mercoledì 28 febbraio 2018

Paura, pòr, pau… dislo coma ch’i veule, a l’é fifa! (25, March 4:35-41).



Sevene vojàutri ëd gent fifon-a, paurosa o ‘d gent coragiosa? E bin, ij prim dissèpoj ëd Gesù a j’ero ‘d fifon ëd prim òrdin, bele se quaidun ëd lor, a paròle, a fasìa ‘l blagheur. A l’avìo da ‘mprende na lession amportanta: cola ‘d fidesse ‘d Gesù an minca na circostansa.
“Peui ant l'istess di, vnùa ch'a l'era la sèira, Gesù a l'ha dije: "Passoma da l’àutra banda dël lagh". E chitand la furfa, a l'han ëmnalo ansem a lor, chiel essenda già là ‘nt la barca. A-i era ëdcò d'àutre barchëtte ch'a-j companiavo. Ora, a l'é aussasse un turbij ëd vent tant fòrt, che j'onde a campavo l'eva ant la barchëtta, ëd manera ch'as ancaminava già a ampinisse. Ma chiel a l'era a la popa, ch'a durmìa an s'un cussin. Antlora a l'han dësvijalo, e a l'han dije: “Signor, at na fa gnente ch'i meuiroma?". Ma chiel, an dësvijandse, a l'ha crijaje al vent e a l'ha dit al mar: ‘Stà chièt, sta ferm’; e 'l vent a l'é chità e tut a l'é stàit chiet. Peui a l'ha dije: "Përchè eve-ne tanta pàu? Com é-lo ch'i l'eve nen ëd fej?". E lor as son sentisse adòss na gran tëmma e as disìo l'un l'àutr: "Ma chi é-lo chiel-sì, che fin-a ël vent e ël mar a-j dan da ment?"» (March 4:35-41).
Tanti a son ëd proverbi piemontèis ch’as arferisso a la pàu. Stene a sente quaidun:
  • Avèj gnanca paura ëd sent ch’a scapo.
  • Avèj paura ‘d soa ombra.
  • La paura a l’é fàita ‘d nen. 
  • La paùra a fà novanta, a fà sudé ‘d gené. 
  • Chi a l’ha paùra dël diav ant l’istà, a chërpa ‘d fam ant l’invern. 
  • La paùra dij sbiri a scassa cola dle masche. 
  • La paùra a fà ij pass longh. 
  • Chi a l’é drocà ant l’aqua àuta, a l’ha paura d’un dil ëd pàuta. 
La paura a l’é ‘n mecanism ëd difèisa motobin natural ch’as peul bin comprende. Dëdnans a na mnassa, la pàu an buta a l’èrta e an cissa a pijé le mzure ch’i l’oma da manca për guernesse, për dësfendse. La paura a dventa afann, arsaj, quand ch’i trovoma nen le manere, ij mojen, për fé front a la situassion ëd privo, o quand che cole mzure an ësmijo nen pro ùtij. A podrìa esse la pàu ‘d fé front a la soferensa o a la mòrt, la pàu ‘d lòn ch’i conossoma nen e ch’an ësmija stermé d’àutre mnasse, o fin-a la pàu ‘d trovesse an situassion potensiaj ëd perìcol. A podrìa esse la paura ‘d falì o d’esse peui giudicà ‘d manera negativa, arprocià. Le paure a peudo esse tante e pì o men-o fondà, ma an compagno sèmper an cola ch’a podrìa ciamesse “la giungla dë sto mond”. A l’é parèj che la paura an paralisa, an blòca, an ampediss d’agì. La Bibia an dis “Sie bin controlà e svicc. Vòstr nemìs, ël diav, a l’é tanme ‘n leon ch’a breugia e ch’a va ‘n gir për vëdde s’a treuva quaidun d’angorgionesse” (1 Pero 5:8), ma an dis ëdcò: “Ël poltron a dis: "Là feura a-i é 'n leon: s'i vado giù për la stra a podrìa masseme!" (Proverbi 22:13), e ...a seurt gnanca da ca: é-lo ch’a l’é la pàu o na scusa?

Bele se Nosgnor, an soa paròla, an comanda ‘d nen butesse a noneus ant na situassion d’arzigh, d’asar, e d’agì ‘d manera savia e responsabil, e ‘dcò ‘d premunisse ‘d sicurassion adate an cas ëd necessità, chiel an cissa soens a d’arzighesse a intré an ëd situassion ëd perìcol potensial, a cimentesse an amprèise ch’a podrìo esse pericolose e ‘d nen avèj pàu përchè ...a l’é chiel ch’an na ciama e chiel ch’an compagna: i l’oma d’avèj fiusa an chiel. Sto-sì a l’é ‘l cas ëd lòn ch’an conta ‘l test ëd ij vangej d’ancheuj. Col-dì là “le condission meteorològiche” a fasìo nen ësperé bin, ma chiel a l’avìa ciamà l’istess ai sò dissépoj: "Passoma da l’àutra banda dël lagh". Lor a l’avìo bin da fidesse ‘d chiel e se chiel a-j ciamava d’ambarchesse, a l’avìo pa d’avèj tëmma, ...e peuj Gesù a l’era fin-a già ant la barca ch’a jë spetava. Gesù a l’avìa già dimostraje tante vire d’esse an pien-a padronansa ‘d tut lòn ch’a l’avrìa podù danegé, neuse a soa sanità ‘d lor da la mira fisica, moral e spiritual, ëd podèj dominé ‘d maladie e fin-a la mòrt. Gesù a savìa bin esse padron fin-a dle fòrse dla natura. Avrìa-lo podù esse quaicòsa ch’a l’era “tròp” për chiel, e dëdlà ‘d soa abilità a frontegelo? A l’é probàbil che, an col cas-lì, ij sò dissépoj a lo pensèisso, përchè, cola sèira, lor a parto ch’a l’ero bin sagrinà e magonà. An efet, an chitand la furfa - i pensoma an pressa - “ a l'han ëmnalo ansema a lor” coma che chiel a l’era, ant la barca. A-i era, an efet, “gnun temp da perde” anans che le precipitassion a vnèisso tant fòrte da esse pi nen “consijabil” d’aventuresse an sël lagh. Tutun, lòn che lor a n’avìo tëmma a càpita. A l’é probàbil ch’a pensèisso: “A sarìa stàit mej d’armandé la partensa”, “a sarìa stàit pì savi”, ma as ancalavo nen a dëscontradì Gesù. La situassion, parèj, a dventa tanme ‘n brut seugn, na carcaveja: “Ora, a l'é aussasse un turbij ëd vent tant fòrt, che j'onde a campavo l'eva ant la barchëtta, ëd manera ch'as ancaminava già a ampinisse”. Lòn ch’a-j dëstornava fin-a ‘d pì a l’era che an cola situassion ëd perìcol estrem: Gesù “a l'era a la popa, ch'a durmìa an s'un cussin”. A l’avrìa dovù esse bin ëstrach për nen rendse cont dla situassion. Nen vera?

Costa situassion dramàtica a-j fà casché ant na concatenassion ëd “paure” che, com an s’ na spiral ch’a-j fà calé sèmper pì an bass, a-j fa dësmentié tute le “lession” che lor, ij dissépoj ëd Gesù, a l’avìo bin amprendù da chiel e con chiel.

As trata ‘d tre sòrt ëd paure: (1) la paura ‘d casché ant l’eva e ‘d nié ant la burasca, ëd perde la vita; (2) la paura che Gesù (ch’a jë smija nen “responsabil” ant ël lasseje parte) a podèissa nen përdabon esse an padronansa dla situassion e, për un quai motiv, a fasa gnente për lor, o che chiel a deurma tant d’ancorziss-ne nen ëd lòn ch’a-j capitava; (3) la pòr, dëdnans a la reassion ed Gesù (che, an tùit ij cas, i lo savoma bin, Gesù a l’era an efet an padronansa dla situassion), ëd nen esse a l’autëssa ‘d lòn ch’a së spetava da lor - miraco la pòr d’esse, an na quai manera, castigà o scassà da chiel, dàit che Gesù a l’era csì potent.

A-i é antlora ambelessi, nen mach paura, ma ‘dcò “na gran tëmma”, teror, ësparm, visadì na “mega-pòr” (a sarìa da volté parèj ël tèrmin original). Ij dissépoj ëd Gesù a l’avrìo amprendù na lession strasordinaria an col dì-lì: Gesù a mérita la pì completa fiusa, an tute le circostanse. La fej an Gesù a l’é tant potenta da fene vince tùte le paure: lë bzogn, la maladìa, Sàtana, la mòrt, le circostanse dla vita… Vera, i soma ciamà a agì con sens ëd responsabilità, ma s’a l’é Gesù ch’an ciama d’agì ëdcò an ëd situassion ëd risich ogetiv, i l’oma pa da avèj la presunsion d’esse pì savi ‘d chiel. Chiel a sarà dacant a nojàutri e a provëddrà a minc’ ancàpit. I l’oma gnun motiv d’avèj tëmma gnanca ‘d chiel se con nòstre incoerense o scarsa fej i podrìo deje na delusion. Nojàutri i soma ij sò dissépoj, i apartenoma a chiel e gnente e gnun a podrà separene da sò amor.

A dis la Scritura: “Còsa dirom-ne donque a propòsit ëd tut sòn? Se Nosgnor a l'é për noi, chi é-lo ch'a sarà contra 'd noi? Sensa dubi, col ch'a l'ha nen sparmià Sò ùnich Fieul, ma ch'a l'ha dalo a la mòrt për tùti nojàutri, com ne darà-lo pa 'dcò ògni àutra còsa con Chiel? Chi mai podrìa-lo porté d'acuse contra ij sernù 'd Nosgnor? Nosgnor medésim a l'é col ch'a-j giustifica. Chi mai podria-lo condaneje? Crist a l'é col ch'a l'é mòrt, e quajcòsa 'd pì, col ch'a l'é arsussità, ch'a l'é 'dcò a la drita 'd Nosgnor e che fin-a a prega për noi. Chi é-lo ch'a podria mai separene da l'amor ëd Crist? Peulo esse ij sagrin, o l'aflission, o la persecussion, o la famin-a, o la nudità, o 'l pericol, o la spa? Coma ch'a lé scrit: "I andoma 'ncontra a la mòrt tùit ij dì; i soma considerà tanme 'd feje da masel". Al contrari, an tute ste còse i l'oma completa vitòria gràssie a Col ch'a l'ha vorsune bin! Përch' i son sicur che né la mòrt, né la vita, né d'àngej, né 'd prinsipà, né le potense, né le còse dël dì d'ancheuj, né le còse ch'a vniran, né l'autëssa, né la profondità, né gnun' àutra còsa an tuta la creassion, a podrà mai separene da l'amor ëd Nosgnor coma Chiel a l'ha mostralo an Crist Gesù, Nosgnor” (Roman 8:31-39).

PREGHIERA

Nosgnor! Ti ‘t sas bin coma ch’i son na përson-a bin fifon-a. Tutun, an toa misericòrdia, ti ‘t t’has arseivùme an tra coj ch’at ‘parten-o e sèmper it më compagne, it ëm das la sicurassion ëd tò amor e ‘d toa presensa. Lolì a l’é pì che bastant për feme vince minca paura. Che mi it ubidissa sèmper e con fiusa! Amen.

4 ëd Mars 2018 - Tersa Duminica ‘d Quarésima


Surtìa 20:1-17; 1 Corint 1:18-25; Gioann 2:13-22; Salm 19

Nosgnor tut-potent, Ti't sas ch'i l'oma gnun-a fòrsa an noi medésim për ess-ne d'agiut: guernane tant ant l'esterior ëd nòst còrp che ant l'interior ëd nòstra ànima, ch'i podoma trové protession da tùit ij sagrin ch'a peudo rivé al còrp e da tùit ij pensé malegn ch'a peulo taché nòstra ànima; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

venerdì 23 febbraio 2018

Le potensialità ‘d na smens (24, March 4:30-32)




L’evene mai sentì ‘d gent ch’as consìdera “realistica” e ch’av dis: “Stoma con ij pé për tèra!”. A lo diso përchè a-i é d’ìmprèise ch’a jë smijo “nen possibij”, “përchè tut a-j andrìa contra”, o “a-i son ëd fòrse tròp grande ch’a-j farìo oposission”, o “a-i son pa ij mojen” o “le condission” për realiseje. A diso: “A sarìo bin ëd ròbe bele m’a son mach pr’ ël mond dij seugn” o dle fàule.

Lasseme dì che cola-lì a l’é ‘d gent ch’a l’ha na concession bin limità e pesimista ‘d lòn ch’as peul o ch’as peul nen fesse! An efet, a-i son ëd “ròbe bele” ch’a son bin ëstàite realisà grassie mach a la përsistensa e la fej “teston-a” ‘d përson-e ch’a-j chërdìo e ch’a l’han mai molà, ch’a l’han dësfidà fin-a ‘l mond antregh e ch’a l’han avù a la fin, malgré tut, un bon ésit. A chërdìo ant la potensialità ‘d na smens che, bele s’a l’é pcita e solenga, a l’avìa na fòrsa e na vitalità da s-ciapé fin-a le pere pì dure dë sto mond.

Ëd sossì a podrìo fesse tanti esempi, ma restoma ant ël camp ch’a l’é ‘l nòstr. Lòn ch’a l’avìa ‘n ment Nosgnor Gesù Crist - ij sò propòsit - quand ch’a l’era an sla tèra, a smijava ai sò amis, ai sò pòchi prim dissépoj, n’imprèisa disperà. A jë smijavo dij cas disperà tanti ch’a-j ciamavo d’esse varì da soe maladìe ‘d lor, ma Gesù as na pijava soen e a le varìa tute. Lòn ch’a l’avrìa podù esse pì disperà ‘d na përson-a ch’a l’era mòrta, ma quand che chiel a rivava, a podìa ‘rciamela an vita con n’arsurression ch’a l’avrìa lassà ij present tuti dësconcertà. Gesù a vorìa fé calé ‘l regn ëd Nosgnor an ësto mond ch’a l’é brut e spòrch, ma a l’é pa dëscoragiasse dle dificoltà ch’a l’avrìa ‘ncontrà. A l’ha avù pa tëmma dle mnasse dij sò nemis, a l’ha avù gnanca tëmma dla mòrt. As podrìa dì che chiel a chërdia ant la fòrsa ‘d n’idèja, ant la fòrsa ‘d na paròla (cola ‘d Nosgnor Dé) ch’a l’é nen tanme j’àutre paròle, e a l’ha vinciù. Ij sò dissépoj, apress ëd la Pancòsta, a l’han pa pì dit: “Gesù, lòn che ti vories fé a l’ha gnun-a chance d’esse realisà, a l’é nen realistich, a l’é pa possibil!”. Nò, a l’han chërdù ant la potensa dla smens dla Paròla - a l'han chërdù an chiel - e a l’han butà sot dzora ‘l mond antregh!

Gesù a parla dle potensialità dla smens dël Regn ëd Nosgnor and ël test dl’Evangeli ch’i consideroma ancheuj. Lesomlo:
La paràbola dla smens ëd senëvra. “A disìa ancora: "A còsa podriom-ne comparisioné ël Regn ëd Nosgnor, o con che paragon podriom-ne arpresentelo? A l'é parèj dël gran ëd senëvra che, quand as sëmna ant la tèra, a l'é la pì cita ëd tute le smens ch'as campo ant la tèra. Ma apress ch'a l'é sëmnà, a chërs e a ven pì granda che tute j'àutre piante, e a buta fòra ëd grand branch, tant che j'osej dël cél a peulo fé ij sò ni an soa ombra" (March 4:30-32).
Ij propòsit ch’a l’avìa Gesù, për chiel a l’ero nen impossìbij. Për chiel, “l’operassion salvëssa” a l’era, coma ch’as dis an anglèis, un “Yes we can!”, “As peul fesse!”, përché ij propòsit ëd Nosgnor Dé a peudo nen esse batù, butà an dërota. An ësto mond la potensa dle fòrse satàniche a l’é afrosa, ma cola ‘d Nosgnor a l'é pì granda ‘ncora! E quand che Gesù a disìa ai sò dissépoj “montoma a Gerusalem” e che lor a-j rëspondìo: “Nò, ij tò nemis an farìo la pel!” , chiel a-j disìa: “Gnun-e tëmme. Andumje!”. Gesù a-j ancoragiava nen mach con sò esempi, ma ‘dcò con ëd paràbole coma cola dla smens ëd senevra, ch’a l’é “la pì cita ëd tute le smens ch'as campo ant la tèra”, pura...

Na vira, cora ch’ij sò dissèpoj a l’avìo confessaje d’esse stàit nen bon a ‘rsòlve ‘n problèma e ch’a-j na ciamo la rason, chiel a-j rëspond: “A l’é përchè ch’i l’eve pòca fej. An vrità iv diso che s’i l’avèisse pro na fej cita tanme ‘n gran ëd sënëvra, i podries bin dì a costa montagna-sì: Fate pì ‘n là! E chila as tramudarìa. A-i sarìa gnente ch’i podrie nen fé!”. Costa sòrt ëd demòni për feje seurte a venta preghé e digiuné” (Maté 17:20).

N’àutra vira, dëdnans a l’impossibilità ‘d dëstaché ‘l cheur d’un òm da la servitù ‘d soe richësse e a sò egoism, Gesù a-j rëspond: “A l'é pì facil ch'un gamel a passa për ël përtus ëd n'agucia, che në sgnor a intra ant ël Regn ëd Nosgnor Dé". E a son stane ancora 'd pì dësconcertà, e as disìo an tra 'd lor: "S'a l'é parèj, chi é-lo che mai a podrìa salvesse?". Gesù a l'ha vardaje e peui a l'ha dije: "Lolì a l'é na ròba ch'a l'é nen possibil a l'òm, ma mach a Nosgnor Dé, përchè tut a l'é possibil a chiel" (March 10:25-27).

Ancora, dëdnans a l’impossibilità ‘d fé rivé n’òm o na fomna a la salvëssa pr’ ël mojen dij sò sfòrs e virtù ‘d lor, l’Apòstol a scriv: “An efet, Nosgnor a l'ha realisà lòn che la lej a podìa nen fé përchè a l'era debilità da la natura uman-a. Quand che Nosgnor a l'ha mandà pròpi Sò Fieul ant na natura tanme la nòstra e coma 'n sacrifissi pr’ ël pecà, Chiel a l'ha condanà 'l pecà ant la carn” (Roman 8:3). Vera, l’euvra ‘d Gesù a rend possìbil lòn ch’a l’é impossibil a j’euvre uman-e. A l’é la grassia ‘d Nosgnor an Gesù Crist, e mach con chiel a an chiel.

Conform a la sapiensa dë sto mond, a smijerìa che quand che l’Evangeli a l’é sëmnà ant un cheur, o ant la sossietà, lolì “a serv a gnente”, “a peul fé pròpi gnente” - a diso. Gesù, contut, an dis: “Fé na preuva, sëmnelo, e i në sareve stupì ëd lòn ch’a peul fé cola smens!”. An efet: “...apress ch'a l'é sëmnà, a chërs e a ven pì granda che tute j'àutre piante, e a buta fòra ëd grand branch, tant che j'osej dël cél a peulo fé ij sò ni an soa ombra". Cora che l’Evangeli ‘d Gesù Crist a l’é vivù e predicà, cola smëns a së sbardla an sò cheur e, ëd travers ëd soe ven-e, a riva a tut ël còrp, a së spantia ant la sossietà. A-i é gnun-a oposission ch’a peuda arzistje! Ël lìber dj’At dj’Apòstoj a dis: “La cesa a vivìa an pas për tuta la Giudea, la Galilèa e la Samarìa, a vnisìa pì fòrta e ij chërdent a vivìo ant ël timor ëd Nosgnor e, con ël confòrt dlë Spirit Sant, a chërsìa ‘dcò ‘d nùmer” (At 9:31).

E-lo che la diffusion d’un cristianésim fàuss a smija ch’as peuda nen arzistlo? La vrità dl’Evangel, contut, a la fin a vincerà, stene pura sicur! Lë spantiament ëd religion fàusse tanme l’Islam a smija ch’as peuda nen arzistje? La vrità biblica, contut, a sarà cola ch’a lo vincerà. Gesù a disìa: “Crussieve nen. Vojàutri i l’eve fej an Nosgnor Dé, l’abie ‘d féj ëdcò an mi” (Gioann 14:1).

PREGHIERA

Nosgnor! Ti ‘t ses ël sëmnor: mostrame a d’esse tanme la pcita smens, ch’a l’é ùmil e sempia, a stërmeme an tra la mota dla tèra pr’ amprende, ant ël silensi, toa lession ëd vita. Mach s’im perdo i peudo artroveme, mach arposandme an ti i peudo porté ‘d frut bondos. Giutme a nen anticipé ij temp, a nen pretende tut e sùbit, a nen dëscorageme se j’arzultà a tardo a rivé. Mës-cia mia vita con l’alvà ‘d tò amor përchè i peuda lassé ‘n gran ëd vrità, ëd giustissia e ‘d pas ant ël camp dë sto mond. Amen.

25 ‘d Fërvé 2018 - Sconda Duminica ‘d Quarésima


Genesi 17:1-7, 15-16; Roman 4:13-25; March 8:31-38; Salm 22:22-30

Nosgnor! Toa glòria a l'é sèmper cola d'avèj misericòrdia. Sie misericordios anvers tuti coj ch'a l'han ëscartà dai Tò senté e feje artorné con ëd cheur arpentì e con ëd fèj ferma a ambrassé e tense strèit a la vrità ch'a cambia mai ëd Toa Paròla, Gesù Crist, Tò Fieul; che con ti e con lë Spirit Sant, a viv e a regna, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

giovedì 15 febbraio 2018

Sensa pressa e sens' angossa (23, March 4:26-29)




Ancheuj a-i é ‘l vissi dël “tut e sùbit”: i l’oma gnun-a passiensa dë speté. i vorsoma tut “a l’istant”. A l’é l’época dël “fast food”, dël “mangé ràpid”. I l’oma d’arsèivlo sùbit, càud e pront, i l’oma da mangelo an pressa ...e peui scapé vìa. Col-lì a l’é, contut, ël mangé pì malsan ch’a-i sìa, ël pì danos, për nen parlé ch’i venta pijesse tut ël temp ch’a serv për mastié e për la bon-a digestion!. Për le robe bon-e a-i và sò temp, coma toiré la polenta për ore… ch’a l’é nen l’istessa polenta ëd cola “istantanea”. Vardé coma ij campagnin a speto 'l frut pressios dla tèra con passiensa! Na paràbola ‘d Nosgnor Crist a parla dël Regn ëd Nosgnor coma dla smens ch’a chërs, pian pianin… Sté a sente:
La paràbola dla smens ch'a chërs. “Gesù a disìa ‘dcò: "Ël Regn ëd Nosgnor a l'é coma quand n'òm a sëmna dë smens ant la tèra. Tant s'a deurm o ch'a sia dësvij, ëd neuit e 'd dì, la smens a gica e a chërs sensa che chiel a sapia coma. La tèra a dà daspërchila prima l'erba, e peui lë spi e peui, a la fin, ël forment ant lë spi. Quand che 'l gran a l'é mur, col òm a-i buta dlongh l'amsòira, përchè 'l temp dl'amson a l'é rivà»” (Marco 4:26-29).
Nosgnor Gesù Crist, an ëd paràbole coma ste-sì, a veul buté an evidensa la manera ch’a nass e ch’as dësvlopa ‘l Regn ëd Nosgnor ant ël mond. L’ora che la Paròla ‘d Nosgnor a treuva la “bon-a tèra” ‘d na përson-a ch’a l’arsèiv volenté, ij sò bon efèt - ij sò bon frut - as faran vëdde ‘d sicur - gnun-e tëmme, e sens’ artard. La smens a l’é ‘d prima qualità, e se ‘l terèn a l’é col giust, ij frut a a rivran përchè Nosgnor a provëd che tut a sia fàit coma ch’a deuv esse fàit. Ëd lolì i podoma stene sicur.

L’euvra che Nosgnor a fà ant ij sò sernù a sarà mai anterompùa e batùa da gnente e da gnun. I l’oma, contut, da tnì bin cont che nen tut a càpita sùbit coma ch’i vorìo nojàutri, ëd longh, L’euvra ‘d Nosgnor as dësvlopa për gré, l’istess ch’a va për gré, pòch a pòch, la chërsùa dël forment. I l’oma nen da spetesse tut sùbit, a l’istant, ma për tut a-i và sò temp.

L’euvra dla grassia ‘d Nosgnor ant ël cheur - ant l’ànima - ëd na përson-a a comensa da ‘d còse pcite, minute tanme na smens. Ël profeta Sacarìa a dis: “Chi ch’as ancalerà ‘d dëspresié ‘l dì dle còse cite?” (Sacharìa 4:10). A l’é për lòn ch’i l’oma da dé nòstr apressiament pien a le còse cite, s’a son ëd Nosgnor, bele s’a smijo ‘d pòca ‘mportansa. Përchè? Përchè le còse pì grande a vniran a sò temp, quand ch’a saran mure. Nosgnor Dé a l’é sovran, sèmper an pien control ëd tut, sëdnò a sarìa nen Dé. Soa euvra, ij sò propòsit, as compiran. Lolì a l’é sicur, i lo chërdoma. Gnun’ angossa!

Ël sëmneur, ël minister ëd Crist, a sëmna, a trasmët con fiusa la Paròla ‘d Nosgnor. A sta nen lì pien d’angossa, coma se tut a dipendèissa da chiel. Quand ch’a l’ha fàit tut sò dover, quand ch’a l’ha fàit tut lòn ch’a lé stàit comandaje e ch’a l’era ‘d soa pertinensa, a peul andé a deurme tranquil, pasi, chiet. A-i é ‘d coj ch’a riesso nen a deurme e ch’a stan lì, con j’euj dovert e ch’a son sèmper sagrinà. A penso: “Com é-lo ch’i podrai fé chërse cola smens? Lòn ch’i podrìa-ne inventeme për possé, për cissé cole përson-e ch’i l’hai predicaje la Paròla, a porté ij frut bon dël pentiment, dla fej an Crist, dle bon-e euvre che Nosgnor a comanda?”. Nò, ël ministr ëd Gesù Crist a conòss le potensialità dla smens e, dzurtut, a conòss Nosgnor Dé. A l’ha gnun’ angossa. A l’ha fiusa ant la smens, a l’ha fiusa an Nosgnor. L’arcòlt a l’é garantì quand, coma e andova ch’a l’é stabilì. Lòn ch’a l’é pì ‘d pèis a l’é fé con diligensa e fedeltà lòn che Nosgnor a l’ha comandaje ‘d fé, sò dover. A-i é lòn che nojàutri i l’oma da fé, ma la chërsensa e ij frut a son ëd pertinensa ‘d Nosgnor.

Sté a sente lòn ch’a dis l’apòstol Giaco: “Ora, donca, mè frej e seur, speté con passiensa fin-a a l'artòrn dël Signor. Vardé coma ij campagnin a speto 'l frut pressios dla tèra con passiensa, fin-a ch'arsèivo la pieuva dla prima e dl'ùltima stagion. Vojàutri 'dcò ten-e passiensa, conforté vòstri cheur, përchè l'artòrn ëd Nosgnor a l'é davzin. Lamenteve nen j'un dj'àutri për ch'i sie nen condanà. Vardé: ël Giudes a l'é già a la pòrta, Pijé pr' esempi d'aflission e 'd passiensa ij profeta ch'a l'han parlà an nòm dël Signor. É-lo nen vera ch'i foma stima ch'a son beà coj ch'a l'han soportà con fòrsa dij patiment? I l'eve 'dcò sentì dla passiensa 'd Giòb e i seve lòn che a la fin Nosgnor a l'ha acordaje, përchè Nosgnor a l'é pien ëd compassion e 'd misericòrdia” (Giaco 5:7-11).

A la fin, a venta ‘dcò dì che l’euvra ‘d Nosgnor, chiel a la fida nen mach a un-a përson-a, ma a tante e diverse. La comission Nosgnor a la dà a vàire përson-e, e a minca un-a ‘d lor chiel a dà d’abilità. Le ròbe a dipendo nen mach da un-a përson-a (ël predicator o ‘l pastor ch’a sìa). Costa sì a l’é la funsion che Nosgnor a fida a la comunità cristian-a. Nosgnor a-j dà ‘d talent e ‘d travaj da fé ch’a son nen j’istess për tuti, e tuti ansema a travajo për serve il propòsit ed Nosgnor, ël progress dël Regn ëd Nosgnor ant ij chërdent sìngoj e coma ‘n grop.

L’Apòstol a scriv: "Còsa ch’a l’é mai Apollo? Còsa ch’a l’é mai Pàul? A son mach ëd servitor che për sò mojen i seve ancaminave a chërde, conforma che Nosgnor a l’ha dàit a ognidun. Mi i l’hai piantà, Apollo a l’ha bagnà, ma a l’é Nosgnor ch’a l’ha fàit chërse. A l’ha gnun-a importansa chi ch’a sìa col ch’a pianta o col ch’a bagna. Lòn ch’a l’ha d’importansa a l’é che Nosgnor a fassa chërse la smens. Col ch’a pianta e col ch’a bagna a travajo ansema con l’istess propòsit, e tùit e doi a saran arcompensà për ël travaj ch’a l’han fàit" (1 Corinzi 3:5-8). "A l'é donca stàit chiel ch'a l'ha fàit che j'un a fusso dj'apòstoj, d'àutri ch'a fusso 'd profeta, d'àutri ch'a fusso d'evangelisator, d'àutri ancora ch'a fusso pastor e magister. A l'é parèj che chiel a l’ha preparà coj ch'a fan part dël pòpol sant për l'esercissi dij ministeri ch'a servo pr' edifiché 'l còrp ëd Crist, fin-a a tant che tuti i saroma rivà ant l'unità dla fej e dla conossènsa dël Fieul ëd Nosgnor, ant lë stat ëd gent compìa, ant la mzura dla taja përfeta dël Crist" (Efesini 4:11-16).

PREGHIERA

Nosgnor! It ringrassio për tuti coj tò fieuj, ij tò ministr, ch’it l’has dovrà e ch’it dovre pr’ avèj fàit nasse an mi tò regn. Ch’i l’abia sèmper da onoreje! It ringrassio, peuj che ant l’euvra ‘d tò Regn, a l’é ‘dcò mi, mia përson-a, ch’it veule ampliché. Fà ch’i arconòssa ‘l dover ch’i l’hai da compì conform ai don, ai talent, ch’it l’has dàit edcò a mi, e ch’i lo compissa con diligensa. I farai tut për bin e për toa glòria. Fàit lòn, i podrai arposeme tranquil e pasì con pien-a fiusa, përchè i sai ch’it ses ti, e mach ti, a fé chërse. Amen.

18 ‘d Fërvé 2018 - Prima Duminica 'd Quarésima

Genesi 9:8-17; 1 Pero 3:18-22; March 1:9-15; Salm 25:1-9

Preghiera: Nosgnor tut-potent! Che Tò Fieul benedì a l'é stàit mnà da lë Spirit a d'esse tentà da Sàtana: Ven prest a giuté coj ch'a l'han da fé front a vàire tentassion; e che, dàit ch'it conòsse nòstra debolëssa, che ognidun ëd nojàutri a fasa l'esperiensa ch'it ses potent a salvé; për Gesù Crist, Tò Fieul, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

venerdì 9 febbraio 2018

Sté a sente con atension e dësvlupé facoltà crìtiche (22, Marco 4:24-25)

A-i é tanti, ancheuj, ch’as bèivo tut lòn ch’a sento, a leso o a vardo a la television sensa bin arflete s’a sia ver e giust o nò. I l’oma da controlé, da vardé bin, da confronté, d’avèjne sens critich. Lolì, a l’é vera, a costa ‘d fatiga e la gent ch’a l’é garga a lo fà nen, ma a l’é essensial për nen casché ‘n tràpola! La reclam soens as na profita dla gargarìa dla gent. A l’é për lòn che Nosgnor Gesù Crist an dis ant ël test dl’Evangel ch’i lesoma ancheuj: Pijé varda ‘d lòn ch'i sente! Scotoma.

11 ‘d Fërvé 2018 - Dominica apress l’Epifanìa ch’a fà quatr

http://telegra.ph/Sté-a-sente-con-atension-e-dësvlupé-facoltà-crìtiche-02-09

giovedì 1 febbraio 2018

A-i é ‘d reclam e reclam (21, March 4:21-23)


Ancheuj l’anluminassion dle sità a l’é tant fòrta ch’as peul pì nen vëdde le maravije dël cél ëd neuit: le stèile e la lun-a, ch’a son ëd ciàir motobin pì fòrt dij tanti ciàir ch’i l’oma an ësto mond. I soma gnanca pì costumà a vardeje! L’istess, chi é-lo ancora ch’as n’ancòrz che ‘l ciàir ëd Nosgnor Gesù Crist a l’é ‘l pì bel ch’a-i sìa e sensa paragon? A l’é tanme la reclam ancheuj: a-i é tanta ‘d cola reclam an gir ch’a fà squasi pì gnun efet, i la vardoma pì nen. A sarìa n’eror, contut, saresse j’euj e stopesse j’orije a partì pijà. Për nen esse tajà fòra da le còse bon-e, a venta avèj ëd disserniment e verifiché. Darmagi dë sté lontan da Nosgnor Gesù Crist për motiv dij tanti Crist e profeta fàuss e ambrojon ch’a-i é an ësto mond. Sò ciàir, ël ciàir ëd Gesù, a resta ‘l pì splendrient ch’a-i sìa, l’ùnich ch’an salva dal top ch’i l’oma dantorn. Sté a sente lòn ch’a dis ël test dl’Evangel d’ancheuj, March 4:21-23.

A séguita 'mbelessì: https://goo.gl/DVMiDS

Duminica 4 ëd Fërvé 2018 - Duminica apress l’Epifanìa ch’a fà 5

Isaia 40:21-31; 1 Corint 9:16-23; March 1:29-39; Salm 147:1-21

Nosgnor! Fane lìber da le caden-e dij nòstri pëccà, e dane la libertà ‘d cola vita bondosa ch’it l’has fane conòsse an Tò Fieul Gesù Crist, nòst Salvator; ch’a viv e regna con ti, ant l’unità dlë Spirit Sant, ora e për sèmper. Amen.