29 dzèmber 2019 - Prima Duminica apress Natal

29 dzèmber 2019 - Prima Duminica apress Natal 

Leture bìbliche: Isaia 61:10-62:3; Galat 3:23-25; 4:4-7; Gioann 1:1-18; Salm 147.

 Orassion 

Nosgnor tut-potent! It l'has arvërsà an sù nojàutri la neuva lus ëd toa Parola fàita carn: arcòrdane che costa lus, anviscà ant ij nòst cheur, a peussa splende an nòstra vita; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti, ant l'unità dlë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

 Testament Vej 

Isaia 61-62:3

Lë Spirit dël sovran Signor a l'é an mi, përché Nosgnor a l'ha sernume. A l'ha dame la comission porté la bon-a neuva ai pòver, ëd giuté coj ch'a l'han ël cheur crasà, ëd proclamé la liberassion dij përzoné e ch'a vëdran torna la lus coj ch'a son an caden-e; ëd proclamé l'ann ëd grassia 'd Nosgnor, ël di che nòstr Dé a farà giustissia, e 'd consolé tùit coj ch'a son sagrinà. A tuti coj ch'a porto 'l deul për Sion chiel a-j darà na coron-a an leu 'd sënner, ël përfum dla festa an leu dla pior dël deul, ëd ròbe sfarsose an leu dël dëscorament. An la giustissia ch'a 'rseivran, lor a saran coma le gran' rol ch' ël Signor a l'ha piantà pr' arvelé Sò splendrior.

Lor a 'rcostruvran le ruin-e antiche e restaureran le sità devastà, abandonà ant la desolassion tant temp fà. Dij foresté a soagneran vòstri strop, dij foresté a travajeran vòstri camp e vòstre vigne. I sareve ciamà: "Ij sacerdòt dël Signor, ij minister ëd nòstr Dé". I godreve le richësse dle nassion e iv gloriereve 'd tùit ij bin ch'i arseivreve da lor. An leugh ëd vërgògna i arseivreve na dobia porsion. An leugh d'umiliassion as arlegraran ëd la tèra ch'a 'rseivran. Ëh, lor a arseivran na dobia porsion an soa tèra e a saran sodisfàit për sèmper. Përchè mi, ël Signor, i dai 'n gran' valor a la giustissia e i l'hai 'n ghignon l'ingiustissia e la rapin-a. I arcompenserai mè pòpol përch 'i son fedel. I farai con lor un pat ch'a dura për sèmper. Ij sò dissendent a saran famos an tra le nassion, ij sò fieuj an tra ij pòpoj. Tuti coj ch' a-j vëdran a arconosseran che 'l Signor a l'ha benedije.

I sarai pien ëd goj për Nosgnor, mè Dé, përché Chiel a l'ha 'rvestime con la vestimenta dla salvëssa e festonà con ël mantel dla giustissia. I smijo a në spos con soa vestimenta 'd nòsse, i smijo a na sposa ch'a porta sòa giòia. Nosgnor Dé a mostrerà soa giustissia a le nassion dël mond. Tuti a lo laudran! Soa giustissia a sarà coma 'n giardin ant ël temp dle fior con ëd piante ch'a chërso daspërtut!

Pròpi përch' i veulo bin a Sion, i starai nen ciuto. Pròpi përch' i sosnisso Gerusalem, i peudo nen steme chiet. I chitrai nen ëd preghé për chila fin-a a tant che soa giustissia a splendrà tanme 'l sol a l'alba, e soa salvëssa a brusrà tanme 'n flambò afoà. Le nassion a vëdran toa giustissia. Tùit ij rè dël mond a saran sbalucà da toa glòria. A ti at sarà dàit un nòm neuv da la boca midèma 'd Nosgnor. Nosgnor at tnirà an man parèj che tùit a't vëddo - na splèndida coron-a ant le man ëd Dé. Mai pi it saras ciamà "La sità bandonà" o "Tèra 'd desolassion". Tò nòm neuv a sarà: "Sità delissia 'd Nosgnor" e "La sposa 'd Dé", përché an ti Nosgnor a treuva Soa delissia e at vorerà coma Soa sposa.

 Salm 147 

 147. Che bel ch’a l’é canté 'd làude a nòst Dé! 

Laudé Nosgnor! Che bel ch’a l’é canté 'd làude a nòst Dé! A dà pròpi 'd piasì! La làuda a-j conven. Nosgnor a l'é 'n camin ch' arcostruviss Gerusalem e ch'a 'rpòrta a ca j'esilià. A guariss coj ch'a l'han ël cheur dësfàit e 'mbinda soe ferìe. A conta le stèile e a-j ciama tute për nòm. Quant ch'a l'é grand Nosgnor! Sò pòdej a conòss gnun confin! Soa sapiensa as peul nen mzuresse! Nosgnor a sostniss ij crasà ma a sbat a tèra ij gram. Canté vòstra 'rconossensa a Nosgnor! Canté 'd làude a nòst Dé con l'arpa!

A l'é Chiel ch'a quata 'l cél con ëd nìvole! A l'é Chiel ch'a pronta la pieuva për la tèra! A l'é Chiel ch'a fà chërse l'erba an sle colin-e! A l'é Chiel ch'a dà da mangé a le bestie servaje e ch'a nutriss ij croassin quand ch'a crijo.

Nosgnor a pija gnun piasì ant la fòrsa d'un caval o dla potensa d'un guerié. Nò, Nosgnor a l'ha 'd piasì an coj ch'a l'han ëd riguard për chiel an coj ch'a l'han fiusa ant sò amor ch'a ven mai a manch. Dà glòria a Nosgnor, ò Gerusalem! Canta 'd làude a tò Dé, ò Sion! Përché Chiel a l'ha rinforsà le protession dij tò porton e a l'ha benedì ij tò fieuj ch'a stan al sicur ant la sità anvironà da murajon. A l'é Chiel ch'a sicura la pas ëd toa nassion e ch'a pasia toa fam con ël mej frument.

Nosgnor a manda ij Sò òrdin për ël mond - quant ch'a l'é lesta Sòa Paròla! A l'é Chiel ch'a manda la fiòca tanme 'd lan-a molzin-a. A l'é Chiel ch'a spatara la brin-a an sla tèra tanme 'd sënner. A l'é Chiel ch'a tira le nos ëd tempesta tanme 'd pere. Chi é-lo ch'a podrìa 'rziste a Sò frèid? E peuj, quand ch'a dà 'n comand, tut as ëslingua. A manda 'l vent e la giassa a fond. A l'é Chiel ch'a l'ha 'rvelà Soa Paròla ai fieuj ëd Giacòb, ij Sò decret e Soe decision ai fieuj d' Israel. A l'ha fàit tut sossì për gnun-e d'àutre nassion. Lor a conòsso nen Soe régole. Laudé Nosgnor!

 Testament Neuv 

 Galat 3:23-25; 4:4-7 

Anans che ‘l senté dla fej an fussa stàit mostrà, nojàutri i j’ero coma 'd gent detenùa sota la sorveliansa ‘d la Lej. I j’ero stàit butà “sota na guerna protetiva” ant l’aspetativa dël moment che la fej an fussa arvelà. As podrìa ‘dcò di che antlora la Lej an fasia da guida për ch’i rivèisso al Crist, përch’ i fusso rendù giust pr’ ël mojen ëd la fej. Ma ora ch’i l’oma conossù ‘l senté dla fèj, i l’oma pì nen da esse sota la sorveliansa dla Lej. (...) Quand che, però, a l'é vnuje 'l temp giust, Nosgnor a l'ha mandà Sò Fieul, nassù da na fomna, nassù an sogession a la Lej. Nosgnor a l'ha mandalo a caté la libertà për coj ch'a j'ero djë s-ciav ëd la Lej, parèj ch'a podèissa andotene e dene la condission ëd fieuj ch'a l'han tùit ij dirit, ij sò. E përchè adess i soma ij sò fieuj, Nosgnor a l'ha mandà lë Spìrit ëd sò Fieul ant ij nòstri cheur e ch'an cissa a ciamé Nosgnor con ël nòm ëd "Abbà", visadì, papà, pare. A l'é parèj ch' adess I seve pì nen dë s-ciav ma 'd fieul genit ëd Nosgnor, e dàit ch' I seve ij sò fieuj, Nosgnor a l'ha fave ij sò ardité.

 Ël Vangel 

Ant ël prinsipi a-i era 'l Verb, e 'l Verb a l'era con Nosgnor, e l Verb a l'era Nosgnor. Ël Verb a l'era con Nosgnor al prinsipi. Tute le còse a son stàite creà da chiel e a-i é gnente ch'a sia stàit creà ch'a sìa nen stàit creà da chiel. An chiel a-i era la vita, e la vita a l'era la lus ëd j'òm. E la lus a splendriss an sël top, ma 'l top a l'ha nen podula stenze.

A l'é vnuje n'òm, mandà da Nosgnor. As ciamava Gioann. A l'é vnù për fé da testimòni, për rende testimoniansa a la lus, parèj che tuti a chërdèisso për sò mojen. A l'era nen chiel la lus, ma a l'é vnù mach për rende testimoniansa a la lus. La vera lus, ch'a dà la lus a tuti j'òm, a l'era 'n camin ch'a vnisìa ant ël mond. A l'era 'nt ël mond e 'l mond a l'é stàit creà da chiel, ma 'l mond a l'ha pa nen arconossulo. A l'é vnù dai sò, ma ij sò a l'han nen arseivulo. Nopà, a tuti coj ch'a l'han arseivulo - a coj ch'a chërdo an sò nòm - a l'ha dàit ël dirit dë dventé fieuj 'd Nosgnor - nen fieuj nà coma coj ch'a nasso da 'n pare e na mare, o da na volontà uman-a, opura për decision ëd quaidun, ma da Nosgnor.

Ora, ël Verb a l'é dventà 'd carn uman-a e chiel a l'é stàit an tra 'd noi. I l'oma vëddù soa glòria - la glòria dël Sol e Ùnich ch'a l'é vnù dal Pare, pien ëd grassia e 'd vrità. Gioann a l'ha rendune testimoniansa e a l'ha crijà: "Sto-sì a l'é col dont i l'avìa dit: 'Col ch'a ven apress ëd mi a l'é da consideresse pi grand ëd mi, përchè chiel a esistìa già prima 'd mi". Përchè da soa pienëssa i l'oma arseivù na grassia dòp l'àutra. La Lej a l'é stàita dàita për ël mojen ëd Mosè, ma la Grassia e la Vrità a son vnue për ël mojen ëd Gesù Crist. Gnun a l'ha mai vëddù Nosgnor. L'Ùnich, ch'a l'é an chiel istèss Nosgnor, ch'a l'é ant la pì strèita comunion con ël Pare, a l'é col ch'a l'ha arvelalo.