L'identità ch'a conta 'd pì [Duminica 3 'd Gené 2016].

Check this out on Chirbit

Cola ch'a l'é la manera che nojàutri i marcoma nòstra identità, coj ch'i soma? Col ch'a l'é 'l drapò ch'i svantoloma? Ant un mond coma 'l nòst ch'an vorìo tuti j'istess, omologà, "sensa facia", arvendiché nòstra identità nassional, coltural e lenghistica ha l'ha soa importansa. Contut, lolì a podrìa dene 'd delusion coma tut lòn ch'a l'é 'd cost mond. Nòstra identità ùltima, lòn che a la fin a conta 'd pì, cola ch'an darà mai 'd delusion, a l'é cola che Nosgnor an da "an Crist", ch'a l'é l'òm neuv. A l'é l'identità ch'i arsèivoma quand che Nosgnor an rend, për Soa grassia, ëd mèmber ëd Sò còrp, Sò pòpol, Soa famija. Cola-lì a l'é n'identità motobin rica, che mach dij fòj a podrìo meprisé o fin-a arneghé.

Lòn ch'a l'é n'identità "an Crist" a lo mostra la prima letura bìblica 'd costa Duminica, sconda apress Natal, da la prima litra dl'apòstol Pàul ai cristian dla sità d'Efeso.

"Ch'a sìa benedì Dé, Pare 'd Nosgnor Gesù Crist, ch'a l'ha benedine d'ògni benedission spiritual dël Cel an Crist, përchè Chiel a l'ha sernune an Crist prima dla fondassion dël mond, parèj ch'i fusso sant e sensa rimpròcc dëdnans a Chiel për l'amor. Dé a l'ha falo quand ch'a l'ha predestinane a l'adossion coma Sò arditè legaj pr' ël mojen ëd Gesù Crist, conforma la compiasensa 'd Sò volèj, a la làuda dla glòria 'd Soa grassia, cola ch'a l'ha acordane an Sò car Fieul. An Chiel i l'oma la redension për Sò sangh, ël përdon dij nòstri pecà second le richësse 'd Sòa grassia, cola ch'a l'ha dane sensa mzura con ògni sapiensa e inteligensa. Nosgnor a l'ha falo quand ch'a l'é compiasusse 'd fene conòsse 'l misteri 'd Sò volèj, col ch'a l'avìa proponusse 'd realisé an Crist. Sossì a l'é 'l proponiment: quand che 'l temp adatt a fussa rivà, chiel a l'avrìa 'rcapitolà tut an Crist, tant lòn ch'a-i é ant ij cej, che lòn ch'a l'é an sla tèra. An Crist, ëdcò nojàutri i soma stàit reclamà coma 'd gent ëd Soa pertinensa, dàit ch'i soma stàit predestinà conforma 'l propòsit ëd Col ch'a compiss ògni còsa second ij sò proget, parèj che nojàutri, ch'i soma stàit ij prim a speré an Crist, a l'avèisso portà 'd làuda e 'd glòria a Dé. A l'é për lòn che quand ch'i l'eve sentù la paròla dla vrità, l'evangeli 'd vòstra salvëssa, e ch'i l'eve chërdù an Crist, i seve stàit marcà con ël cacèt dlë Spirit Sant ch'a l'era stàit promëttù. A l'é Chiel la capara 'd nòstra ardità, fin-a a la redension completa ëd lòn ch'a l'é dël Signor, a la làuda 'd Sòa glòria. Për costa rason, përch' i l'hai sentù 'd vòstra fej ant ël Signor Gesù e dl'amor ch'i l'eve për tùit ij sant, i chito nen ëd rende grassie, an mie orassion, për tuti vojàutri. I prego për che 'l Dé ëd Nosgnor Gesù Crist, ël Pare glorios, av daga 'd saviëssa spiritual e d'arvelassion për conòss-lo sèmper ëd pì - dàit che j'euj 'd vòstr cheur a son stàit anluminà - parèj ch'i conòsse la speransa 'd Soa vocassion, la richëssa dla gloriosa 'rdità ch' ij sant a 'rseivran, e qual ch'a sìa la grandëssa feura 'd misura 'd Soa potensa, anvers a noi ch'i chërdoma, coma ch'a l'é mostrà ant l'esercissi ëd Soa inmensa fòrsa" [Efesin 1 (3-19)].

La sconda letura a l'é cola da l'Evangeli 'd Maté, ant ël capìtol 2, andoa ch'as parla 'd Marìa, Giusep e 'l cit Gesù a scapo an Egit për motiv dël Rè Eròde ch'a vorìa fé massé cola masnà ch'a la vëdìa coma 'n concurent a sò podèj. Për dësfende sò podèj Eròde a comanda fin-a 'l massacr ëd tute le masnà ‘d Betlem. Nosgnor Dé, nopà, a guerna Sò Fieul: gnun a peul rende inùtil ij propòsit ëd Nosgnor. A la fin i vëdoma an costa conta, l'artòrn da l’Egit ëd Maria, Giusep e Gesù.

"Ora, artirasse ch’a son ëstàit ij Magi, vardé, n’àngel ëd Nosgnor a l’é aparessuje an seugn a Giusèp, e a l’ha dije: “Levte, pija la masnà e soa mare, e scapte an Egit, e sta ambelelà fin-a a tant ch’it lo disa, përchè Eròd a sërcherà la masnà për fela meuire. Giusèp, donca, a l’ha dësvijasse e a l’ha pijà ‘d neuit la masnà e soa mare, e a l’é artirasse an Egit. E a l’é staje fin-a a la mòrt d’Eròde, përchè as compissa lòn che Nosgnor a l’avìa nunsià pr’ ël mojen dël profeta: “I l’hai ciamà mé fieul feura d’Egit. Antlora Eròd, quand ch’a l’ha capì che ij Magi a l’avìo mincionalo, a l’é anrabiasse fòrt e a l’ha mandà a massé tute le masnà ch’a-i ero a Betlem e an tut sò teritòri da l’età ‘d doi agn an sota, l’età ch’a calcolava da lòn ch’a l’avìo dije ij Magi. A l’é compisse parèj lòn ch’a l’avìa nunsià Geremìa ‘l profeta: “A Rama a l’é sentisse un crij, ëd pior e ‘n gran gëm: A l’é Rachele ch’a piora soe masnà, e ch’a l’ha nen vorsù esse consolà, përchè a-i son pì nen”. Mort ch’a l’era Eròd, vardé, n’àngel ëd Nosgnor a l’é aparessù an seugn a Giusep, an Egit, E a l’ha dije: “Levte, pija la masnà e soa mare, e vatne al pais d’Israel, përch’ a son mòrt coj ch’a servavo ‘d massé la masnà. Giusèp, donca, a l’é levasse, a l’ha pijà la masnà e soa mare e a l’é vënuss-ne ant ël paìs d’Israel. Ma quand ch’a l’ha sentù dì che Archelao a regnava an Giudèa al pòst ëd sò pare Eròd, a l’ha avù tëmma d’andeje. Avertì an seugn, a l’é artirasse ant la region ëd Galilèa. Quand ch’a l’é rivaje, a l’é stabilisse ant la sità ch’a l’avìa për nòm Nazaret. A l’é parèj ch’a l’é compisse lòn ch’a l’avìo nunsià ij profeta: “A sarà ciamà 'l Nazaré” [Maté 2 (13-23)].

La letura dal Testament Vej a ven dal lìber dël profeta Geremìa. A l'é la descrission profètica dl'artòrn dël pòpol d'Israel an patria apress la dispersion pr' ël mond. A l'é 'dcò l'imagine 'd Nosgnor ch'a fà l'archeuita 'd tuti coj ch'a sòn ij sò, ch'a j'aparten-o, e ch'a son sparpajà pr' ël mond. A l'é lòn ch'a càpita con la predicassion dl'Evangeli, ch'a ciama coj ch'a l'han d'arsèive la grassia 'd Nosgnor a "torné a ca".

"Àor, sossì a l'é lòn che Nosgnor a dis: "Canté gioios për Israel! Crijé për la pì granda dle nassion! Crijé gioios vòstre làude: 'Salva tò pòpol, ò Signor, salva la rimanensa d'Israel!'. Përché i-j armenrà dal setentrion e da j'àngoj pì lontan dla tèra. I dësmentierai nen ij bòrgno e ij sòp, le fomne ch'a speto e le pajolante. Na gran' compagnia a 'rtornrà! Lerme 'd gòj a caleran da soe ciafele e Mi i-j armenrai a cà con grand soagn. A marceran aranda 'd ri pasì e an sù 'd senté sulià andoa a s'antrapran pa. Përch' i son un pare për Israel e Efraim a l'é mè fieul prim-génit. Scoté la paròla ‘d Nosgnor, ò nassion dël mond, e proclamela ant le region lontan-e dla còsta: 'Nosgnor, ch'a l'ha sbërgiairà sò pòpol, a lo samblerà torna e a lo guernrà coma ch'a fà 'n bërgé con sò strop. Përché Nosgnor a l'ha riscatà Israel da coj ch'a j'ero tròp fòrt për lor. Lor a ritorneran a ca e cantran 'd canson ëd gòj an sl'auture 'd Gerusalem. A spriceran ëd gòj për motiv dij generos don dël Signor - le fosonante mësson ëd frument, ëd vin neuv, l'euli d'oliva, jë strop e j'arment san. La vita 'd lor a sarà tanme 'n verzé bagnà e tùit ij sò sagrin a saran andass-ne. Le fomne giovo a dansran për la gòj, e j'òm, vej e giovo, as giontran a la selebrassion. I cambierai sò magon an gòj. I-j consolerai e cambierai ij sò sagrin an contentëssa. Ij sacerdòt a godran d'abondansa e 'l mè pòpol a farà festa për motiv ëd ij don ch'i l'hai faje. Mi, ël Signor, i l'hai parlà!"[Geremìa 31 (7-14)].

Terminoma con due preghiere. La prima a l'é cola dël Salm 84:

"Coma ch'a l'é bel ël leugh andova ch'it vives, ò Signor dl'univers! Coma ch'i l'hai anvìa d'intré ant le cort dla ca 'd Nosgnor! Con ël cheur e con tut mè còrp i crijo 'd gòj anvers al Dé ch'a viv. Fin-a j'usej a-i trovo na ca, la róndola a-i fà sò nì andova guermé soa fijolansa, aranda ij tò autar, Signor dl'univers, mè rè e mè Dé. A son beà coj ch'a vivo an toa ca e ch'a-i canto 'd làude tùit ij dì! A son beà coj ch'a trovo an ti la fòrsa ch'a-j manca e ch'a l'han anvìa 'd përcore le stra ch'a porto a tò tempi. Quand ch'a passo për la val ëd Baca Nosgnor a-j forniss na sorgiss. La pieuva d'otogn l'arvestiss ëd benedission. A seguitran a chërse fòrt e minca un ëd lor a comparirà dëdnans a Dé a Gerusalem. Ò Signor, Dé dl'univers, scota mia sùplica; sent lòn ch'i diso, ò Dé 'd Giacòb!" [Salm 84 (1-8)].

Orassion: Ò Signor Dé, che maravijos it l'has creà e, na maravìja ancora pì granda, it l'has ristabilì la dignità 'd la natura uman-a: Acòrdane 'd podèj partagé la vita divin-a 'd col ch'a l'ha umiliasse për partagé nòstra umanità: tò Fieul Gesù Crist, ch'a viv e regna con ti, ant l'unità dlë Spirit Sant, un sol Dé pr' ij sécol dij sécoj. Amen.

3 'd Gené 2016 2015 - Sconda Duminica apress Natal - Geremìa 31 (7-14); Efesin 1 (3-19); Maté 2 (13-23); Salm 84 (1-8)