Orassion
Nosgnor tut-potent e etern, an tò amor afetuos për le creature uman-e, it l'has mandà tò Fieul, nòst Salvator Gesù Crist për arvestisse ‘d nòstra natura e për patì la mòrt an sla cros, dand-ne l'esempi 'd grand' umiltà; acòrdane, an toa misericòrdia ch'i podoma marcé an sël senté 'd soe soferense e 'dcò pié part ëd soa arsurression; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.
Testament Vej: Isaia 50:4-9
An cost test ël profeta Isaia a fà la dëscrission ëd chiel medésim coma 'n portavos fidel ëd Nosgnor. Chiel as sent tanme 'n dissèpol ch'a 'mprend con diligensa lòn che sò magister a-j mostra. Ël message ch'a l'ha da porté a l'ha gent a l'é nen sèmper còmod da sente. Soa determinassion ëd fè sente a la gent mach la vrità, bele s'a sìa dëscòmoda, a -j càusa fin-a 'd reassion violente, ingiurie e d'acuse grame. Chiel, contut as lassa nen ësbaruvé, perchè sò agiùt a l'é Nosgor, ch'a manchera pa nen ëd dé ai sò nemis, lòn ch'a mérito. Cost test a fà la dëscrission ëd la manera 'd fé e dël destin dël Crist medésim, sò portavos, ël Servitor ëd Nosgnor pr' ecelensa.
Ël sërvent dël Signor. Nosgnor, ch’a l’é sovran, a l'ha dame Soe paròle 'd sapiensa: a l’é për lòn ch’i sai coma giuté coj ch'a son ësfinì e dëscoragià. Coma ch'as fa con ij dissépoj, la matìn ëd minca dì Chiel am dësvija e am rend antivist pr' amprende Sò volèj. Nosgnor, ch’a l’é sovran, a l'ha parlame e i l'hai scotalo. I l'hai nen faje 'd resistensa e i l'hai nen viraje le spale. I l'hai sporzù la schin-a a coj ch'am vorìo foëtteme e le ciafele a coj ch'a vorìo s-ciancheme la barba. I l'hai nen stërmà mia facia da coj ch'a vorìo sbefieme e scraceme adòss. Contut, Nosgnor, ch’a l’é sovran, am giuta e për lòn i sarai mai batù - ch'as faso gnun-e ilusion! I stago a testa àuta e i rendo mia facia dura tanme na ròca. I sarai mai dësvergognà. Col ch'am rendrà giustissia a l'é 'n camin ch'a riva. Chi ch'as n'ancalerà 'ncora a 'ncolpeme? Andoa ch'a son finì ij mè acusator? Ch'a ven-o fòra! Nosgnor Dé a sta da mia part! Chi mai podrà-lo condaneme? Tùit ij mè nemis a saran dësblà tanme na ròba veja mangià da le càmole.
Rëspòsta: Salm 31
Nosgnor, i l’hai trovà na sosta an ti! Ël poeta, pien ëd fiusa, a sùplica Nosgnor ch’a lo goerna. A-i-é dj’inimis ch’a lo mnasso e fin-a ij sò amis a l’han bandonalo. Chiel, nopà, a dis che l’arvangia a l’é mach ant le man ëd Nosgnor. Ant ij vers darié, ch’a son forse stàit ëscrit pì tard, quand che Nosgnor a l’ha an efet rëspondùje, ël poeta a ringrassia Nosgnor ch’a l’ha delivralo.
Nosgnor, i l’hai trovà na sosta an ti! Lassme maj confonde! Delivr-me: cola-lì a sarà toa arvangia! Scotme! Delivr-me an pressa! Sie ti mè protetor e arpàr, na fortëssa andoa ch’i peuda sté sicur! Ti’t ses mia rocafòrt e fortëssa! Delivr-me e compagn-me: toa reputassion a l’é an discussion! Tirme fòra da la rèj ch’a l’avìo stërmà për ciapeme, përché ti’t ses mia fòrsa. An toe man i dago an goerna mia vita. Ti ‘t ‘m delivrëras, o Nosgnor, përché ti ‘t ses un Dé fidel! I l’haj an ghignon coj ch’as buto an gënojon 'ëdnans a dij buracio veuid e busios; da mia part, i l’hai fiusa mach an Nosgnor. Anlora mi i saraj content e im argiojiraj ëd toa fidelità përché ti ‘t ses nen indiferent ai mè sagrin: ti’t conosse mia aflission. Ti t’ëm consignëras nen ant le man dij mè nemis, ma it ëm faras ësté ferm con ij pé bin piantà an sla pian-a. Àbie pietà ‘d mi, përchè i son sagrinà! Ij mè euj a son dventà gonfi për ij patiment. I l’hai perdù mia fòrsa. Mia vita a va a la fin ant ël dolor e ij mè agn ant ij lament. Për motiv ëd tùit ij nemis ch’i l’haj, la gent am dëspressia; ij mè vzin a son dësconcertà dij mè patiment; coj ch’am conòsso a l’han ësgiaj ëd mia condission; coj ch’am vëddo për la stra a giro ‘l canton e a fan finta ‘d nen. Tùit a l’han dësmentiame coma ch’as dësmentia coj ch’a son mòrt. Mi i son dventà dësùtil coma ‘n vas rot. I l’hai bin sentù lòn che fin-a tròpi a diso, le neuve afrose ch’a ven-o da tute le part. A fan dij complòt contra 'd mi, a së studio mach com a feme fòra. Malgré tut, i l’hai fiusa an ti, Nosgnor! I fortìsso: Ti t’ses mè De! It ses ti ch’it fisse ij termo ‘d mè destin. Delivr-me da la potensa dij mè nemis e da coj ch’am dan adòss. Sorid a tò sërvent! Delivr-me për motiv ëd toa fidelità! Nosgnor! Ch’i sia pa nen umilià, përchè it anvòco! Ch’a sia umilià la gent grama! Che a s’ancamino chet a la tomba! Ch’ ij sò làver busios a stago mach ciuto, coj làver ch’a sbefio la përson-a onèsta con arogansa e dëspressi. Vàire 'd bondosità ch’a-i-é an toe benedission, cole ch’it goerne për coj ch’at séguito con fidelità. A coj ch’as arfugio an ti, it ij na daghe bondos dëdnans a tùit, Ti it ëstërme ij tò fidèj ansema ti, andoa che lor a son guernà da j’atach dj’òm. Ti t’jë scondes ant n’arpar da j’atach dla maldicensa. Nosgnor a mérita minca na làuda, përché chiel a l’ha dàme ciàira evidensa ‘d soa maravijosa fidelità quand ch’i j’ero anvironà dai mè nemis. I l’avìa dit tròp an pressa: “A son stàit tajà fòra da toa presensa”, ma ti ‘t l’has ëscotà mia anvocassion ëd misericòrdia, quand ch’i l’avìa bramà tò agiùt.Veule bin a Nosgnor, vojàutri ch’i lo sèguite con fidelità! Chiel a goerna coj ch’a son onest e giust, ma a col ch’as compòrta con arogansa, Chiel a dà tuta la paga ch’as mérita. Sìe fòrt e pien ëd fiusa, vojàutri ch’i spete l’antervension ëd Nosgnor.
Testament Neuv: Filipèis 2:5-11
Ël test ch'i lesoma ancheuj da j'epistole a podrìa esse un vej imn cristian. L'apòstol a cissa ij sò letor a l'umiltà, l'istessa che Nosgnor Gesù Crist a l'avìa mostrà e dimostrà. Gesù a l'era Nosgnor Dé e per lòn a l'avrìa podù fesse serve, ma a l'è umiliasse fin-a a dventé chiel na creatura uman-a e butesse a nòstra disposission tanme nòst servitor. Cola-lì a l'é la rason che chiel a mérita nòstra devossion suprema.
Ch'a i sia donca an vojàutri l'istèss sentiment ch'a-i era an Gesù Crist. Chiel, an efet, combin ch'a l'era Nosgnor, a l'ha nen considerà l'egualiansa con Dé coma queicòsa da ambranchesse, ma a l'é sveudasse, a l'é bassasse coma 'n servitor, a l'é dventà parèj 'd tuti j'àutri, òm fra j'òm. A l'é umiliasse e a l'é dventà ubidient fin-a a meuire, ansi, gnente men-o che a meuire an s'na cros. A l'é 'dcò për lòn che Nosgnor a l'ha esaltalo fòra 'd mzura e ch'a l'ha daje 'n nòm ch'a l'é dzora 'd minca d’àutri nòm, parèj che al nòm ëd Gesù tùit as buto an ginojon - a fà nen anté ch’a sio: an cel, an tèra o sot-tèra, e che minca lenga a confëssa che Gesù Crist a l'é 'l Signor, a la glòria 'd Dé 'l Pare.
Vangel: Maté 26:14-28
An cost perìod dl'ann ëd la liturgìa cristian-a, consacrà a la memòria dij patiment, mòrt e arsurression ëd Nosgnor Gesù Crist, ij test ëd l'evangeli a peude esse nen d'àut arzervà a coj aveniment-lì. Ij racont dij patiment (la Passion) e dla mòrt ëd Gesù a pijo 'l pòst pì grand an tùit ij vangej, segn ch'a l'han n'amportansa motobin granda për nòstra fede. Ël test d'ancheuj a trata dël tradiment ëd Gesù ch'a l'avìa fàit un dij sò dissépoj, Giuda. Belavans ëd dissépoj fàuss ëd Nosgnor a-i na son e a-i na saran sèmper ant soa Gesia. Nosgnor Gesù Crist, malgré lòn a l'é sèmper dispòst, an sò grand amor, a slonghé anvers ëd lor soa man d'arconciliassion e porteje, se possibil, al pentiment. A la fin, contut, ël destin dij cristian fàuss ch'a veulo nen arpentisse dij sò peccà as peul nen evitesse. Ij pian ëd Nosgnor, comsëssìa, as compisso malgré ij traditor e fin-a con sò agiùt, bele s'as na rendo nen cont.
Nessun commento:
Posta un commento