Cand ch’a son dësvijasse a l’han vëddù la glòria ‘d Gesù [Duminica 7/2/2016]

Check this out on Chirbit


Le fòto dl’univers ciapà dai telescòpi modern ch’a viro da fòra dl’atmosfera dla tèra an arvelo la maravijosa glòria dla creassion an na manera che gnun-a generassion prima ‘d nojàutri a l’avìa mai vëddula. Contut, a-i é quajcòsa ch’a l’é motobin ëd pì maravijos ëd lòn; la glòria ‘d Col medésim ch’a l’ha creà l’univers e ch’a splendriss ant ël visagi ëd Gesù Crist. Për la pì part ëd coj ch’a sento sòn, coste-sì a parësso ‘d paròle sensa sens tant ch’a veulo gnanca steje a sente. A l’é na reassion ch’as capiss: la pì part ëd la gent a l’ha bin pòca o gnun-a sensibilità anvers a le realità dlë spirit: a son coma ‘d gent ch’a deurm. Na valutassion coma sta-sì a l’é pa na presunsion ëd gent ch’as chërd d’esse chissà còsa. A lo diso coj che Nosgnor, për soa grassia, a l’ha dësvijaje e adess a lo vëddo col ësplendrior, con j’euj dël cheur. A l’é capità pròpi sòn a Pé, Giaco e Gioann, an tra ij prim dissépoj ëd Gesù. A l’é lòn ch’i lesoma ant l’episodi dël vangel ëd ësta Duminica, col ëd la Trasfigurassion ëd Gesù. Ciamomse cole ch’a na j’ero le condission pr’ esse dësvijà dal seugn ch’a ampediss ëd vëdde la glòria ‘d Nosgnor. Armarcoma ‘dcò coma ch’ ij dissépoj ëd Gesà a sio ambelessì nen mach andormì, ma nen bon a fé j’euvre ‘d grassia che la gent a-j ciama da fé. Buté ansema ste doi ròbe a l’é nen na coincidensa! Lesomne la conta.

“Ora, apopré euit dì apress d’avèj dìt së paròle, a l’é rivà che Gesù a l’ha pijà ansem a chiel Pé, Gioann e Giaco, e a l’é montà an sna montagna për preghé. Damentre ch’a pregava, la sembiansa ‘d sò visagi a l’é dventà tuta n’àutra, e soa vestimenta a l’é rëstà bianca, ëd manera ch’a lusìa tanme në sludi. Tut sùbit, doi përsonagi, visadì Mosé e Elìa, a parlavo ansema a chiel. A parëssìo anvironà ‘d glòria. A parlavo ‘d la partensa ‘d Gesù ch’a l’avìa da compisse a Gerusalem. Pé e ij sò compagn, a l’ero andurmisse. Cand ch’a son dësvijasse a l’han vëddù la glòria ‘d Gesù e ij doi përsonagi ch’a l’ero ansema a chiel. E a l’é rivà che, damentre che sti përsonagi-sì a j’ero an camin a partiss-ne, Pé, ch’as rendìa nen bin cont ëd lòn ch’a disìa, a l’ha dije a Gesù: “Magister, a sarìa pròpi bel ëd resté ambelessì! Fomje donca tre caban-e, un-a për ti, un-a për Mosé e un-a për Elìa!”. E antramentre ch’a disìa ste còse, a l’é vnùje na nìvola ch’a l’ha quataje con soa ombra. Quand ch’a son intrà ant la nìvola, a l’han avù tëmma. Antlora a l’é seurtije da la nivola na vos ch’a disìa: “Sto-sì a l’é mè Fieul, col ch’i l’hai sernù: scotelo!” Terminà ch’a l’era cola vos, Gesù a l’é restà da sol. An col temp-lì a l’han nen dijlo a gnun lòn ch’a l’avìo vëddù. Ora, ël dì apress, a l’é rivà che, cand ch’a son calà da la montagna, na gran furfa a l’é vnuje ancontra. N’òm ch’a l’era ‘n tra la gent a l’é butasse a crijé disandje: “Magìster, it sùplico, varda ‘n pò mè fieul, ch’a l’é l’ùnich ch’i l’hai. Soens në spirit a lo ciapa, sùbit a lo fà crijé e a lo sopata con violensa fasendje fé s-ciuma, e con pen-a a lo lassa sté, dòp ch’a l’ha avulo raviolà. Ora, i l’hai bin pregà ij tò dissépoj ëd taparelo via, ma lor a son nen stàit bon a felo”. Gesù a l’ha sclamà: “Che ‘d gent sensa fej e arvirosa ch’i seve! Fin-a a cand é-lo ch’i sarai ansema a voi e ch’i l’avrai da soporteve! Menme sì tò fieul!”. E mentre ch’a s’avzinava, ël demòni a l’ha sopatalo con violensa coma s’a l’avèissa vorsù s-cianchelo a tòch, ma Gesù a l’ha rimprocià lë spirit maléfich e l’ha varì ‘l fiolin e a l’ha rendujlo a sò pare. E tùit a son ëstàit ëstupì da la grandiosa manifestassion ëd la potensa ‘d Nosgnor” [Luca 9 (28-36 o 37-43)].

L’episòdi ch’i l’oma lesù as taca bin a lòn ch’a dis ël Testament Vej a pròposit ëd la glòria ‘d Nosgnor che Mosé a podìa vëdde, ma nen la massa dël pòpol. A l’é nòstra sconda letura.

Mosé a torna a l’acampament apress d’avèj ancontrà Nosgnor ch’a l’ha daje ij Des Comandament:  “Cand che Mosé a l’é calà gù dal Mont Sinai portand an man le due tàule ‘d pera con ël document1 dl’Aleansa, chiel as rendìa nen cont che sò visagi a l’era dventà splendrient përchè a l’avìa parlà con Nosgnor. Parèj Aaron e ‘l pòpol d’Israel, an vedend la radiansa dël visagi ‘d Mosé a l’avìo tëmma d’avzinesse a chiel. Contut, Mosé a l’ha mandaje a ciamé e a l’ha dit a Aaron e ai cap ëd la comunità d’avzinesse e Mosé a l’ha parlaje. Antlora tut ël pòpol d’Israel a l’é avzinassje e Mosé a l’ha notificaje j’istrussion che Nosgnor a l’avìa daje an sël Mont Sinai. Cand che Mosé a l’ha terminà ‘d parleje, a l’é quatasse la facia con un vel.  Tute le vòlte che Mosé a intrava ant la presensa ‘d Nosgnor ant la Tenda dël Rescontr për parlé con Chiel, a l’avrìa gavasse ‘l vel fin-a a tant ch’a na seurtiva. Antlora a l’avrìa notificaje al pòpol qualonque istrussion che Nosgnor a-j dava, e ‘l pòpol d’Israel a l’avrìa vëddù la radiansa ‘d sò visage. Peuj Mosè a l’avrìa torna quatasse la facia fin-a ch’a fussa artornà a parlé con Nosgnor” [Surtìa 34 (29-35].

Ëd sossì a na fa ‘l comentari l’apòstol Pàul ant j’epistole, andoa ch’artorna ‘l téma dlë s-sciairé e dël nen s-ciairé le realitò dlë spirit.

“Se, donca, la neuva aleansa an dà tanta sicurëssa5, i podoma esse bin pì che franch. Nojàutri i soma nen tanme Mosé, ch’a l’avìa da quatesse la facia con un vel përchè ‘l pòpol d’Israel a vëdèissa nen la glòria, bele ch’a fussa transitoria. Ma le ment dël pòpol a j’ero andurìe, e fin-a al dì d’ancheuj, cand ch’a leso l’Aleansa Veja, col istess vel a-j resta adòss e a peudo nen comprende la vrità. A l’é mach la fej ant ël Crist ch’a peul gaveje col vel da la facia. Vera, bele ancheuj, cand ch’a leso jë scrit ëd Mosé, ij sò cheur a son quatà da col vel e lor a peudo nen comprende. Ma cand ch’a saran convertisse al Signor, ël vel a-j sarà levà vìa. Ora, ël Signor a l’é col Ëspirit ansilì, e doa ch’a j’é lë Spirit dël Signor, lì a j'é la libertà. A l’é parèj che tuti nojàutri ch’i contemploma ‘l rifless dla glòria dël Signor, a facia dëscoverta, i soma cambià ant l’istessa imagine, da glòria an glòria, për l’euvra dël Signor, visadì dlë Spirit. Dàit che a l'é stàit Dé, an Soa misericòrdia, a dene cost ministeri, is perdoma nen ëd corage. I arfusoma tut lòn che, fàit da stërmà, a podrìa fene vërgògna. I dovroma gnun-e furbarìe e i dëstorzoma nen la Paròla 'd Dé. I disoma la vrità coma dë 'dnans a Dé e tuti coj ch'a son onest a lo arconòsso” [2 Corinti 3:12-4:2;].

Terminoma con la preghiera, la prima cola dël Salm 99 - Ël poeta a ciama tuta la tèra a laudé Dé perché a 'rvela Soa giustissia e delivra Israel.

“Nosgnor a regna! Le nassion a tërmolo! Chiel a l'é setasse dzora j'àngej alà1 e la tèra a l'é stàita socrolà. Nosgnor a l'é grand an Sion, a l'é dzura tute le nassion. Che tute le nassion a làudo tò Nom grand e maravijos! Ch'a làudo la fòrsa dël Rè ch'a l'ha cara la giustissia! Ti 't fortisse la dritura. Ti 't sicure an Giacòb la giustissia e l'equità. Laudé Nosgnor, nòstr Dé! Prostreve dëdnas a sò scagn! Chiel a l'é sant! Mosè e Aaron a l'ero an tra ij sò sacerdòt! Samuel a l'era an tra coj ch'a 'nvocavo Sò Nom! A l'han pregà Nosgnor e Chiel a l'ha scotaje. Chiel a-j parlava da na colòna 'd nivole, lor a scotavo lòn ch'a-j comandava, a le régole e a j'istrussion ch'a-j dava. Ò Signor, nòstr Dé, Ti 't l'has scotaje. A l'han trovà 'n Ti un Dé ch'a përdon-a, ma 'dcò un ch'a castiga coj ch'a fan ëd pecà. Laudé Nosgnor, nòstr De! Rendje onor an sla montagna santa, përché Nosgnor, nòstr Dé a l'é sant!” [Salm 99].

Orassion:  O Dé, che anans la passion ëd Tò Fieul unigènit it l'has arvelà Soa glòria an sla santa montagna, acòrdane che nojàutri ant la contemplassion për fej ëd sòa facia, i podoma avèj la fòrsa 'd portè nòstra cros e d'esse cambià a Sòa imàgine da glòria a glòria; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

Duminica 7 'd Fërvé 2016 - Ultima Duminica apress l'Epifanìa - Surtìa 34 (29-35); 2 Corinti 3:12-4:2; Luca 9 (28-36 o 37-43); Salm 99;