“Ëd mare a-i na j’é mach un-a” a dis ël proverbi piemontèis. A col-lì i podrìo gionteje la locussion latin-a irònica ch’a dis: “Mater semper certa est, pater nunquam”, che veul dì che la mare a l’é sèmper sicur chi ch’a sìa, ël pare mai, o nen sèmper... Për lòn ch’a riguarda Nosgnor Gesù Crist, la tradission religiosa a l’ha fàit tante speculassion a propòsit ëd l’identità ‘d soa mare e ‘d sò pare. Dla mare ‘d Gesù, Marìa, peui, a l’han fabricaje dzura un tal castel ëd chërdense stravise ch’a son dël tut dësconossùe al mëssagi dël Testament Neuv. Tant ch’a l’è vera lolì che ant ij vangej i trovoma fin-a un pass, col ch’i lesoma ancheuj, (e a l’é nen l’ùnich ëd cola sòrt) anté che Gesù a smija dësconòsse soa mare, o për dila mej, ch’a-j gava d’amportansa. Lesoma.
“Pròpi antlora ij sò frej e soa mare a son rivà e, tnisendse fòra, a l'han mandalo a ciamé. La gent a l'era sëtà antorn a chiel e a l'han dije: "Toa mare e ij tò frej a son là fòra ch'at serco". Ma chiel a-j rëspond an disend: "Chi é-la mia mare, e chi son-ne ij mè frej?". E apress d'avèj vardà la gent ch'a l'era sëtà tut dantorn a chiel, a dis: "Vardé-sì mia mare e ij mè frej! Përchè chissëssìa a fà la volontà 'd Nosgnor, col lì a l'é mè frel, mia seur e mia mare" (March 3:31-35).A peul desse che vojàutri ch’i lese coste riflession-sì i sie ‘d cristian angagià. I voleve bin a Nosgnor Gesù Crist, i lese volenté la Bibia, i pijeve part a la vita ‘d na comunità cristian-a. Tutun, a podrìa desse ch’i l’eve ‘n problema ch’iv sagrin-a: vòstra famija a capiss nen ël përchè ‘d vost angagg cristian, ëd vòstra fej. Av crìtica, av pija ‘n gir, av buta dëdnans d’antrap, av dà contra. Se cola-lì a l’é vostra situassion, sìe ancoragià, consolà, dal fàit che Nosgnor Gesù Crist a l’era ant la midèma situassion. Ij sò a lo comprendìo nen. I l’oma ‘dcò lesulo l’àutra vira: “Quand ij sò a l'han sentì lòn, a son surtì për pijesslo e portess-lo vìa, përchè a disìo ch'a l'avìa përdù 'l lum dla rason” (3:21). La mare ‘d Gesù e ij sò frej a chërdìo che Gesù a fussa dventà mat a andé ‘n gir a parlé ‘d Nosgnor e a fé ‘d robe stravise ...al pòst ëd stess-ne a ca soa a travajé coma j’àutri!
Costa vira a l’é scrit che “ij sò frej e soa mare a son rivà e, tnisendse fòra, a l'han mandalo a ciamé”. I savoma nen ël motiv përchè a l’avèisso mandalo a ciamé, ma a l’é ciàir che Gesù a mostra ambelessì gnun-a intension ëd deje la contenta. Nen mach lòn, a smija che Gesù anvers ëd lor a reagiss ëd manera malgrassiosa. An efet, a smija ambelessì fin-a ch’a-j dësconòss - soa mare e ij sò frej - ch’a-j arpudia! É-lo che Gesù a l’era vnùje ‘l nervos përchè lor a j’ero dë sgonfion, ëd molest, ëd rompaciap? Përchè Gesù a chërd ch’a l’abia ‘d còse pì amportante da fé che ocupesse ‘d lòn che soa famija a vorìa che Gesù as na ocupèissa? Probàbil ch’a sìa bin pëparèj. A parëss che la famija ‘d Gesù a chërda che chiel, Gesù, a fussa dventà mach un fanàtich, un perditemp, un plandron ch’a preferiss andess-ne an gir al pòst ëd stess-ne a ca a travajé, ch’a j’era bin da manca ‘d chiel a Nasaret? A parëss che la famija ‘d Gesù a penso ‘d chiel coma ‘n fagnan… bin a l’opòst dl’idèja ch’i l’oma d’un “Gesù travajeur”!
Ambelessì Marìa, la mare ‘d Gesù, coma ‘dcò d’autri test dël vangel a lo mostro, a fà nen na bela figura. A smija ch’as na renda nen cont ëd chi ch’a sìa col sò fieul, quala ch’a sia soa mission ëd chiel! L’er-la dësmentiasse, Marìa, ‘d lòn ch’a l’avìa dije n’angel anans ëd soa nassita? A l’avìa dije: “Scota: Ti 't concepiras e butras al mond un fieul e it lo ciameras Gesù. A sarà 'n grand, a sarà ciamà Fieul dël Pì-Àut e Nosgnor Dé a-j darà 'l tròno ëd David, Sò antìch. A regnerà an su Israel për sèmper, e Sò regn a l'avrà mai pì fin" (Luca 1:31-33). É-lo che Marìa a l’era dësmentiasse dle professìe ch’a a sò riguard durant soa infansia (Luca 1:25-36), opura la còsa stravisa che Gesù, a dódes ann a l’avìa fàit cora ch’a l’era mësciasse an tra ij savant dël templ ëd Gerusalem, chitand soa famija (Luca 1:41-52). É-lo che Marìa as na rendeva cont che sò fieul a l’era ‘n camin ëd fichesse ant ij pastiss con j’autorità, che chiel a criticava an pùblich e che chila, con lë spirit génit ëd mare a vorìa ch’a-j fusso sparmià? Sossì a l’é ‘dcò bin probàbil. Ëdcò Pero, ‘l dissépol, na vira a l’avìa vorsù dëstorné Gesù da l’arzigh d’esse massà! “D’antlora Gesù a l’ha comensà a mostré ai Sò dissépoj ch’a l’era da manca che chiel a andèissa a Gerusalem, ch’a l’avrìa patì për man dj’ansian, dij cap dij sacerdòt e dë scriba, ch’a sarìa stàit massà e che ël ters dì a sarìa arsussità. Ma Pero a l’ha pijalo da banda e peui a l’é butasse a rimprocelo, an disandje: “Ch’a sia mai parèj! lolì a dovrà mai rivete”. Ma chiel a l’é virasse e a l’ha dìje a Pero: “Gavte dai pé, Sàtana, ti’t veule mach antrapeme, përché ti ‘t l’has nen ël sens dle còse ‘d Nosgnor ma mach dle cose dl’òm!” (Maté 16:21-23).
An tùit ij cas, ant ij vangej, Marìa a l’é nen la figura mitologisà ch’a l’han fane an nòstra coltura travers ij sécoj, ma mach na mare tanme j’àutre, nen mej e nen pes che j’àutre. An lòn ch’an na mostra ‘l Testament Neuv i trovoma Marìa bin da ràir. I la vëddoma apress la mòrt ëd Gesù an tra ij dissépoj ch’as na pijo soen, e un frel ëd Gesù as pija la condussion dla comunità cristian-a ‘d Gerusalem. Na bela consolassion, sta-sì, përchè dij parent ëd Gesù a na sarìa stàit da dësperesse. Vera, ël Testament Neuv a dis bin pòch a riguard dla mare ‘d Gesù e tut lòn ch’as na dirà ant ij sécoj a son mach ëd speculassion influensà dal pensé dij pagan ch’a vorìo ‘dcò avèj na divinità fomnin-a. L’istess a peul disse a riguard dij frej ëd Gesù, përchè Marìa e Giusèp a l’avìo bin avù ëd fieuj naturaj, d’àutri, e lolì a l’é ciàir dai vangej, malgré ij cavicc, le rason màire che quaidun a vorìa buté anans për neghelo.
Ant tùit ij cas, a l’é ciàir che Nosgnor Gesù Crist a dasìa bin pòca amportansa a soa mare, ai sò frej, a soa famija naturala, përchè a confront con j’esigense dël Regn ëd Nosgnor, lor a vnisìo për chiel bin dòp. Ij propòsit ëd Nosgnor a son bin pì ampli, pì grand dij dover ch’i l’oma anvers nòstra famija natural, e lòn ch’a dis Gesù an ësto pass a la dis longa.
Gesù, an efet, a buta ambelessì bin an evidensa che la comunità cristian-a, la comunità dij chërdent, a l’é pì amportanta che la famija, e ch’a l’ha pitòst ë‘d precedensa l’ubidiensa a la volontà arvelà ‘d Nosgnor. La famija ‘d Gesù - a lo dis pròpi chiel - a l’é ‘l pòpol ch’a l’é fedel a chiel, coj ch’a scoto con diligensa e fiusa soa Paròla e ch’a-j ubidisso. Ant la famija ‘d Gesù a intro për fene part cole përson-e ch’arsèivo an soa vita ‘d lor l’anunsi dl’Evangel. A son coj-lì ch’a son adotà tanme ‘d fieuj e ‘d fije, e ch’a son rendù d’ardité con chiel dij beni dla famija. I l’oma bin da onoré nòstra famija naturala, tanme la Scritura an mostra, ma i onoroma ancora ‘d pì la famija spiritual ëd Crist, ij nòstri frej e seur ant la fej. Con lor i l’oma da vive an pas e con lor i l’oma da colaboré ativ për la càusa ‘d Nosgnor Gesù Crist, ch’an dis: “Përchè chissëssìa a fà la volontà 'd Nosgnor, col lì a l'é mè frel, mia seur e mia mare" e tuti j’àutri a ven-o dòp.
PREGHIERA
Nosgnor Dé! It ringrassio d’avèjme ciamà a fé part ëd toa famija ant lë spirit e ch’it l’has dame la grassia strasordinària ‘d feme tò fieul d’adossion. Sosten-me e ciss-me, it na prego, a onorela con mia presensa ativa, angagg fedel e contribussion. Ant l’istess temp, it prego, dame la sapiensa ch’i n’hai da manca për savèj traté con mia famija natural coma ch’as dev, conform a lòn ch’it l’has mostrane, con na ciara testimoniansa d’amor e ‘d coerensa con mia confession ëd fej. Amen.
Leture: Giòna 3:1-5, 10; 1 Corint 7:29-31; March 1:14-20; Salm 62:6-14
Nosgnor! Dane la grassia ‘d rësponde pront a l'apel ëd nòstr Salvator Gesù Crist, e 'd nunsié a tuti la Bon-a Neuva dla salvëssa ch'a l'ha procurane, për che nojàutri e 'l mond antregh a peussa rendse cont ëd la glòria 'd soe euvre maravijose; ch'a viv e regna con ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.
Giona 3:1-5, 10; 1 Corinti 7:29-31; Marco 1:14-20; Salmi 62:6-14
Nessun commento:
Posta un commento