Nosgnor a manten tute soe promësse (Duminica 15/11/2015).

Tant temp fà, a Gerusalem, ël pòpol d'Israel, ël pòpol sernù da Dé [che nojàutri cristian i soma stane entà] a l'avìa un templ magnifìch. A l'era stàit fabricà për dé glòria e onor al Dé ver e viv, Nosgnor. A na j'ero orgolios, ma Gesù, a cola gent, a-j dis:  "A-i na resterà nen pera an su pera! Tut a sarà spianà!". Cole paròle a l'avìo scandolisaje, ma a l'é pròpi lòn ch'a l'é capità: Gesù a l'avìa rason! Bele ant ël dì d'ancheuj ant la spianà dov a-i j'era col templ a j'é na moschéa, ël leugh sacrà 'd na fàussa religion. Contut, col templ e ij sacrifissi ch'as fasìo, a l'avìa terminà soa funsion: cola 'd prefiguré l'oevra redentriss dël Messia, Gesù Crist. Adess i l'oma pì da manca d'un templ e 'd sacrifissi: tut a l'é compisse an Gesù Crist. I l'oma da tense s-ciass, sensa esitassion, a Chiel, përchè Nosgnor a compiss fedel tute soe promësse. Ant l'istess temp i l'oma da fé atension a j'avertiment che Gesù an dà e piene guarda dai fàuss Crist, da le fausse professie e da le fàusse religion e ij so "profeta". Tut sossì a l'é 'l giuss dle leture bibliche për sa Duminica: la professia 'd Gesù riguard a la distrussion dël templ, un tòch da la litra a j'Ebreo, e peui, dal Testament Vej la testimoniansa d'Anna, mare dël profeta Samuel, che Nosgnor përdabon a compiss fedel tute soe promësse e che soa Paròla a l'é vrità, l'ùnica. Lesomje. A la fin i faroma nòstra la preghiera medésima d'Anna.

Check this out on Chirbit

La distrussion dël Templ. "Antramentre ch'a seurtiva da le cort dël Templ, un dij Sò dissèpoj a l'ha dije: "Magìster, varda mach che 'd pere e che 'd fabriche!". E Gesù a l'ha risponduje: "Vëddes-to cole gran' fabriche? A-i na resterà nen pera an su pera! Tut a sarà spianà!". Antlora, antant ch'a l'era setà an sël Mont ëd j'Uliv, ch'a sta 'n facia al Templ, Pé, Giaco, Gioan e Andrea a l'han ciamaje an privà:  "Dis-ne 'n po': quand ch'a l'é che cole còse a rivran, e che segn a-i sarà për fene savèj che cole còse a son a brus ëd compisse?". Antlora Gesù a l'é butasse a dije: "Pijé guarda che gnun av dëstrada, përchè a mè nòm a vniran diversi ch'a diran: "A l'é mi ch'i son ël Crist" e a 'mbrojeran nen pòchi. Àor, quand ch'i sentreve parlé 'd guère e 'd mnasse 'd guèra, na sie nen sbaruvà, përchè a venta che ste còse a rivo, ma a sarà ancora nen la fin. Na nassion as levërà contra n'àutra nassion, e 'n regn contra n'àutr regn; e a-i sarà 'd teremòt un po' da sì e un po' da là e 'd famin-e. Tut sòn a sarà mach ël comensament dël mal dël part" [March 13 (1-8)].

Na neuva época. "Tùit ij sacerdòt a ufìssio minca dì e a smon-o vàire vòte ij medésim sacrifissi, ma sti-sì a peulo mai levé përdabon ij pecà.  Ma Gesù Crist, nòst Gran Sacerdòt, apress d’avèj smonù n’ùnich sacrifissi pr’ ij pëcà, a l’é assetasse për sèmper a la drita ‘d Nosgnor. Ambelelà chiel a speta fin che ij sò nemis a sio umilià e renduje tanme ‘n taburet pr’ ij sò pé.  Con cola ùnica oblassion chiel a l’ha portà për sèmper a la pienëssa coj che ora a son santificà. [...] Fin-a lë Spirit Sant a na dà soa testimoniansa, përchè chiel a dis:  “Costa-sì a l’é l’Aleansa ch’ i farai con mè pòpol dòp ëd col dì-lì”, a dis Nosgnor, “I butrai mie lej ant ij sò cheur e i jë scrivrai ant sò interior”. Peui a gionta: “I m’arcordrai pì nen dij sò pecà nè ‘d soe colpe”. Ora, quand che ‘l përdon a l’é stàit acordà, a-i é pì nen da manca ‘d smon-e ‘d sacrifissi. [...] Donca, car ij mè frer e seur, ora i l’oma pien-a libertà d’intré ant ël Tabernacol, ël leugh pì sant dël cél, grassie al sangh dël sacrifissi ‘d Crist medésim. Chiel a l’ha inaugurà për nojàutri na stra neuva, cola ch’a pòrta a la vita dëdlà dël tendon ch’a n’ampedìa l’intrada ant ël leugh santìssim, l’é a dì, travers soa carn. E dàit ch’ì l’oma un Gran Sacerdòt ch’a sta dzura la ca ‘d Nosgnor,  avzinomsje con cheur sincer e pien-a fiusa, da già che nòstre cossiense colpèivol a son ëstàite netià con ël sangh medésim ëd Crist e ij nòstri còrp con l’eva ch’a purifica. Tenomse s-ciass, sensa esitassion, a la speransa ch’i professoma, përchè Nosgnor a compiss fedel tute soe promësse. Pensoma a ‘d manere sèmper neuve ëd cissene j’un j’àutri a l’amor da bon frej e a fé d’euvre bon-e. Chitoma nen ëd pijé part a nòstre adunanse, coma quejdun a l’é già costumasse a fé, ma ansigomse j’un j’àutri, dzurtut ora ch’ ël dì darié a l’é avzinasse" [Ebreo 10 (11-14; 15-18; 19-25)].

Preghiera e promëssa d’Anna.  "Na vòta, apress un disné sacrà a Silo, Anna a l’é aussasse e a l’é andass-ne a preghé al santuari. Eli, ël sacerdòt, as na stava setà an s’un taborèt a l’intrada dël santuari. Anna, pien-a d’amarëssa, an piorand dësconsolà, a pregava Nosgnor. E a l’ha faje na promëssa, costa-sì: “Signor ëd l’univers, se Ti ‘t compiasras ‘d vardé a mia aflission, d’arcordete ‘d toa serventa, e ‘d deme ‘n fieul, antlora col fieul-lì i tlo consacrerai, ò Signor, për tuta soa vita e, coma ‘n segn ëd soa consacrassion, ij sò cavèj a saran mai tajà”. Antant che chila a pregava Nosgnor con insistensa, Eli a la vardava. Anna a parlava an sò cheur; a movìa ij làver, ma as podìa nen sente lòn ch’a disìa. Eli, donca, a pensava che Anna a fussa cioca. Parèj, a l’ha dije: “A më smija ch’a sia pròpri nen ël cas ëd ven-e ambelessì, cioca coma ch’it ses! Va a deurme e smaltiss prima ël vin ch’it l’has an còrp!”.  Ma Anna a l’ha rësponduje: “Ò nò, monsù. I son na fomna tribulà. I l’hai beivune pa d‘ vin o quejcòsa ‘d pì fòrt, ma i son motobin demoralisà: i dovertava mè cheur a Nosgnor e a-j fasìa savèj tùit ij mè sagrin. Pensa nen ch’i sìa na fomna da pòch! I m’esprimìa parèj përchè i son tant sagrinà e dëscoragià. Antlora Eli a l’ha dije: “Vatne an pas e che ‘l Dé d’Israel at acòrda lòn ch’it l’has ciamaje!”.  “Ò grassie, monsù!”, Anna a l’ha sclamà. Antlora chila a l’é andass-ne e a l’ha comensà torna a mangé e a smijava pì nen cola ch’a l’era anans". L’indoman, la famija antrega a l’é levasse ‘d bonora e a son andàit a adoré Nosgnor ancora na vòta. Peuj a son artornà a soa ca, a Rama. Quand che Elcana a l’é unisse a soa fomna, Nosgnor a l’é arcordasse ‘d chila. A sò temp Anna a l’ha butà al mond a ‘n fieul. A l’ha ciamalo Samuel, përchè a l’é ‘n nòm ch’a veul dì: “I l’hai ciamalo a Nosgnor” [1 Samuel 1:9-20)].

Cantich d’Anna.  Apress ëd lòn Anna a l’ha pregà parèj:  “Mè cheur a s’arlegra ant ël Signor! Nosgnor a l’ha rendume fòrta. Adess i sai lòn ch’i l’hai da dije ai mè nemis. I son contenta përchè Nosgnor a l’ha salvame.  A-i é gnun ch’a sìa sant tanme Nosgnor! Gnun a l’é Dé fòra che Chiel. Dì pì nen csì tante paròle d’arogansa; ch’a seurto pì nen da vòstra boca d’insolense! Nosgnor a sa bin lòn ch’i l’eve fàit, a sarà Chiel ël giudes ëd vòstre assion!  L’arch ëd coj ch’as chërdìo fòrt a l’é s-ciapasse, e coj che anans a s’antrapavo, a son vnì fòrt. Coj ch’ anans a l’avìo la pansa pien-a, adess a patìsso la fam, e coj ch’a meuirìo ‘d fam adess a son sodisfàit. La fomna ch’a l’era stéril adess a l’ha set fieuj, e cola ch’ anans a l’avìa tante masnà, adess a ven màire.  A l’é Nosgnor ch’a fà vive o ch’a fà meuire; ch'a fà calé giù j’un ant ël pais dij mòrt, e d’àutri a-j na tira fòra. A l’é Nosgnor ch’a dà povertà o richëssa, ch’a tira giù e ch’a tira sù.  A tira sù ij pover da la póer e ij bzognos da la dëscàira dla mnìs. Peui a-j fà setesse an tra ij prinsi, e a-j buta ant ij pòst d’onor. A l’é Nosgnor ch’a ten sù le fondamente dla tèra e ansima a l’ha sistemaje ‘l mond.  Chiel a guernarà ij sò fedej, ma coj ch’a son gram chiel a-j fà sparì ant ël top. Coj ch’as fido mach ëd soe fòrse a podran nen avèj dij bon ésit. Coj ch’a combato contra Nosgnor a saran fàit a tòch. Chiel a tron-a dà l’àut dij céj; a giùdica ‘l mond da ‘n cap a l’àutr e a acòrda la vitòria a Sò rè a àussa la front ëd col ch’a l’ha consacrà con d’oeli” [1 Samuel 2 (1-10)].

Preghiera. Benedì Signor, ch'it l'has fàit che tute le Scriture sante a fusso scrivùe për nòstra istrussion: Acòrda ch'i jë scoto, leso, marco, amprendo, e digerisso ant l'interior; che noi i ambrassoma e is ten-o sciass a la speransa benedìa dla vita eterna, ch'it l'has dane an nòstr Salvator Gesù Crist; ch'a viv e regna con ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, për sèmper e sèmper. Amen.

Leture bìbliche dël lessionari - 15 ëd November 2015 - Duminica dòp Pancòsta ch'a fà vintesinch

1 Samuel 1 (4-20); 1 Samuel 2 (1-10); Ebreo 10 (11-14; 15-18; 19-25); March 13 (1-8). Predicassion an italian: "Dalla tomba della depressione alla gioia".