"...a l'ha duvertaje la ment a l'inteligensa dle Scriture" (Duminica 'd Pasqua 2016)

Check this out on Chirbit

Ant la conta dl'arsurression ëd Nosgnor Gesù Crist, coma ch'i la trovoma ant ël vangel ëd Luca, al capìtol 24, l'ùltim, am frapa 'l fàit che Gesù, arsussità dai mòrt, a chita nen ëd mostreje, ai sò dissépoj,  che lòn ch'a l'é capità (ij patiment e la mòrt an crus ëd Gesù) a l'ha 'n sens bin precis. Tut lòn a l'é nen n'asident, na combinassion, na circostansa, ma a corespònd al proget che Nosgnor, da l'eternità, a l'ha fàit për podèj salvé ij sò da le conseguense fataj dël pecà. A l'é nen belfé d'amprende ste ròbe. J'euj dla ment a l'han da dovertesse e Gesù medésim a-j doverta, a lor a a nojàutri, cand ch'i stoma atent, coma dij scolé, a Soa scòla. Ai sò dissépoj, a dis ël vangel "...a l'ha duvertaje la ment a l'inteligensa dle Scriture". Sto-sì a l'é 'l pì bel vot ch'a peussa fesse ant ël dì 'd Pasqua: che tuti coj ch'a scoto o a leso sossì a peudo doverté la ment a l'inteligensa dle Scriture sante e ch'a vëddo lòn che ëd nòrma la gent a vëd nen. Ciamomje a Nosgnor ël don ëd podèj vëdde. Parèj, ancheuj iv proponuma mach la letura dël capìtol 24 ëd Luca.

L'arsurression. Ël prim dì dla sman-a, a la matin bonora, le fomne a son andàite a la tomba, an portand le spessie aromàtiche ch’a l’avìo prontà (për onze 'l còrp ëd Gesù). E a l’han trovà la pera robatà davzin a la tomba. E aprèss ess-ie intrà, a l’han nen trovà là ‘l còrp dël Signor Gesù. Ora a l'é rivà che, antramentre ch'a savìo nen còsa pensé ‘d lòn, a l'improvista a son ancòrzusse ch'a-i ero davzin a lor doi òm con ëd vestimente ch'a sbërlusavo 'd lus. Le fomne a son restà d'autut sburdìe e a l'han bassà la testa fin-a tèra, e coj-lì a l'han dije: "Përchè i serche antrames ij mòrt col ch'a l'é viv? A l'é nen sì, ma a l'é arsussità! Arcordeve 'd lòn ch'a l'ha dive cand che Chiel a l'era ancor an Galilea, visadì che 'l Fieul ëd l'òm a fussa consegnà an man ai pecador, ch'a fussa butà 'n cros e ch’arsusitèissa ‘l ters di”. Antlora le fomne a son arcordasse 'd cole paròle. Peuj, tornà da la tomba, a l'han nunsià tute ste còse a j'òndes e a tuti j'àutri.  A l'ero Maria ‘d Magdala, Gioana, Maria ‘d Giaco, e j'àutre ch'a l'ero ansema lor, ch'a l'han contalo a j'apòstoj. Le paròle dë ste fomne a-jë smijavo ‘d còse sensa sens, dij seugn, e a l’han nen chërduje,  Pé, nopà, a l'é aussasse e a l'é corù a la tomba. A l'é chinasse për vardé, ma a l'ha mach vëddù le binde 'd lin. Peuj a l'é tornass-ne a ca, tut antërdoà për lòn ch'a l'era rivà.

Gesù a marcia an sla strà ch'a va a Èmmaus. Ora, an col midem dì, doi ëd lor a l'ero 'n marcia për na borgià 'd nòm Èmmaos ch'a l'era anviron òndes kilométer da Gerusalem,  A discorìo tra 'd lor ëd tut lòn ch'a l'era capità. Antramentre che lor a discorìo e debatìo ansema, Gesù an përson-a a l'é avzinasse e a l'ha comensà a feje companìa për la stra,  ma j'euj 'd lor a l'ero nen a la portà d'arconòss-lo. E Chiel a l'ha dije: "Còsa ch'a son-ne sti discors ch'i ten-e fra vojàutri antramentre ch'i marce?". Anlora ij doi a son fërmasse con la tristëssa scrita 'n facia. Un ëd lor, ch'as ciamava Clèopa, a l'ha rëspondù e a l'ha dije: "Ses-to l'ùnich foresté an sti dì-sì a Gerusalem ch'a sa nen lòn ch'a l'é capitaje?". E Chiel a l'ha dije: "Còsa?". A l'han rësponduje: "Tut lòn ch'a rësguarda Gesù, ël Nazaré, ch'a l'era un profeta, potent ant j'euvre e ant le paròle dëdnans a De e a tut ël pòpol;  e coma che ij nòstri prinsipaj sacerdòt e cap a l'han consignalo për felo condané a mòrt e a l'han falo meuire an sna cros. Nojàutri i speravo ch'a fussa Chiel a liberé Israel, ma con tut lòn, a son già passaje tre di da cand che ste còse a son capità.  E peui, na quaj fomna dle nòstre, a l'han motobin sburdì-ne: a son andàite la matin a la tomba, a-i han pì nen trovà sò còrp e a son vnùe a conté-ne d'avèj avù na vision d'àngej ch'a disìo che Chiel a l'é viv. E quajdun dij nòstri a son andàit a la tomba e a l'han trovà pròpi com a l'avio dit le fomne, ma Chiel a l'han nen vëddùlo". Antlora a l'ha dije: "Ò stupida gent ch'i seve! Coma ch'i seve meusi 'd cheur ant ël chërde a la paròla dij profeta! Ventava-lo nen che 'l Crist a suportèissa tùit coj patiment-là pr' intré an soa glòria?". Peuj, an comensand da Mosè e an seguitand con tùit ij profeta, a l'ha dëspiegaje an tute le Scriture lòn ch'a fasìa 'd riferiment a Chiel. E cand ch'a son stàit davzin a la borgià andoa ch'a andasìo, Chiel a l'ha fàit coma s'a dovèissa andé pì lontan.  Ma lor a l'han dije con ansistensa: "Resta con noi, përché a s'avzin-a la sèira e 'l dì a l'é press che a la fin". Chiel, donca, a l'é intrà (ant la borgià) e a l'é restà con lor. Antlora a l'é rivà che antramentre ch'a l'era a tàula con lor, a l'ha pijà 'l pan, a l'ha benedilo, a l'ha rompulo a tòch e a l'ha dane 'n pòch a pr'un.  A l'é stàit pròpe 'n col moment-lì che j'euj dij dissépol a son dovertasse e a l'han arconossulo, ma Chiel a l'é dësparì da 'dnans a lor. E lor a l'han dit un con l'àutr: "I sentìo-lo nen coma 'n feu an nòstr cheur antramentre Chiel an parlava për la stra e an dëspiegava le Scriture?". Antlora a son sùbit aussasse e a son tornà a Gerusalem, andoa ch'a l'han trova j'òndes radunà, ansema j'àutri ch'a l'ero con lor. Tùit a-j disìo: "ël Signor a l'é arsussità për dabon e a l'é fasse vëdde a Simon".  Lor, peui, a l'han contaje lòn ch'a l'era rivà ëdcò a lor për la stra e coma ch'a l'avìo arconossulo quand che Chiel a l'avìa rompù 'l pan a tòch.

L'ùltima apparission ëd Gesù.  Coma ch'a parlavo dë ste còse, Gesù 'n përson-a a l'é presentasse antrames lor e a l'ha dije: "Che la pas a sia con voi!". Ma lor, sburdì e spaventà, a chërdìo 'd vëdde 'n fantasma. E a l'ha dije: "Përché i seve sburdì? E përché son-ne montà 'd dubi ant ij vòsti cheur? Vardé mie man e ij mé pé: i son pròpe mi! Tocheme e constaté bin: përché 'n fantasma a l'ha nen ëd carn e dj'òss com' i vëdde che mi i l'hai.  E an disend lòn a-j smonìa le man e ij pé. Ma sicoma che për la gòj a chërdìo ancora nen e ch'a l'ero tant sbalordì, a l'ha dije: "Eve sì queicòsa da mangé?". E a l'han ofrije 'n tòch ëd pess rostì. Chiel a l'ha pijàlo e l'ha mangialo dëdnans a lor.

Ël mandà final ëd Gesù. Peuj a l'ha dije: "Coste a son le paròle ch'iv disìo quand ch'i ero ancora con vojàutri: a ventava che tut lòn ch'a l'é scrit ëd mi ant la lej ëd Mosè, ant ij Profeta e ij Salm a fussa realisà".  Antlora a l'ha duvertaje la ment a l'inteligensa dle Scriture, e a l'ha dije: "Parèj a resta scrit: ch' ël Crist a patièissa e ch'arsussitèissa dij mòrt ël ters dì,  e ch'as predichèissa a sò nom la conversion a tute le gent e 'l përdon dij pecà, an ancaminand da Gerusalem. Vojàutri i seve ij testimòni 'd cole còse. Vardé: i son an camin ëd mandé an sù vojàutri lòn che mé Pare a l'ha promëtù. Ma vojàutri resté ant la sità fin-a ch'i sie arvestì dla potensa da l'àut".

La partensa ëd Gesù. Aprèss ëd lòn Gesù a l'ha mnaje fòra vers Betania e, an aussand le man al cel, a l'ha benedije. Antramentre ch'a-j benedìa, a s'é slontanasse da lor e a l'é stàit alvà al cel.  E lor, apress avèjlo adorà, a son tornass-ne a Gerusalem con na gran gòj.  E a stasìo sèmper ant ël templ an benedisend De.

Duminica 27 'd Mars 2016 - Duminica 'd Pasqua. At 10:34-43 o Isaìa 65:17-25; 1 Corinti 15:19-26 o At 10:34-43; Gioann 20:1-18 o Luca 24:1-12; Salm 118:1-2, 14-24

Orassion

Nosgnor, che për nòstra redension it l'has dàit tò Fieul ùnich a meuire an sna cros, e che për soa gloriosa arsurression it l'has liberane dal podèj ëd nòst nemis: Acòrdane 'd meuire minca dì al pecà, përchè nojàutri i peussa vive për sèmper con Chiel ant la gòj dl'arsurression; për Gesù Crist, Tò Fieul e nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.