venerdì 26 febbraio 2016

A l'é na facenda séria! [Duminica 28/2/2016]




Check this out on Chirbit

Che ‘d tragedie ch’a càpito an ësto mond! A-i na j’ero ‘dcò tante na vòta e i lesoma ant j’evangej che ‘d la gent, coma ch’a podrìo esse nojàutri, a-j ciamava a Gesù col ch’a podìa esse ‘l sens ëd le disgrassie ch’a l’avìo avune notissia. Gesù, ant l’ocasion dont i na lesuma ‘l test ancheuj, a veul nen fene l’ocasion ëd discussion académiche e a smija ch’a rësponda nen a lòn ch’a-j ciama la gent. A dis mach quajcòsa parèj: “Atension: coste disgrassie a deuvo esse për vojàutri na lession d’amprende". E lor, a l’avrìo-ne amprendula sta lession o a sarìo stërmasse darera a dë speculassion esistensiaj, coma magari i foma ‘dcò nojàutri?

Lesoma cola ch’a l’era la situassion che a-j buto dëdnans a Gesù, e soa rispòsta.
“A l’era ‘dcò an col temp-là che quajdun dij present a l’ha contaje a Gesù lòn ch’a l’era capità, che Pilat a l’avìa fàit massé dij Galilé ch’a j’ero rivà për smon-e ‘d sacrifissi al Templ, tant che ‘l sangh ëd lor a l’era mes-ciasse a col dij sacrifissi. E Gesù a l’ha replicaje: “Chërdeve che coj Galilé a fusso pì pecator che tuti j’àutri Galilé, përchè ch’a l’han patì ‘d còse parìje?”. Sicur che ‘d nò! Ëdcò vojàutri, s’iv penti nen ëd vòstri pecà, i andreve drit a la perdission ëd l’istessa manera. Opura, é-lo ch’i chërde che coj disdeut ch’a l’é tombaje a còl la tor ëd Siloe, e ch’a l’ha massaje, a fusso pì colpèivol che tùit j’abitant ëd Gerusalem? Nò ch’iv diso; ma s’iv penti nen, i andreve drit a la perdission ëd l’istessa manera”. Peuj Gesù a l’ha contaje costa paràbola: “A-i era un ch’a l’avìa un fié piantà an soa vigna, e ch’a l’é vnù a sercheje ‘d frut, ma a l’ha nen trovajne. E a l’ha dit al vignolant: “Varda, a-i é tre agn ch’i ven-o ‘d sërché ‘d frut a cost fié, e i na trovo pa. Tàjlo, përchè l’avrìa-lo da ocupé la tèra për gnente?”. E ‘l vignolant a-j rëspond: “Signor, lass-lo ancora për st’ann-sì, fin-a ch’i l’àbia dëscaussalo e ch’i l’àbia butaje ‘d drugia. E s’a fà ‘d frut, it lo lasseras, sëdësnò, dòp, falo pura tajé” [Luca 13:1-9].
An cost mond i patioma tuti le conseguense dij nòstri pecà e tut lòn ch’a capita a l’é n’apel a arconoss-lo e a ven-e al pentiment, n’apel a supliché Nosgnor ch’an daga la grassia nen mach ëd seurte fòra da le disgrassie ch’an capita an ësto mond, ma ‘dcò ‘d salvene dal giudissi sever ch’a-i sarà un dì për ognidun ëd nojàutri, dàit ch’i l’avroma tuti da rende cont a Nosgnor ëd la vita ch’a l’ha dane. A-i sarà gnun përdon a bon mërcà: gnun-e ilusion! Nòstra situassion a l’é tant séria che ‘l Salvator Gesù Crist a l’é vnù chiel medésim e a l’ha versà sò sangh an sacrifissi an sna cros për podèj paghé chiel ël pressi dla salvëssa ‘d coj ch’as fido an chiel e a lo séguito.

Coma ch’i vivoma la vita a l’era na facenda séria ‘dcò pr’ ël pòpol d’Israel ëd na vòta. Esse sò pòpol a na fasìa nen dij privilegià. Ëdcò lor a l’avìo da sté bin atent a nen seurte da ‘l senté che Nosgnor a l’avìa mostraje, coma ch’a dis la sconda letura d’ancheuj, da la prima litra ai cristian ëd Corinto.
L’esempi d’Israel, avertiment contra l’idolatria. Ora, car ij mè frej e seur, i veui nen ch’i dësmentie che ij nòstri antich a son ëstàit tuti sota na nivola ch’a-j mostrava la diression ch’a l’avìo da andé, e ch’a l’han travërsà ‘l mar a pé sùit. Tuti, pr’ ël mojen ëd la nivola e dël mar, a son ëstàit batesà coma ‘d dissépoj ëd Mosè. Tuti a l’han arseivù l’istess mangé spiritual, e tuti a l’han beivù dl’istessa beivanda spiritual, përchè a beivìo da la pera spiritual ch’a viagiava con lor. Cola pera a l’era ‘l Crist. Ma Nosgnor a l’é nen ëstàit content ëd la pì part ëd lor, coma a lo dimostra ch’a son mòrt ant ël desert e che ij sò còrp a son restaje spatarà. Tut lòn a l’é n’esempi për nojàutri përchè i l’àbio nen d’anvìa ‘d còse grame coma ch’a l’han fàit lor, e ch’i vnisso nen d’idolatra, coma vaire ‘d lor a son ëstàit, tal coma ch’a dis lë Scritura: “Ël pòpol a l’é setasse për mangé e bèive, e peui a son levasse për fé ‘d bagord”. Vardoma ‘d nen fé ‘d saloparìe coma ch’a l’han fàit quajdun ëd lor che për lòn a na son mòrtje ant un dì vintetre mila. Butoma nen a la preuva ‘l Crist, coma quajdun ëd lor a l’ha fàit e a son mòrt mordù da le serp. E fé nen ëd plente coma quajdun ëd lor a fasìa e a son mòrt për man dlë sterminator. Tut lòn ch’a l’é capitaje a l’era n’esempi, e a l’é stàit butà për ëscrit coma n’avertiment për nojàutri ch’i vivoma ant ij dì darié. Ëd conseguensa, che col ch’as chërd ëd sté drit, ch’as pija varda ‘d nen casché. Le preuve ch’i l’eve da soporté a son nen suruman-e. Nosgnor a l’é fedel e chiel a permëttrà nen chi sie tentà al dëdlà ‘d vòstre fòrse. Ansema a la tentassion, chiel av dà sèmper la manera ‘d seurtine e ‘d soportela" [1 Corinti 10:1-13].
Còsa ch’a veul dì arconòsse, confessé ij nostri pecà e cambié stra (la conversion) an ven mostrà dal Salm ëd costa Duminica, ël trenta-doi.

Salm 32 - Ël poeta a ‘rciama a la ment vàire che sò cheur a pativa prima ch’a fussa dispòst a confessé ij sò pecà; peuj a fortiss coma ch’a l’é granda la gòj ëd vëddse përdoné ij pecà da Nosgnor. Parèj a cissa la gent a d’esse nen teston e d’avèj nen tëmma d’avzinesse a Nosgnor mentre ch’a l’é ‘ncora doverta la pòrta ‘d soa misericòrdia, përché chiel a l’é bin dispòst anvers tuti coj ch’as pento dij sò pecà. J’àutri a l’avran mach da argretesse d’avejlo nen falo.
"Vardé la gòj ëd coj dont la disubidiensa a l’é stàita përdonà e dont ij pecà a son ëstàit armëttù1! Vera, granda a l’è la gòj ëd coj che Nosgnor a-j ten pì nen cont ëd soe colpe e che adess a vivo an completa onestà! Cand ch’i arfusava ‘d confessé mè pecà, mè còrp mach as frustava da le lamente ch’ i fasìa për tut ël dì. Dì e neuit toa man a peisava dzura ‘d mi e a suvava mie fòrse tanme la caudura d’istà. Pàusa. Tutun, a la fin, i l’hai arconossù dëdnans a ti ij mè pecà e i l’hai chità dë stërmé mie colpe. I l’hai dit: “I confëssrai a Nosgnor mia disubidiensa, e ti it l’has përdoname mie trasgression. Pàusa. A l’é për lòn ch’a venta ch’ij tò fedej a t’invoco prima ch’a l’abio pì nen ël temp ëd felo, prima ch’a sio fongà da j’aque dël giudissi. An ti i l’hai trovà mia sosta: ti ‘t l’has guername dai privo. Ch’i sia mach ansercià da coj ch’a canto ‘d cant ëd liberassion. Pàusa. Nosgnor a dis: “It mnerai arlòngh ij mej senté dla vita. It darai ëd bon consèj e it goernrai. Sie nen tanme ‘n caval o ‘n borich teston, ch’a l’han da manca d’esse tenù an rëdna sedësnò at scoto nen. Vàire ch’a l’avran da patì coj ch’a séguito nen ij giust senté ‘d Nosgnor! Sò amor, contut, a ‘nsercia coj ch’a l’han fiusa ‘n chiel. Parèj, arlegreve an Nosgnor e àbie ‘d gòj vojàutri ch’i j’ubidisse! Vosé tota vòstra gòj, vojàutri ch’i l’eve ‘l cheur netià" [Salm 63:1-8].
Terminoma con n’orassion: Nosgnor tut-potent, Ti't sas ch'i l'oma gnun-a fòrsa an noi medésim për ess-ne d'agiut: guernane tant ant l'esterior ëd nòst còrp che ant l'interior ëd nòstra ànima, ch'i podoma trové protession da tùit ij sagrin ch'a peudo rivé al còrp e da tùit ij pensé malegn ch'a peulo taché nòstra ànima; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

Leture bìbliche dël lessionari - Duminica 28 Fervé 2016 - Tersa Duminica 'd Quarésima - Surtìa 3:1-15; 1 Corinti 10:1-13; Luca 13:1-9; Salm 63:1-8

Predicassion an italian: an sël test ëd Luca 13:1-9

Nessun commento:

Posta un commento