"Òm ëd pòca fej, përché has-to dubità?"

Sùbit apress, Gesù a l'ha insistù ch'ij sò dissèpoj a montèisso ant la barca e passèisso prima 'd Chiel a l'àutra riva, antramentre che Chiel a l'avrìa congedà 'l pòpol. E quand ch'a l'ha avulo congedà, a l'é montà daspërchiel an sna montagna për preghé. Quand ch'a l'é vnua la sèira, a l'é restà là con gnun d'àutri. Ant ël mentre la barca a l'era già slontanasse da la riva e a l'era sbatùa da le onde, për motiv che 'l vent a l'era contrari. E quand che la neuit a l'era press che finìa Gesù a l'é vnù da lor an marciand an sl'eva dël lagh. E ij dissèpoj, an vëdendlo caminé an sl'eva, a son sbaruasse e a disìo: "A l'é 'n fantasma!" e dla tëmma ch'a l'avìo a son butasse a crijé. Nopà, tut sùbit Gesù a l'ha parlaje e a l'ha dije: "Avèj 'd corage, i son mi, avèj nen tëmma!". E Pé a-j dis: "Signor, s'a l'é ti, comanda ch'i vada da ti an caminand an sle onde". E Gesù a-j dis: "Ven!". E Pé, calà giu da la barca, a l'é butasse a caminé an sl'eva për andé da Gesù. Ma sicoma ch' ël vent a l'era fòrt, a l'é sburdìsse e, mentre ch'a fongava, a l'ha crijà: "Signor, salveme!". E sùbit Gesù a l'ha sporzuje la man e a l'ha ciapalo, and disand: "Òm ëd pòca fej, përché has-to dubità?" Quand ch'a son stàit montà ant la barca, 'l vent a l'é chità. Antlora, coj ch'a l'ero ant la barca, a l'han adoralo e a l'han dit: "Për sicur Ti 't ses ël Fieul ëd De". Peuj, passà ch'a son dëdlà dël lagh, a son vnù ant ël pais ëd Gennesaret. Quand che la gent ëd sto pais a l'han arconnossulo, a l'han falo a savèj daspërtut tut d'antorn e a-j portavo tùit ij sò malavi. E a lo pregavo 'd permëtte mach ch'a tochèisso 'l bòrd ëd soa vestimenta, e tùit coj ch'a l'han tocala a son stàit varì" (Maté 14:22-36).