giovedì 11 settembre 2014

Signor, vàire vòlte, se mè frel am ofend, é-lo ch'i son obligà 'd përdonelo? [Progèt Bibia piemontèisa, 14/9/2014)

La paràbola dël servitor ch'a vorìa nen përdoné (Maté 18:21-35)

Antlora Pé, avzinand-se, a l'ha ciamaje: "Signor, vàire vòlte, se mè frel am ofend, é-lo ch'i son obligà 'd përdonelo? Sarà-lo fin-a a set vòlte?". Gesù a l'ha rësponduje: "It diso nen fin-a a set vòlte, ma fin-a a setanta set vòlte!".

Për  costa rason ël Regn dël Cel a l'é tanme 'n re ch'a l'ha vorsù regolé ij cont con ij sò servitor. Quand ch'a l'é 'ncaminasse a conté, a l'han presentajne un ch'a-j dovìa des mila talent. E për càusa che col-lì a l'avìa nen ëd che paghé, sò signor a l'ha dàit l'ordin ch'a fussa vendù, chiel, soa fomna e soe masnà, e tut lòn ch'a l'avìa, e che 'd sta manera-sì 'l débit a fussa pagà. Antlora sto servitor a l'é campasse a tèra dëdnans a chiel e a lo suplicava con ste paròle: 'Signor, për carità, àbie 'ncora 'n pòch ëd pasiensa e it arpaghëraj 'd tut'. Antlora 'l padron ëd sto servitor, tocà 'd compassion, a l'ha lassalo 'ndé e a l'ha faje la grassia 'd condoneje tut ël débit. Ma sto servitor, quand ch'a l'é sortì, a l'ha 'ncontrà un dij sò colega 'd servissi ch'a-j dovìa sent dné, e a l'ha ciapalo për ël còl tant ch'a mancava poch ch'a l'avria strossalo, e a-j disìa: Pagh-me lòn che ti 'm deuve! Ma sò colega 'd servissi, campand-se an ginojon, a lo suplicava e a-j disìa: Për carità, àbie 'ncora 'n pòch ëd pasiensa e it paghëraj tut lòn ch'it deuvo. Ma a l'ha nen vorsulo scuté, a l'é 'ndassne e a l'ha falo buté 'n përzon, fin-a a tant che 'l débit a sarìa stàit saldà. Aor, j'àutri sò colega 'd servissi, quand ch'a l'han vëddù lòn ch'a l'era rivà, a l'ha rinchërsuje e a son andàit a conté al padron tuta la facenda. Antlora sò padron a l'ha fa-lo ven-e e a l'ha dije: 'Gram servitor ch'it ses, i l'avìa date la gràssia 'd condonete tut sto débit përché 't l'avìes suplicame. Dovies-to nen ëdcò ti avèj pietà 'd tò colega 'd servissi, coma mi i l'avìo avù pietà 'd ti?'. E sò padron an còlera a l'ha dalo ant le man dle guardie dla përzon për esse suplissià fin-a a tant da paghé tut lòn ch'a-j devìa. A l'é parèj ch'av farà mè Pare ch'a l'é 'n Cel, se përdone nen ëd bon cheur ognidun a sò frel tute soe mancanse.

Tut el capìtol a l'é 'mbelessì
Na predicassion an sù cost test (an italian)

Esortassion a la toleransa (Roman 4:1-12)

Àor, aceté coj ch'a l'han na fej débola e sté nen lì (con lor) a questioné dj'opinion. Un a chërd ëd podèj mangé 'd tut, ma col ch'a l'é débol a mangia mach ëd vërdura. Col ch'a mangia 'd tut a deuv nen dëspresié col ch'a lo fa nen, e col ch'a chërd ch'as deuv anstense (dal mangé quejcòs) ch'a giudica nen col ch'a mangia 'd tut, përché Nosgnor a l'ha 'rseivulo (l'istèss). Chi ses-to, ti ch'it giudiche 'l servitor d'un àutr? Dëdnans a sò padron chiel as ten ferm o a casca e s' as ten ferm a l'é mach grassie al Signor (ch'a lo sosten). Un a giudica ch' un dì a sìa pi sant d' un àutr, e n'àutr a giudica ch' ij dì a sìo tùit j'istèss. Ognidùn ch' a sìa përsuas (ëd lòn) an sò spìrit. Col ch'a l'ha riguard al dì, a lo fa për ël Signor, e col ch'a mangia ('d tut) a lo fa për ël Signor, përché a-j na rend grassie; e col ch'as asten (dal mangé quejcòs) a lo fa për ël Signor e a-j na rend grassie. Përché gnun ëd nojàutri (cristian) a viv mach për chiel istèss, e gnun a meuir për chiel istèss. S'i vivoma, i vivoma për ël Signor, s'i meuiroma, i meuiroma për ël Signor. A l'é parèj che sia ch'i vivoma, sìa ch'i meuiroma, i soma dël Signor. A l'é për lòn che Crist a l'é mòrt e ch'a l'é tornà a vive, parèj che Chiel a sia 'l Signor tant d'ij mòrt che 'd coj ch'a son vivent. Ma ti ch'i mange mach ëd vërdura - përché giudiches-tu to frel o toa seur? E ti ch'it mange 'd tut, përché dëspresies-tu tò frel o toa seur? Përché tùit nojàutri i compariroma dëdnans al tribunal ëd Crist. Përché a l'é scrit: "I son ël vivent - a dis ël Signor - tùit as buteran an ginojon dëdnans a mi, e ògni lenga a darà làude a De". A l'é parèj che ciaschëdun a rendrà cont për chiel istèss a De.

Tut el capìtol a l'é 'mbelessì

La vitòria al Mar Ross (Esod 14:19-31)

L'àngel dël Signor, ch'a 'ndasìa dëdnans al camp d'Israel, a l'é butasse 'n moviment e a l'é andàit a posisionesse darera 'd lor e 'dcò la colon-a 'd nivola a l'é spostasse da dnans a daré 'd lor. A l'é butasse antrames ël camp dj'egissian e 'l camp dj'israelita. A l'era na nivola scura e a 'nluminava la neuit paréj che 'n camp a podia nen avzinesse a l'àut për tuta la neuit. Mosè a l'ha dëstendù soa man anvers ël mar, e 'l Signor a l'ha possà 'ndarera 'l mar tant ch'a l'ha dividusse për ël mojen d'un vent fòrt ch'a vnisìa dal levant e ch'a l'é bofà për tuta cola neuit. A l'ha fàit dventé 'l mar na tèra sùita e le aque a son dividusse. A l'é parèj che j'israelita a l'han marcià pròpe antrames al mar an sù 'd tèra sùita e le aque për lor a formavo coma 'n mur a drita e a mancin-a. J'egissian a son vnuje dapress an mes al mar - tùit ij cavaj 'd Faraon, ij sò car da guèra e ij sò cavajer. Un pòch prima dl'alba ël Signor a l'ha vardà giù anvers l'armada egissian-a a travers la colòn-a 'd feu e 'd nivola e a l'ha fàit tombé l'armada egissian-a ant un grand ësparm. A l'ha fàit bloché le roe dij car ant la pàuta parèj ch'a l'era pì nen posibil feje andé anans. Antlora j'egissian a l'han dit: "Scapoma via da Israel përché 'l Signor a combat për lor contra l'Egit!". Antlora ël Signor a l'ha dit a Mosè: "Dëstend toa man anvers al mar, parèj che le aque a 'rtorno an su j'egissian, ij sò car da guèra e ij sò cavajer!". Antlora Mosè a l'ha dëstendù soa man anvers al mar, e 'l mar a l'é 'rtornà a soa condission normal quand che 'l sol a l'ha comensà a levesse. Àor j'egissian a sercavo 'd scapé via da tut lòn, ma 'l Signor a l'ha fongà j'egissian an mes al mar. Le aque a son tornà a sò pòst e a l'han quatà ij car da guèra e ij cavajer, ansema tuta l'armada d'Egit ch'a l'avia daje dapress a j'israelita ant ël mar - ëd j'egissian a l'é survivune gnanca un!) J'israelita, nopà, a l'avìo marcià an su 'd tèra sùita an mes al mar e për lor l'eva a l'avìa formà coma 'n mur a drita e a mancin-a. A l'é parèj che ant col dì-lì ël Signor a l'ha salvà Israel da la potensa dj'egissian, e Israel a l'ha vëddù j'egissian mòrt an sla riva dël mar. Quand che Israel a l'ha vëddù la gran potensa che 'l Signor a l'avìa mostrà contra j'egissian, a l'han avù tëmma dël Signor e a l'han chërdù a Chiel e a Sò servitor Mosè.

Tut el capìtol a l'é 'mbelessì

Salm 114

Ël poèta a 'rciama a la memòria ij fàit dla surtìa da l'Egit e dla conquista e a selebra la sovranità 'd De an su sò pòpol, ligà a Chiel con un pat.

Quand che Israel a l'ha chità l'Egit, quand che la famija 'd Giacòb a l'ha lassasse darera na nassion forësta,  Giuda a l'é dventà Sò santuari, Israel Sò regn. Ël mar a l'ha vardà e a l'é scapà e 'l fium Giordan a l'é tornà 'ndarera. Le montagne a sautavo coma 'd moton e le colin-e tanme d' bèro. Përchè scapes-tu, ò mar? Përché tornes-tu 'ndarera, ò fium? Përchè sauteve-ne coma 'd moton, ò montagne, tanme 'd bèro ò colin-e? Tërmola, ò tèra, dëdnans al Signor - dëdnans al De 'd Giacòb, ch'a l'ha cambià na ròca ant na gòja d'eva, na dura ròca ant na sorgiss d'eva.

https://sites.google.com/site/bibiapiemonteisa/testament-vej/salm/salm-114

Nessun commento:

Posta un commento