Leture bibliche për Duminica 23 fërvé 2020

Duminica 23 fërvé 2020 - Ultima duminica apress l'Epifanìa

Leture bìbliche: Surtìa 24:12-18; 2 Pero 1:16-21; Maté 17:1-9; Salm 2

Orassion

Nosgnor! Che anans la passion ëd Tò Fieul unigènit it l'has arvelà Soa glòria an sla santa montagna, acòrdane che nojàutri ant la contemplassion për fej ëd sòa facia, i podoma avèj la fòrsa 'd portè nòstra cros e d'esse cambià a Sòa imàgine da glòria a glòria; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

Testament Vej: Surtìa 24:12-18

An ës test dël lìber dla Surtìa I trovoma Mosè, ël servitor che Nosgnor a l'avìa sernù për guidé sò pòpol a la libertà, ch'a l'é ciamà an sù n'àuta montagna, ël Sinai, pr' ancontresse con chiel facia a facia, parèj ch'a 'rsèiva le tablëtte 'd pera 'd la Lege. A gnun d'autri a l'é acordà 's privilegi d'ancontresse con Nosgnor.

Peui Nosgnor a l’ha dije a Mosè: “Monta sù da mi an sla sima dla montagna e resta lì. A sarà antlora che mi it darai le taule ‘d pera con la Lej e ij comandament ch’i l’hai scrivuje për l’istrussion dj’Israelita. Parèj, Mosè, ansema a Giosuè, sò agiutant, a l’é montà fin-a an sla sima dla montagna. Mosè a l’avìa dit a j’ansian: “Resté sì e spetene fin-a ch’i artonoma. Aron e Hur a son sì con vojàutri. S’a-i é quajdun ch’a l’ha ‘d question da sotpon-e, ciameje ‘d consej a lor”. Antlora Mosè a l’é montà an sla sima dla montagna, e na nìvola a l’ha quatala. La glòria ‘d Nosgnor a l’é posasse an sla montagna dël Sinai, e la nìvola a l’ha quatala për ses dì. Ël dì ch’a fà set, Nosgnor a l’ha ciamà Mosè da ‘n mes a la nìvola. La glòria ‘d Nosgnor a smijava a j’euj dj’Israelita là giù an bass coma ‘n feugh afoà an sla sima dla montagna. Peui Mosè a l’é dësparì an mes a la nivola, a l’é montà fin-a an sla sima e a l’é restà ambelelà quaranta dì e quaranta neuit.

Rësposta: Salm 2

An ës salm regal l’autor a diciara cola ch’a l’é la granda statura dël rè davìdich, ch’a l’é stàit sernù da Nosgnor e a buta an sl’avis le nassion e ij sò governant ch’a l’han da sogetesse a l’autorità ‘d Nosgnor e ‘d sò vissi-regent sernù.

Përchè le nassion a cisso ‘d tumult e ij pòpoj a buto an pé ‘d complòt tant inùtij? Ij rè dla tèra a pijo j’arme, ij sovran a tësso dj’antrigh contra Nosgnor e contra ‘l rè che chiel a l’ha consacrà. “S-ciapoma soe caden-e”, lor a crijo, “gavomse ‘l giov ch’a l’ha butane a còl”. Col ch’a l’é astà an sël tròno dël cél, contut, ëd lòn as na fà mach na ghignada; Nosgnor a-j fà dë sbefie. Peuj a-j parla rabios e a-j fà avèj lë sparm, përchè a-j dis: “A l’é mi ch’i l’hai consacrà mè rè a Sion, an mia montagna santa”. Ël rè a fortiss ës decret ëd Nosgnor: “Nosgnor a l’ha dime: ‘Ti ‘t ses mè fieul. Ancheuj i son dventà tò Pare. A l’é pro ch’im lo ciame e mi it darai ij pòpoj coma toa ardità, ël mond antregh a sarà tò teniment, It jë s-ciapëras con na bara ‘d fer, it jë faras a tòch tanme ‘n vas ëd creja”. A l’é për lòn, voi ij rè, ch’i farie bin a d’avèj ëd bon sens! I seve stàit butà ans l’avis, voi, ij governant ëd la tèra. Buteve al servissi ëd Nosgnor, rendje l’adorassion, vnì tërmolant a feje omagi, Sogeteve al Fieul regal ëd Nosgnor, përchè chiel a podria anrabiesse e vojàutri i podrie esse bin fàit a tòch, soa zara a podrìa anfiamesse ant un moment. Tutun, a l’avran motobin ëd gòj coj ch’as buto sota soa protession.

Testament Neuv: 2 Pero 1:16-21

L'apòstol Pero a l'era stàit sernù da Nosgnor a esse un dij testimòni ij pì amportant ëd la përson-a e euvra dël Crist. An ës test ëd soa sconda litra, chiel a buta an evidensa nen mach la verità 'd soa testimoniansa, ma 'dcò la verità dij profeta antich d'Israel e, con lor ëd la Bibia antrega, ch'a l'é e a resta Paròla 'd Nosgnor.

Përché quand ch’i l’oma dave a conòsse la potensa e l’artorn ëd Nosgnor Gesù Crist, i soma nen andàit dapress a ‘d fàule inventà da queidun, nò, nojàutri i soma stàit testimòni diret ëd soa grandeur, Përchè chiel a l’ha arseivù onor e glòria da Nosgnor ël Pare, quand ch’a l’ha adressaje da la glòria magnìfica sta vos: “Sto-sì a l’é mè Fieul, col ch’am dà tanta sodisfassion”. I l’oma sentù pròpi con nòstre orije costa vos ch’a venìa dal cel quand ch’i j’ero con Chiel an sla montagna santa. Ëd pì, i l’oma la paròla profètica ch’a l’é dël tut degna ‘d fiusa. I feve bin a dejla da ment coma ch’ i farìe con na lus ch’a fà ‘d ciàir ant un leugh ëscur, fin-a ch’a ven-a la primalba e la stèila matinera as leva an su vòsti cheur. Dzortut, i feve bin a ‘rconòsse sos-sì: gnun-a professìa dla Scritura a l’é mai vnùa da l’imaginassion dël profeta, përchè gnun-a professìa a l’é mai nassùa da la volontà uman-a, ma dj’òm a l’han parlà da part ëd Nosgnor dòp d’avèj arseivù l’impulsion ëd lë Spirit Sant.

Ël vangel: Maté 17:1-9

Cost episòdi dl'Evangel a va sota 'l nòm ëd La Trasfigurassion ëd Gesù Crist. Nosgnor a dà a quaj dij sò dissèpoj "n'avamprima" 'd soa gloriosa identità, cola ch'a restava stërmà a la pì part ëd la gent.

La trasfigurassion. Ses dì apress, Gesù a l'ha pijasse ansema Pè, Giaco e Gioàn, ël frel ëd Giaco, e a son andass-ne a part, an sna montagna àuta. E, là, an presensa 'd lor, Gesù a l'é stàit trasfigurà. Sò visagi a lusìa coma 'l sol e soa vestimenta a l'é vnùa bianca coma la lus. Peui a l'han vëddù Mosè e Elìa ch'a dëscorìo con Gesù. Pero a l’ha dije a Gesù: "Signor, sté ambelessì a l'é pròpi bel. S'it veule, mi i podrìa pianté tre bënne: un-a për ti, un-a për Mosè e un-a për Elia. Antant che chiel a parlava, na nìvola ch’a lusìa a l’ha quataje con soa ombra e a l’é sentusse na vos ch'a vnisìa da la nìvola. A disìa: "Sto-sì a l'è mè car fieul ch’i-j veulo tant bìn e ch'am dà tanta sodisfassion: scotèlo bin!". E ij dissépol, an sentenda lolì, a son prostërnasse con la front a tèra e a son restà bele che sburdì. Ma Gesù, avzinandse a lor, a l'ha tocàje e a-j disìa: "Ausseve: abie nen tëmma". E aussand j'euj, ij dissépoj a l'han vëddù pì gnun d'àutri che Gesù. Mentre ch’a calavo da la montagna, Gesù a l’ha daje st’ordin-sì: “Conté a gnun dë sta vision fin tant che ‘l Fieul ëd l’Òm a sia arsussità dai mòrt”.