Orassion: Nosgnor tut-potent, Ti't sas ch'i l'oma gnun-a fòrsa an noi medésim për ess-ne d'agiut: guernane tant ant l'esterior ëd nòst còrp che ant l'interior ëd nòstra ànima, ch'i podoma trové protession da tùit ij sagrin ch'a peudrìo rivé al còrp e da tùit ij pensé malegn ch'a peudrìo taché nòstra ànima; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.
Testament Vej: Surtìa 17:1-7
La marcia dël pòpol d'Israel da la s-ciavensa an Egìt anvers la tèra dla promëssa a l'é dura. Lor a l'han da confidesse ant le promësse 'd Nosgnor e ant l'òm ch'a-j mnava anans, Mosè, fin-a l'ora che la situassion a smijava dësperà. Parèj, vàire vire lor a tombo ant la tentassion dla mancansa 'd fede. Lolì as lo peul bin comprende, ma le promësse 'd Nosgnor a falisso mai.
L'eva a Massa e a Merìba. L'antrega comunità dj'Israelita a marciava a tape dal Desert ëd Sin conforma j’istrussion ëd Nosgnor e a l'han butà 'l camp a Refidim. Ansilà, nopà, ël pòpol a l'avia nen d'eva da bèive. Për costa rason a l'han lamentass-ne con Mosè, e a l'han dit: "Dane d'eva da bèive!". Mosè a-j rëspond: "Përchè lamenteve-ne con mi? Përché butev-ne Nosgnor a la preuva?". Ël pòpol a l'era ansilà, pressà da la sèj e as na lamentava con Mosè. A disìa: "Përché mai it l'has fane seurte da l'Egit, parèj che noi, ij nòstr fieuj e 'l nòstr bestiam a meuira ëd sèj?". Antlora Mosè a l'é butasse a feje na plenta a Nosgnor e a l’ha dije: "Còs hai-ne da fé con ësto pòpol? Ancora 'n po' e sti-sì am masso a prassà!". Nosgnor a l'ha dit a Mosè: "Passa 'dnans al pòpol e pija con ti dj'ansian. Pija 'dcò ant la man ël baston ch'it l'avìe dovrà për bate 'l Nil e va! Mi 'm butraj 'ëdnans a ti an sla rochera d'Horeb. Ti 't batras la rochera con tò baston e a na seurtirà d'eva e 'l pòpol a na beivrà. Mosè a l'ha fàit parèj ëdnans a j'euj dj'ansian d'Israel. Mosè a l'ha peui ciamà col leugh Massa e Meriba për motiv dle plente dj'Israelita e përchè a l'avìo butà a la preuva Nosgnor an disand: "Nosgnor é-lo o é-lo pa nen an mes a nojàutri?".
Rëspòsta: Salm 95
Vnì, cantoma 'd gòj a Nosgnor! Ël Salmista a ciama Israel a laudé Nosgnor coma Creator dël mond e protetor dla nassion, ma 'dcò a-j buta an sl'avis ëd nen arviresse contra chiel.
Vnì, cantoma 'd gòj a Nosgnor! Crijoma 'd làude a Col ch'an guerna e ch'an libera! Andoma 'dnans a Chiel con ëd ringrassiament! Cantoma a gran' vos ëd Salm an sò onor! Përché Nosgnor a l'é 'n Dé grand, un gran Ré ch'a l'é dzora 'dògni dé. Le profondità dla tèra a son an Soe man e Sò a son ij pich dle montagne! Ël mar a l'é 'l Sò përchè a l'é Chiel ch'a l'ha falo. A son ëstàite Soe man ch'a l'han formà la tèra sùita. Vnì, prostromse e adoroma! Butomse an ginojon ëdnans a Nosgnor, nòst Creator! Përchè Chiel a l'é nòst Dé e nojàutri i soma 'l pòpol che Chiel a men-a 'n pastura, lë strop ch'a l'é 'l Sò. Ò, se mach ancheuj i lo scotèisse! Chiel a dis: "Sie nen coma coj ch'a j'ero a Meriba, tanme coj ch'a j'ero col dì-là a Massa ant ël desert, andoa ch' ij vòstri vej a l'avìo dësfidà mia autorità e butà a la preuva mia passiensa, combin ch'a l'avèisso vëddù lòn che mi peudo fé. Për quarant' agn cola generassion a l'ha fame dëspiasì e i l'hai dije: "A l'é 'n pòpol ch'a l'ha vorsù andé an sla catìva stra e ch'a scota nen lòn ch'i-j comando. A l'é parèj ch'i l'hai 'nrabiame e giurà ch'a sarìo mai pì intrà ant ël leugh d'arpòs ch'i l'avìa prontà për lor".
Testament Neuv: Roman 5:1-11
L'euvra 'd salvassion ëd Gesù Crist a compòrta vàire benedission për coj ch'a l'arsèivo con fede. Soa euvra a l'é dabon granda, n'euvra che 'l mond a n'ha gnun-a idèja. L'apòstol Pàul a fà la dëscrission ambelessì 'd quajdun-a 'd coste benedission e a comparision-a la situassion dij christian con cola ch'a l'avìo anans a soa conversion.
Giustificà e salvà. Ora, donca, già ch’i soma stàit diciarà giust për la fej, i soma an pas con Nosgnor Dé grassie a Nosgnor Gesù Crist. A l’é për sò mojen ch’an son ëstàite dovertà le pòrte a costa condission ëd grassia anté ch’i stoma bin ferm e adess i spetoma con fiusa e ‘d gòj ël dì ch’i pijeroma part a la glòria ‘d Nosgnor. E nen mach lòn! Fin-a ant le tribulassion i trovoma ‘n motiv për arlegresse, përchè i savoma che la tribolassion a fà chërse nòstra costansa, e la costansa l’esperiensa, e l’esperiensa la speransa. E costa speransa a l’é bin fondà përchè i savoma bin coma ch’a sia grand l’amor che Nosgnor a l’ha për nojàutri, l’amor dont lë Spirit Sant ch’i l’oma arseivù a l’ha ampinìne ‘l cheur. Quand ch’i podìo fé pròpi gnente për arsané nòstra condission, Crist, ant ël temp che Nosgnor a l’avìa fissà, a l’é mòrt për nojàutri pecator. An efet, con pro ‘d pen-a i trovrìo quajdun ch’a sia dispòst a meuire për n’òm giust, ma ancora a podrìa desse che quajdun a volèissa bin meuire pr’ un benefator. Ma Nosgnor a l’ha dàit preuva dël grand amor ch’a l’ha për nojàutri an sossì: ch’a l’ha mandà Crist a meuire për nojàutri quand ch’i j’ero mach ëd pecator. Motobin ëd pì, an essend adess giustificà pr’ ël sangh ëd Crist, saromne ‘d sicur salvà dal castigh grassie a col’istess Gesù. Përchè se, quand ch’i j’ero ‘d nemis ëd Nosgnor, i soma stàit arconcilià con chiel për la mòrt ëd sò Fieul, motobin ëd pì, essend già arconcilià, saromne salvà grassie a soa vita. E nen mach lòn, grassie a Nosgnor Gesù Crist, ch’a l’ha otenune l’arconciliassion, i trovoma motiv d’esse fier ëd nòstra relassion con Nosgnor.
Ël Vangel: Gioann 4:4-42
An ës episòdi dl'Evangel, ël Salvator Gesù Crist as ancontra con na fomna dla Samarìa. An col temp-là a l'era pa na còsa da fesse për n'òm fërmesse a parlé an pùblich con na fomna forestera, e 'dcò meno con ëd forësté. Ël mëssagi dl'Evangeli, tutun, a conòss gnun-e bariere.
Ora a ventava che Chiel a passeissa travers la Samaria. Donca a l'é vnù ant na sità dla Samarìa ch'as ciamava Sìcar, davzin a la tèra che Giacòb a l'avìa dàita 'n ardità a sò fieul Giusep. A-i era là ël poss ëd Giacòb, e Gesù, strach dal viagi, a l'era setasse pròpi là davzin al poss. A l'era apopré mesdì. E na fomna Samaritan-a a l'é vnùa për tiré d'eva, e Gesù a l'ha dìje: "[Për piasì] dame da bèive". Là a-i era gnun d'àutri përchè ij sò dissépoj a j'ero andàit an sità për caté da mangé). Antlora la fomna Samaritan-a a-j dìs: "Com è-lo che ti, ch'it ses un Giudé, it ciàmes da bèive a mi ch'i son na Samaritan-a?" (përchè ij Giudé a spartìsso gnente con ij Samaritan).
Gesù a-j rëspond: "Se ti't conossèisse 'l don ëd Nosgnor, e chi ch'a l'é col ch'at dìs: 'Dame da bèive', t'avrìes ciamài-ne ti e chiel at l'avrìa date d'eva viva". "Monsù," la fomna a-j dìs, "Ti't l'has nen un sigilìn, e 'l poss a l'é përfond, da dova ciaperìes-to costa eva viva? Ses-to pì grand che Giacòb, nòst pare, ch'a l'ha dane 'l poss, e chiel medésim a l'ha beivune ansema con soe masnà e bestiam?".
Gesù a l'ha replicà: "Chionque a bèiv dë st'eva-sì a l'avrà torna sèj, ma col ch'a beivrà ëd l'eva che mi i-j daràj, a vnirà an chiel na sors ch'a camprà sù fin-a ant la vita eterna". La fomna aj dìs: "Monsù, antlora dame dë st'eva-là për che mi i l'abia pì nen sèj e i l’abia pì nen ven-e ambelessì a tiré dl'eva". Gesù a-j dìs: "Va a ciamé tò marì e peui torna sì". La fomna a l'ha replicà: "I l'hai gnun marì!". Gesù aj dìs: "It l'has rason ëd dime ch'it l'has gnun marì, perché ti't l'has avù sinch òm e col ch'a stà con ti adèss, a l'é nen tò marì. It l'has dìme la vrità!".
La fomna a l'ha dije: "Monsù, i vëddo che ti t'ses ën profeta. Dime 'n pò: Ij nòsti vej a l'han adorà Nosgnor an sù sta montagna-sì, e vojàutri i dise che a venta adoré Nosgnor a Gerusalèm". Gesù a l'ha dije: "Chërdme, fomna, a ven l'ora che i adorëreve 'l Pare nì an su sta montagna-sì e gnanca a Gerusalèm. Vojàutri i rende l’adorassion a lòn ch'i conosse nen, Nojàutri i adoroma lòn ch'i conossoma, përchè la salvëssa a ven dai Giudé, ma l'ora a ven, ànsi, a l'é pròpi adèss, che j'adorator genit a a l'adoreran ël Pare an ëspìrit e vrità. An efet ël Pare a serca 'd gent ch'a lo adoro pròpi parèj. Nosgnor a l'é spìrit e coj ch'a l'adoro a venta che l'adoro an ëspìrit e vrità. La fomna a-j rëspond: "I sai che 'l Messìa, visadì col ch'a l'é ciama 'l Crist, a l'ha da vnì. quand che chiel a vnirà, an farà savèj tut". Gesù a-j dìs: "Mi i son Chiel, giusta col ch'a parla con ti adèss". Ant ël mentre, ij dissépoj a son rivà e a son maravijasse che chiel a parlèissa con na fomna, ma gnun a l'ha dije còsa maj chiel a voreissa o përchè a l'avìa parlaje. La fomna, donca, a l'ha lassà lì soa doja e a l'é andassne a la sità e a l'ha dit a la gent: "Vnì a vëdde n'òm ch'a l'ha dime tut lòn ch'i l'haj mai fàit. Col òm là sari-lo fòrsi nen ël Crist?". Parèj lor a son surtì dla sità e a son vnù da Chiel.
Ant ël mentre, ij dissépoj a lo pregavo e a-j disìo: "Rabbi, mangia quajcòsa!". Ma Chiel a-j dis: "I l'hai da mangé na ròba che vojàutri i seve nen". Parèj i dissépol a disìo an tra 'd lor: "quaidun a l'ha-lo forse portaje da mangé?". Gesù a-j dìs: "Mè mangé a l'é 'd fé la volontà 'd Col ch'a l'ha mandame e porté a compiment Soa euvra. É-lo nen vera che vojàutri i dise ché a-i é ancora quatr mèis e peui a l'é 'l temp dl'archeujta? Iv diso: Aussé j'euj e vardé le campagne coma ch'a son madure për la mëssoun. I mëssonor a arsèivo 'n salari e a cheujo 'd frut an vita eterna përchè col ch'a sëmna e col ch'a mëssona a peusso arlegresse ansema. Ora lòn ch'as dis ëd sòlit, a st'ocasion, a l'é vera: 'Un a sëmna e l'àutr a mëssona'. Mi i l'hai mandave a mëssoné lòn ch'i l'eve nen travajà; d'àutri a l'han travajà e vojàutri i l’eve pijà sò post ant sò travàj”.
Nessun commento:
Posta un commento