Preghiera: Nosgnor! Toa glòria a l'é sèmper cola d'avèj misericòrdia. Sie misericordios anvers tuti coj ch'a son ëscartasse dai Tò senté e feje artorné con ëd cheur arpentì e con ëd fèj ferma a ambrassé e tense strèit a la vrità ch'a camgia mai ëd Toa Paròla, Gesù Crist, Tò Fieul; che con ti e con lë Spirit Sant, a viv e a regna, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.
Testament vej: Génesi 12:1-4
La figùra stòrica d'Abram a l'é considerà da la Bibia antrega coma 'l protòtip ëd lòn ch'a veul dì esse 'n chërdent, un model ëd fede e d'ubidiensa a la volontà arvelà 'd Nosgnor. An costa conta i trovoma 'l moment che Nosgnor a lo ciama a parte da sò pais con tut lòn ch'a l'ha, për ancaminesse për cola ch'i podrìo consideré l'aventura dla fede.
La vocassion d’Abram. Nosgnor a l’avìa dije a Abram: “Lassa tò pais, toa parentela e la famija ‘d tò pare, e vatne al pais che mi it mostrerai. It farai dventé na granda nassion. It benedirai e it rendrai famos. Ti midem it saras na benedission për vàire gent. I benedirai coj ch’at benediran e i maledirai coj ch’at malediran. Tute le famije dla tèra a saran benedìe për tò mojen”. Antlora Abram a l’é partì pròpi 'me Nosgnor a l’avìa dije, e Lòt a l’é 'ndàit con chiel. Abram a l’avìa stantesinch agn cand ch’a l’ha lassà Caran. Abram a l’ha portà con chiel soa fomna, Sarai, sò novod Lòt e tuj ij beni ch’a l’avìa - soe bes-cie e tuti ij servitor ch’a l’avìa 'ngagià për travajé con chiel a Caran. A son seurtì da là për andesne al pais ëd Canaan.
Testament Neuv: Roman 4:1-5, 13-17
Sèmper a propòsit d'Abram, i trovoma an ësto tòch dla litra dl'apòstol Pàul ai Roman na bela spiegassion che lòn ch'a conta 'dnans a Nosgnor a l'é nen tant nòstre "euvre" ma dzurtut la fiusa ch'i l'oma an chiel. J'euvre ch'a-j saran agradìe a nasso da cola fede-lì.
Abraham a l'era, da la mira uman-a, col ch'a l'ha prinsipià la nassion israelita. Còs ha-lo dëscurvì, chiel, rësguard a la manera d'esse considerà da Nosgnor ëd përson-e giuste? Se 'l criteri dovrà per determinelo a fussa stàit la bontà 'd lòn che chiel a l'avìa fàit, ëd lòn Abraham a l'avria bin podù vantess-ne dëdnans a la gent, ma a a l'avrìa nen podù vantess-ne dëdnans a Nosgnor. Përchè le Scriture an diso: "Abraham a l'é fidasse a Nosgnor e, për motiv ëd soa fej Nosgnor a l'ha consideralo na person-a giusta". Quand ch'i comissionoma a dj'ovrié un travaj da fesse, la paga che për lòn i-j doma, ëd sicur a l'é nen un cadò, na grassia ch'i-j foma, ma 'l pagament ëd lòn ch'a jë speta. Quand che, però, Nosgnor a considera un pecator na person-a giusta, chiel a lo fa, coma ch'a diso le Scriture, nen përchè col-lì a l'abia travajà, fàit quajcòsa 'd bon, ma përchè a l'é fidasse an Nosgnor ch'a përdon-a ij pecator. (...) A l'é ciair che la promëssa 'd Nosgnor ch'a l'avìa dàit la tèra antrega a Abraham e ai sò dissendent, a l'era nen fondà an soa obediensa a la lej 'd Nosgnor, ma an sla giusta relassion con chiel, cola ch'a ven da la fej. Se la promëssa a fussa dàita mach a coj ch'as sugeto a lòn ch'a dis la Lej, antlora la fej a sarìa nen necessaria e la promëssa a sarìa veuida. La lej, an efet, a comporta sèmper ëd castigh për coj ch'a fan dë sfors për conformess-ne e a lo peudo nen. L’ùnica manera për nen contravnì a la lej a sarìa d'avèj gnun-a lej da contravnì! A l'é parèj che la promëssa as arsèiv për la fej: për lòn i dovoma nen paghé. A l'é 'n don che nojàutri i soma tuti sicur d'arsèive, tant che vivoma o vivoma nen an conformità dla lej 'd Mosè, bin-antendù, s' i l'avoma na fej tanme cola d’Abraham. Abraham a l'é 'l pare 'd tùit ij chërdent. Lolì a l'é lòn che le Scriture a 'ntendo quand che Nosgnor a l'ha dije: "I l'hai stabilite coma ‘l pare 'd tante nassion". Sossì a l'é rivà përchè Abraham a l'ha chërdù ant ël Dé ch'arpòrta ij mòrt a la vita e ch'a crea còse neuve dal gnente. Quand ch'a-i j'era pì gnun-a rason për speré, Abraham a l'ha seguità a speré - a chërde che chiel a sarìa dventà ‘l pare 'd tante nassion, e lòn përchè Nosgnor a l'avìa dije: "Parèj a saran ij tò dissendent".
Vangel: Gioann 3:1-17
Ant ël test dl'Evangeli ch'i lesoma ancheuj i trovoma n'òm ch'as ciamava Nicodèmo che dë stërmà, na neuit, a va a trové Gesù, ël magister. As ancalava nen a fesse vëdde da la gent che chiel a l'avìa d'apressament për Gesù. Bele peuj se chiel, Nicodèmo, a l'era 'dcò na sort ëd magister, da Gesù a amprend na lession ëd gran pèis.
Gesù e Nicodemo. Ora, a-i era n'òm dij Farisé ch'as ciamava Nicodemo e che a l'era un dij cap dij Giudé. Sto-sì a l'é vënù ëd neuit da Gesù e a l'ha dije: "Rabbi, i savoma che ti 't ses un magìster mandà da Nosgnor, përchè gnun a podrìa fé ij sègn miracolos che ti't fas ti se Nosgnor a fussa nen con chiel". E Gesù a l'ha rësponduje: "An vrità, an vrità it diso: 'Se quaidun a nass nen n'àutra vira a podrà nen vëdde 'l regn ëd Nosgnor'". Nicodemo a-j dìs: "Com é-lo che quaidun a peussa nasse n'àutra vira quand ch'a l'é già vej? Col-là 'd sicur a podrìa nen intré torna ant la pansa 'd soa mare për nasse na sconda vira? Nen vera?". Gesù a l'ha rësponduje: "An vrità, an vrità it diso: 'Se quaidun a nass nen da l'eva e da lë Spirit a podrà nen intré ant ël regn ëd Nosgnor. Lòn ch'a nass da la carn a l'é carn, e lòn ch'a nass da lë Spirit a l'é spirit. Sta nen stupì 'd lòn ch'i l'hai dite. A venta che vojàutri i nasse n'àutra vira. Ël vent a bofa andova ch'a veul, e ti't na sente ël son, ma ti 't sas nen da 'ndoa ch'a ven e andua ch'a vada. A l'é l'istess për coj ch'a nasso da lë Spìrit. Nicodemo a l'ha domandaje: "Com é-lo che ste còse a peulo fesse?". Gesù a l'ha rësponduje: "Ti 't ses un magìster an Israel e ti 't conosse nen ste còse? An vrità, an vrità i't diso: 'Lòn ch'i savoma i lo disoma e i podoma testimonié mach ëd lòn ch'i l'oma vëddù. Për lòn vojàutri i peude nen aceté nòstra testimoniansa. S' i l'hai dive lòn ch'a l'é dë stò mond e vojàutri i-j chërde nen, com é-lo ch'i podreve chërde s'iv parlo dle còse del cél? Gnun a l'é montà sù al cél sedësnò col ch'a l'é calane giù, visadì ël Fieul ëd l'Òm. Giusta coma Mosè a l'avìa alvà ël serpent ant ël desert, parèj a venta che 'l Fieul ëd l'Òm a sia alvà sù, për fé che chionque a chërd an chiel a perissa nen ma a l'abia vita eterna. Përchè a l'é parèj che Dé a l'ha tant vorsù bin al mond: a l'ha dàit Sò Fieul ùnich, përchè chionque a chërd an Chiel a perissa nen ma a l'abia vita eterna. An efet Dé a l'ha nen mandà Sò Fieul ant ël mond për condané 'l mond, ma përchè 'l mond al sìa salvà da Chiel.
Rëspòsta: Salm 121
Ës salm a fortiss che Nosgnor a l’ha pijasse l’angagg ëd guerné sò pòpol e ch’i l’oma da avèj gnun-a tëmma che un dì a chitrà ‘d félo për na rason qualsëssìa.
Nessun commento:
Posta un commento