L’impegn che chiel e nojàutri is pijoma

Abresé. Quand ch’as buta la firma a un document, an butand cola firma un as pija l’impegn a onoré, lòn ch’as s’ha promëttù ‘d fé, magara ‘dcò dëdnans a ‘d testimòni. N’impegn ëd cola sòrt-lì a podrìa ‘dcò consideresse ‘l batésim cristian: l’impegn ëd Nosgnor e ‘l nòstr. Ant ël test dël vangel d’ancheuj (March 1:9-13) Gesù a ciama d’esse batesà da Gioann. Lòn ch’a veul dì për chiel e për nojàutri?

Quand ch’as buta la firma a un document, ch’as lo sotascriv con sò nòm, an butand cola firma un as pija l’impegn a onoré, a compì, lòn ch’a l’ha promëttù ‘d fé, magara ‘dcò dëdnans a ‘d testimòni. A podrìa esse un pagheur, n’assegn o ‘n sèch, coma ch’as dis, ma a podria ‘dcò esse la sotëscrission ëd n’aleansa, d’un pat, coma col d’un mariagi. N’impegn ëd cola sòrt-lì a podrìa ‘dcò consideresse ‘l batésim cristian. Ant ël batésim cristian a l’é Nosgnor Dé ch’a sotascriv l’impegn ëd salvé dal pëccà e da soe conseguense col ch’as fida ànima e còrp al Signor e Salvator Gesù Crist. D’àutra part, ël batèsim a l’é ‘dcò l’impegn ëd col ch’as fà batesé o ch’a conferma ‘l batésim ch’a l’ha arseivù, d’esse fedel a Nosgnor Gesù Crist.

Nosgnor Dé a l’é fedel, sèmper, a lòn ch’a l’ha promëttù ‘d fé e ch’a l’ha anregistralo an soa Paròla scrita, la Bibia.

Sto-sì a l’é ‘l mëssagi ch’i arseivoma dal tòch dl’evangeli scond March ch’i lesoma ancheuj, ant ël prim capìtol, dal vers 9 al 13:

“E giust antlora, Gesù a l'é rivà da Nàsaret, sità 'd Galilea, e a l'é stait batesà da Gioann ant ël Giordan. Antramentre ch'a surtìa fòra d' ant l'eva, Gioann a l'ha vëddù dovertesse 'l cél, e lë Spirit Sant ch 'a vnisìa giù da Gesù tanme na colomba. E dal cél a l'é 'cò vnuje na vos ch'a disìa: "Mè Fieul it ses ti, it im fase gòj". E tut sùbit lë Spìrit a l'ha possalo a andé ant ël desert. Ant ël desert Gesù a l'é restà quaranta dì, e Sàtana a lo frapava con ëd tentassion. A vivìa antrames le bestie sërvaje e j'àngej a lo servìo” (March 1:9-13).

Gioann “a predicava un batésim ëd pentiment pr' ël përdon dij pecà” (1:4). Gesù a l’era rivà al fium Giordan an mes a cola sconzubia ‘d gent ch’a a l’era andàita a sente la predicassion ëd Gioann. Tanti a l’ero mach curios ëd vëdde e ‘d sente n’òm foravìa, ma bin tòst tanti ëd lor a l’han arconossù ch’a l’era Nosgnor Dé ch’a parlava për sò mojen. Gioann a nunsiava che ‘l Mëssìa, ël Salvator dla promëssa, a l’era press a rivé. Për lòn, Gioann a fasìa n’apel che tuti as prontèisso për col aveniment an confessand an manera pùblica le trasgression ch’a l’avìo fàite al volèj ëd Nosgnor, përchè dij pëccà a sarìo ‘d sicur ëstàit n’impediment, n’antrap, a arsèive ‘l Salvator an soa vita ‘d lor. L’espression simbòlica ‘d sò pentiment ëd lor e ‘l sò dovertesse a na neuva vita a sarìa stàit un batèsim ant ël fium Giordan.

Antlora Gesù a riva an mes a cola gent e cos é-lo ch’a fà? As fà batesé ‘dcò chiel! Com é-lo possibil? É-lo nen Gesù l’etern Fieul ëd Nosgnor Dé, ch’a l’era sèmper ëstàit an përfeta consonansa con Dé ‘l Pare sensa mai fé gnente ch’a podrìa consideresse ‘n pëccà ai sò euj? Che ‘d pëccà a l’avrìa mai podù confessé? Nò, quand che Gesù as fà batesé, a l’é nen përch’ a l’avèissa ‘d pëccà da fesse përdoné, ma për confermé, për convalidé, an pijand-ne part ëdcò chiel, che Gioann a l’era ‘n profeta gënit, la vos ëd Nosgnor, che lòn ch’a disìa e l’apel ch’a fasìa ‘d confessé ij pëccà e ‘d fesse batesé a l’era giust.

Combin che Gesù a l’avèissa gnun pëccà da confessé, fasend-se batesé a dasìa “ël bon esempi”, a fasìa la dimostrassion ëd lòn che mincadun ëd nojàutri uman i soma e i l’oma da fé, visadì, arconòsse ch’i soma ‘d pecador, ëd trasgressor dla volontà ‘d Nosgnor Dé, e che nòstri pëccà a son n’impediment, un mur ch’an separa da chiel, ch’a l’é la sorgiss dla vita e ‘d tut lòn ch’a l’é bon. Arconòsse ij nostri pëccà, confesseje ‘d manera ùmil e sincera e ciamèje sò përdon a l’é lòn ch’i l’oma bin da fé. Nen mach lòn, ma d’avèj la determinassion ëd bandoneje coj pëccà, ëd chiteje, la determinassion ëd marcé, con l’agiut ëd Nosgnor, an na vita d’ubidiensa a lòn che a chiel a-j pias, a lòn ch’a l’é giust. La salvëssa dont l’Evangeli a parla, a l’é dzurtut la salvëssa dai nòstri pëccà, da le conseguense dij nòstri pëccà. Ël batésim ant l’eva a l’é n’espression simbòlica dël fàit che Nosgnor a veul e a peul salvene an Gesù Crist e ‘d nòstra determinassion ëd marcé conform a lòn che la Paròla ‘d Nosgnor an mostra.

N’àutra ròba. An pijanda part al batésim ëd Gioann, Gesù, l’etern Fieul ëd Nosgnor Dé, a mostra d’esse vnù an tra ‘d nojàutri an sla tèra, për pijé part ëd manera pien-a a la condission uman-a, la condission anté ch’i soma. Gesù a l’é vnùit për simpatisé dël tut con nojàutri. Chiel a dimostra ch’an comprend, an capissm e ch’a veul giutene a seurte fòra da nòstra condission afrosa. La litra a j’Ebreu an ciamand Gesù coma nòstr ùnich sacerdàt, a dis: “Cost gran sacerdòt ch'i l'oma a sa bin lòn ch'a sio nòstre debolësse përchè a l'é passà da l'istesse tentassion ch'i l'oma nojàutri, combin ch'a l'àbia mai pecà. Andoma donca con fiusa al tròno dla grassia, për podèj oten-e misericòrdia. Press a chiel i trovroma la grassia ch'a peul giutene quand ch'i l'oma da pì da manca” (Ebreo 4:15-16). Gesù a riva coma la rësposta ‘d Nosgnor a coj che, an arconosend ch’a son ëd pecador e an suplicand ël përdon ëd Nosgnor. An efet, a l’é col ch’a pija an chiel istess nòst pëccà e soe conseguense greve, e chiel a l’ha falo për liberene e vaniene nòstra completa riabilitassion dëdnans a Nosgnor Dé. La Scritura a fortiss che: “Përchè a l'è an Crist che Nosgnor a concilia ‘l mond con Chiel medésim e ch'a j'ancolpa pì nen dij sò pecà, e ch'a l'ha fidane l'anonsi dl'arconciliassion” (2 Corint 5:19).

Ant ël moment che Gesù as sogeta al batésim predicà da Gioann, as fà conòsse tuta la pienëssa ëd Nosgnor Dé: tute le përson-e dla Santa Trinità a son lì present e a na son implicà: Dé ‘l Pare (ant cola vos dal cel), Dé ‘l Fieul (ant la përsona ‘d Gesù) e Dé lë Spirit Sant (rapresentà da na colomba ch’a cala an sù Gesù). L’esensa antrega ëd Nosgnor Dé a l’é implicà a provëdde salvëssa a d’uman. Dé ‘l Pare a l’ha organisala; Dé ‘l Fieul a la buta an esecussion; Dé lë Spirit Sant a l’àplica con bon ésit ai sernù quand che chiel a-j tira al Salvator Gesù Crist, a-j dà d’esse bon a rësponde al apel dl’Evangel con pentiment e fej, e peuj a-j pussa an sla stra dla vita cristian-a.

Vardé, antlora che, anans ëd prinsipié sò ministeri an sla tèra, Gesù a passa ‘n perìod ëd “preparassion” ant ël desert. Soe intension e ‘l métod che chiel a l’ha sernù për compijlo, a son dësfidà da Sàtana. L’aversari ‘d Nosgnor a sugeta Gesù a ‘d tentassion an pensand dë dëstradelo a marcé an sna vìa diversa. A serca ‘d buteje dëdnans d’antrap e rendje imposibil ël compiment ëd sò ministeri. Ij propòsit ëd Nosgnor, contut, a peudo nen esse rendù inùtil.

Pregoma:  Nosgnor! I veuj laudete e ringrassiete d’ess-te angagià dël tut ant l’organisé, compì e apliché a mia përson-a la grassia strasordinaria dla salvassion. Lolì a l’é quaicòsa ch’a l’é vreman da maravijess-ne përchè ‘d tut lolì mi i l’avria pa podù meritemlo gnanca an mìnima part. Ant ël pentiment e ant la fej, ant l’ubidiensa e l’impegn ëd na vita, i veuj mostreje ch’i na son pì che arconossent. I veuj përcore an sël sério ‘l senté che, dapress a Crist, a l’é ‘d tuti coj ch’a peul disse ch’a son ij sò dissépoj. Amen.

Duminica 1 d’Otòber 2017 - Duminica apress Pancòsta ch’a fà 17

Leture bibliche: Surtia 17:1-7; Salm 78:1-4, 12-16; Filipèis 2:1-13;  Maté 21:23-32

Orassion: Nosgnor! Ti 't fase vëdde Tò podèj tut-potent dzurtut an toa misericòrdia e pietà. Acòrdane la pienëssa 'd Toa grassia për che, quand ch'i coroma pr' otnì Toe promësse, i peussa 'dcò nojàutri gòde ‘d Tò tesòr dël cél. Për Gesù Crist, nost Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, për sèmper e sèmper. Amen.