venerdì 12 febbraio 2016

Cand ch’an ven la tentassion ëd... [Duminica 14/2/2016]




Check this out on Chirbit


Un mòt ch’a l’é motobin spantià an tut ël mond a dis: “It peule nen fè che j’osej at vòlo dzura la testa, ma ti ‘t peule ampedije ‘d fé ‘n nì ant ij tò cavèj”. Së mòt a podrìa aplichesse ai cativ pensé, ai sagrin o a le tentassion. Cand ch’at ven la tentassion ëd… it peule resistje. Ancheuj l’idèja ‘d tentassion a l’é pitòst banalisà përchè i vivoma ant n’atmosfera andoa le nòrme dla moralità a l’han butale an discussion, a son relative, e a së scusa tut. Antlora përchè mai taparè vìa na tentassion? A l’é tut l’istess, nen vera? As peul sèmper trové na giustificassion për fé lòn che la cossiensa a dis ch’as dovrìa nen fé… Nosgnor Gesù Crist, nopà, a l’era nen parèj. Chiel a chërdìa ch’a-i son dij valor assolut, coj ëd Dé Sò Pare, e che soa vita a l’avìa un propòsit bin ciàir, col che Dé a l’avìa ciamalo a compì. Ëdcò chiel a l’avìa avù tute le tentassion ch’i l’oma nojàutri, la tentassion ëd seguité n’àutra stra, pì facil, pì còmoda, ch’a l’era nen cola dla sapiensa ‘d Nosgnor. Gesù a l’ha avù la fòrsa ‘d dije ‘d nò a soe tentassion. Cole ch’a-i ero? Costa Duminica, ant le cese, as les l’episòdi dl’Evangel ch’a parla dle tentassion ëd Gesù, second ël test ëd Luca. Lesomlo ‘dcò nojàutri e pensomje sù.


"Gesù, pien dë Spirit Sant, a l’é tornass-ne dal Giordan e lë Spirit a l’ha possalo a ‘ndé ant ël desert, andoa che ‘l diav a l’ha sogetalo a ‘d tentassion durant quaranta dì. Për tut coj dì-lì Gesù a l’ha mangià gnente, ma passaje ch’a j’ero, a l’é sentisse fam. E ‘l diav a l’ha dije: “Se ti’t ses ël Fieul ëd Dé, disje a cola pera ch’a ven-a ‘d pan”, Ma Gesù a l’ha rësponduje: “Lë Scritura a dis: ‘L’òm a viv nen mach ëd pan’”. Antlora ‘l diav a l’ha portalo an àut e a l’ha mostraje ant un moment tùit ij regn dël mond, e a l’ha dije: “It darai tuta l’autorità e la glòria dë sti regn: a l’han fidala a mi e mi i la dago a chi i veui. Rendme l’adorassion e tut a sarà tò”. Gesù a l’ha rësponduje: “Lë Scritura a dis: ‘T’adoreras Nosgnor, tò Dé, e ‘t serviras mach a chiel’”. A l’ha ‘dcò mnalo a Gerusalem, a l’ha butalo an sël pont pì àut dël templ e a l’ha dije: “Se ti ‘t ses ël Fieul ëd Dé campte giù da sì. përchè la Scritura a dis che Nosgnor a darà l’òrdin ai sò àngej ëd guernete. E ancora: “Lor at porteran an soe man përchè ij tò pé a s’antrapo nen contra na quaich pera”. Ma Gesù a-j rëspond: “Lë Scritura a dis ëdcò: “Ti ‘t butras nen a la preuva ‘l Signor tò Dé”. Terminà ch’a son ëstàite tute le tentassion, ël diav a l’ha lassalo sté pr’ un pò” (Luca 4:1-13).




La sconda letura biblica dë sta Duminica a parla ‘d gent ch’a vorìa bin fé lòn ch’a l’é giust dëdnans a Dé, ma ch’a l’era nen la stra giusta përchè a-j dava nen la fòrsa për felo: cola dl’oservansa a le régole ‘d na religion ch’a l’era tuta fòrma e nen sostansa. Fidesse ànima e còrp a lòn ch’a l’ha fàit e a peul ancora fé Gesù Crist an nòstra vita a l’é la stra giusta! L’apòstol Pàul a scriv ai cristian ëd Roma:


"Car ij mè frej e seur, con tut mè cheur i vorìa bin che ‘l pòpol d’Israel a fussa salvà, e për lon i prego Nosgnor. I peusso rende testimoniansa che, ant la pràtica 'd soa religion, lor a son motobin diligent, ma a falisso përchè soa conossensa a l’é dëstravisà. A chërdo che l’esse giust dëdnans a Dé a sia l’arzultà ‘d soa oservansa rigorosa dla lej, damentre che, a l’opòst, a l’é ‘l don ëd Nosgnor e lolì lor a l’aceto nen. A l’é ‘l Crist ch’a l’ha compì ‘l propòsit che la lej a l’è dàita. A l’é për lòn ch’a son considerà giust dëdnans a Dé tuti coj ch’as fido an chiel. L’istess Signor tant pr’ ij Giudé che për j’àutri pòpoj. Mosé a parla d’esse giust pr’ ël mojen ëd l’oservansa dla lej, cand ch’a scriv: “Coj ch’a compisso le prescrission ëd la lej a vivran grassie a lor”. Contut, la via ch’a men-a a la giustissia basà an sla fej a dis: “Dis nen an tò cheur: Chi é-lo ch’a monterà an cél?”. Lolì a l’é fene calé ‘l Crist. Opura: “Chi é-lo ch’a calerà fin-a a l’abim?”. Lolì a l’é fé monté ‘l Crist dai mòrt. An efet, lë Scritura a dis: “La Paròla a l’é motobin davzin a ti, an toa boca e an tò cheur”. Col-li a l’é pròpi ‘l mëssagi riguard a la fej ch’i nojàutri i nunsioma: s’it confesse con la boca che Gesù a l’é ‘l Signor e s’it chërde an tò cheur che Dé a l’ha arsussitalo dai mòrt, ti ‘t seras salv. përchè a l’é an chërdend an tò cheur che Nosgnor at considererà giust, e a l’é an confessand con la boca ch’it seras salv. La Scritura a dis: “Chionque a chërd an chiel a l’avrà nen da vërgognesse”. A-i é gnun-a diferensa, donca, an tra ij Giudé e coj ch’a lo son nen, dagià che parèj tùit a l’han un medésim Signor, ch’a l’é generos anvers a tuti coj ch’a lo invòco. An efet, “tùti coj che ‘l nòm ëd Nosgnor a l’invòco a saran salv” (Roman 10:1-17).


La letura dal Testament Vej a parla dla siromònia ‘d ringrassiament ch’ ël pòpol d’Israel a dovìa fé për tut ël bin che Nosgnor a l’avìa faje. Sossì a ciama ‘dcò nojàutri a pensé bin a lòn ch’i l’oma e a col che a nojàutri a l’ha dalo. I-j rendoma-ne grassie?


"Cand ch’it saras intrà ant ël pais che ‘l Signor, tò Dé, at dà an ardità e ch’it saras ëstabilite ambelelà coma toa proprietà, pija na part ëd le primìssie ‘d tùit ij frut ch’it cheujeras da la tèra che ‘l Signor, tò Dé, at dà, butla ant na cavagna e va ant ël leugh che ‘l Signor, tò Dé, a l’avrà sernù përch’ a pòrta sò nòm1. Ansilà it të presentras al sacerdòt ch’a sarà an fonsion an coj dì-là, e it jë diras: “I diciaro ancheuj dëdnans a Nosgnor, mè Dé, ch’i son intrà ant ël pais che Nosgnor a l’avìa promëttù ai nòstri antich”. Ël sacerdòt a arseivrà la cavagna da toe man e a la butrà dëdnans a l’autar ëd Nosgnor, tò Dé. Peuj, a la presensa ‘d Nosgnor, tò Dé, it diras sossì: “Mè antich, Giacòb, a l’era n’arameo sensa residensa fissa, ch’a l’era andàit a sté coma ‘n foresté an Egit con soa famija. A j’ero nen vàire, ma an Egit lor a son dventà na nassion granda, fòrta e numerosa. J’egissian a l’han maltratane, a l’han crasane e a l’han obligane a fé ‘d travaj grev. Antlora i l’oma suplicà Nosgnor, ël Dé dij nòstri antich, ch’an giutèissa, e chiel a l’ha scotà ij nòstri crij e a l’ha vëddù nòstri sagrin, nòstre pen-e e nòstra opression. Parèj Nosgnor a l’ha fane seurte da l’Egìt con man fòrta e con con bras poderos, con dij gran segn e ‘d prodigi an mes al grand ëspavent dij nòstri nemis. A l’a portane an së leugh-sì e a l’ha dane sto pais, un pais andoa ch’a scor ëd làit e d’amel. A l’é për lòn ch’ adess i pòrto coste primissie dij frut ëd la tèra che ti, ò Signor, it l’has dame”. Peuj, lassa la cavagna an presensa ‘d Nosgnor, e prostern-te dëdnans a chiel. Apress ëd lòn ti ‘t podras andé a fé festa e a arlegrete për l’abondansa che Nosgnor, tò Dé, ha l’ha acordà a ti e a toa famija. Spartiss cola bon-a ròba ‘dcò con ij Levita e con ij foresté ch’a stan con vojàutri" (Deuteronòmi 26:1-11).


A la fin, lesoma le paròle dël Salm 91, ch’a parla dle promësse che Nosgnor a fà a sò pòpol. An ës Salm na përson-a (fòrse ‘n sacerdòt) a s’adressa a un ch’a l’ha trovà soa susta an Nosgnor e a-j conferma che Dé a lo guernrà dal privo. Fin-a ‘l diav a lo conòssia e a l’avìa mensionalo dë spropòsit a Gesù cand ch’a l’avìa tentalo. I l’oma da comprendlo bin!


Salm 91. "Ti ch’it stas ant la susta dël Pì-àut, ti ch’it treuve d’arpar a l’ombra del Tut-potent, Dì a Nosgnor: “It ses mach ti mia susta, ël leugh anté ch’i peudo trové ‘d protession, mé Dé, dont i l’hai fiusa”. A sarà chiel a goernete da tùit ij trabucèt e ch’a t’avrà sot soa tùa përchè it ciape nen ëd maladìe. A sarà chiel ch’at quaterà sota soe piume; tò arfugi a sarà sota soe ale. Soe promësse fedej a son toa armora e tò scu. Àbie nen tëmma dij spavent ëd la neuit, nì dla flecia ch’a sajëtta ant lë scur. Àbie nen tëmma dle maladìe ch’a stan a l’avàit a mesdì. Bele s’a-i fusso ‘d mijé ch’a casco ai tò fianch, o s’a-i na fusso des-mila ch’a meuiro aranda ‘d ti, costi maj at tocheran nen. Basta mach ch’t doverte j’euj e ti ‘t vëdras coma ch’a son castigà coj ch’a l’han ël mal ant ël cheur. Se ti ‘t fase ‘d Nosgnor toa susta, s’it pje ‘l Pì-àut coma tò arpar, a-i sarà gnun mal ch’at peudrà vince; gnuna dësgrassia a s’avzinrà a toa ca. Përchè chiel a darà l’òrdin ai sò àngej ëd goernete a-i fà nen andoa ch’it vas. A saran lor ch’at tenran sù con soe man parèj che ti gnanca at fasa mal an sbatend ij tò pé contra na qualëssìa pera. Ti ‘t butras sota ij pé dij leon e ‘d serp e i të sbërgnacras ij leonot e le vìpere. Nosgnor a dis: “I salverai coj ch’am veulo bin, i guernerai coj ch’a l’han fiusa an mè nòm. Cand ch’ it më ciame it rëspondrai; i sarai con ti ant ël moment dël privo. It salverai e it rendrai onor. I pasierai toa anvìa ‘d na longa vita e it farai conòsse mia salvëssa”.

Orassion: Dé tut-potent, che Tò Fieul benedì a l'é stàit mnà da lë Spirit a d'esse tentà da Sàtana: Ven prest a giuté coj ch'a l'han da afronté vàire tentassion; e che, dàit ch'it conòsse nòstra debolëssa, che ognidun ëd nojàutri a fasa l'esperiensa ch'it ses potent a salvé; për Gesù Crist, Tò Fieul, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

Leture bìbliche dël lessionari - Duminica 14 Fervé 2016 - Prima Duminica 'd Quarésima.  Deuteronòmi 26:1-11Roman 10:1-13Luca 4:1-13Salm 91:1,2,9-16

Nessun commento:

Posta un commento