L'apel ëd la sapiensa (Proverbi 8)

L'apel ëd la Sapiensa

Music Hosting - Share Audio - Proverbi 8

L'eve nen sentù la ciamada ch'a fà la Sapiensa e l'Inteligensa ch'a fà 'rsoné daspërtut soa vos? Vardela là an sij pòst elevà dacant le strà; a l'é piassasse pròpi a la crusiera dle vie. Vardela là a le pòrte dla sità e a l'intrada dij quarté, là ch'a dis a àuta vos: "I faso n'apel a tuti vojàutri, mia vos as adressa a tuta la gent, gnun-e 'cession. Ò vojàutri bonòmeri, àbie 'd bon sens! E vojàutri folaton, amprende l'inteligensa. Scoteme: lòn ch'i l'hai da dì a l'é dl'importansa pì granda; tut lòn ch'i diso a l'é giust, përch' i diso mach la vrità e am vniria gnanc' an ment ëd ambrojeve. Tute le paròle 'd mia boca a son drite; a-i é gnente dë stòrt o 'd fàuss. Për coj ch'a l'han ëd cognission a son ëd paròle ciàire, e sclinte për coj ch'a veulo trové la conossensa. Avèj pì car mie istrussion pitòst che l'argent, e la sapiensa pitòst che l'òr zëcchin, përchè la sapiensa a l'é pì pressiosa ch' ij rubin. A-i é gnente ch'iv peussa mai avejne l'anvìa ch'a-j sia paragonàbil.

Mi, la Sapiensa, i stago 'nsema al Bon Sens e i sai 'ndova ch'a stan ëd cà la Conossensa e 'l Disserniment. Tuti coj ch'a l'han timor ëd Dé a l'han an òdio 'l mal. A l'é për lòn ch' i l'hai an òdio la superbia e l'arogansa, la corussion e la gramissia. Bon sens e bon giudissi a son mie qualità, tanme a lo son la rason e la fòrsa. 

A l'é për mè mojen ch'ij rè a regno e che ij legislator a stabilisso lòn ch'a l'é giust. A l'é për mè mojen ch'ij governant a governo e il magistrat a giudico con giustissia. Mi i veulo bin a tuti coj ch'am veulo bin, e coj ch'am serco am trovran. Mi i l'hai 'd richësse e d'onor, ansema a prosperità e giustissia. Ij mè frut a son mej che l'òr, fin-a mej che l'òr zëchin, mia produssion  a val da pì che l'argent soasì. I marcio an sël senté dla dritura, an sla vìa dla giustissia.  Coj ch'am veulo bin a 'rseivran n'ardità bondosa, i ampinirai soe cassafòrt. 

Ël Signor a l'ha dame fòrma fin dal prinsipi, prima 'ncora ch'a s'ancaminèissa a creé. A l'ha instalame da l'eternità, dal comensament, prima ch' ël mond a esistèissa. I son nassùa prima ch'a-i fusso le profondità dj'océan, prim' ancora che le surgìss a gargojèisso d'eva. I son nassùa prima che le montagne e le colin-e a seurtisso fòra, prima che Dé a l'avèissa fàit ël mond e ij camp, o ch'a fussa seurtì fòra la prima póer midèma dla tèra. Quand che Dé a l'ha stabilì ij cej, prima che Chiel a trassèissa l'orisont ëd dj'océan, i j'ero già là. Già i esistìo prima che le nivole a fusso butà là 'n àut, prima ch' a fusso scavà bin ancreuse le surgiss. I ero già là prima ch' a fussa butà 'n lìmit ai mar përch' a 'ndèisso nen pì 'd dlà dij sò confin. Quand che Dé a l'ha trassà le fondassion dla tèra mi i j'ero l'architet ch'a-j stava a le còste. 

Mi i l'hai sèmper compiasuje e i l'hai mai chità d'arlegreme 'd Soa presensa. I j'ero pròpi contenta quand ch' ël mond a l'é stàit creà e i son arlegrame tant ëd l'umanità. 

Antlora, mè fieuj, steme bin a sente: a son beà coj ch' a séguito ij mé senté. Scoté bin lòn ch'iv mostro, fé nen finta 'd gnente! A son beà coj ch 'a më scoto, coj che, dì apress dì, a vijo a mie pòrte, ch'a më speto, dacant a mia ca, ch' i na seurta!

Cost capìtol dividù an vers, con n'introdussion e con ëd nòte