sabato 28 marzo 2015

Na bon-a assion anvers ëd Gesù (Bibia piemontèisa, 29/3/2015)


Letura completa dël capìtol 14 dë Marc (vardé 'l test ambelessì).

Un don d'arconossensa. "A-i mancava doi a la festa 'd Pasqua e dij Pan sens' Alvà. Ij cap dij sacerdòt e ij magister ëd la Lej ancora a sercavo n'ocasion për ciapé Gesù për furbaria e masselo,  ma nen durant le celebrassion dla Pasqua, për tëmma 'd na solevassion dël pòpol. Ant ël mentre ch'a l'era a Betania, ant la ca 'd Simon (n'òm ch'a l'era stàit lebros) e ch'a disnavo, a l'é rivaje na fomna con un vas d'alabaster pien ëd përfum ëd nard pur, ëd gran' pressi. A l'ha dovertalo e a l'ha vërsà 'l përfum an sla testa 'd Gesù. Quand ch'a l'han vëddù lòn, però, a quejdun ëd coj ch'a j'ero a tàola con lor a l'é montaje la flin-a. A disìo: "Përché sgairé parèj tut col përfum ch'a costa? A l'avrìa podusse vende për pì che tërsent dëné e dovrà l'arzan pr' ij pòver!" e l'arprociavo fòrt. Ma Gesù a l'ha replicà: "Lassela sté! Përché feje dj'osservassion? A l'ha fàit na bon-a assion anvers ëd mi. Përch' i l'avreve sèmper ëd pòver con vojàutri e i podreve feje 'd bin tute vòlte ch'i vorereve; ma mi i l'avreve nen sèmper. Sta fomna a l'ha fàit lòn ch'a podìa fé: a l'ha onzù d'euli mè còrp prima dël temp prontandlo për la sepoltura. In vrità iv diso ch' an qualonque leugh dël mond ch'a sarà predicà cost evangeli a sarà 'dcò arcordà costa fomna e a spiegran lòn ch'a l'ha fàit" (March 14:1-9).


Ël nòm pì grand. "Ch'a i sia donca an vojàutri l'istèss sentiment ch'a-i era an Gesù Crist. Chiel, an efet, combin ch'a l'era Nosgnor, a l'ha nen considerà l'egualiansa con Dé coma queicòsa da ambranchesse, ma a l'é svoidasse, a l'é bassasse coma 'n servidor, a l'é dventà parèj 'd tùit j'àutri, òm fra j'òm. A l'é umiliasse e a l'é dventà ubidient fin-a a meuire, ansi, gnente meno che a meuire an s'na cros. A l'é 'dcò për lòn che Dé a l'ha esaltalo fòra mzura e ch'a l'ha daje 'n nòm ch'a l'é dzora 'd minca àutr nòm, parèj che al nòm ëd Gesù tùit as buto an ginojon - daspërtut ch'a sio: an cel, an tèra o sot-tèra, e parèj che minca lenga a confessa che Gesù Crist a l'é 'l Signor, a la glòria 'd Dé 'l Pare" (Filipèis 2:5-11)

Òm dij dolor. "Avèj pietà ‘d mi, përchè i son sagrinà! Ij mè euj a son dventà gonfi për la suferensa. I l’hai perdù mia fòrsa. Mia vita a l’é ‘n camin a finì ant ël dolor e i mè agn ant ij lament.) Për motiv ëd tùit ij nemis ch’i l’haj, la gent am dëspressia; ij mè vzin a son dësconcertà ‘d mia soferensa; coj ch’am conòsso a l’han sgiaj ëd mia condission; coj ch’am vëddo për la stra a giro ‘l canton e a fan finta ‘d gnente. Tùit a l’han dësmentiame coma ch’as dësmentia coj ch’a son mòrt. Mi i son dventà dësùtil coma ‘n vas rot. I l’hai bin sentù lòn che fin-a tròpi a diso, le neuve afrose ch’a ven-o da tute le part. A fan dij complòt contra mi, a studio mach coma feme fòra. Malgré tut, i l’hai fiusa an ti, Signor! I fortìsso: Ti t’ses mi De! T’ses ti ch’it fisse ‘j termo ‘d mè destin. Delivërme da la potensa dij mè nemis e da coj ch’am dan adòss. Sorij a tò servidor! Delivërme për motiv ëd toa fidelità!" (Salm 31:9-16).

Ël sërvent dël Signor. "Ël sovran Signor a l'ha dame Soe paròle 'd sapiensa: për lòn i sai coma giuté coj ch'a son sfinì e dëscoragià. Coma ch'as fa con ij dissépoj, la matìn ëd minca dì Chiel am dësvija e am rend atent pr' amprende Sò volèj. Ël sovran Signor a l'ha parlame e i l'hai scotalo. I l'hai nen faje 'd resistensa e i l'hai nen viraje le spale. I l'hai porzù la schin-a a coj ch'am vorìo foëtteme e le ciafele a coj ch'a vorìo s-ciancheme la barba. I l'hai nen stërmà mia facia da coj ch'a vorìo sbefieme e scraceme adòss. Contut, ël sovran Dé am agiuda e për lòn i sarai mai batù - ch'as faso gnun-e ilusion! I stago a testa àuta e i rendo mia facia dura tanme na ròca. I sarai mai dsvergognà. Col ch'am rendrà giustissia a l'é 'n camin ch'a riva. Chi ch'as ancalerà 'ncora a 'ncolpeme? Andoa ch'a son finì ij mè acusator? Ch'a ven-o fòra! Ël Signor Dé a sta da la mia part! Chi mai podrà-lo condaneme? Tùit ij mè nemis a saran dësblà tanme na ròba veja mangià da le càmole" (Isaia 50:4-9).

Nessun commento:

Posta un commento