Responsabilità e fiusa rispetosa (44. March 8:14-21)

Quante pretèise ch’i l’oma! Is ëspetoma quand ch’i soma ant ij pastiss, che Nosgnor Dé an ven-a ‘ncontra e ch’a fasa ‘l miracol ch’i vorsoma  e, se chiel an rëspond pa coma e andova i vorsoma, i disoma ch’i-j chërdoma pì nen! Chiel, contut, an rëspond o an rëspond pa conform a soa saviëssa e sèmper con ëd rason precise. Costa nòstra pòsa grama, Gesù a la ciama “ël chërsent dij Farisé e d’Eròde”, la lession che chiel a mostra ai sò dissépoj ant ël pass d’ancheuj, March 8:14-21.

Ël chërsent dij Farisé e d'Eròde. “Ma ij dissépoj a l'avìo dësmentiasse 'd porté da mangé e ant ël barchet a l'avìo mach na mica 'd pan. Antramentre ch'a travërsavo 'l lagh, Gesù a-j dà costa avertensa: "Fé atension! Pijeve varda dal chërsent dij Farisé e dal chërsent ëd Erode!". Antlora a l'han comensà a disputé tra 'd lor përchè a l'avìo nen portà 'd pan. Gesù, avend sentì lòn ch'a disio, a-j dis: "Përchè steve lì a discute ch'i l'eve nen ëd pan? Possibil ch'i capisse ancora nen? I seve pròpi dur ëd comprendòri! I l'eve dj'euj e i s-ciaire nen! I l'eve dj'orije e i sente nen! Possibil ch'i arcordeve nen? Quand ch'i l'hai fàit la distribussion dij sinch pan ai sinch mila òm, vàire ch'i l'eve cujì 'd cavagne pien-e dij tòch ch'a l'era restaje?". "Dódes", a-j rëspondo. E quand ch'i l'hai fàit la distribussion d ij sinch pan ai quatr mila òm, vàire ch'i l'eve cujì 'd cavagne pien-e dij tòch ch'a-i era d'avans?". E a l'han dije: "Set". E chiel a l'ha dije: "Ancora i capisse nen?" (March 8:14-21). 

A l’era già doe vire ch’ij dissépoj ëd Gesù a l’ero stàit testimòni dirèt ëd la multiplicassion miracolosa 'd pan e 'd pes për deje fa mangé a la furfa. Pura, lor a l’han ancora nen capì la lession che, con lòn, Gesù a vorìa mostreje. "Ancora i capisse nen?" (21). Lòn ch’a càpita adess che lor a ‘rpijo ‘l viagi an soa barca për seguité la mission, a sarà n’ocasion amportanta “d’arpass”. Tanme jë student ch’a son meusi ‘d comprendònio, ëdcò për nojàutri a l’é soens necessari che Nosgnor an mostra sèmper ëd bel neuv le lession ëd base dla vita cristian-a, parèj ch’a peudo esse anreisà ‘ncreus an nòstra ment. Coma c’a dis la litra a j’Ebreo: “I seve cristian da tant temp e i dovrìe ess-ne già 'd magister. Al contrari, i l'eve 'ncora da manca che quaidun av mostra l'abecé al riguard ëd la paròla 'd Nosgnor. I seve 'me 'd masnà ch'a l'han da manca 'd làit e ch'a peudo nen mangé d'aliment sòlid! An efet, coj ch'as nutrisso mach ëd làit a son ancora 'd masnà e a san nen coma fé lòn ch'a l'é giust. J'aliment sòlid a son për ëd gent chërsùa che, grassie a l'esperiensa, a san com arconòsse la diferensa tra lòn ch'a l'é giust e lòn ch'a l'é fàuss” (Ebreo 5:12-14). An efet, ëd pass tanme col ch’i lesoma ‘ncheuj a peudo smijene fin-a enigmàtich, pitòst misterios! Costa-sì, contut, a peul pa esse na scusa për nen ëstudié ancreus lòn che la Paròla ‘d Nosgnor a ‘ntend! Gesù, an efet, com a l’avìa fàit con ij sò dissépoj d’antlora, a podrìa bin, con lòn, butene an sl’avis, esasperà da nòstra meusiarìa, opura esse dispòst a ‘rpete soa lession, con santa passiensa.

Ij dissépoj a ‘rpijo sò viagi e a l’avìo nen pensà ‘d portesse dapress da mangé. A l’ero an tërdes, e a l’avìo mach na mica ‘d pan. “A l'avìo dësmentiasse 'd porté da mangé e ant ël barchet a l'avìo mach na mica 'd pan” (14). Përchè l’avìo-ne pa pensaje? Fòrse përchè a dasìo për ëscontà che Gesù a l’avrìa pensaje chiel an na quai manera, ch’a së spetavo n’àutr miracol? Gesù a smija che, an cola ocasion, ch’a veul mostré a lor, e a nojàutri, che da la mira cristian-a, la responsabilità përsonal e la fiusa ant l’antervension dla providensa divin-a a van sèmper ansema, a van ëd cobia. Lor a l’avrìo dovù penseje lor medésim, provëdde lòn ch’a l’era necessari scond soe possibilità e arsorse. A l’avìo pa, contut, da sagrinesse, ma d’avèj la fiusa che Gesù, se necessari, a l’avrìa suplì chiel lòn ch’a-j servìa. Ij cristian, an efet, a l’han d’avèj pa la pretèisa che Nosgnor a provëdda ‘d manera miracolosa ai sò bzogn, ma ‘d manera responsabil, second soe possibilità, a fan lòn ch’a l’é necessari da la mira uman-a, con saviëssa e antivision. A l’han, contut, la fiusa che Nosgnor a provëdrà a lor, se, coma e ant la mzura necessària, scond le promësse ‘d soa grassia sovran-a.

Responsabilità e fiusa, parèj, a son l’opòst, ëd lòn ch’a l’é ciamà ambelessì: “ël chërsent dij Farisé e ‘l chërsent ëd Erode”, visadì, a ‘d pretèise e ‘d mischërdensa: pretèise ant l’intervension miracolosa ‘d Nosgnor e, an efet, ël chërde pa che Chiel a lo peuda e veuja fé. Sossì a l’é ‘n “chërsent” ëd corussion ch’a fërmenta, ch’arbeujiss ëdcò ancheuj an tanti cristian. Da na banda a-i son ëd coj ch’a pijo për ëscontà che Nosgnor a l’abia d’anterven-e ‘d manera miracolosa andova e quand lor a veujo. Lor a penso, parèj, ëd podejlo manipolé, Nosgnor. Ant ël midem temp, lor a chërdo pa che chiel a lo peussa fé përdabon. Sta-sì a l’é na contradission dëstravisa. A-i é an efet na strèita relassion an tra la pretèisa che Nosgnor a fasa Chiel quaicòsa e la mischërdensa. A son tanti, an efet, ëd ch’a diso ch’a l’han pregà che Nosgnor a ‘ntervenìssa e che quandi che chiel a lo fà nen (coma e andova lor a veujo, a soe condission ëd lor), a diso ch’a l’han “përdù la fej”! Ij cristian genit, contut, fin-a ant ël cas che Nosgnor a-j rëspond pa (ant la manera che lor a l’avrìo vorsù) a séguito d’avèj fej an Chiel, përché a rispeto ‘l volej ëd Nosgnor, ch’a l’é savi e sovran, bele ant ël cas che lor a capisso nen përchè a l’ha pa daje na rëspòsta. Nosgnor, donca, a provëdd, ma chiel a së speta na nojàutri ël sens ëd responsabilità e fiusa rispetosa ant l’antervension ëd Nosgnor.

PREGHIERA 

Nosgnor Dé! I confëssoma d’esse soens ëd dissépoj “dur ëd comprendònio”... Dane, it lo pregoma, ëd podèj angagesse ‘d manera responsabil e, ant l’istess temp, an avend fiusa an toa euvra providensial. Amen.

29 ‘d Luj 2018 - Duminica apress Pancòsta ch’a fà des 

2 Samuele 11:1-15; Salmi 14; Efesini 3:14-21; Giovanni 6:1-21 

Nosgnor! Protetor ëd tuti coj ch'as fido an Ti, e che sensa 'd ti a j'é gnente ch'a sìa fòrt e ch'a sìa sant: aumenta e moltiplica an sù nojàutri Toa misericòrdia; a che, con Ti come nòst governator e guida, nojàutri i peussa passé a travers lòn ch'a l'é provisòri e ch'i perda gnente 'd lòn ch'a l'é etern, për Gesù Crist, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sul Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

Chërde o nen chërde? (43, March 8:10-13).

“A l’é Nosgnor ch’a l’ha da dimostreme, con un miràcol dal cél, ch’a l’è vera lòn che la Bibia a dis a propòsit ëd Gesù, dësnò i chërdrai pa an chiel”. Costa sì a l’é la reassion tìpica nen ëd coj ch’a vorìo chërde ma ‘d coj ch’a l’han gnun-a intension ëd chërde e che Nosgnor a lo dësfido. Coj-lì a troverìo sèmper na scusa për nen chërde, gnanca dëdnans al miràcol pì strasordinari! Còsa ch’a-j rëspond Nosgnor Gesù Crist a ‘d gent parìa. Vardomlo dal test dl’evangeli ëd March 8:10-13.

“Sùbit apress a l'é montà ant un barchet con ij Sò dissépoj e a l'é andàit ant la region ëd Dalmanuta. Quand ch'ij Farisé a l'han sentì ch'a l'era rivaje Gesù, a son vnù da chiel e a l'han comensà a fé 'd polémiche. Për butelò a la preuva a l'han ciamà 'd mostreje 'n quai segn miracolos dal cél përchè a-j dimostrèissa Soa autorità. Antlora Gesù a l'ha sospirà përfond ant Sò spirit e a l'ha dit: "Përché sta generassion-sì séguita-la ciameme 'd fé 'd miràcoj? Iv diso la vrità, ch'a-j na sarà acordà gnun ëd sòrt. E chitandje, a l'é torna montà ant ël barchet, e a l'é passà a l'àutra riva” (March 8:10-13).

Ëd Crist, ëd salvator, a-i na j’é tanti! Vera: a-i na i-è tanti ‘d Crist fàuss, d’imitassion fàusse, ma a-i é ‘l Crist genit, l’unich ver, col ch'a l'è nunsià e dëspiegà ant la Bibia! An ësto mond i l’oma da manca ‘d disserniment, tant: i dovoma pa da fesse ancanté da ‘d Crist fàuss. Gesù medésim a l’avìa bin dine ‘d pijess-ne varda: “Antlora se quaidun av dis: "Varda, ël Crist a l'é 'mbelessì!" o "A l'é ambelelà!", chërdje nen, përché a seurtran fòra 'd fàuss Crist e 'd fàuss profeta ch'a faran ëd grand portent e miracoj tant da dëstradé fin-a ij sernù, s'a fussa possìbil. Ma pijevene guarda, vardé, i l'hai divlo d'avans“ (March 13:21-23).

Bin ch'a sia vera tut sossì, i dovoma nen tombé da la banda opòsta: avèj tròp sens critich, esse, coma ch'as dis, iper-critich, lòn ch'a podrìa fin-a esse na maladìa. Coj ch’a l’han ciapala a diso ‘d chërde a gnun, ëd sospeté 'd tut e 'd tuti, ch’i vivoma ant un mond ëd busiard, che la vrità a esist nen o ch’a l’é mach na fabricassion ëd coj che, con lòn, a veurìo dominé la vita dla gent. Lolì, contut, a l’ha gnun sens. A-i va ‘d disserniment: a l’é vera an certi cas, ma nen an tuti! S’a chërdèisso përdabon a gnente e a gnun, a podrìo pì nen vive. An efet, coj ch’a diso parèj, ëd chërdense a n’han bin, almanch cola che lòn ch’a diso a sia ver!

A l’é ‘dco 'n fàit che buté tut an discussion, a podrìa dventé un vissi, un gieugh ëd la ment che, për lor, a l’ha ‘dcò ‘ëd conveniensa”: a l’é l’impediment che lor medésim as buto dëdnans e ch’a-j ampediss d’arsèive la vrità e 'd conformess-je. A l'è probàbil ch'a l'era pròpi sta-sì la pòsa 'd costi e d'àutri Farisé dont ël vangel a parla, ij “savant ëd religion” ch’a-i ero antlora, j’osservant ëscrupolos ëd cola che lor a consideravo “l’ortodossìa”, la fidelità a la tradission religiosa. A la dovravo për fé oposission a Gesù. La pì granda part ëd la popolassion (che lor a meprisavo) a vnisìa con fiusa a Gesù e a na restavo sodisfàit. Lor, contut, nò, as acostavo a Gesù mach për discute con chiel e për “butelo a la preuva”. Për podèj chërde an chiel, a-j ciamo ‘d podèj arsèive “un segn dal cél”, un miracol ch’a podèissa esse “la dimostrassion” che Gesù a sia përdabon col ch’a dis d’esse. Ma... é-lo che Gesù a l’avìa pa nen già dàite ’d preuve ciàire ‘d soa identità? Còs ancora a l’avrìa dovù fé për lor, Gesù, përché lor a-j chërdèisso?

An efet, Gesù ‘d sicur a sortìa, conform ai sò cànoni ‘d lor, da l’ortodossìa ch’a-j chërdìo. Gesù a ‘ndasìa fòra da tuti jë schema, a podìa nen esse classifgicà fàcil. A l’era n’anticonformista. Coma podìo mach pensé che Gesù a l’avèissa vorsù discute con lor ëd soa identità, ëd lòn ch’a predicava e a fasìa, con ëd gent tanme lor ch’a l’ero nen dispòst a buté an discussion lor medésim e che, pì ‘d tut, ij sò pregiudissi ‘d lor a-j rendìa bòrgno? Nò, da Gesù lor a l’avrìo arseivù gnun d’àutri segn (marche). Con lor, Gesù a l’avìa gnun-a intension ëd giustifichesse, nì a sercava soa aprovassion ëd lor. Ëdcò l’apòstol Pàul, dëdnans a coj ch’a përsistìo a critichelo, a disìa: “Për mi, contut, an n’anfà bin pòch d’esse giudicà da vojàutri o da na cort uman-a; a sto rësguard im fido gnanca ‘d mè giudissi privà. Mia cossiensa a l’é neta, ma lolì a dimostra nen ch’i sia a pòst: a l’é Nosgnor medésim ch’am valerà e ch’a pijerà na decision a mè rësguard. Donca, giudiché gnun dëdnans dël temp - anans l’artorn dël Signor. A sarà chiel ch’a farà seurte al ciàir lòn ch’a së sterma ant lë scur e ch’a butrà dëdnans a jeuj ëd tut le motivassion dij cheur. A sarà mach antlora che Nosgnor a darà a mincadun le làude ch’a mérita” (1 Corint 4:3-5)

Ël test a dis: “Antlora Gesù a l'ha sospirà përfond ant Sò spirit”. Gesù a sospira sopatand la testa përchè sò cheur ëd lor a l’era bin dur, goregn. Soa ment ëd lor a stërmava mach l’intension ëd feje dël mal a Gesù, përchè chiel a butava an risigh sò podèj ëd lor. A l’era ‘d gent nen sincera. Lor a l’avìo nen ant ël cheur l’arserca dla vrità, ma as proponìo mach ëd fé tombé Gesù ant un trabucèt. A l’é parèj che Gesù, pròpi col ch’a ‘rseivìa d’òm e ‘d fomne për varìje, ij Farisé a-j passa pì anans dasendje gnente,; a-j lassa“a boca sùita” përchè a son ëd gent përvërsa e dura: a val nen la pen-a ‘d discute con lor.

A l’é l’istess ch’i l’oma da fé nojàutri cristian: a serv a nen afanesse për përsuade a tuti ij cost coj ch’an dan contra përchè ch’a l’han ëd pregiudissi. An tùit ij cas lor a l’han gnun-a intension ëd pijé an sël sério e d’esaminé lòn ch’a veul dì d’esse an comunion con ël Crist e lòn ch’is proponoma ‘d fé an nòst angagg. I passoma dë dlà ‘d lor. Ël mond a l’é grand. I l’oma nen da manca ‘d soa aprovassion ëd lor. I podoma mach preghé për lor, che Nosgnor a-j doverta la ment e ‘l cheur. Pì ‘d lolì i podoma nen fé.

PREGHIERA

Nosgnor Dé, dame, it na prego, un sens ëd dissernimen, ma fà nen ch’i tombo ant la pòsa iper-crìtica ‘d coj ch’a buto tut an discussion, ma ch’a l’é mach na manera ‘d nen buté an discussion lor medésim. Amen.

22 ‘d Luj 2018 - Duminica apress Pancòsta ch’a fà neuv

Leture bìbliche: 2 Samuel 7:1-14; Salm 89:20-37; Efesin 2:11-22; March 6:30-34, 53-56

Nosgnor tut-potent, sorgiss ëd minca sapiensa! Ti't conòsses lòn ch'i l'oma da manca fin-a anans che nojàutri it lo ciamoma, e ch'i soma gnanca bon ëd preghete coma ch'as deuv; àbie compassion ëd nòstra debolëssa e dane, an toa misericòrdia, lòn che për nòstra indegnità i n'ancaloma gnanca a ciamete e për nòstra borgnarìa i podoma nen ciamete; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a l'é degn e ch'a viv e regna con ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

J'àutri sermon

Na compassion creativa (42, March 8:1-9).

Soens i chërdoma nen ëd podèj fé lòn ch’i podrìo bin fé con në sfòrs pì o men-o grand ëd creatività. Is lamentoma ‘d nen avèj assé d’arsorse për fé ‘l bin ch’i podrìo fé. Soens, tutun, cola-lì a l’é na scusa: nòst dover ëd cristian a l’é mostré ‘d compassion e ‘d vnì ancontra ai bzogn ëd j’àutri coma ch’a fasìa sèmper Gesù, ël Magister. Chiel a lo mostra ant l’episodi dël vangel ch’i consideroma ancheu: la sconda multiplicassio dël pan e dij pess, a March 8:1-9.

Gesù a dà da mangé ai quatr mila. “An coj dì lì, sicom a l’era torna rivà na sconzubia ‘d gent e ch'a l'avìo gnente da mangé, Gesù a l'ha ciamà ij sò dissépoj e a l'ha dije: "I sento na gran' compassion për cola gent, përch’ a son stàit ambelessì con mi già da tre di e a l'han gnente da mangé. E s'i-j mando vìa a stòmi veuid a soe ca, a-i é privo dë svaniment për stra, përchè a-i na j'é diversi ch'a ven-o da lontan". E ij sò dissépoj a l'ha rësponduje: "Com' as podrìa mai trové 'd pan ambelessì an ësto desert?". E chiel a l'ha ciamaje: "Vàire ‘d pan ch’i leve?". A l'han dije: "Set pan". Antlora a l'ha comandà a tuta la gent d'ansetesse a tèra e a l'ha pijà ij set pan. Apress d'avèj ringrassiane Nosgnor, a l'ha rompuje e a l'ha daje ai sò dissépoj për fene la dëstribussion a la gent. E a l'han falo. A l'avìo 'dcò dij cit pess e Gesù, apress d'avejne ringrassià Nosgnor, a l'ha comandà ch'a-j distribuìsso 'dcò a la gent. E tùit a l'han mangià e a son stane sodisfàit, e a son portass-ne via fin-a set cavagne 'd lòn ch'a l'era vansà dij tòch ëd pan. Coj ch'a l'aviò mangià a l'ero apopré quat mila person-e. Apress ëd lòn Gesù a l'ha congedaje. Sùbit apress a l'é montà ant un barchet con ij Sò dissépoj e a l'é andàit ant la region ëd Dalmanuta” (March 8:1-9).

A l'è la sconda vira ch'i trovoma, ant la letura dël vangel, che Gesù a fa ‘l miracol ëd multipliché ‘d pan e ‘d pess për gavé la fam a në strop ëd gent ch'a-j andasìa dapress. Le circostanse a son le midéme dl'episòdi d'anans (March 6:35), ma tra coste doe conte a-i è ‘d diferense.

Ant la prima conta a son ij dissépoj ëd Gesù ch'a ‘rmarco la situassion dë bzogn ëd la gent ch'a-j vnisìa apress. Gesù, peuj, a-j dësfida ‘d provëdde lor medésim a coj bzogn, o për dila mej, a conté sù Gesù ‘ dcò për lòn che da la mira uman-a a l'è impossibil. Ant la sconda conta, a l'è Gesù medésim che, armarcand j'istess bzogn ch'a l'avìa la furfa ch'a l'era rivà da chiel an cola ocasion, a manifesta ‘nvers ëd lor tuta soa compassion.

La compassion, sensa dubi, a l’é la marca caraterìstica dël ministeri ‘d Gesù e dij sò dissépoj. I l’oma ‘dco nojàutri da ciamesse, s’i disoma d’esse dij cristian, se ‘dcò për nojàutri la compassion a l’é la marca caraterìstica ‘d nòstra vita. A peudrìa nen esse divers: la compassion a l’ha da esse lòn ch’a fà diferensa an nòstra condòta e manera ‘d pensé, sìa përsonal che comunitària. “Stracomse nen ëd fé ‘l bin, përchè s’is lassoma nen straché, quand ch’a rivrà ‘l temp i cheujeroma. Parèj, donca, damentre ch’i n’oma ‘l temp, foma ‘d bin a tuti, ma dzurtut a coj ch’a son ëd la famija dla fèj” (Gàlat 6:9-10). I l’hai sèmpe da ciameme: Son-ne indiferent e pien ëd pretèise, opura son-ne tanme Gesù, mè magister?

An ëscond leu, l’arpetission d’ës miràcol a buta bin an evidensa coma la bontà ‘d Nosgnor an Crist as peul dì ch’a vada mai an esauriment. A sò pòpol, Nosgnor Dé a séguita dì: "I l'hai vorsuve bin con n'amor ch'a vnirà mai a manch; për lòn i l'hai seguità a ess-ve fedel” (Geremìa 31:3). La bontà ‘d Gesù a smija ch’a l’abia gnun limit: chiel a ‘rpet cost miràcol për mostré coma chiel a sia sèmper ël medésim quand ch’as trata ‘d socore, ‘d giuté coj ch’a-j van dapress e ant ël provëdde ai bzogn ëd lor. I l’oma sèmper tanti bzogn e necessità, ma ‘d sò agiùt i podoma sèmper avèjne fiusa: a vnirà mai a manch. Ël pòpol ëd Nosgnor a na fà l’esperiensa ‘dcò ancheuj, bele s’i savoma che i lo meritoma pròpi nen.

An ters leugh, ant ël prim miràcol, Gesù a l’avìa dovrà tut ël pan ch’a-i era a disposission: sinch pan, për provëdde a tùit ij sò òspite. L’istess chiel a lo fà ancheuj. An efet, sti miracoj-sì a l’han na matemàtica pròpi dròla: sinch pan për sinch-mila òm e dòdes cavagne ‘d vansoj! Set pan për quatrmila përson-e e set cavagne ‘d vansoj. Stoma nen sì adess a fé ‘d speculassion se costi nùmer a stërmo ‘n messagi segret. Pensoma pitòst a coma tut a peuda e a l’abia da esse adatà a le circostanse. Son-ne mi “creativ” an mia manera d’afronté le situassion anté ch’im treuvo?

An quart leugh, le marche ‘d la grassia e dla bontà ‘d Nosgnor anvers sò pòpol a son tante përdabon. Soens sossì a l’é ver ëdcò për nòstra vita, ma i lo dësmentioma e, an nòstre aflission e sagrin, i dventoma disperà. Pì ‘d lor, Gesù a dà a conòsse soens, pr’ ël mojen ëd lòn ch’a fà, chi ch’a l’é chiel: tute cole-lì a son ëd marche ‘d soa divinità. A son tanti, contut, coj ch’a s’antesto a nen tirene le conclusion ch’a na sarìo lògiche. Col-lì a sarà ‘l tèma dla meditassion ch’i faroma la vira ch’a ven.

PREGHIERA

Nosgnor! Përdon-me mia indiferensa, egoism e pretèise. Mostrame a d’avèj compassion e creatività tanme a l’avìa Gesù. An sò nòm i levo a ti mia preghiera. Amen.

15 ëd Luj 2018 - Dumenica apress Pancòsta ch’a fà eut

Nosgnor! Arsèiv con misericòrdia le preghiere che Tò pòpol a àussa anvers a Ti, e acòrda che lor a peudo conòsse e comprende lòn ch'a l'han da fé, e ch'a peudo 'dcò avèj la grassia e la fòrsa 'd compìlo fedel. Për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e ch'a regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécol dij sécoj. Amen.

2 Samuel 6:1-5, 12-19; Salmi 24; Efesini 1:3-14; Marco 6:14-29

Ciorgnerìa spiritual (41, March 7:31-37).

A-i è 'd gent ch'a l'è ciòrgna coma n'ola o 'n tupin, ma 'ncora pì a-i è tanti che a fan ël ciòrgn! La paròla 'd Nosgnor a peul varije tùit e doi. Ancheuj i lesoma e comentoma lòn ch'a dis a sto riguard March 7:31-37.

La varision ëd n'òm mut e ciorgn. “Antlora Gesù a l'é torna sortì da la region ëd Tiro e a l'é vnù për Sidon fin-a 'l lagh ëd Galilea ant la region dle Des Sità. A l'han portaje n'òm ch'a l'era ciòrgn e ch'a fasìa fatiga a parlé, e a l'han ciamà a Gesù ch'a-j imponesse le man. Avendlo tirà fòra da la gent, Gesù a l'ha butà ij dì ant l'orije d' col òm e, dòp avej pijà 'd salìva, a l'ha tocaje la lenga. Peui Gesù a l'ha aussà j'euj al cél, a l'ha fàit un sospir e l'ha dit: "Effatà", ch'a veul dì "Duverteve" E tut sùbit le orije 'd col òm a son dovertasse, sòa lenga a l'é dësgropasse e a l'ha comensà a parlé sensa gnun-a pen-a. Gesù a l'ha ordinaje 'd nen contelo a gnun, ma pì ch’a lo proibìa, pì a lo fasìo savèj an gir. La gent a l'era pien-a 'd maravija e a disìo: ‘Tut lòn che col-lì a fa, a lo fa pròpi bin. A fa fin-a sente ij ciorgn e parlé ij mut’" (March 7:31-37).

An cost episòdi dl’Evangel, i trovoma Gesù ch' artorna ant la region ciamà dle “Des Sità”, na region ch'a l'era abità an prevalensa da gent pagan-a - nen ebràica. Soa nòmina a l'era già spantiasse tant, e ‘n grand nùmer ëd gent a vardavo a chiel con ësperansa granda. A l’è parèj che a-j pòrto con fiusa, për ess-ne varì, n'òm ch'a podìa nen sente e parlé. Gesù as n'ocupa volenté e a-j fa arcuperé l'abilità ‘d sente e ‘d parlé scorèivol. Gesù a compiss ës miracol an privà, ma la gent a peul nen fene a men-o dë spantié daspërtut la bon-a neuva a riguard ëd Gesù e ‘d soe euvre strasordinàrie.

Për arsèive ‘l mëssagi d'ës test, coma për tut lòn che la Bibia a conta, i l'oma da manca ‘d fé astrassion dal fàit an chiel medésim ch'a l'è contà ‘mbelessì e trasportelo an nòstra situassion.

Na prima riflession ch'as podrìa fesse a l'ha da fé con lòn ch'i podrìo ciamé la ciorgnerìa spiritual. Prediché l'Evangel ëd Gesù Crist a l'è quaicòsa ch'i podoma nen coma 'd cristian fene a men-o: a l'è lòn che Nosgnor Gesù Crist a l'ha comandane ‘d fé. La predicassion, contut, soens a tomba ans dj'orìe ch'a son ciòrgne e ch'a capisso nen lòn ch'as trata, soia amportansa. Për ij ciòrn da la mira spiritual, ël mëssagi cristian a l'ha gnun sens. Pì ‘d lòn njojàutri ancheuj is trovoma ant un temp che le paròle a l'han pì nen ëd significassion ogetiva certa. As fa confusion an lòn ch' veulo dì le paròle ch'as dovra: le idèje, ij concet, a son dventà “liquide”. Mincadun a-j dà la significassion ch'a chërd mej, cola ch'a l'è për chiel pì convenienta, vantagiosa. As dis: “Për mi a l'è parèj e i l'hai tute le ragion për chërdlo”. Gnun a peul ancalesse a butelo an discussion! A la fin, parèj, tut a dventa mach “na gran Babilònia”! Sta situassion as ciama “ël post-modernism”, ël temp andova l'opinion personal, nòstre persuasion, a dvento tanme ‘d verità assolute.

Ant na società ch'a sia ciòrgna parèj e ch'a arfuda la proclamassion ëd verità assolute coma s'a fùssa na violensa ch'as peul nen acetesse, Gesù a dovra dzortut na comunicassion ch'a l'è nen tant verbal, ma a deuvra 'l toch e la vista! A l'è coma s'a disèissa che le paròle a son nen sèmper bon-e për comunichè, ch'a l'han nen sèmper un bon ésit, ch'i l'oma da dovré 'dcò d'àutri mojen, d'àutri sens. Vera, la Paròla a l'è primària, ma quandi che la comunicassion verbal a l'è pregiudicà, Gesù a l’ha nen tëmma 'd dovré la vista e 'l toch. A l'è antlora che la comunicassion verbal a l'è ripristinà. Sossì a l'è 'dcò 'l motiv përché Gesù a l'ha dane ij sacrament dla Santa Sin-a e dël Batésim. Pan, vin e aqua a son ëd comunicassion ch'a van pì dëdlà dle paròle, e lolì a l'è amportant për ëd gent coma nojàutri ch'a fan fatiga a arsèive 'd paròle. Ant ël moment ch'a l'è arsanà, antlora, col ch'a l'era “ciorgn e mut” as peul pì nen tnilo ciuto: a arconòss la vrità e a la proclama! Tut sùbit as anandia a parlé bin!

PREGHIERA

Nosgnor! Soens la predicassion, ëdcò quand ch'a l'è fàita për bin, a tomba ans d’rije ciòrgne. Acòrdme d'integrela con col amor ch'a toca tùit ij sens, e antlora, grassie a ti, sossì a cambierà an dj'orije doverte e na lenga dësgagià ch'a proclama la vrità.

Duminica 8 ‘d Luj 2018 – Duminica apress Pancòsta ch’a fà eut

2 Samuel 5:1-5, 9-10; Salm 48; 2 Corint 12:2-10; March 6:1-13

Nosgnor! Ti t l'has mostrane a osservé ij tò comandament për l'amor anvers ëd Ti e 'd nòst pròssim; acòrdane la grassia 'd tò Spirit Sant, che nojàutri i sio consacrà a Ti ëd tut nòst cheur, e an comunion fraterna d'amor ancreus; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna coj Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.