venerdì 25 maggio 2018

Daspërnoi an s’ na barca sbatùa dal vent (35. March 6:45-52)

A smija che soens nòstra vita a sia tanme coj ch’a l’han da travërsé ‘l mar an tempesta an s’ na barchëtta e ch’i l’oma tëmma che da ‘n moment a l’àutr a peuda fracassesse e nojàutri meuire nià. Ëdcò la comunità cristian-a a parëss na barca parèj ch’a l’é ciamà da Nosgnor a navighé ant un mond bin arzigos. A l’é l’esperiensa ch’a l’han avù ij prim dissépoj ëd Gesù na vira che ‘l Magister a l’avìa comandaje d’andé daspërlor da l’àutra banda d’un lagh an tempesta. E-lo possibil che Gesù a l’avèissa bandonaje parèj a soe arsorse ‘d lor? Vëddoma lòn ch’a dis ël vangel ëd March al capìto 6 dal vers 45.
Gesù a marcia an sl'eva. "Tut sùbit Gesù a l'ha fàit monté an barca ij sò dissépoj e a l'ha dije d'andé anans (dëspërlor) da l'àutra part dël lagh a Betsàida, antant che chiel a l'avrìa congedà la furfa. Apress d’avejla congedà, a l'é andass-ne an sla montagna a preghé. Al ambrunì, la barca a l'era an mes al lagh e chiel a l'era restà daspërchiel a tèra. E a l'ha vëddù che lor a l'avìo motobìn ëd pen-a a fé andé la barca, përché 'l vent a-j era contrari. Quand che la neuit a l'era press che finìa, Gesù a l'é andàit anvers a lor, an marciand an sël lagh e a vorìa passeje dnans! Ma quand ch'a l'han vëddulo ch'a marciava an sl'eva, a l'han chërdù ch'a fussa 'n fantasma e a son butasse a crijé. përché tuti a l'han vëddulo e a son sbaruvasse, ma chiel a l'ha sùbit parlaje e a l'ha dije: "Sté chiet, i son mi, abie gnun-a tëmma". Anlora a l'é montà con lor ant la barca e 'l vent a l’é chitasse. A l'ero dël tut sbërlondì, a savìo pì nen còsa disse, përché ch’a l'avìo nen capì ël miràcol dij pan, da già che ancora a l'avìo 'l cheur andurì” (March 6:45-52).
Gesù a l’avìa dàit órdin ai sò dissépoj ëd monté an barca e, an travërsand ël lagh, andeje danans an sl’àutra riva mentre che chiel a sarìa restà an s’un mont lì davzin a preghé. Costa-sì a l’é na bela smijansa dla cesa cristian-a, la comunità dij cristian, ch’a l’ha da travërsé ‘l mar malfidà e agità dë sto mond. “Monté an sla barca” dla cesa a l’é ‘n precis comand ed Nosgnor. Ëd régola, as peul pa esse ‘d chërdent ch’a stan daspërlor. A l’é ant la comunità cristian-a che nòstra vita ant la fèj a peul chërse e d’esse ùtil për Nosgnor e për j’àutri. An efet, a l’é ‘n comand ëd Nosgnor d’angagesse a “remé” ansem a d’àutri chërdent pr’ andé anans. Vera, a l’é nen sèmper ‘n belfé col ëd fé part ëd la cesa e angagess-ne për fela andé anans e rivé là ‘nté che Nosgnor a veul ch’a sìa (compì soa mission).

A smija che Nosgnor Gesù Crist a l’abia lassane andé daspërnoi sensa chiel, dzurtut quand ch’a bofa ‘n vent ch’an è contrari. “Vent contrari” a podrìa esse le dificoltà ch’i ancontroma andova ch’i stoma, l’ambient, j’anviron. A l’è con fòrsa, an efet, che ‘l mond soens, an vàire manere, a fà oposission contra la cesa e a soa mission. Ëd dificoltà, contut, la cesa a-j treuva ëdcò an sò sen, andrinta. Is lamentoma, pr’ esempi, che a remé a sio mach pòchi. I podrìo bin imaginesse ‘dcò le discussion ch’a l’avrìo podù avèj antlora ij dissépoj antant ch’a remavo! A smija ‘ntlora ch’a sia un dover ch’a dà pròpi gnun-a sodisfassion ëd fé part ëd na cesa e feje d’atività. I podrìo fin-a imaginesse quaidun ëd coj dissépoj, an cola situassion, d’avèj la tentassion d’artorness-ne andré, chitand la barca e “l’amprèisa", e n’àutr ch”a disa ‘d volèj remé da sol, arnunsiand a la presensa dj’àutri ch’a sarìo “pì d’antrap che d’agiùt". Cole-lì a son, contut, ëd tentassion d’arzistje, përché a vorìo mach dì dzobedì a Nosgnor.


Antlora s’a j’é da “remé”, s’as peus nen fé d’àutr, bin, is butroma d’ampegn coma se tut a dipendèissa da nojàutri, bele s’an pija l’afann, l’arsaj, la pàu. Is dësmentierìo, contut, che Nosgnor a l’ha promëttù ciar e net che, ant le dificoltà, a sarìa stàit con nojàutri për guernene e giutene. L’apòstol a scriv: “Còsa dirom-ne donque a propòsit ëd tut sòn? Se Nosgnor a l'é për noi, chi é-lo ch'a sarà contra 'd noi? Sensa dubi, col ch'a l'ha nen sparmià Sò ùnich Fieul, ma ch'a l'ha dalo a la mòrt për tùti nojàutri, com ne darà-lo pa 'dcò ògni àutra còsa con Chiel? Chi mai podrìa-lo porté d'acuse contra ij sernù 'd Nosgnor? Nosgnor medésim a l'é col ch'a-j giustifica. Chi mai podria-lo condaneje? Crist a l'é col ch'a l'é mòrt, e quajcòsa 'd pì, col ch'a l'é arsussità, ch'a l'é 'dcò a la drita 'd Nosgnor e che fin-a a prega për noi. Chi é-lo ch'a podria mai separene da l'amor ëd Crist? Peulo esse ij sagrin, o l'aflission, o la persecussion, o la famin-a, o la nudità, o 'l pericol, o la spa? Coma ch'a lé scrit: "I andoma 'ncontra a la mòrt tùit ij dì; i soma considerà tanme 'd feje da masel". Al contrari, an tute ste còse i l'oma completa vitòria gràssie a Col ch'a l'ha vorsune bin!” (Roman 1:31-37).

Gesù, an efet, a l’ha pa “bandonà la barca”. Ij sò dissépoj a l’avìo pa da dësmentiesse che chiel “a l'é andass-ne an sla montagna a preghé”. Soe preghiere a son d’intercession a sò favor ëd lor: sossì a l’avìa da esse për lor na consolassion génita. Che gnun a pensa che preghé a sia na na manera còmoda dë schivié l’assion. Nò, la preghiera a fà part ëd n’angagg, a l’é “travaj” e soens ël pì amportant. Ant l’òrt dël Getsemani, antant ch’a pregava, Gesù a sudava ‘d sangh. Gesù a l’avìa pa bandonaje coj sò dissépoj. Ëdcò ancheuj Gesù a l’ha pa bandonà ij sò. A dis la Scritura che chiel: “l'é 'dcò a la drita 'd Nosgnor ch’a prega për noi” (Roman 8:34).

A-i é gnun-a dificoltà ch’a peuda buté d’antrap a Gesù ant ël moment che chiel a decid ëd fesse vëdde dacant a sò pòpol, fina “marcé an sl’eva”. A l’é antlora che chiel a pàsia la pàu ch’a l’han e as fà conòsse da lor. An ës episòdi dël vangel, ij sò dissépoj a l’arconòsso nen subit, Gesù, a lo pijo për la vision d’un fantasma! L’istess ancheuj soa presensa soens i l’arconossoma nen: ant j’ordinanse dël Batèsim e dla Santa Sin-a, ant ël visagi dla gent che la comunità cristiana a l’é ciamà a deje d’agiut. Grassie a Nosgnor, malgré tut, coj ca son ij pì sensibij e ch’a l’han na percession foravìa ch’a ‘rconòsso la presensa confortanta ‘d Gesù. A j’ero nen stàit bandonà. Gesù a-j dis: “Sté chiet, i son mi, abie gnun-a tëmma". Gesù, ch’a l’avìa comandaje ‘d parte an barca e d’andé anans da l’àutra banda dël lagh, adess a smija ch’a veuja fin-a passeje dnans! Nòstre pàu a son adess pasià, nòstri eror ëd përcession a son drissà. Tut a-j andrà bin, gnun-a tëmma, përchè Gesù a l’é ansem a lor. La presensa ‘d Gesù, contut, nojàutri i l’oma da serchela pr’ ël mojen dla letura e dla meditassion dla Bibia, ansema a la preghiera. Sossì a l’é motobin amportant, perchè soens i chërdoma che l’assion a sia tut. Anans ëd l’assion, contut, i l’oma da serché ‘l consej e la guida ‘d Nosgnor, e lolì i lo otnoma pr’ ël mojen dla letura ‘d soa Paròla e dla preghiera. Le ampreise ch’i soma ciamà a feje an nòm ëd Gesù a son pa d’inissiative ch’i podoma realisé mach con nòstre fòrse. Lòn ch’i ciamoma “la spiritualità” a l’é la base, la fondassion, ëd minca atività cristian-a ch’a veuja avèj ‘n bon ésit.

Pr’ ij cristian, le dificoltà a ven-o e a smijo ch’i le podoma pa superé mach quand nost cheur a l’é “andurì”, quand ch’i comprendoma nen ël sens dle còse ch’an càpito. Lolì a peul mach rivé quand ch’is dësmentioma che Nosgnor a l’é sèmper ëstait fedel a soe promësse. I l’oma mach da lese le testimonianse dij cristian ch’a son vnùit anans ëd nojàutri ant ël passà, ma ‘dcò le testimonianse a la fidelità ‘d Nosgnor ch’a peudo conté tanti cristian ancora ancheuj për tut ël mond. A l’é për lòn ch’i l’oma ‘l dover ëd conòsse la stòria dla fej cristian-a e confrontesse con chila për amprend-ne le lession. Còsa é-lo ch’a peudo mostrene ancheuj j’esperiense dij cristian dël temp passà e ‘d coj dël mond antregh?

PREGHIERA

Nosgnor! I vorsoma pijé an sél sério ‘l comand ëd Gesù ‘d “monté an barca”, la barca dla comunità cristian-a, la cesa, e butesse a “remé”. A l’é nen sèmpe belfé ‘d felo, ma i podoma gòde ‘d tò agiut e intercessionm dla promëssa ‘d toa presensa ch’an chita mai. It ciamoma ‘d përdonene për nòst spirit dësfaitista e temros, përdon për nòst individualism e gelosie; përdon për cole nòstre discussion dësùtil; përdon quand ch’i chërdoma ‘d podèj fé tut daspërnoi con mach nòstre fòrse përché i l’oma l’impression ch’it l’abie bandonane. It disoma grassie, Nosgnor, ëd nen avèj bandonà toa “barca”! Amen.

27 ‘d Magg 2018 - Prima Duminica apress la Pancòsta - Duminica dla Trinità

Isaìa 6:1-8; Roman 8:12-17; Gioann 3:1-17; Salm 29

Nosgnor tut-potent e etern! It l'has dàit a nojàutri, ij tò sërvent, për la confession ëd na vera fej, la grassia d'arconòsse la glòria dla Trinità eterna e, ant ël podèj ëd toa divin-a maestà, ëd adoré l'unità: Ten-ne costant an costa fej e adorassion e pòrt-ne a la fin a vëdd-te an Toa ùnica e eterna glòria, ò Pare; che con ël Fieul e lë Spirit Sant a viv e regna, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

Nessun commento:

Posta un commento