà e da soe afrose conseguense. La Scritura a fortis sossì: “Parèj, donca, dàit che ij fieuj a l'han an comun la medésima condission uman-a 'd carn e 'd sangh, ëdcò 'l Crist a l'ha pijà part a costa condission. Përche mach coma n'esse uman chiel a l'avrìa podù anienté 'l podèj del diav, col ch'a l'avìa an sla mòrt. Mach an costa manera-sì chiel a l'avrìa podù liberé coj ch'a vivìo soa vita coma dë s-ciav dla tëmma 'd meuire” (Ebréo 2:14-15). A sarà antlora ch’as podrà dì përdabon che ‘l chërdent a tasterà “ël savor ëd la mòrt”, pa përchè chila a sia bela daspërchila (al contrari, a l’é oribil e grama), ma përchè chila a sarà la pòrta për fene passé ant la comunion pien-a con Nosgnor, ch’i-j vorsoma bin. Apress d’avèj “gustà coma ‘l Signor a l’é bon” (1 Pero 2:3) i podroma gòde ‘d soa pienëssa. L’Apostol Pàul a na sustava ‘l savor quand ch’a scrivìa: ”A l'é 'dcò për lòn ch' i soma sèmper pien ëd fiusa, bele ch'i savoma bin che fin-a a tant ch' i vivoma an sto còrp-sì i soma nen a ca ansem' a Nosgnor. 7An efet, i vivoma për la fej, sensa podèj ancora vëdde. A l'é vera: i soma sèmper pien ëd fiusa e i l'avrìo pì car d’emigré dal còrp për andé a vive con Nosgnor” (2 Corint 5:7-9).

PREGHIERA

Nosgnor! It confesso che l’idèja dla mòrt am fà pau e i l’avrìa pì car ëd nen penseje. Tutun it prego ‘d giuteme a vëdd-la dla mla mira ch’t l’has mostrame ti e ‘d podèj meuire seren con l’anvìa ‘d passé bin tòst ant la comunion përfeta con ti. A j’é gnente al mond ch’a sìa pì amportant che sossì. Amen.

Vardé 'dcò cost'artìcol: La mòrt conform a l’arvelassion biblica

Duminica 26 d’Ost 2018 - Duminica ch’a fà 14 apress Pancòsta

1 Rè 8:1-30, 41-43; Salm 84; Efesin 6:10-20; Gioann 6:56-69

Nosgnor! Protetor ëd tuti coj ch'a confido an ti; che sensa 'd ti gnente a l'é fòrt nì sant, fà dventé sèmper pì granda anvers ëd nojàutri toa misericòrdia; për che, con ti coma col ch'an sosten e guida, i peuda passé për le còse temporarie dë sto mond ëd manera 'd nen perde cole eterne; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, për ij sécoj dij sécoj. Amen.

martedì 14 agosto 2018

Vëdde 'l mond da la mira 'd Nosgnor (47. March 8:31-38)

La prospetiva uman-a ‘d vardé le còse dë sto mond a l’é për fòrsa limità: tuti nojòutri i podrìo risparmiesse tanti sagrin se mach i vardèisso le còse “con j’uciaj” ëd Nosgnor Dé, coj ch’a portava ‘l Salvator Gesù Crist. Ma nò, i soma ‘d teston: i pensoma ‘d savejne da pì che chiel, ch’i soma “realistich”. Patine le conseguense, antlora, a sarà inevitabil. Ëdcò l’apòstol Pero a l’avìa da ‘mprendlo. I lo vëdoma ant ël test dël vangel ch’i consideroma ancheuj: March 8:31-38
"Prima predission ëd la mòrt e dl'arsurression. E a l'ha comensà a mostreje ch'a l'era necessari che 'l Fieul ëd l'Òm a patissa tant, e ch'a fussa arnegà da j'ansian, dai càp dij sacerdòt e da ij magister ëd la Lej, ch'a lo fèisso meuire, e ch'arsusitèissa tre dì apress. E a tenìa coj discors franch e ciàir, tant che, sù lòn, Pero a l'ha ciapalo da banda e a l'é butasse a arprocelo ch’a disèissa nen ëd ròbe parèj. Gesù, contut, virandse e vardand ij Sò dissépol, a l'ha arprocià Pero e a l'ha dije: "Stame lontan, Sàtana! Ti 't vëdde le còse mach da na mira uman-a e nen coma ch'a-j vëdd Nosgnor". Peui avenda ciamà la gent ch'a-j avzinèissa ansema ai Sò dissépoj, a l'ha dije: "Chionque a veul vnime dapress, ch'a 'rnonsia a chiel istess, ch'as caria 'd soa cros e ch'am ven-a dapress, përchè chionque as ambranca[6] a soa vita a la përdrà, ma chionque a l'é dispòst a 'rnunsié a soa vita pr' amor ëd mi e dla Bon-a Neuva chiel-lì a la salverà. Dabon, còsa a-j profitrìa-lo a n'òm ëd vagné 'l mond antregh, se peui a perd soa ànima? Opura, còsa podrìa-lo mai dé l'òm an cambi 'd soa ànima? Përché chionque a l'avrà onta 'd mi e 'd mie paròle an ësti dì-sì pien d'adultèri e 'd pecà, ël Fieul ëd l'Òm a l'avrà 'dcò onta 'd chiel, quand ch'a sarà vnù anvlupà dla glòria 'd Sò Pare con j'àngej sant” (Marco 8:31-38).
A smija nen possibil che Pero medesim, che pòch pì anans a l’avìa bin capì e nunsià la vrità che Gesù ‘d Nasareth a l’é chiel ël Salvator dël mond, ël Mëssìa, ël Crist, e pa nen mach un magister ëd religion an tra ij tanti, adess a l’é rimprocià da Gesù d’avèj pa 'l sens ëd le còse 'd Nosgnor. Gesù a lo ciama fin-a Satana!

Ël minim ch’i podrìo dì a sto rësguard a l’é che fin-a 'l mej dij chërdent a séguita avèj an chiel motobin ëd contraddission përchè a resta condissionà an part da soa natura 'd pecator ch’a-j fà d’antrap a vëdde tuta la realità da la mira 'd Nosgnor Dé. A l’é bin vera che, coma 'd cristian i comprendoma tante vrità, e pura a-i é 'd ròbe ant l’arvelassion bìblica che ancora i l’oma 'd pen-a a aceteje.

Un-a 'd coste vrità ch’a podrìo esse malfé da “digerì”, d’aceté, fin-a për coj ch’a fan profession d’esse cristian, a l’é la necessità dël sacrifissi d’espiassion che Gesù a l’ha compì, lòn ch’a l’é ël sens ùltim dla mòrt sanglanta 'd Gesù an sna cros. Le Scriture Sante, an efet, an diso ‘d manera ciàira che Gesù a l’ha pagà 'd përson-a, quand ch’a l’é mort an sla cros, la conseguensa penal dij pëccà ëd coj ch ‘as son fidasse an chiel, tant da ess-ne liberà për sèmper, a ven-o arconcilià con Dé e a son destinà a l’eterna e beà comunion con chiel.

Gesù a disìa ‘d manera ciàira che ij sò patiment “a l’ero necessari”: “a l'era necessari che 'l Fieul ëd l'Òm a patissa tant, e ch'a fussa arnegà da j'ansian, dai càp dij sacerdòt e da ij magister ëd la Lej, ch'a lo fèisso meuire, e ch'arsusitèissa tre dì apress” . Ancheuj a-i son fin-a dj’eminent teologh ch’a buto an discussion e ch’a ‘rfudo costa idèja, bele s’a l’avìa dila Gesù medésim! Për lòn, a dan “d’interpretassion alternative” dël përchè Gesù a sia mòrt ans na cros! A ‘n tal “eminent teòlogh” Gesù a-j dirìa ‘dcò: "Stame lontan, Sàtana! Ti 't vëdde le còse mach da na mira uman-a e nen coma ch'a-j vëdd Nosgnor".

Ël principi dël sacrifissi d’espiassion a deuv edcò dventé, pr’ ij dissépoj ëd Gesù “në stil ëd vita”. I l’oma da ‘mprende, an efet, pr’ amor ëd Nosgnor e ‘d nòst pròssim, a “arnonsié a nojàutri medésim”, a “cariesse ‘d soa cros”, visadì d’esse dispòst, bele s’a l’é malfé da fesse, a arnonsié ai nòstri anteresse për dedichesse al bin ëd j’àutri, pròpi coma ch’a l’avìa falo Gesù. A l’é vera ch’i l’oma tuti n’istint, n’inclinassion natural, a preservé nojàutri medésim, ma i l’oma ‘dcò d’esse dispòst a buté a l’arzigh nòstra vita medésima për amor ëd Gesù e ‘d sò vangel. I podrìo bin vive ‘d manera egoista e porté ‘d pregiudissi al destin ëd nòstra ànima, ch’a val motobin ëd pì che nòst còrp. Për tanti lolì a-j fà nen: a diso che l’ànima a esist pa nen, ch’a-i sarà gnun giudissi ch’i l’avroma da passeje, o ch’i lo passeroma fàcil, che “a la fin tut an andrà bin”. Cola-lì, contut, a l’é na bruta,ilusion. I l’oma da pijé Gesù an sël sério. S’i disoma lolì i dimostroma mach che ‘dcò nojàutri “i vëdoma le còse mach da na mira uman-a e nen coma ch'a-j vëdd Nosgnor”, ch’a l’é lòn che pì a conta. Nosgnor a ved le còse ‘d na manera motobin pì realistica e vera che tuta nostra “sapiensa” e “realismo”.

A la fin, Gesù a dis: “Përché chionque a l'avrà onta 'd mi e 'd mie paròle an ësti dì-sì pien d'adultèri e 'd pecà, ël Fieul ëd l'Òm a l'avrà 'dcò onta 'd chiel, quand ch'a sarà vnù anvlupà dla glòria 'd Sò Pare con j'àngej sant”. Coma ch’a l’é possibil che quaidun a l’abia “onta”, vergògna, ‘d Gesù “an ësti dì sì”? A peul bin capité quandi, për tëmma d’esse sbefià, pijà ‘n gir o slontanà, ch’i disoma dë sté pa da la banda ‘d Gesù o dle vrità che chiel a mostra. Ancheuj, peuj, për la “coretëssa polìtica” ch’a smija che tuti a l’abio da steje dapress, a diso ch’a venta nen parlé an pùblich ëd nòstre përsuasion, për tëmma “d’ofende” quaidun ch’a podrìa essje nen d’acòrdi. A diso ch’i l’oma da sté ciuto e nen mostré lòn ch’i soma o pensoma “për rispet dj’àutri”. An realità, a l’é mach l’ideologìa ch’a dòmina ancheuj nòstra società ch’a vorìa nen esse butà an question. Ël cristian, col genit, a l’ha pa tëmma ‘d dì lòn ch’a l’é e ‘d parlé ciàir, bele se quaidun “as ofend”. A l’opòst, a l’é sò dover, dëdnans a Nosgnor ëd nunsié la vrità, ch’a costa lòn ch’a costa, ch’a piasa o ch’a piasa nen. Ël cristian as pija l’arzigh ëd dì le cose coma ch’a stan, coma ch’a l’ha mostraje Nosgnor Gesù Crist. Som-ne dispòst d’arzighé për amor ëd Gesù? Se nòstra rëspòsta a l’é che ‘d nò, antlora, coma ch’a dis Gesù: “chionque a l'avrà onta 'd mi e 'd mie paròle an ësti dì-sì pien d'adultèri e 'd pecà, ël Fieul ëd l'Òm a l'avrà 'dcò onta 'd chiel, quand ch'a sarà vnù anvlupà dla glòria 'd Sò Pare con j'àngej sant”

PREGHIERA

Nosgnor! Mostrame e anrèisa an mi, it na prego, a vardé le còse da toa mira, l’ùnica mira realistica e vera. Giutme a comprense sèmper mej ël sens dij patiment, dla mòrt e dl’arsurression ëd tò Fieul Gesù Crist. Giutme a pratiché an mia vita n’amor për ti e për j’àutri ch’a sìa dispòst al sacrifissi, dispòst, s’a fussa ‘l cas, fin-a a d’avèj ëd dificoltà e ‘d patiment. Che mi i l’abia mai onta ‘d ti! Amen.

19 d‘Aost 2018 - Duminica apress Pancòsta ch’a fà 13

1 Re 2:10-12; 3:3-14; Salm 111; Efesin 5:15-20; Gioann 6:51-58
Nosgnor tut-potent, Ti 't l'has dane Tò Fieul ùnich pr' esse për nojàutri ël sacrifissi pr' ij pecà, e 'dcò l'esempi ëd la vita ch'at pias; dane la grassia d'arsèive con arconosensa ij frut ëd soa euvra 'd redension, e 'd seguité dì për dì ij le pianà 'd soa vita ch'a l'é la pì santa; për Gesù Crist Tò Fieul e nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

giovedì 9 agosto 2018

Conòsse ch’i soma e chi ch’a l’é chiel (46. March 8:27-30)

“Chi é-lo ch’i son? Che 'd valor ch'i l'hai? An ësto mond a më smija 'd conté pròpi gnente o mach ant la mzura ch'i rendo 'd profit për d'àutri. Tutun, i l'hai trovà quaidun ch'a l'ha ciamame për nòm e ch'a l'ha fame dëscheuvre mè valor e a l'ha piasse soen ëd mi. I l'hai peui fàit la dëscheuerta 'd soa identità ùnica e valor, nen cola che 'l mond ëd sòlit a dis ëd chiel. Mie prospetive e vita midema a son cambià”. Sossì a l’é col dis chi ch'a l'ha fàit l'esperiensa dont a parla'l test biblich ch’i lesoma e comentoma ancheuj.
La confession ëd Pero. “Gesù e ij Sò dissépoj, partì cha son ëstàit da là, a son vnùit a le borgià 'd Cesarea 'd Filippi e a l'ha interogà ij Sò dissépoj për stra, disendje: "Chi é-lo che la gent a dis che mi i son?". A l'han rësponduje: "J'un a diso che ti 't ses Gioann, ël batesator; d'àutri Elìa, e d'àutri ancora un dij profeta". Antlora a l'ha dije: "E vojàutri, chi é-lo ch'i dise che mi i son?". Pero, rëspondendje, a-j dis: "Ti 't ses ël Crist". E sever chiel a l'ha proibije 'd felo savèj an gir” (Marco 8:27-30).
Conòsse nòstra identità, “chi é-lo ch'i soma nojàutri”, a l'è motobin da pì che andé a vëdde lòn ch'a dis nòstra carta d'identità o passapòrt… Dël dì d'ancheuj ij sistèma d'arconossiment biométrich a peudo mostrene nòstre caraterìstiche biològiche e 'd comportament, ma an giuto pa a savèj “coj chi i soma” e col ch'a l'è 'l sens ëd nòstra vita.

A l’é ‘n fàit ch’a son tanti, ancheuj, coj ch'a patisso na crisi d'identità motobin marcà. La globalissassion a rend sèmper ëd pì sensa rilevansa nòstra identità nassional, e l'istess a fan l'ecumenism e la secolarissassion anvers nòstra identità religiosa. Le distinsion ëd classa e ‘d réndita, ant un temp ëd livelament ëd la società e ‘d crisi econòmica, a son sensa rilevansa. Nòstra identità professionala, ant un perìod ëd disocupassion, a l’é pitòst fràgil, l’istess ch’a lo son ij nòstri titoj dë studi. A l’é ‘dcò ciàir che nòstra identità a dipend nen da la squadra ‘d balon ch’i na foma ‘l tifo: lolì a l’é na ròba bin fùtila, van-a. Se, peuj, i doma da ment a lë scientism evolussionista, nojàutri uman a sarìo mach ël prodòt dl’asar, ëd bestie nen tant pì amportante che le formije, ëd creature ch'a conto mach për “ël prodòt” ch'a podo porté a la società e che s'a lo fan nen, o pa nen assé, a peudo bin esse fàite fòra. A-i son fin-a coj ch'a diso che j'uman a sìo danos pr' ël mond!

Ij dissépoj ëd Gesù ‘d Nasaret, contut, a l’han trovà an Chiel (e a séguito ‘d trovelo ancheuj), soa identità ‘d lor la pì génita. Gesù a-i salva da la futilità, da l’esse ‘d gnun cont e anònim. Chiel a-j ciama për nòm e a-j mostra d’anteresse për soa përson-a ‘d lor: as dëscheuvro përson-e considerà. Lor a treuvo ch’a l’han un pòst ant ij proget etern ëd Nosgnor e n’avnì an Chiel. An Chiel lor a treuvo ‘l sens ëd soa vita ‘d lor. A capisso d’esse nen për Nosgnor mach ëd pedin-e anònime, ma ‘d përson-e conossùe ‘d përson-a e amà, përson-e dotà ‘d dignità, d'individualità e ‘d funsion ùniche ant la cornis dij proget che Nosgnor a l’ha fasse da l’eternità con Gesù e in Gesù.

Mentre ch’a-j van dapress, a Gesù, lor a capisso, pòch a la vòlta, l’identità ‘d Gesù, chi ch’a l’è Chiel, visadì nen un tra ij tanti, ma che Chiel a l’é ‘l Crist, ël Mëssìa, ël Salvator dël mond, l’ùnich e ‘l sol ch’a sia stàit consacrà da l’eternità për esse ‘l Rè pì grand, ël Profeta pì grand, ël Sacerdòt pì grand; che Chiel a l’é scond a gnun, sensa predecessor nì successor, che gnun a lo peul rimpiassé. Chiel a l’é, coma ch’a dis nostre reclam, “col ch’a vanta tentativ d’imitassion in-numerèivol” e che gnun a l’é mai riussì e mai a riussirà a ess-je midem.

A l'è Chiel, Gesù, ël Crist (col che Nosgnor Dé a l'ha consacrà) ch'a detèrmina nòstra identità e destin, ant ël temp e ‘nt l'eternità. Minca creatura uman-a a l'ha fé e l'avrà da fé con Chiel, ch'a lo veuja opura nò. Ant ël lìber dl'Arvelassion Gesù a dis: “Mi i son l’Alfa e l’Omega, ël prim e ‘l darié, ël prinsipi e la fin. A son beà coj ch’a l’han avù la ròba netià. A lor a-j sarà consentì d’intré për le pòrte dla sità e ‘d mangé ‘l frut dl’erbo dla vita. Fòra dla sità a j’é mach ëd can, coj ch’a esèrcito la mascarìa [6]coj ch’as dan a l’impudicissia, ij sassin, j’idolatra, e tuti coj ch’a-j pias le busiardarìe e a-j fàbrico. Mi, Gesù, i l’hai spedì mè àngel përchè a renda testimoniansa dë ste còse ant le cese. Mi i son tant la rèis ëd David che l’ardité ‘d sò tròno. Mi i son la stèila matinera ch’a splendriss” (Arvelassion 22:13-16).

L'apòstol Pàul a fa n'abresé dl'identità 'd Gesù quand ch'a dis: “Chiel, an efet, combin ch'a l'era Nosgnor, a l'ha nen considerà l'ugualiansa con Dé coma quaicòsa da ‘mbranchesse, ma a l'é sveudasse, a l'é bassasse coma 'n servidor, a l'é dventà parèj 'd tùit j'àutri, òm fra j'òm. A l'é umiliasse e a l'é dventà ubidient fin-a a meuire, ansi, gnente men-o che a meuire an s'na cros. A l'é 'dcò për lòn che Nosgnor a l'ha esaltalo fòra 'd mzura e ch'a l'ha daje 'n nòm ch'a l'é dzora 'd minca d’àutri nòm, parèj che al nòm ëd Gesù tùit as buto an ginojon - a fà nen anté ch’a sio: an cél, an tèra o sot-tèra, e che minca lenga a confëssa che Gesù Crist a l'é 'l Signor, a la glòria 'd Dé 'l Pare” (Filipèis 2:6-11).

Che minca un ëd nojàutri, antlora, andasend dapress a Gesù con fiusa, a capisso Soa identità e an Chiel ch'a treuvo soa identità e funsion. A l'è na sertëssa. Ëdcò ancheuj Chiel an dis: “Chicchessìa, antlora, ch’am confesserà dëdnans a la gent, i lo confess-raj ‘dcò dëdnans a mè Pare ch’a l’é an cél. Ma chicchessìa ch’ am arnegrà ìdnans a la gent i lo arnegrai ‘dcò ‘dnans a mè Pare ch’a l’é an cél” (Maté 10:32).

PREGHIERA

Nosgnor Dé, ti it se vnùit a sercheme 'd përson-a për riscateme salvand-me da la futilità dla vita an cost mond ëd corussion e condanà. It l’has mostrame l'amor etern che ti't l'has për mi, e it l'has arcuperà mia dignità e bon sens, dand-me un pòst precis da occupé ant ij tò proget precis: sossì a l'è l'ùnica còsa ch'a peuda rend--me na përson-a compìa përdabon. It na son arconossent. Giut-me a conòss-te sèmper mej e a parlé 'd ti a j'àutri – parlé 'd toa identità e importansa central pr' ël destin ëd minca creatura uman-a. Amen.

12 d'Aost 2018 - Dumenica apress Pancòsta ch'a fa tërdes 

Leture bibliche; 2 Samuel 18:5-9, 15, 31-33; Salm 130; Efesin 4:25-5:2; Gioann 6:35, 41-51

Nosgnor! Acòrdane, it pregoma, lë spirit ëd pensé e fé sèmper cole còse ch'a sio giuste, parèj che noi, ch'i podoma nem esiste sensa 'd Ti, i peussa avèj la fòrsa e la volontà 'd vive conforma Tò volèj; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

giovedì 2 agosto 2018

Gesù a variss minca sborgniment (45. March 8:22-26).

Gesù as pijava sèmper soen dij malavi e dij disabij. Ant l'episòdi dël vangel ch'i lesoma e comentoma ancheuj, i vëddoma lòn ch'a fà quand ch'a-j presento n'òm bòrgno. Dij sborgniment, contut, a-i na j'é pa mach da la mira fìsica: a j'é tanta gent ancheuj ch'a l'é bòrgno da la mira spiritual. A vëddo nen l'importansa ch'a l'avrìa për lor ëd conòsse 'l Salvator Gesù Crist coma ch'a l'é e còsa a podrìa fé për lor. Dëscheuvromlo ancheuj.
“Peui a l'é vnù a Betsaida e a l'han presentaje 'n bòrgno, pregandlo ch'a lo tochèissa. Antlora a l'ha pijà 'l bòrgno për la man e a l'ha mnalo fòra da la borgià, e avendje butà 'd saliva an sj'euj e posà la man an sù chiel, a l'ha ciamaje s' a vëddìa quaicòsa. E col òm, an beicand, a l'ha dije: 'I vëddo dj'òm ch'a marcio: a më smijo tanti erbo'. Gesù a l'ha torna butaje le man ans j’euj, e a l'ha comandaje 'd vardé, e a l'é stàit varì, e a vëddìa tuti bin ciair da lontan. Peui a l'ha dije 'd torness-ne a ca e ch'a intrèissa pì nen ant la borgià, pijand varda 'd conté a gnun lòn ch'a l'era capitaje" (March 8:22-26).
Adess i soma giomai costumà 'd lese ij vangej e 'd vëddje ij tanti episòdi 'd varision che Gesù a fà ëd tanta pòvra gent ch'a va da chiel con ësperansa e fiusa. An coste conte, contut, a-i é da pì 'd "sèmpie" varision dël còrp e dla ment, përchè a son ëdcò 'd "paràbole" ch'a tiro nòstra 'tension ëd letor al fàit che Gesù a l'ha potensa 'd varision ëdcò dl'ànima dla gent, nòstra ànima. Sossì a l'é 'l cas quand ch'as trata dzurtut ëd la varision ëd bòrgno. Costa sòrt ëd varision a dvento l'ilustrassion ëd coma dj'òm e 'd fomne a rivo a doverté j'euj për vëdde lor medésim, ël mond, e dzurtut Gesù, da n'àutra mira, a s-ciairé la realità coma ch'a l'avìo mai falo prima. An efet, nojàutri, minca un ëd nojàutri, ëd nòrma, is rendoma gnanca cont d'avèj da manca d'esse salvà da la misèria e da la condan-a 'd na vita passà lontan da Nosgnor Dé. I lo s-ciaroma nen! Tutun, quand che quaidun o fin-a la letura dël vangel, an men-a dacant ëd Nosgnor Gesù Crist, i comensoma a vëdde le còse "sota n'àutra lus", tant che chiel, Gesù, a dventa, për grassia 'd Dio, nòst salvator. Ël test dël vangel d'ancheuj a l'é cit, concis, ma an dà 'd lession ch'i podrìo rispartì an sinch pont: (1) ël bòrgno e soa condission; (2) l'elession; (3) ij mojen che Nosgnor a dovra; (4) la gradualità dla varision; (5) Gesù ch'a bandon-a na sità teston-a. Pijomse 'l temp për penseje sù bin. 

1. Ël bòrgno e soa condission

L'umanità, ant lë stat che ancheuj i lo consideroma "ëd natura", a l'é an condission dë sborgniment ëspiritual. I lo podoma verifiché minca dì tut dantorn a nojàutri. D'òm e 'd fomne a s-ciàiro pa vàire ch'a sìo 'd peccator miserèivol e destinà mach al pes. A vëddo pa 'l Crist tant mè ch'a l'é përdabon, nì la glòria 'd soa përson-a, nì la grassia che chiel a pòrta. A vëddo pa vàire che Gesù a sia për lor indispensàbil, ch'a peudo nen fene a men-o, che gnente e gnun a peul pijene 'l pòst. A s-ciàiro nen e fin-a a 'rnego che Crist a sìa l'ùnica vìa ch'a men-a a la vita e a la pas, la potensa dle vrità che l'Evangel a-j na dà l'espression. A s-ciàiro gnanca la glòria dël mon a vnì che 'l Crist a n'é l'anticipassion.

L'òm dla ch'i trovoma ant la conta a l'avìa daspërchiel gnun-a speransa 'd podèj esse varì: a son pitòst ij sò amis, pien ëd compassion e 'd soen, ch'a chërdo che mach Gesù a l'avèissa podò giutelo, e a lo men-o a Chiel. L'istess a séguita d'esse ancheuj për coj ch'a son costumasse a sò sborgniment e a son gnanca interessà a na cura per soa condission ëd lor, përchè a penso ch'a sìa nen possibil. A l'é lògich ch'a a-j penso gnanca 'd vantagesse dij mojen ch'a sarìo bin a soa disposission, ma a toca ai sò amis chërdent e parent ch'a son ëstàit dësvijà al bzogn ëd Crist e 'd soa grassia e ch'a prego për chiel, a mneje a Gesù, a sogetelo aj mojen ëd la grassia ch'a son a disposission. Lor a prego për che 'l Crist a dovra soa potensa 'd salvëssa con ël but ëd deje la vision ëspiritual, che chiel as renda cont an che situassion as treuva e vàire che chiel a l'avrìa da manca 'd Gesù. 

2. L'elession

An nòstra conta, la prima còsa che Gesù a fà a l'é "pijé 'l bòrgno për la man e mnelo fòra da la borgià", dëstachelo, slontanelo, separelo da j'àutri. "Separà", "a part" a son coj che Nosgnor Dé a-j acòrda la grassia dl'elession a salvëssa e con bon ésit a-j ciama e a-j men-a a Gesù. Cole-lì a son le përson-e che Nosgnor Dé a l'ha fidà al Crist përchè a sio salvà da Chiel. Gesù a pregava parèj pr' ij sò: "I prego për lor; i prego nen për ël mond, ma për coj che ti ‘t l’has dame, përchè a son ij tò" (Gioann 17:9). Coj che 'l Crist a rend oget ëd soa euvra a ven-o "portà fòra" përchè a l'abio pì gnun contat con l'influenza dël top, dlë scur. A-i dis: "Cobieve nen a l'istess giov con ij pagan. Coma podrio-ne andé ansema la legalità e l'ilegalità? Che comunion podria-lo mai esse an tra la lus e 'l top?" (2 Corint 6:14). 

3. Ij mojen che Nosgnor a dovra

Për arsané col òm Gesù a dovra 'd mojen, ëd përson-e e 'd gest. A podrìa bin fene a men-o, ma a-j dovra. Nosgnor Dé soens a sern d'operé an manera indireta. Për realisé ij sò propòsit Chiel a dovra 'd mojen, dj'utiss, ëd mediassion. Lòn ch'a càpita an ësto mond a l'ha sèmpe na càusa prima (Nosgnor Dé) e na càusa sconda, ij mojen che Chiel a dovra. Càusa sconda, an costa conta a son coj ch'a l'han portaje e presentaje 'l bòrgno, ma 'dcò la saliva che Gesù a-j buta an sj'euj e le man ch'a-j buta an testa. Càusa sconda 'd soa assion a l'é 'dcò Soa decision ëd servisse 'd nòstra preghiera. Ij mojen, contut, a l'han gnun-a fòrsa, gnun efet daspërlor sensa la potensa che Chiel a sern ëd deje ant ël moment ch'a-j dovra, sensa soa volontà 'd grassia. Fin-a la Paròla dla Scritura a sarìa pa daspërchila suficienta, bastèivola sensa Soa volontà 'd dovrela për la përson-a che Chiel a veul parleje. A-i é gnente, donca, d'automàtich o 'd "magich". Ij mojen ëd la grassia, comprèis ij Sacrament, a l'han gnun podej daspërlor e a peudo nen esse manipolà da nojàutri. Arcordom-se dl'arcesta che Simon "lë strion" a l'avìa faje a j'apòstoj: "Quand che Simon a l'ha vëddù che lë Spirit Sant a l'era dàit për l'imposission ëd le man dj'apòstoj, a l'ha ufrìje d'arzan e a l'ha dije: 'Deme 'dcò a mi col podèj, ch' a tuti coj ch'imponerai le man a 'rsèivo lë Spirit Sant!'. Ma Pero a l'ha dije: 'Che tò dné a perissa con ti, dagià ch'it l'has stimà ch'ël don ëd Nosgnor a peussa esse catà a pèis d'argent!'" (At 8:18-20). 

4. La gradualità dla varision
L'òm ëd nòsta conta, quand ch'arsèiv torna la vista, a tuta prima a l'ha na vision difetosa, nen finìa, dle còse. A podìa nen tan bin dësserne na còsa da l'àutra. A l'è parèj për ij prim temp ëd la conversion cristian-a: l'ànima anluminà a l'ha na vision ëd le còse ch' ancora a l'è nen përfeta. A comprend ancora nen tant bin lòn che 'l Crist a l'ha compì për soa salvëssa, la glòria 'd chiel, e tanti d'àutri detaj dla verità bìblica, ma a-j aceta përchè a l'ha fiusa ant lòn ch'a dis la Bibia. A-j comprendrà pì anans, quand ch'a jë studierà, quand che soa maturassion ant la vita cristian-a a sarà 'ndàita pì anans. L'istess che cost'òm a l'avrà pì tard na vision pì ciàira, vuajanta, dle còse, parèj a l'è con ij ver chërdent an Crist. A vëddo sèmper mej le còse da la mira 'd Nosgnor fintant che, un dì, an paradìs, a-j vedran ëd manera compìa. “Car ij mè amis! I soma già fieuj 'd Nosgnor, ma chiel a l'ha 'ncora nen mostrane coma ch'i saroma ant ël moment che 'l Crist as manifestrà. I savoma mach ch'i smijeroma a Chiel, përchè i lo vëdroma tal coma ch' a l'è” (1 Gioann 3:2). Ij chërdent dël temp dël Testament Vej a vëddìo le còse 'd Nosgnor, ma nen pro ciàire coma coj ch'a vivo, tanme nojàutri, ant ël temp dël Testament Neuv: ël Salvator a l'è vnùit, e Gesù Crist a l'ha arvelane tant da pì da 'ntlora. L'arvelassion dël Testament Neuv an fa conòsse tant. “Tuti coj-lì a son mòrt ch’ancora a chërdìo a lòn che Nosgnor a l’avia promëttuje. A l’han nen arseivù lòn ch’a l’era staje promëttù, ma a l’han vëddulo da lontan salutandlo. I l’avìo arconossù ch’a l’ero dë strangé e ‘d foresté an sla tèra” (Ebreo 11:13). Parèj noi i savoma tant, ma a l'è sèmper an part, limità. Un dì nòstra conossensa a sarà compìa, completa. ”Ancheuj ij nòstri don ëd conossensa e ‘d professìa a son limità, ma quand ch’a vnirà ‘l temp dël compiment, lòn ch’a l’era limità e persila a servirà pì nen” (1 Corint 13:9-10). Un dì, ant la “Neuva Gerusalem” i vedroma 'ncora pì ciàir: “La sità a l'ha nen da manca d'anluminassion da part dël sol o dla lun-a, përchè la glòria 'd Nosgnor a l'ampiniss ëd ciairor, e l'Agnel a l'é la lampia ch'a l'anlumina” (Arvelassion 21:23). 

5. Lassà a so destin

“Peui a l'ha dije 'd torness-ne a ca e ch'a intrèissa pì nen ant la borgià, pijand varda 'd conté a gnun lòn ch'a l'era capitaje". Gesù a proibiss a l'òm ch'a l'ha varilo dë sté an gir an soa borgià për conté a la gent lòn ch'a l'é capitaje. Përchè? Përchè cola gent-là a l'era dimostrasse sensa fé e nemisa 'd Gesù: a l'avìo avù gnun-a intension d'arpentisse. Nosgnor a l'avìa bin fàit ëd maravije an soa sità 'd lor, pura a l'ero restà dij mischërdent, a l'avìo meprisà chiel, soa dotrin-a e ij sò miracoj. A l'é parèj che Gesù a pija la decision d'artiresse da lor. L'istess, ël Crist a trata le nassion e ij pòst che, testo coma ch'a son, a 'rfudo l'Evangel. Chiel a-j lo pòrta vìa: a dis ai sò minister ëd predichejlo pì nen, ëd pì nen feje part con lor ëd soe benedission. La bon-a neuva dla vita e dla salvëssa an Crist a la sentiran pì nen.

Pròpe parèj a l'era capità a j'Ebreo ch'as arfudavo 'd chërde an Gesù: "Antlora Pàul e Bàrnaba, avend pijà coragi, a l’han dije: “' l’era nòst dover ch’i adressèisso prima a vojàutri la Paròla ‘d Nosgnor, ma dagià ch’i l’arfude e ch’a l’é ciàir ch’i l’eve gnun-a anvìa dla vita eterna, a l’é ai pagan che da ora anans is adresseroma'" (At 13:46). Dl'istessa manera Nosgnor a l'avìa mnassà la gesia d'Efeso: "I l'hai contra ti, nopà, ch'it l'has bandonà tò prim amor. Për costa rason, arcòrd-te da che autëssa ti 't ses tombà e n'àbie dëspiasì. Fà lòn ch'it fasie na vira, dësnò mi i vniraj da ti e i gavraj tò candlé da sò pòst, s'it ët pentisse nen" (Arvelassion 2:4-5). Ël destin ëd cola popolassion ch'as antestava a 'rpudié Nosgnor a l'era già stàit ëstabilì and ël Testament vej: "Ora, donca, iv faso savèj lòn ch’i farai a mìa vigna. I na dësblerai le cioende e i lassrai che le bestie a n’i vado an pastura; i na drochërai la cinta e i lassërai ch’a sìa scarpisà. I la rendrai na tèra gèrbida, andoa che le vis a son nen poà e la tèra a l’é nen laurà. A na chërsran le ronze e ‘l gramon. I comandrai a le nivole ‘d nen deje la pieuva" (Isaia 5:5-6). Con d'àutre paròle, Nosgnor a comanda ai sò minister ëd predicheje pì nen l'Evangel. A l'ha la determinassion d'artiresse da lor, d'avèj pì gnente da fé con lor. A l'é parèj che 'l Crist e ij sò dissépoj a së slontan-o da col leugh, com a dis ël vers ch'a ven dòp.

PREGHIERA

Nosgnor Dé! It ringrassio për l'amplëssa e 'l creus ëd la sapiensa ch'it ëm arvele an Crist. It pregò 'd deme l'anvìa e na diligensa sèmper pì granda për comprendla sèmper mej ëd manera ancreusa, e 'd parlene a la gent, a tuti coj ch'a l'han la ment doverta per ëscotela e arsèivla. Amen.

5 d'Ost 2018 - Duminica apress Pancòsta ch'a fà 11

2 Samuel 11:26-12:13; Salm 51:1-13; Efesian 4:1-16; Gioann 6:24-35

Nosgnor! Che toa misericòrdia ch'a mai ven a manch, a nétia e goerna toa Cesa; e, për motiv che la Cesa a peul nen vive an sicurëssa sensa tò agiut, ch'a sia goernà e governà sèmper për ël mojen ëd toa bontà; per Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, për ij sécoj dij sécoj. Amen.