Orassion: Pare dla grassia, che Tò fieul benedì Gesù Crist a l’é vnù giù dal cél për esse ‘l pan ver ch’a dà la vita al mond; Dane semper ëd pì dë sto pan, përchè Chiel a peuda vive an nojàutri, e nojàutri an Chiel; ch’a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.
Testament Vej: 1 Samuel 16:1-13
An costa conta I trovoma 'l profeta Samuel che Nosgnor a l'avìa daje l'ancombensa 'd consacré rè d'Israel un giovnòt për nòm David, ch'a l'era 'n bërgé. Nosgnor a l'avìa sernù David per rimpiassé Sàul, ch'a l'era pròpi nen adat a la responsabilità 'd rè. Ij criteri 'd costa sèrnita a l'ero divers da coj ch'a l'avrìo dovrà j'òm, perchè Nosgnor a varda 'l cheur ëd na person-a e pa nen l'aparensa esterna.
Samuel a consacra rè David. Ora, Nosgnor a l'ha dije a Samuel: "It l'has piorà pro për Sàul. I son stàit mi a riprovelo coma ré d'Israel. Adess, ampiniss d'euli d'oliva na fiaschëtta e va a Betlem. Serca n'òm për nòm Jessé ch'a sta 'nsilà, përch' i l'hai sernù un ëd sò fieuj coma rè d'Israel". Samuel a l'ha dije: "Coma peuss-ne felo? S' a lo ven a savèj Sàul, col-là am massa". Nosgnor a l'ha replicà: "Pija con ti na manza e dì ch'it-i vas për smon-e 'n sacrifissi al Signor. Anvita Jessé al sacrifissi, e mi it farai savèj lòn ch' it l'has da fé. It faras l'unsion da rè a col ch' it dirai mi". Samuel a l'ha fàit lòn che Nosgnor a l'avìa dije. Quand ch'a l'é rivà a Betlem j'ansian dla sità a son vnuje 'ncontra e a tërmolavo për la tëmma. E a l'han ciamaje: "Ses-to vnù an pas?". Samuel a l'ha rësponduje: "Èh, i son ëvnù an pas. I son sì për smon-e 'n sacrifissi a Nosgnor. Purificheve e vnì con mi al sacrifissi”. Antlora Samuel a l'ha fàit ël rit ëd purificassion ëd Jessé e 'd sò fieuj përchè a l'avìa 'dcò anvitaje al sacrifissi. Quand ch'a son rivà, a l'ha vëddù Eliab e a l'ha pensà: "L'onzù ‘d Nosgnor a l'é sì dë 'dnans ëd Chiel". Ma Nosgnor a l'ha dije a Samuel: "Nò, giudica nen da sò aspet o da soa statura, përché col-li mi i l'hai scartalo. Lòn ch'a l'ha 'd valor a l'é nen lòn ch'a vëd l'òm. L'òm a varda la figura, a l'aparensa, ma Nosgnor a varda l’ancreus dël cheur". Peuj Jessé a l'ha ciamà Abinadab e a l'ha falo passé dë 'dnans a Samuel, ma Samuel a l'ha dit: "Gnanca sto-sì a l'é col che Nosgnor a l'ha sernù". Peuj Jessé a l'ha presentaje Samà, ma Samuel a l'ha dit: "Nosgnor a l'ha sernù gnanca sto-sì". A l'é parèj che Jessé a l'ha fàje passé dë 'dnans a Samuel set dij sò fieuj, ma Samuel a l'ha dit ëd lor: "Nosgnor a l'ha sernù gnun ëd coj-là".
Ma Samuel a l'ha dije a Jésse: "Sti-sì son-ne tùit ij fieuj ch'it l'has?". Jessé a l'ha rësponduje: "A-i é ancora 'l pì cit: adess a l'é 'n camin a larghé le feje an pastura". Samuel a-j dis: "Manda a ciamelo, përchè ancheuj i androma nen a mangé fin-a a tant che chiel a riva. Parèj a l'han mandalo a ciamé. A l'avìa ij cavèj ross e j'euj ciair. A l'era pròpi 'n bel fiolin. Nosgnor a l’ha dije a Samuel: "Ël sernù a l'é chiel! Faje la consacrassion ëd rè!". Antlora David a l'é butasse an mes ai sò frej, Samuel a l'ha ciapà la fiaschëtta d'euli d'oliva ch'a l'avìa portà e a l'ha onzù David con l'euli. Da col dì-lì lë Spirit ëd Nosgnor a l'é calà con potensa dzura David. Peuj Samuel a l'é tornass-ne a Ramà.
Rëspòsta: Salm 23
An cost salm ëd David, Dé a l'é rapresentà con la figura d'un bërgé ch'a provëd a sò strop tut lòn ch'a l'ha da manca e a lo guerna da minca 'n privo. Lë scritor ambelessì a parla 'd chiel coma s'a fussa na feja. Pì anans a dovra n'àutra figura: a parla d'un disné gròss anté che chiel a l'é l'òspite d'onor e Dé 'l padron ëd ca ch'a-j elargiss d'ògni sòrt ëd ròbe bon-e. Lë scritor a dà parèj espression a soa gòj 'd podèj intré, per soa grassia, a la presensa midéma 'd Nosgnor.
Nosgnor a l’é mè bërgé. Nosgnor a l’é mè bërgé: am fà manché gnente. Am men-a a dij pasturagi bondos e am fà andé anté ch’i trovo d’aque chete. Am ristòra le fòrse e am men-a për dij senté giust: Chiel a mancherà mai ‘d paròla[. Bele s’i dovèissa travërsé na val sombra, i l’avrìa gnun-a tëmma, perchè ti të stas sèmper con mi. Toa can-a e tò baston am dan sicurëssa. Ti t’ëm prontes na festa pròpe ‘dnans ai mé nemis. Ti t'ëm onze la testa con d’euli përfumà. Mè càles a dësborda. A l’é sicur: toa benevolensa e toa fidelità am ëvniran sèmper daprèss për tùit ij mè dì e la ca ‘d Nosgnor a sarà mia residensa për sèmper.
Testament Neuv: Efesin 5:8-14
Le assion criminaj as fan dë stërmà, ant lë scur ëd la neuit. Lòn ch'a l'é ver, bon e giust, contut a l'é 'd pertinensa dla lus, dël ciàir. Nosgnor Dé e sò Fieul Gesù Crist a l'é rapresentà da l'idèja dla lus, e tuti coj ch'a fan lòn ch'a l'é ver, giust e bon, conform a la volontà 'd Nosgnor, a son ciamà da la Bibia "fieuj dla lus". L'apòstol Pàul a lo buta an evidensa an ës tòch ëd soa litra ai cristian d'Efeso.
A l'era na vòlta ch'i j'ere ant lë scur, ma adess i seve sota la lus ëd Nosgnor. Vivene donca an conformità, coma 'd gent ch'a sta ant ël ciàir! Ël ciàir a dà sèmper dij bon frut, l'é a dì: bontà, giustissia e vrità. Savejlo arconòsse lòn ch'a l'é agreàbil a Nosgnor. Pijeve nen part a j'euvre infrutose 'd coj ch'a stan ant lë scur; al opòst denunsieje, troveje da dì! Lòn ch'a fan ant lë scur, da stërmà, a fà fin-a vërgogna 'd parlene! Contut, quand che ‘l ciàir a j'anlumina, le ròbe as vëddo ciàire, brute coma ch'a son, përchè ‘l ciàir a-j na buta an evidensa soa vera natura. A l'é për lòn ch'i disoma: "Dësvijte, ti ch'it deurmes! Tirte sù da 'n mes ai mòrt, e 'l Crist at anluminrà!".
Vangel: Gioann 9:1-41
An cost episòdi dl'Evangeli, Nosgnor Gesù Crist a dà a n'òm ch'a l'era bòrgno da la nassensa l'abilità a s-ciairé. Costa marca miracolosa a dventa la paràbola ch'a denunsia la borgnaria dlë spirit e l'ostinassion ëd coj ch'as arfudo d'arconòsse che Gesù a l'é 'l Salvator che Dé a l'ha mandà a Israel e al mond antregh. Col ch'a l'é nassù bòrgno a l'ha gnun-a colpa, ma chi ch'a 'rfuda la ciàira testimoniansa a riguard ëd Gesù a l'é colpèivol da la mira moral.
Gesù a varìss n'òm bòrgno ‘d nàssita. E mentre che Gesù a passava, a l'ha vëddù n'òm bòrgno da la nassensa. E ij Sò dissépoj a l'han ciamaje: "Rabbi, chi ch'a l'ha pëcà, st’òm-sì, o sò pare, o soa mare, për esse nassù bòrgno?". Gesù a l'ha rësponduje: "Chiel a l'ha nen pëccà, e gnanca sò pare, nì soa mare, ma a l'è parèj përchè j’euvre 'd Nosgnor as manifesto an chiel. A venta ch'i foma j'euvre 'd Col ch'a l'ha mandame, mentre ch'a l'é dì. A l'é 'n camin ch'a-i riva la neuit, e antlora gnun a podrà pì travajé. Fin-a a tant ch'i son an ësto mond, Mi i son ël ciàir dël mond. Apress dë ste paròle-sì, Gesù a l'ha spuavà an tèra, a l'ha fàit ëd pàuta con la saliva, e a l'ha butala an sj'euj dël bòrgno. E a l'ha dije: "Va a lavete ant la vasca 'd Sìloam" (ch'a veul dì 'mandà'). Antlora chiel a l'è andaje e a l'é tornassne ch'a-i s-ciairava.
Ma jë vzin e coj ch'a l'avìo vëddulo prima ch'a ciamava la limòsna, a disìo: "E-lo nen chiel-lì col ch'a stasìa setà a ciamé la limòsna?". A-i era 'd gent ch'a disìa: "Ma sì, a l'é prope chiel!", e d'àutri a disìo: "No, ma a jë smìa mach!". E chiel a-j disìa con insistensa: "A l'é bin mi!". Ëd conseguensa a l'han dije: "Com a l'é andàit che adèss ij tò euj a-j s-ciàiro?". Chiel a-j replicava: "Col òm ch'as ciàma Gesù a l'ha fàit ëd pàuta, a l'ha butamla an sj'euj e a l'ha dime: 'Va a la vasca 'd Siloam e peui lavte'. I-i son andaje, i-i son lavame, e aprèss i l'hai s-ciairà". Antlora a l'han dije: "Dov é-lo col òm?". E chiel a-j dìs: "I lo sai nen".
Antlora a l'han mnà daj Farisé col che prima a l'era stàit bòrgno. Col dì che Gesù a l'avìa fàit ëd pàuta e che a l'avìa duvertà j'euj dël bòrgno a l'era un dì 'd saba. Për col motiv-lì ij Farisé a l'han ancora ciamaje da che manera chiel a l'avìa arcuperà la vìsta; e a l'ha dije: "A l'ha butame 'd pàuta an sj'euj, mi i son lavame e adèss i-i s-ciàiro.
Antlora queidùn dij Farisé a l'ha 'ncaminasse a dì: "Col òm-là a l'é pa mandà da Nosgnor, përche a rispeta nen ël Saba; ma d'àutri a disìo: "E-lo mai possibil che n'òm gram a fasa 'd miràcoj parèj?". Ansì a-i era ‘d discòrdia an tra ‘d lor. Për col motìv-lì a l'han torna dì al bòrgno: "E ti, cosa na dìs-to ëd col ch'a l'ha dovertate j'eui?". E chiel a l'ha rësponduje: "A l'é un profèta".
Coj cap religios, tutun, a l'han nen vorsù chërdje che chiel a fussa stàit bòrgno përdabon e che peui a l'avèissa arseivù la vista. Parèj, a l'han decidù ëd mandé a ciamé ël pare e la mare 'd col ch'a l'avìa arcuperà la vista. E a l'han antërogàje, an disend: "E-lo sto-sì vòst fieul, dont i dìse ch'a l'é nassù bòrgno? Coma ch'a l'é, donca, ch'adèss chiel a vëdd ciair?". Sò pare e soa mare a l'han rësponduje: "Nojàutri i savoma che sto-sì a l'é nòst fieul e ch'a l'é nassù bòrgno. Ma coma ch'a sìa che adèss a-i s-ciàira, o chi a peussa esse ch'a l'àbia dovertaje j'euj, i lo savoma nen. A l'é già d'età, ciameje a chiel: a parlërà chiel ëd lòn ch'a lo rësguarda". Sò pare e soa mare a l’avìo dit ëste còse, për motìv ch'a l'avìo tëmma dij cap religios, përchè lor a l'avìo già decidù che se quaidun a lo arconossìa për esse 'l Crist, col-là a sarìa stàit campà fòra dla sinagòga. A l'é për lòn che sò pare e soa mare a l'avìo dije: "A l'é già d'età, ciameje a chiel".
A l'han torna ciamà col ch'a l'era stàit bòrgno, e a l'han dije: "Dà glòria a Nosgnor: i savoma che col òm a l'é gram". E chiel a l'ha dije: "S'a sia gram i lo sai nen; tut lòn ch'i sai a l'é ch'i j'ero bòrgno e ch'adèss i-i s-ciàiro". A l'han donca torna dije: "Còs ha-lo fate? Com è-lo ch'a l'ha duvertate j'euj?". A l'ha rësponduje: "I l'hai divlo già tante vire e i l'eve nen capilo. përchè veuleve tornelo a sente? Veuleve forse 'dcò vojàutri dventé ij sò dissépoj?".
Antlora a l'han strapassalo e a l'han dije: "It saras ti sò dissépol; për noi i soma 'd dissépoj ëd Mosè. Nojàutri i savoma che Nosgnor a l'ha parlà a Mosè, ma sto Gesù i savoma nen da doa ch'a sia sortì". Chiel a l'ha rësponduje: "Costa-sì a l'é pròpi bela che vojàutri i sapie nen d' andoa ch'a sìa, e tutun col òm-là a l'ha duvertàme j'eui!". I savoma bin che Nosgnor a scota pa nen coj ch'a son gram, ma se quaidun a l'é divòt e ch'a fà 'l Sò volèj, Nosgnor a l'esaudiss. Da che mond a l'é mond, gnun a l'ha mai sentì che quaidùn a l'àbia duvertà j'euj d'un ch'a l'era bòrgno ëd nàssita. Se cost òm a fussa nen da Nosgnor, a podrìa nen fé ‘d ròbe parèj". Per tuta rispòsta a l'han dije: "Ti't ses venù al mond tut coatà 'd pecà, e 't veules fene da magìster?" E a l'han campalo fòra.
Gesù a l'ha sentì dì ch'a l'avìo campalo fòra e, an avendlo torna 'ncontrà, a l'ha dije: "Chërdës-to al Fieul 'd Nosgnor?". E a l'ha rësponduje: "Monsù, chi é-lo, per ch'i l’abia da chërdje?". Gesù a l'ha dije: "Ti't l'has vëddulo, a l'é col ch'a parla con ti". Antlora a l'ha dìt: "Signor, i chërdo", e a l'é campasse a tèra ai sò pé për adorelo. E Gesù a l'ha dìt: "I son venù an ësto mond për fé giustissia dë manera che coj ch'a vëddo nen a-i s-ciàiro, e coj ch'a chërdo dë s-ciàiré a dvento bòrgno”.
Nessun commento:
Posta un commento