Check this out on Chirbit
I vivoma ant n’época ch’a paress che la pì part ëd la popolassion a viva mach për l’ancheuj: la stòria dj’àutre generassion, la stòria ‘d soa gent, a pàiro gnanca pì ‘d conòssla: a l’é quaicòsa ‘d passà e a diso che d’amportansa a n’àbia bin pòca. As arcòrda un pò, magari, ëd lòn ch’a l’avìo mostraje a scòla, cola stòria ch’a l’era pì o meno bin mostrà, ma ch’a l’era cola ofissial, cola “autorisà” da lë stat, al servissi ëd “l’ideologìa dominante”. Na quaj sèira fà a l’é capitame ‘d vardé an television un documentari d’arserca a propòsit ëd na quàich popolassion ëd l’Asia ch’a fasìo part ëd l’Union Soviètica. L’ideologia comunista, con soe ambission d’omogeneisé la gent sogetà a sò “amperi”, a l’avìa dëscancelà ‘d manera artifissiosa ij vej confin, tramudà e mës-cià ‘d gent diversa, ma ‘dcò sofocà, fàit fòra ‘d manera “sientifica” soe lenghe, colture e tradission për rende tuti, coma ch’a disìo, “j’istess”, uguaj. Dëscancelà soa memòria stòrica ‘d lor, proibìe e crasà soe lenghe, ëd popolassion antreghe a l’avìo perdù soa identità dl’origin për ciapé cola che ‘l partì comunista a j’amponìa. Apress la croa dl’Union Soviètica (tant coma ch’a crodo tùit j’amperi con soe ideologie e pretèise), cole popolassion, dòp d’avèj campà giù lë statue e ij simboj dël vej regim, con ëd gran pen-a a amprendo torna la lenga dij sò grand, soa coltura, soe tradission, sò drapò e dj’eroe ‘d soa gent. Conòsse la stòria e le tradission ëd nòstra gent, arpjé nòstra identità che quajdun a pretendìa ëd dëscancelé, a l’é ‘d gran pèis, përchè a veul dì conòsse ch’i ch’a soma e d’andoa ch’i vënoma. Na generassion ch’a conòss nen soa stòria as gava la tèra da sota ij pé e a peul gnanca avèj n’avnì, a l’avrà mach col che quajdun a veul deje për ij sò tornacont e ambission.
Autërtant pòch conossùa, e magari ëdcò dëstorzùa, a l’é la stòria ch’as podrìa disse paralela a cola dle nassion, visadì la stòria dël pòpol ëd Nosgnor, la stòria ‘d cola gent sernùa për rendje testimoniansa e servissi ant ël mond. A l’é la stòria ‘d coj ch’a son fedej al Dé ver e viv ch’a s’arvela ant la Bibia, ch’a part da l’antichità la pì da leugn e ch’a travërsa ij sécoj. Conosseve-la? A l’é la stòria antica dël pòpol ch’a l’é ciamà d’Israel, cola ch’a treuva sò segn ant la nassita, vita, mòrt e arsurression ëd Nosgnor Gesù Crist, dont ij sò dissépoj a son ëspantiasse an tut ël mond. L’aveniment ch’a l’ha rendù possibil së spantiament a l’é lòn ch’a l’é capità ant ël dì dla prima Pancòsta, cand ël prim grup dij dissépoj ëd Gesù Crist a l’ha arseivù da lë Spirit Sant ëd Nosgnor la potensa ‘d rendje testimoniansa. La Pancòsta a l’é lòn ch’i foma la selebrassion sta Duminica. Lesomne la conta, coma ch’i la trovoma ant ël lìber dj’At dj’Apostoj al capìtol 2. A l’é na fòrsa ch’a nass da le promësse ch’a l’avìa fàit Gesù (nòstra sconda letura).
Lë Spìrit Sant e ‘l Dì dla Pancòsta. “Rivà ch'a l'era 'l dì dla Pancòsta, a l'ero tùit ansema ant ël midem leugh. A l'improvista a l'han sentù 'n son dal cel coma s'a fussa d'un vent ch'a bofava fòrt e a l'ha 'mpinì tuta la ca andoa ch'a l'ero setà. E a-i é comparìje ëd lenghe coma 'd feu ch'a son spartisse an s'ognidun ëd lor. E a son ëstàit tùit ampinì dë Spìrit Sant e a l’han comensà a parlé an lenghe forëstere, conforma che lë Spìrit a-j fasìa parlé. An col period a-i era a Gerusalem motobin dj'ebreo ch'a-i s'antërtenisìo (për l'ocasion dla festa), gent divòta da tute le nassion ch'a-i è sota 'l cel. Cand ch'a l'é fasse col son, motobin ëd gent a l'é assemblasse (dëdnans a la ca) e a l'ero tùit dëstornà për che ognidun a-j sentìa parlé an soa pròpria lenga. D'autut sbalordì, a disìo l'un con l'àutr: "Ma tuti sti-sì ch'a parlo, a son-ne pa dla Galilèa? Com é-lo donca che mincadun ëd nojàutri a-j sent parlé la lenga dël paìs andoa ch’i soma nà?”. Parti, Medi, Elamiti, e nojàutri ch'i stoma ant la Mesopotamia, an Giudea e an Capadòcia, ant ël pais del Pont e ant la provinsa dl'Asia, an Frigia e an Panfìlia, an Egìt e ant ij quarté dla Libia, ch'a l'é davzin ëd Cirene, e nojàutri ch'i stoma a Roma? J’ebreo tantme ij prosélit, ij cretèis e j’àrabo, i-j sentoma parlé dle maravìje ‘d Nosgnor ognidun an nòstra lenga? A l'ero donca tùit dëstornà e a savio pì nen còsa pensesse d' lòn, e as disìo l'un con l'àutr: "Còsa veul-lo dì sòn?". Ma d'àutri, a-j sbefiavo e a disìo: "A l'é ch'a son pien ëd vin doss". Ma Pè, an presentand-se ansema a j’óndes, a l’ha aussà la vos, e a l’ha dije: “Vojàutri gent ëd Giudèa e tuti coj ch’i seve a Gerusalem, scoté sossì e fé 'tension a mìe paròle. Malgré tut lòn ch’i pense, sti-sì a son nen cioch, perchè a l’é mach neuv ore dla matin, ma a l’é lòn ch’a l’avia dit ël profeta Gioèl: ‘A-i rivrà ant ij dì darié - Nosgnor a dis - ch’i spantierai mè Spìrit an sù tuta la mia gent, e vòsti fieuj e vòste fije a profetisëran; vòsta gioventura a vëddrà ‘d vision e ij vòsti vej a sugnëran dij seugn. Ëdcò an sij mè servidor, sia òm che fomne, i spantieraj mè Spìrit, an coj dì là, e lor a profetisëran. E mi i farài ‘d còse maravijose dzor ant ël cel, e ‘d prodissge an sla tèra giù-sì, ëd sangh e ‘d feu, e ‘n vapor ëd fum. Ël sol a sarà cambià an top, e la lun-a an sangh, dë' dnans che col grand e glorios Dì dël Signor a ven-a. Antlora tuti coj ch’a 'nvocran ël nòm dël Signor a saran salv’ (At 2:1-21)Le promësse ‘d Nosgnor. “Flip a-j dis: “Signor, fane vëdde ‘l Pare, e për nojàutri tant a basta”. Gesù a l’ha dije: “A l’é tant ëd col temp che mi i son ansema vojàutri e ti ‘t l’has nen conossume? Flip, col ch’a l’ha vëddume, a l’ha vëddù mè Pare. Com’ é-lo ch’ it dise: 'Fa-ne vëdde ‘l Pare?' Chërdes-to nen ch’i son an mè Pare e mè Pare a l’é an mi? Le paròle ch’iv diso, i-j diso nen daspërmì medésim, ma ‘l Pare ch’a sta an mi a l’é col ch’a fà soe euvre miracolose. Chërdme ch’i son ant ël Pare e ‘l Pare a l’é an mi, sedësnò chërdme për motiv dj’euvre miracolose ch’i faso. An vrità, an vrità iv diso: Col ch’a chërd an mi, a farà j’euvre ch’i faso mi, ansi, a na farà ‘d pì grande ancora che ste-sì, për motiv ch’i vado al Pare. E qualsëssìa còsa ch’i ciame a mè nom, i la farai, parèj che ‘l Pare a sia glorificà dal Fieul. S’im ciame queicòsa a mè nòm, i la farai. S’im veule bin, fé lòn ch’iv comando. Antlora i pregrai mè Pare, e Chiel av darà n’àutr Consolator për sté ‘nsema voi për sèmper; lë Spìrit dla vrità che ‘l mond a peul nen arsèive përchè a lo vëdd nen e a lo conòss nen. Vojàutri, contut, i lo conòsse përchè a sta ‘nsema voi e a sarà an voi” (Gioann 14:8-17).
L’apòstol Pàul a dëscriv parèj lë Spirit Sant ch’a l’é dane:
“Përchè tuti coj ch'a son mnà da lë Spirit ëd Nosgnor a son fieuj 'd Nosgnor. Përch' i l'eve nen arseivù në spìrit ëd servitù ch'av men-a torna a la pàu, ma i l'eve arseivù lë Spirit d'adossion ch'an fà crijé "Abba, Pare". A l'é col istèss Ëspirit ch'an rend la testimoniansa ch'i soma ‘d fieuj 'd Nosgnor. E s'i soma 'd fieuj, antlora i soma 'dcò d'ardité (visadì d’ardité 'd Nosgnor ardité ansema con Crist) se përdabon i patìoma con Chiel për esse 'dcò glorificà con Chiel” {Roman 8:14-17}.
A la fin, pregoma con le paròle dël Salm 104:
“Ò Signor, che gran' varietà 'd ròbe ch'it l'has fàit! Ti 't l'has faje tute con sapiensa. La tèra a l'é pien-a 'd toe creature. Vardé-là l'océan, grand e largh, ch'a formiola 'd creature d'ògni sòrt, sia grande che pcite. Vardé ij bastiment ch'a lo sorgo, e 'l Leviatan ch'it l'has falo përché a-i s'amusa. A dipendo da Ti për ël nutriment ch'a l'han da manca. Quand che Ti a-j lo procure, lor a l'archeujo. Ti 't doverte la man për deje da mangé e lor a na mangio. Tutun, s'it ët slontan-e da lor, a droco 'nt lë sparm. Quand ch'it jë 'rtire lë spirit, lor a meuiro e 'rtorno a la póer. Quand ch'it jë das Tò respir, as crea la vita e Ti 't arnova la facia dla tèra. Che la glòria 'd Nosgnor a dura për sèmper! Lòn ch'a l'ha fàit a-j dà tant ëd piasì al Signor. La tèra a tërmola a Sò sguard; le montagne a fumo quand che Dé a-j toca. I cantrai al Signor fin tant ch'i vivo. I lauderai 'l Signor fin-a a l'ultim mè respir! Che tùit ij mé pensé a-j sio agradì, përch' am arlegro ant ël Signor! Che tùit ij pecator a dësparisso da la facia dla tèra; che coj ch'a son gram a scomparisso për sèmper. Che tut lòn che mi i son a làuda 'l Signor! Laudé 'l Signor! [Salm 104:25-35, 37].
Orassion: Nosgnor tut-potent! An ës dì-sì Ti 't l'has dovertà 'l senté dla vita eterna a minca rassa e nassion për ël don promëttù dlë Spirit Sant: Arvërsa con abondans, it pregoma, sto don për tut ël mond pr' ël mojen dla predicassion dl'Evangeli, parèj ch'a vagna fin-a ij confin pì da leugn dla tèra: për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti, ant l'unità dlë Spiri Sant, un son Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.
Duminica 15 'd Magg - Dì 'd Pancòsta - At 2:1-21 o Genesi 11:1-9; Roman 8:14-17 o At 2:1-21; Gioann 14:8-17, (25-27); Salm 104:25-35, 37
Per approfondire il messaggio di queste letture, leggere questa predicazione in italiano.
Nessun commento:
Posta un commento