Un dij nòstri amis a scriv: "Soens l’interesse për la cultura tradissional a fërnis për esse domini ‘d passion, dcò dësrassionaj, për un passà arcordà me 'ël bel temp antich', fieul d’un mond pì bel, sarà ‘nt soa naturalëssa a ras ëd valor autèntich. Core apress a la tradission me l’Eldorado përdù, conforma na vision moto bin condissionà dal romanticism, a l’é ‘d sicura nen la mej manera për guerné nòsta cultura da la scunciarìa dle mòde antamnà" [Carlin Ellena]. Vera, bele se "la tradission a l'è 'mportanta, i l'oma da avèj ëd disserniment: la régola a l'è nen la tradission, ma lòn che la tradission a l'ha fala seurte. Sossì a l'è armarcà da Nosgnor Gesù Crist, ch'a fa la critica dël tradissionalism religios an butand an evidensa la primassìa dla Paròla 'rvelà 'd Nosgnor. Ant ël capìtol 7 dël vangel second March, Gesù as confronta con ij tradissionalista religios ëd sò temp. Për ëd rason pràtiche, i l'avroma da dispartì nòstre riflession an ësto capìtol an tre part e butene an evidensa mach lòn ch'an ësmija ch'a l'abia n'importansa pì granda.
Ij savant modern a chërdo che la religion a sia mach ël prodòt dël pensé 'd l'òm, ël tentativ uman d'acostesse al divin, l'acumulassion, l'ambaronament, ant ël cors dël temp, ëd tradission religiose: ideje, rituaj, esperiense, e via fòrt. A diso 'dcò, për conseguensa, che tut lòn ch'an passa la tradission a sarìa da pijesse 'd manera provisòria e da sogetesse sèmper a 'd revision periòdiche, përchè ch'a l'ha 'n valor relativ, e sossì a l'è bin giust. Lòn ch'a l'è nen giust, contut, a l'è che tut a sarìa da consideresse mach na tradission e, se pròpi as veul dilo, Nosgnor Dé as arvelerìa për ël mojen ëd cole tradission. An efet, lor a chërdo pa ch'a-i sìa na comunicassion dirèta 'd na paròla da part ëd Nosgnor e che cola-lì a sarìa mach na pretèisa mitològica. Tut a sarìa 'd tradission uman-e. E-lo parèj? Nò. Ëd tradission religiose a-i son ëd sicur, ma Nosgnor Dé a l'è arvelasse 'dcò 'd manera direta a 'd përson-e che Chiel a l'ha sernù. Le tradission religiose a peudo esse positive mach s'a resto fedej a j'arvelassion ch'a l'avìa originaje. An efet, le tradission a dvento soens na distorsion, na chërdensa sacralisà ch'a l'è nen legìtima. A l'è 'dcò vera, ant ël midem temp, ch'a-i son sèmper ëstàit ëd profeta fàuss ch'a l'avìo la pretèisa 'd parlé a nòm ëd Nosgnor, ma ch'a l'era nen parèj përchè soe ansidite “arvelassion” a l'ero na soa fantasìa o na soa fabricassion. I podoma parèj parlé 'd tradission legitime e 'd tradission nen legìtime, d'arvelassion génite e d'arvelassion fàusse. I l'oma da avej un necessari disserniment. Nosgnor Gesù Crist a esercitava 'd disserniment e an dis d'esercité 'd disserniment. Ant ël test ch'i consideroma ancheuj, Gesù nen mach a fasìa na ciara distinsion an tra tradission e Paròla 'd Nosgnor, ma a condanava la tradission religiosa dla pì part dj’Israelita 'd so temp coma quaicòsa che, an efet, a dëstorzìa e a fasìa schivié lòn che Nosgnor a l'avìa comandà ciàir an soa 'rvelassion. Lolì a càpita 'dcò ancheuj, quand ëd tradission religiose a ven-o sacralisà a dëscàpit dla fonsion primaria dla Paròla 'rvelà 'd Nosgnor e ch'i la trovoma ant la Bibia.
2) A-i è na granda diferensa an tra l'andeje dapress a 'd tradission religiose e na relassion con la përson-a 'd Gesù.
A-i è na granda diferensa an tra l'andeje dapress a 'd tradission religiose e 'l raport, la relassion përsonal con Nosgnor, ch'a l'è fàita ‘d fiusa e d'obediensa a soa volontà arvelà. A-i è tanta gent, ëdcò ancheuj, ch'as considera “religiosa” e “a pòst” dëdnans a Nosgnor quand ch'a va dapress, bin o mal, ai precèt tradissionaj dla gesia ch'a-j 'parten, soe pràtiche o chërdense, e a l'ha gnun-a vera relassion përsonal con Nosgnor (n'angagg ëd preghiera e d'ubidiensa al volèj arvelà 'd Nosgnor). Na përson-a parèj a l'è anganà e, an bon-a fej, as angan-a daspërchila. L'Evangel, parèj, a son-a për lor tanme 'n ciochin d'alarma, tanme 'n necessari disvijarin.
3) Gesù a condan-a 'l formalism religios.
Se ls categorìa 'd përson-e ch'is arferìa anans as podìa disse “an bon-a fej”, a-i è 'd tradissionalista e 'd formalista religios ch'a son an malafej. Gesù a-j consìders “ipòcrita”. A porto mach na mascra 'd religiosità mentre che so cheur ëd lor a l'è motobin lontan da Nosgnor. Soa religion, so andeje dapress a'd tradission religiose, a l'è mach na conveniensa sossial për sérve a 'n quaj anteresse stërmà.
“Sërchè Noshnor, damentre ch'as peul trovelo; invochelo damentre ch'a l'è davzin. Che l'empi a chita soa via e l'òm përvers ij so pensé; ch'as converta a Nosgnor, ch'a l'avrà pietà 'd chiel, a nòst Dé, ch'a ven pa strach a përdoné” (Isaia 55:6-7).
PREGHIERA
Nosgnor Dé! Fa che mi sèmper mej, i pija 'n sël sério tò Fieul Gesù Crist, che mi i l'abia con chiel na relassion përsonal vera e ancreusa e che mi i sia sogetà a soa crìtica. I veij nen esse critich ëd yoa Patòla, ma 'n critich ëd mi medésim e dle tradission ëd mia gesia. I geuj verificheje diligent con toa Paròla arfirmand an mi lòn ch'a l'è pa conform a chila. Cissa an mi, it na preho, ëd sens critivh e 'd disserniment. Amen.
10 giugno 2018 – Tersa Duminica apress Pancòsta
1 Samuel 8:4-20, 11:14-15; Salm 138; 2 Corint 4:13-5:1; March 3:20-35
Nosgnor! Da Ti a ven minca bin. Acòrdane che, për Toa ispirassion, noi i peuda pensé a lòn ch'a l'é giust e, për Toa guida misericordiosa, ëdcò felo; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.
Nosgnor misericordios! It suplicoma che ti't në scote e ch' it acòrde a nojàutri, ch'it l'has dane l'anvìa 'd preghé. d'esse vardà e consolà an tùit ij pericoj e disgrassie con tò agiut potent: për Gesù Crist, nòst Signor. Amen.
Gesù e le tradission uman-e. "Antlora ij Farisé e 'n quàj magister ëd la Lej ch'a l'ero vnù da Gerusalem, a son radunasse dantorn a chiel. A l'avìo 'rmarcà che quaidun ëd Sò dissépoj a pijavo 'l mangé con man impure, visadì sensa aveje prima lavà, përchè ij Farisé e j'àutri Giudé a mangio pa sensa prima lavesse le man conforma la tradission religiosa tramandà dai sò antich. E quand che lor a torno dal mercà, a mangio nen prima 'd lavesse. A-i é vàire d'àutre osservanse ch’a l'han cariasse, com' a sarìa 'd lavé le cope, ij tupin, ij vas d'aram e ij let conviviàj. Ij Farisé e ij magister ëd la Lej a l'han ciamaje: 'Për còs' é-lo ch' ij tò dissépoj a vivo nen conforma la tradission dj’antich ma a pijo 'l mangé sensa lavesse prima le man?'. E chiel a-j respond: "Sicur che Isaìa a l'avìa bin profetisà 'd vojàutri ipòcrita, coma chiel a l'ha scrivù: Sto pòpol-sì am onora mach con ij làver ma ij sò cheur ‘d lor a l'é bin lontan da mi. Am rendo onor për nen, an mostrand ëd dotrin-e ch'a son mach ëd comandament uman. Com é-lo ch' i seve tant ëscrupolos ant l'osservansa ëd vòsta tradission, ma i troveve sèmper la manera 'd schivié lòn che Nosgnor a l'ha comandà?” (March 7:1-8).1. Gesù a fà na distinsion ciàira an tra tradission religiosa e Paròla ‘rvelà ‘d Nosgnor.
Ij savant modern a chërdo che la religion a sia mach ël prodòt dël pensé 'd l'òm, ël tentativ uman d'acostesse al divin, l'acumulassion, l'ambaronament, ant ël cors dël temp, ëd tradission religiose: ideje, rituaj, esperiense, e via fòrt. A diso 'dcò, për conseguensa, che tut lòn ch'an passa la tradission a sarìa da pijesse 'd manera provisòria e da sogetesse sèmper a 'd revision periòdiche, përchè ch'a l'ha 'n valor relativ, e sossì a l'è bin giust. Lòn ch'a l'è nen giust, contut, a l'è che tut a sarìa da consideresse mach na tradission e, se pròpi as veul dilo, Nosgnor Dé as arvelerìa për ël mojen ëd cole tradission. An efet, lor a chërdo pa ch'a-i sìa na comunicassion dirèta 'd na paròla da part ëd Nosgnor e che cola-lì a sarìa mach na pretèisa mitològica. Tut a sarìa 'd tradission uman-e. E-lo parèj? Nò. Ëd tradission religiose a-i son ëd sicur, ma Nosgnor Dé a l'è arvelasse 'dcò 'd manera direta a 'd përson-e che Chiel a l'ha sernù. Le tradission religiose a peudo esse positive mach s'a resto fedej a j'arvelassion ch'a l'avìa originaje. An efet, le tradission a dvento soens na distorsion, na chërdensa sacralisà ch'a l'è nen legìtima. A l'è 'dcò vera, ant ël midem temp, ch'a-i son sèmper ëstàit ëd profeta fàuss ch'a l'avìo la pretèisa 'd parlé a nòm ëd Nosgnor, ma ch'a l'era nen parèj përchè soe ansidite “arvelassion” a l'ero na soa fantasìa o na soa fabricassion. I podoma parèj parlé 'd tradission legitime e 'd tradission nen legìtime, d'arvelassion génite e d'arvelassion fàusse. I l'oma da avej un necessari disserniment. Nosgnor Gesù Crist a esercitava 'd disserniment e an dis d'esercité 'd disserniment. Ant ël test ch'i consideroma ancheuj, Gesù nen mach a fasìa na ciara distinsion an tra tradission e Paròla 'd Nosgnor, ma a condanava la tradission religiosa dla pì part dj’Israelita 'd so temp coma quaicòsa che, an efet, a dëstorzìa e a fasìa schivié lòn che Nosgnor a l'avìa comandà ciàir an soa 'rvelassion. Lolì a càpita 'dcò ancheuj, quand ëd tradission religiose a ven-o sacralisà a dëscàpit dla fonsion primaria dla Paròla 'rvelà 'd Nosgnor e ch'i la trovoma ant la Bibia.
2) A-i è na granda diferensa an tra l'andeje dapress a 'd tradission religiose e na relassion con la përson-a 'd Gesù.
A-i è na granda diferensa an tra l'andeje dapress a 'd tradission religiose e 'l raport, la relassion përsonal con Nosgnor, ch'a l'è fàita ‘d fiusa e d'obediensa a soa volontà arvelà. A-i è tanta gent, ëdcò ancheuj, ch'as considera “religiosa” e “a pòst” dëdnans a Nosgnor quand ch'a va dapress, bin o mal, ai precèt tradissionaj dla gesia ch'a-j 'parten, soe pràtiche o chërdense, e a l'ha gnun-a vera relassion përsonal con Nosgnor (n'angagg ëd preghiera e d'ubidiensa al volèj arvelà 'd Nosgnor). Na përson-a parèj a l'è anganà e, an bon-a fej, as angan-a daspërchila. L'Evangel, parèj, a son-a për lor tanme 'n ciochin d'alarma, tanme 'n necessari disvijarin.
3) Gesù a condan-a 'l formalism religios.
Se ls categorìa 'd përson-e ch'is arferìa anans as podìa disse “an bon-a fej”, a-i è 'd tradissionalista e 'd formalista religios ch'a son an malafej. Gesù a-j consìders “ipòcrita”. A porto mach na mascra 'd religiosità mentre che so cheur ëd lor a l'è motobin lontan da Nosgnor. Soa religion, so andeje dapress a'd tradission religiose, a l'è mach na conveniensa sossial për sérve a 'n quaj anteresse stërmà.
“Sërchè Noshnor, damentre ch'as peul trovelo; invochelo damentre ch'a l'è davzin. Che l'empi a chita soa via e l'òm përvers ij so pensé; ch'as converta a Nosgnor, ch'a l'avrà pietà 'd chiel, a nòst Dé, ch'a ven pa strach a përdoné” (Isaia 55:6-7).
PREGHIERA
Nosgnor Dé! Fa che mi sèmper mej, i pija 'n sël sério tò Fieul Gesù Crist, che mi i l'abia con chiel na relassion përsonal vera e ancreusa e che mi i sia sogetà a soa crìtica. I veij nen esse critich ëd yoa Patòla, ma 'n critich ëd mi medésim e dle tradission ëd mia gesia. I geuj verificheje diligent con toa Paròla arfirmand an mi lòn ch'a l'è pa conform a chila. Cissa an mi, it na preho, ëd sens critivh e 'd disserniment. Amen.
10 giugno 2018 – Tersa Duminica apress Pancòsta
1 Samuel 8:4-20, 11:14-15; Salm 138; 2 Corint 4:13-5:1; March 3:20-35
Nosgnor! Da Ti a ven minca bin. Acòrdane che, për Toa ispirassion, noi i peuda pensé a lòn ch'a l'é giust e, për Toa guida misericordiosa, ëdcò felo; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.
Nosgnor misericordios! It suplicoma che ti't në scote e ch' it acòrde a nojàutri, ch'it l'has dane l'anvìa 'd preghé. d'esse vardà e consolà an tùit ij pericoj e disgrassie con tò agiut potent: për Gesù Crist, nòst Signor. Amen.
Nessun commento:
Posta un commento