An col di-lì, dòp esse sortì dla ca, Gesù a l'é setasse davsin al lagh. Ma tut d'antorn a Chiel a l'é assemblasse tanta 'd cola gent, che Gesù a l'é montà ant na barca për setessie, antramentre che tuta la gent a stasìa an sla riva. A-j contava tante còse an dovrand ëd paràbole e a-j disìa:
"Scoté! Un sëmnor a l'è sortì për sëmné. E antramentre ch'a sëmnava, dla smëns a l'é cascà arlongh ël senté e j'osej a son vnù e a l'han divorala. D'àutra a l'é cascà ant un teren giarin, andoa ch'a j'era pòca tèra, e sùbit a l'é brojà përché 'l seul a l'era nen përfond. Quand ch'al sol a l'é levasse, nopà, ël broj a l'é brusatà përché a l'avia nen bastansa 'd rèis e a l'é sëccasse. D'àutra smëns a l'é cascà an mes dle ronze, le ronze a son chërsùe e a l'han stenzula. Ma d'àutra smëns a l'é cascà ant na bon-a tèra e a l'ha frutà 'd gran, chi sent vòlte tant, chi sessanta, chi tranta. Chi ch'a l'ha d'orije për sente, a farìa bin a sente".
Antlora ij dissèpoj a son avzinasse 'd Chiel e a l'han dije: "Përché ij parle-tu parèj për ëd paràbole?". A l'ha risponduje: "A vojàutri a l'é stàit acordà 'd conòsse ij segret dël regn dël cel, ma nen a lor, përché a col ch'a l'ha a sarà dàit ancora 'd pì e a n'avrà an abondansa, ma col ch'a l'ha pa nen, fin-a 'l pòch ch'a l'ha a-j sarà gavà. A l'é për costa rason ch'ij parlo an dovrand ëd paràbole, parèj ch'an vëdend a vëddo nen e ch'an sentend a sento e a capisso nen. A lor rësguard as compiss la professìa d'Isaia ch'a dis: 'Vojàutri i scotreve con atension, ma i capireve nen; i vardreve con atension ma i comprendreve mai, përché 'l cheur ëd sta gent-sì a l'é vnì gargh; a son dur d'orija e a l'han sarà j'euj, parèj che con ij sò euj a s-ciairo nen e con le soe orije a sento nen, con ël cheur a capisso nen, (e 'd conseguensa) as converto nen e mi i-j varisso nen'. I vòstri euj, nopà, a son beat përché a s-ciairo e vòstre orije a sento. Iv diso la vrità: tanti profeta e 'd gent giusta a l'avrio tant vorsù vëdde lòn che vojàutri i vëdde ma a l'han nen vëddulo, e sente le còse che vojàutri i sente e a l'han nen sentule.
Antlora scoté lòn ch'a veul dì la paràbola dël sëmnor. Quand che quejdun a scota la paròla dël regn e ch'a la capiss nen, ël malign a ven e as pòrta vìa lòn ch'a l'era stàit sëmnà an sò cheur: sosì a l'é la smëns ch'a l'era stàita sëmnà arlong ël senté. La smëns sëmnà ant un teren giairin, a l'é col ch'a scota la paròla e ch'a l'arsèiv sùbit con piasì, ma sicoma ch'a l'ha gnuna rèis an chiel istèss e a ten nen dur, quand ch'a ven-o dij sagrin o la persecussion për motiv dla paròla [soa fej] a resist nen e a ven a manché. La smëns sëmnà an mes dle ronze a l'é col ch'a scota la paròla ['d Nosgnor], ma ij crossi për le ròbe 'd sto mond e la sedussion dle richesse a stenzo la paròla, parèj ch'a fruta nen. Ma coj ch'a l'han arseivù la smëns an bon-a tèra, a son coj ch'a scoto la Paròla e ch'a la capisso. Coj-li a dàn ëd frut, chi sent vòlte tant, chi sessanta, chi tranta 'd lòn ch'a l'era stàit sëmnà" (Maté 13:1-23).
Tut ël capìto 13 as trova ambelessì
"Toa Paròla a l'é na lampia për ij mè pé e 'n lum pr' anluminé mè senté.
"Toa Paròla a l'é na lampia për ij mè pé e 'n lum pr' anluminé mè senté.
I l'hai fàit na promëssa pùblica: cola d' osservé toe giuste prescrission.
Quanti ch'a son ij mè sagrin! Signor: con toa Paròla torna a deme na vita.
Signor, it suplico: aceta l'oferta 'd làude ch'it faso bin volenté. Mostrame le toe prescrission.
Combin che mia vita a sìa sèmper an pericol, i dësmentio mai toa lej.
Dle canaje a stërmo dij trabucèt për antrubieme, ma mi i son pà andàit 'd sa e 'd là lontan dai tò precet.
La testimoniansa 'd tòa Paròla am la ten-o bon-a coma s'a fussa n'ardità da sgnor; am dà tanta gòj.
Con tut mè cheur, mi i ubidiraj ai tò statut fin-a la fin". (Salm 119:105-112).
Nessun commento:
Posta un commento