Ij dissépoj a riesso nen a fé na varision. “Quand ch'a son tornà da j'àutri dissépoj, [Gesù] a l'ha vëddù dantorn a lor un grand ëstrop ëd gent e 'd magister ëd la Lej ch'a disputavo con lor. Sùbit col ëstrop a l'ha arconossù Gesù ch'a venìa anans e lòn a l'ha sburdije. Parèj a son andàit ëd corsa a salutelo. Gesù a l'ha ciamaje: "Ëd còsa é-lo ch'i dispute con ij mè dissépoj?” Quaidun ëd la gent, pijand la paròla, a l'ha dit: "Magister, i l'avìa portate mè fieul ch'a l'é possedù da në spirit ch'a lo fa nen parlé. Tute le vire che së spirit a lo ciapa, a lo sbat për tèra con violensa. Peui mè fieul a scuma da la boca, a argrigna ij dent e a resta dur. I l'hai pregà ij tò dissépoj ëd taparé vìa col demòni, ma a l'han nen podulo fé". Gesù a-j rëspond: "Generassion ëd miscredent ch'i seve! Fin a quand sarai-ne con voi? Fin a quand l’avrai-ne da soporteve? Mnemlo sì!". E a l'han mnajlo. Sì tòst ch' a l'ha vëddù Gesù, lë spirit a l'ha campà 'l fieulin për tèra e a l'ha dàje 'd fòrte socrolade, tant che 'l fieulin as virava ëd sà e 'd là e a scumava da la boca. Gesù a l'ha ciamaje al pare 'd cola masnà: "Vàire ‘d temp é-lo che sossì a-j riva?" e a l'ha rësponduje: "Da quand ch'a l'era cit, e tante vire a l'ha campalo fin-a 'nt ël feu e ant l'eva për masselo. Se ti 't peude fé quaicòsa, giutne e àbie compassion ëd noi!". Antlora Gesù a l'ha dije: "Che veules-to dì con 'Se ti 't peude'? Tut a l'é possibil a coj ch'a chërdo!". D'amblé 'l pare dël fiolin a l'ha crià: "I chërdo pro, ma giutme a vince mia miscredensa!". Quand che Gesù a l'ha vëddù ch' ël nùmer ëd la gent ch' a l'era rivà për vardé a chërsìa, a l'ha sùbit arbufà fòrt lë spìrit salòp disandje: "Scota, ti ch'it fase sto cit nen parlé e sente, it comando, seurt da chiel e intrje pì nen!". Antlora lë spìrit a l'ha crijà e, dòp d'avèj torna dàit al cit ëd fòrte socrolade, a l'ha chitalo. A smijava ch' ël cit a fussa restà mòrt, tant che diversi a disìo: "A l'é mòrt". Ma Gesù, avend pijalo për la man, a l'ha aussalo ‘n pé e 'l cit a l'é levasse. Pì tard, quand che Gesù a l'era 'nt la ca mach con ij sò dissépoj, a l'han ciamaje: "Perchè i l'oma nen podù scasselo nojàutri, col spirit salòp?". E a l'ha rësponduje: "Cola sòrt dë spìrit a peul esse scassà mach për ël mojen dla preghiera" (March 9:14-29).
Pero, Giaco e Gioann a sarìo stàit bin volenté an sël mont ëd la Trasfigurassion, andova che Gesù a l’avìa daje ‘l privilegi ‘d pijé part a soa glòria dël cél. Gesù, contut, a smija ch’a-j fòrsa ‘d torné “an ësto mond”, ch’a l’é bin pien ëd ròbe dzagreàbil e d’ancombense da sodisfé.
Lòn ch’i trovoma sùbit an ësta conta a l’é la granda frustrassion dj’àutri dissépoj ch’a l’ero nen ëstàit bon a scassé “në spirit mut e ciòrgn” ch’a tormentava na creatura ‘d col pais. Ël pare ‘d cola masnà a l’era bin vnùit, pien dë speransa, a trové Gesù. A l’avìa, contut, mach trovà ij sò dissépoj. A l’avrà pensà: “S’a son ëd dissépoj d’un tal magister potent, a l’avrà bin mostraje a fé ‘d miracoj l’istess che chiel”. Parèj, col òm a l’avìa ciamaje ‘d fé lor ël miràcol ch’a n’avìa tant anvìa, la varision ëd sò fieul, ma lor a l’ero stàit pa bon a felo. Che delusion e che ‘d vërgògna!
A tut sossì Gesù a l’é vnùje ‘l nervos e a l’ha sclamà: “Generassion ëd miscredent ch'i seve! Fin a quand sarai-ne con voi? Fin a quand l’avrai-ne da soporteve?”. A l’é coma s’a l’avèissa dit: “Possìbil ch’i l’abia da fé tut mi?”. A l’é ciàir che Gesù a chërdìa che cola euvra ‘d liberassion a fussa bin ant le possibilità dij sò dissépoj. Gesù, an efet, pòch apress a la domanda dij sò dissépoj an sël përché a j’ero nen stàit bon a fé lòn ch’a l’era staje ciamà, a dis pa: “Përchè i l’eve vorsù fé na ròba ch’a l’é nen ëd vòstra competensa: mach mi i peudo fé dë sti miracoj”. Nò. Gesù a buta an evidensa com a sarìa stàita la preghiera fiusosa ch’a l’avrìa avù na bon-a riussìa. A l’avrìo bin dovù apelesse a tute j’arsòrse che Nosgnor a buta a disposission ëd sò pòpol, e lor a sarìo bin ëstàit bon a liberé col pòver fieul ch’a patìa ‘d col mal. I podoma antlora bin imaginesse coj dissépoj ch’a l’ero anans afannasse con tanta bon-a volontà a imité lòn ch’a fasìa Gesù, ma a l’avìo falo mach con soe fòrse ‘d lor, e a l’avìo falì. A l’ero dësmentiasse ‘d tiré con fiusa da Nosgnor Dé le fòrse ch’i n’avìo da manca, pr’ ël mojen ëd la preghiera,
Quand ch’as trata dë spirit salòp (ch’a na j’é bin tanti ancora ancheuj, bele se la gent a smija ch’a-j chërda nen), coj ëspirit a pijo mach lë spassi ch’i j’acordoma nojàutri. L’Apòstol a scriv: “Deje gnun-e ocasion al diav” (Efesin 4:27). Lolì a val tant për nòstra ment, che për nòstra famija, ca e travaj. Se nòstra ment a l’é ocupà ëd pensé bon e giust, coj ch’a son conform a vrità e ch’a-j piaso a Nosgnor; se nòstra ment a l’é pien-a ‘d Chiel, ëd Nosgnor, ëd soa Paròla, soe promësse, soa saviëssa; se nòstra vita a l’é vivùa an comunion con Nosgnor, ant në spirit ëd preghiera; se nojàutri is butoma an relassion cossienta con Nosgnor tut lòn ch’i foma, disoma, pensoma, soma, e lassoma che Nosgnor a ampinissa minca filura, minca antërstissi ‘d nòstra esistensa, a-i sarà pì gnun ëspassi për dë spirit salòp e maléfich. Antlora ‘l diav a podrà mach ëscapé via da nojàutri, përchè a troverà pa nen la manera ‘d fichesse an queich canton ëd nòstra vita për crasene e portene an sla cativa stra. L’apòstol Giaco a scriv: “Sogeteve donca a Nosgnor Dé. Resiste al diav, e 'l diav a filerà via lontan da vojàutri” (Giaco 4:7).
Coj dissépoj, an soa frustrassion ëd lor, a l’avrìo dovù dì: “Spirit mut e ciòrgn, ch’it crase la vita dë sta masnà, ti ‘t l’has gnun titol a fete padron dë sta creatura che Nosgnor Dé a l’ha creà e ch’a l’é mach la soa. Is apeloma donca a lë Spirit ëd Nosgnor che, për grassia, an n’é stàit donà: it pregoma: Estend toa presensa ‘dcò an costa masnà, che toa potensa a bofa vìa da chiel tut ël mal ch’a l’é ampadronisse ‘d chiel, ant ël nòm ëd Gesù!”. Se coj dissépoj a l’avèisso falo con fiusa, Nosgnor Dé a l’avrìa acordajlo e sò Regn a l’avrìa fàit un pass anàit estendend-se ant la vita ‘d cole përson-e.
Grassie a Nosgnor la presensa ‘d Gesù gnun a peul arzistje. Vardé coma chiel a peuda dì: "Scota, ti ch'it fase sto cit nen parlé e sente, it comando, seurt da chiel e intrje pì nen!". An efet, andova ch’a-i é ‘l Crist, invocà, chërdù, ubidì con fej, a-i é pì gnun ëspassi për Sàtana. An certi leugh e përson-e a peulo essje vàire spìrit salòp, ma ‘ndova ch’a-i é për da bon lë Spirit Sant, gnun-a “coabitassion” a l’é possibil. Nosgnor, antlora, ch’a disa mai ëd nojàutri, con tristëssa: "Generassion ëd miscredent ch'i seve! Fin a quand sarai-ne con voi? Fin a quand l’avrai-ne da soporteve?”. Sensa dubi chiel a l’avrà bin da esse anrabià a vëdde nòstra generassion, paurosa e mischërdenta ‘d gent che pura as ancala ‘d dì ch’i soma ‘d cristian!
PREGHIERA
Nosgnor Dé! It rendoma grassie për j’arsorse che, për toa grassia, it bute a nòstra disposission për batse e buté an derota ‘l mal ch’a-i é an noi e dantorn ëd noi. Dane ‘d nen esse pauros e timid, dane d’arcampé minca tëmma, dane d’ampinì minca në spassi dla realità ch’i vivoma, ëd ti e ‘d toa presensa santa. Amen.
Duminica 9 dë Stember 2018 - Duminica ch’a fà 16 apress la Pancòsta
Proverbi 22:1-2, 8-9, 22-23; Salm 125; Giaco 2:1-17; March 7:24-37
Nosgnor! Acòrdane 'd confidé an ti con tut nòst cheur; përchè, coma ti sèmper t'arziste ij superb ch'as confido an la fòrsa ch'i chërdo d'avèj, parèj ti 't bandones mai coj ch'as glorio an Toa misericòrdia; për Gesù Crist, nost Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper e sèmper. Amen.
Pero, Giaco e Gioann a sarìo stàit bin volenté an sël mont ëd la Trasfigurassion, andova che Gesù a l’avìa daje ‘l privilegi ‘d pijé part a soa glòria dël cél. Gesù, contut, a smija ch’a-j fòrsa ‘d torné “an ësto mond”, ch’a l’é bin pien ëd ròbe dzagreàbil e d’ancombense da sodisfé.
Lòn ch’i trovoma sùbit an ësta conta a l’é la granda frustrassion dj’àutri dissépoj ch’a l’ero nen ëstàit bon a scassé “në spirit mut e ciòrgn” ch’a tormentava na creatura ‘d col pais. Ël pare ‘d cola masnà a l’era bin vnùit, pien dë speransa, a trové Gesù. A l’avìa, contut, mach trovà ij sò dissépoj. A l’avrà pensà: “S’a son ëd dissépoj d’un tal magister potent, a l’avrà bin mostraje a fé ‘d miracoj l’istess che chiel”. Parèj, col òm a l’avìa ciamaje ‘d fé lor ël miràcol ch’a n’avìa tant anvìa, la varision ëd sò fieul, ma lor a l’ero stàit pa bon a felo. Che delusion e che ‘d vërgògna!
A tut sossì Gesù a l’é vnùje ‘l nervos e a l’ha sclamà: “Generassion ëd miscredent ch'i seve! Fin a quand sarai-ne con voi? Fin a quand l’avrai-ne da soporteve?”. A l’é coma s’a l’avèissa dit: “Possìbil ch’i l’abia da fé tut mi?”. A l’é ciàir che Gesù a chërdìa che cola euvra ‘d liberassion a fussa bin ant le possibilità dij sò dissépoj. Gesù, an efet, pòch apress a la domanda dij sò dissépoj an sël përché a j’ero nen stàit bon a fé lòn ch’a l’era staje ciamà, a dis pa: “Përchè i l’eve vorsù fé na ròba ch’a l’é nen ëd vòstra competensa: mach mi i peudo fé dë sti miracoj”. Nò. Gesù a buta an evidensa com a sarìa stàita la preghiera fiusosa ch’a l’avrìa avù na bon-a riussìa. A l’avrìo bin dovù apelesse a tute j’arsòrse che Nosgnor a buta a disposission ëd sò pòpol, e lor a sarìo bin ëstàit bon a liberé col pòver fieul ch’a patìa ‘d col mal. I podoma antlora bin imaginesse coj dissépoj ch’a l’ero anans afannasse con tanta bon-a volontà a imité lòn ch’a fasìa Gesù, ma a l’avìo falo mach con soe fòrse ‘d lor, e a l’avìo falì. A l’ero dësmentiasse ‘d tiré con fiusa da Nosgnor Dé le fòrse ch’i n’avìo da manca, pr’ ël mojen ëd la preghiera,
Quand ch’as trata dë spirit salòp (ch’a na j’é bin tanti ancora ancheuj, bele se la gent a smija ch’a-j chërda nen), coj ëspirit a pijo mach lë spassi ch’i j’acordoma nojàutri. L’Apòstol a scriv: “Deje gnun-e ocasion al diav” (Efesin 4:27). Lolì a val tant për nòstra ment, che për nòstra famija, ca e travaj. Se nòstra ment a l’é ocupà ëd pensé bon e giust, coj ch’a son conform a vrità e ch’a-j piaso a Nosgnor; se nòstra ment a l’é pien-a ‘d Chiel, ëd Nosgnor, ëd soa Paròla, soe promësse, soa saviëssa; se nòstra vita a l’é vivùa an comunion con Nosgnor, ant në spirit ëd preghiera; se nojàutri is butoma an relassion cossienta con Nosgnor tut lòn ch’i foma, disoma, pensoma, soma, e lassoma che Nosgnor a ampinissa minca filura, minca antërstissi ‘d nòstra esistensa, a-i sarà pì gnun ëspassi për dë spirit salòp e maléfich. Antlora ‘l diav a podrà mach ëscapé via da nojàutri, përchè a troverà pa nen la manera ‘d fichesse an queich canton ëd nòstra vita për crasene e portene an sla cativa stra. L’apòstol Giaco a scriv: “Sogeteve donca a Nosgnor Dé. Resiste al diav, e 'l diav a filerà via lontan da vojàutri” (Giaco 4:7).
Coj dissépoj, an soa frustrassion ëd lor, a l’avrìo dovù dì: “Spirit mut e ciòrgn, ch’it crase la vita dë sta masnà, ti ‘t l’has gnun titol a fete padron dë sta creatura che Nosgnor Dé a l’ha creà e ch’a l’é mach la soa. Is apeloma donca a lë Spirit ëd Nosgnor che, për grassia, an n’é stàit donà: it pregoma: Estend toa presensa ‘dcò an costa masnà, che toa potensa a bofa vìa da chiel tut ël mal ch’a l’é ampadronisse ‘d chiel, ant ël nòm ëd Gesù!”. Se coj dissépoj a l’avèisso falo con fiusa, Nosgnor Dé a l’avrìa acordajlo e sò Regn a l’avrìa fàit un pass anàit estendend-se ant la vita ‘d cole përson-e.
Grassie a Nosgnor la presensa ‘d Gesù gnun a peul arzistje. Vardé coma chiel a peuda dì: "Scota, ti ch'it fase sto cit nen parlé e sente, it comando, seurt da chiel e intrje pì nen!". An efet, andova ch’a-i é ‘l Crist, invocà, chërdù, ubidì con fej, a-i é pì gnun ëspassi për Sàtana. An certi leugh e përson-e a peulo essje vàire spìrit salòp, ma ‘ndova ch’a-i é për da bon lë Spirit Sant, gnun-a “coabitassion” a l’é possibil. Nosgnor, antlora, ch’a disa mai ëd nojàutri, con tristëssa: "Generassion ëd miscredent ch'i seve! Fin a quand sarai-ne con voi? Fin a quand l’avrai-ne da soporteve?”. Sensa dubi chiel a l’avrà bin da esse anrabià a vëdde nòstra generassion, paurosa e mischërdenta ‘d gent che pura as ancala ‘d dì ch’i soma ‘d cristian!
PREGHIERA
Nosgnor Dé! It rendoma grassie për j’arsorse che, për toa grassia, it bute a nòstra disposission për batse e buté an derota ‘l mal ch’a-i é an noi e dantorn ëd noi. Dane ‘d nen esse pauros e timid, dane d’arcampé minca tëmma, dane d’ampinì minca në spassi dla realità ch’i vivoma, ëd ti e ‘d toa presensa santa. Amen.
Duminica 9 dë Stember 2018 - Duminica ch’a fà 16 apress la Pancòsta
Proverbi 22:1-2, 8-9, 22-23; Salm 125; Giaco 2:1-17; March 7:24-37
Nosgnor! Acòrdane 'd confidé an ti con tut nòst cheur; përchè, coma ti sèmper t'arziste ij superb ch'as confido an la fòrsa ch'i chërdo d'avèj, parèj ti 't bandones mai coj ch'as glorio an Toa misericòrdia; për Gesù Crist, nost Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper e sèmper. Amen.
Nessun commento:
Posta un commento