sabato 26 dicembre 2015

La vera lus, ch'a dà la lus a tuti j'òm [Duminica 27/12/15]




Check this out on Chirbit

Ant ël Testament Neuv a-i è quatr Evangeli. A conto la midèma stòria: cola 'd Nosgnor Gesù Crist, ma ognidun da na prospetiva diversa. Pr' esempi, a son mach doi j'evangeli ch'a parlo dla nàscita e dl'infansia 'd Gesù (Maté e Luca). L'evangeli second March a comensa soa conta dal prinsipi dël ministeri pùblich ëd Gesù. L'Evangeli 'd Gioann, contut, a trassa l'origin ëd Gesù fin-a da l'eternità, "dal cheur ëd Dé 'l Pare". A l'é pròpi costa sì la letura dël vangeli dla prima duminica apress Natal: ël pròlog d'Evangeli second Gioann. Scotela con atension e armarché coma Gesù a sìa Col ch'a dà 'd lus për guidé ij pass dla nòstra vita an sël giust senté. Arsèive Gesù coma nòst Signor e Salvator a l'é la sorgiss ëd pressiose benedission. Coj ch'a 'rsèivo Gesù an soa vita 'd lor a 'rsèivo 'dcò 'l dirit d'esse considerà da Dé ij sò fieuj. 
"Ant ël prinsipi a-i era la Paròla, e la Paròla a l'era con Dé, e la Paròla a l'era Dé. La Paròla a l'era con Dé al prinsipi. Tute le còse a son stàite creà da chila, e a-i é gnente ch'a sia stàit creà ch'a sìa nen stàit creà da chila. An chila a-i era la vita, e la vita a l'era la lus ëd j'òm. E la lus a splendriss an sël top, ma 'l top a l'ha nen podula stenze. A l'é vnuje n'òm, mandà da Dé. As ciamava Gioann. A l'é vnù për fé da testimòni, për rende testimoniansa a la lus, parèj che tuti a chërdèisso për sò mojen. A l'era nen chiel la lus, ma a l'é vnù mach për rende testimoniansa a la lus. La vera lus, ch'a dà la lus a tuti j'òm, a l'era 'n camin ch'a venìa ant ël mond. A l'era 'nt ël mond e 'l mond a l'é stàit creà da chiel, ma 'l mond a l'ha nen arconossulo. A l'é vnù dai sò, ma ij sò a l'han nen arseivulo. Nopà, a tuti coj ch'a l'han arseivulo - a coj ch'a chërdo an sò nòm - a l'ha dàit ël drit ëd vnì fieuj 'd Dé  - nen fieuj nassù coma coj ch'a nasso da 'n pare e na mare, o da volontà uman-a, opura për decision ëd quajdun, ma da Dé. Ora, la Paròla a l'é vnùa 'd carn e a l'é stàita tra 'd noi. I l'oma vëddù soa glòria - la glòria dël Sol e Ùnich ch'a l'é vnù dal Pare, pien ëd grassia e 'd vrità. Gioann a l'ha rendune testimoniansa e a l'ha crijà: "Sto-sì a l'é col, dont i l'avìa dit: 'Col ch'a ven apress ëd mi a l'é da consideresse pi grand che mi, përchè Chiel a esistìa già prima 'd mi". Përchè da soa pienëssa i l'oma arseivù na grassia dòp l'àutra. La Lej a l'é stàita dàita për ël mojen ëd Mosè, ma la Grassia e la Vrità a son vnue pr' ël mojen ëd Gesù Crist. Gnun a l'ha mai vëddù Dé. L'Ùnich, an Chiel istèss Dé, ch'a l'é ant la pì strèita comunion con ël Pare, a l'é col ch'a l'ha arvelalo" [Gioann 1 (1-18)].
La sconda letura a l'é gavà dai capìtoj tre e quatr ëd la litra ddl'apòstol Pàul ai Gàlat e a 'rmarca an n'àutra manera lòn ch'i l'oma scotà da la letura ch'i l'oma già fala: la vnùa 'd Gesù Crist a l'é vnùa "al temp giust", l'istess coma ch'a l'é ancheuj 'l temp giust pr' arsèive Gesù. Sgairoma nen ël temp ëd nòstra vita a nòstra perdission!
"Anans che ‘l senté dla fej an fussa stàit mostrà, i j’ero coma detenù sota la sorveliansa ‘d la lej. I j’ero stàit butà “sota guerna protetiva” ant l’espetativa dël moment che la fej an fussa arvelà. As podrìa ‘dcò di che antlora la lej an fasia da guida për ch’i rivèisso al Crist, përch’ i fusso rendù giust pr’ ël mojen ëd la fej. Ma ora ch’i l’oma conossù ‘l senté dla fèj, i l’oma pì nen da esse sota la sorveliansa dla lej. ... Quand che però a l'é vnù 'l temp giust, Nosgnor a l'ha mandà Sò Fieul, nassù da na fomna, nassù an sogession a la Lej. Dé a l'ha mandalo a caté la libertà për coj ch'a j'ero 'd jë s-ciav dla Lej, parèj ch'a podèissa andotene e dene la condission ëd fieuj ch'a l'han tùit ij drit, ij Sò. E përchè adess i soma 'd Sò fieuj, Dé a l'ha mandà lë Spìrit ëd Sò Fieul ant ij nòst cheur e ch'an cissa a ciamé Dé con ël nòm ëd "Abbà", visadì, Pare. A l'é parèj ch' adess ti't ses pì nen në s-ciav ma 'n fieul genit ëd Dé, e dàit ch' it ses Sò fieul, Dé a l'ha fate Sò ardité" [Galat 3 (23-25); 4 (4-7)].
J'àtre doi leture a podrìo disse ch'a son ij cant ëd gòj ëd coj ch'a l'han trova an Gesù sò Salvator ëd lor. A-i é gnente 'd pì bel che gòde 'l gust ëd lòn che mach Gesù a peul dene!
"I sarai pien ëd goj për Nosgnor, mè Dé, përché Chiel a l'ha 'rvestime con la vestimenta dla salvëssa e festonà con ël mantel ëd la giustissia. I smijo a në spos con soa vestimenta 'd nòsse, i smijo a na sposa ch'a porta sòa giòia. Nosgnor Dé a mostrerà soa giustissia a le nassion dël mond. Tuti a lo laudran! Soa giustissia a sarà coma 'n giardin ant ël temp dle flor con ëd piante ch'a chërso daspërtut! Pròpi përch' i veulo bin a Sìon, i starai nen ciuto. Pròpi përch' i sosnisso Gerusalem, i peudo nen steme chet. I chitrai nen ëd preghé për chila fin-a a tant che soa giustissia a splendrà nen tanme 'l sol a l'alba, e soa salvëssa a brusrà nen tanme 'n flambò foà. Le nassion a vëdran toa giustissia. Tùit ij rè dël mond a saran sbalucà da toa glòria. A ti at sarà dàit un nòm neuv da la boca midèma 'd Nosgnor. Nosgnor at tnirà 'n man parèj che tùit a't vëddo - na splèndida coron-a ant le man ëd Dé" [Isaìa 61 (10-62:3)].
"Laudé 'l Signor! Quant ch'a l'é bel canté 'd làude a nòst Dé! A dà pròpi 'd piasì! La làuda a-j conven. Nosgnpr a l'é 'n camin ch' arcostruviss Gerusalem e ch'a 'rporta a ca j'esilià. A guariss coj ch'a l'han ël cheur dësfàit e 'mbinda soe ferìe. A conta le stèile e a-j ciama tute për nòm. Quant ch'a l'é grand Nosgnor! Sò pòdej a conòss gnun confin! Soa sapiensa as peul nen mzuresse! Nosgnor a sostniss ij crasà ma a sbat a tèra ij gram. Canté vòstra 'rconossensa a Nosgnor! Canté 'd làude a nòst Dé con l'arpa! A l'é Chiel ch'a quata 'l cél con ëd nìvole! A l'é Chiel ch'a pronta la pieuva për la tèra! A l'é Chiel ch'a fà chërse l'erba an sle colin-e! A l'é Chiel ch'a dà da mangé a le beste servaje e ch'a nutriss ij croassin quand ch'a crijo.  Nosgnor a pija gnun piasì ant la fòrsa d'un caval o dla potensa d'un guerié. Nò, Nosgnor a l'ha 'd piasì an coj ch'a l'han ëd riguard për Chiel, an coj ch'a l'han fiusa ant sò amor ch'a ven mai a manch. Dà glòria a Nosgnor, ò Gerusalem! Canta 'd làude a tò Dé, ò Sion! Përché Chiel a l'ha rinforsà le protession [3] dij tò porton e a l'ha bened' tò fieuj ch'a stan sicur ant la sità anvironà da murajon. A l'é Chiel ch'a sicura la pas ëd toa nassion e ch'a pasia toa fam con ël mej frument. Nosgnor a manda ij Sò òrdin për ël mond - quant ch'a l'é lesta Sòa Paròla! A l'é Chiel ch'a manda la nèiv tanme 'd lan-a molzin-a. A l'é Chiel ch'a spatara la brin-a an sla tèra tanme sënner. A l'é Chiel ch'a tira le nos ëd tempesta tanme pere. Chi é-lo ch'a podrìa 'rziste a Sò frèid? E peuj, quand ch'a dà 'n comand, tut as ëslingua. A manda 'l vent e la giassa a fond. A l'é Chiel ch'a l'ha 'rvelà Soa Paròla ai fieuj ëd Giacòb, ij Sò decret e Soe decision ai fieuj d' Israel. A l'ha fàit tut sossì për gnune d'àutre nassion. Lor a conòsso nen Soe régole. Làuda Nosgnor!" [Salm 147].
Coma 'd sòit, la conclusion a l'é nòstra preghiera:

Orassion: Dé tut-potent, it l'has arvërsà an sù nojàutri la neuva lus ëd toa Parola fàita carn: arcòrdane che costa lus, anviscà ant ij nòst cheur, a peussa splende an nòstra vita; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti, ant l'unità dlë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

27 Dzèmber 2015 - Prima Duminica apress Natal Isaìa 61 (10-62:3); Galat 3 (23-25); 4 (4-7); Gioann 1 (1-18)Salm 147

Nessun commento:

Posta un commento