Leture bìbliche dla duminica 25 magg 2014 (sesta 'd Pasqua)

Col ch’a l’ha ij mè comandament e ch’a-jë scota, a l’é col ch’am veul bin (Gioann 14:15-21)

S’im ciame queicòsa a mè nòm, i la faraj. S’im veule bin, fé lòn ch’iv comando. Antlora i pregraj mè Pare, e Chiel av darà n’àutr Consolator për sté ‘nsema voi për sèmper; l’Ëspìrit dla vrità che ‘l mond a peul nen arsèive përché a lo vëdd nen e ch’a lo conòss nen. Vojàutri, contut, i lo conòsse përchè a sta ‘nsema voi e a sarà an voi. Iv bandonëràj nen coma dj’orfanìn, i vniràj da voi. Ancora ‘n pòch ëd temp, e ‘l mond am vëdrà pì nen, ma voi im vëdrè, përchè mi i vivo e ‘dcò vojàutri i vivrè. An col dì-là i conòssërè ch’i son an mè Pare, e voi an mi, e mi an voi. Col ch’a l’ha ij mè comandament e ch’a-jë scota, a l’é col ch’am veul bin, e col ch’am veul bin a sarà amà da mè pare e mi i lo amëraj, e im arvelëràj a chiel.

Rispartission an vers e 'l rest dël capìtol

Pàul a Atene

(At dj'apòstoj 17:22-31)

Antramente Pàul a-jë spetava a Atene, sò spìrit a l’era motobin genà a vëdde la sità plen-a ‘d mistà pagan-e. Parèj che a fasìa ‘d discors ant la sinagòga con j’ebreo, con ij grech ch’a l’ero divòt al De d’Israel, e tùit ij dì ant la piassa dël mërcà con coj ch’a capitavo d’esse ambelelà. A-i ero ‘dcò dij filòsof dla scòla ‘d Epicur e stòich ch’a son butasse a parlé con chiel. Queidun a-j disìa: “Cos’é-lo ch’a veul dì cost ciaramlon?”. D’àutri a disìo: “A smija un ch’a fa propaganda ‘d divinità forestere”. A disìo parèj përchè Pàul a nunsiava Gesù e l’arsurression. Anlora a l’han pijà Pàul e a l’han mnalo a l’Areòpagh, e a l’han dije: “Podrom-ne nen savèj cola ch’a l’é sta neuva dotrin-a che ti ‘t mostre? Përchè ti ‘t n’empìsse j’orie ‘d còse stravisse e antlora nojàutri i voroma savèj mej còsa a veulo dì ste còse”. A l’era che tùit j’atenèis e ij foresté ch’a stasìo ansilì, as ocupavo ‘d nen d’àutr che a dì o a sente tute le neuve (ch’a rivavo an sità). Antlora Pàul a s’é butasse an mes a l’Areòpagh e a s’è ‘ncaminasse a fé sto discors: “Atenèis! I vëddo che vojàutri i seve ‘d tute manere motobin religios I l’hai fin-a trovà n’autar con l’iscrission: AL DE INCONOSSÙ. Bin, col Dè che vojàutri i adòre sensa conòss-lo, a l’è col ch’iv nonsio. Ël De ch’a l’ha fàit ël mond e tute le còse ch’a-i son, a l’é ‘l Signor dël cel e dla tèra. Chiel a viv nen drinta ij templi che le man dj’òm a l’han fàit, e Chiel a l’é gnanca servì për man dj’òm coma ch’a l’avèissa da manca ‘d queicòsa. A l’é Chiel, an efet, ch’a dà a tùit la vita, ël fià e tute le còse. Chiel a l’ha fàit che tuta la spece uman-a, surtìa d’un sol sangh, a abitèissa an sù tuta l’estension dla tèra, an avend determinà la durà dij temp e ij confin ëd soa abitassion. përchè a serco Nosgnor, për vëdde s’a podrio an queica manera trovelo com a taton, contut ch’a sia nen lontan da mincadun ëd nojàutri. Përchè da Chiel i l’oma la vita, i foma lòn ch’i foma, e i l’oma l’esistensa, com a l’ha dilo ‘dcò queidun ëd vòsti poeta: ‘Përchè i soma ‘dcò soa progenia’. A l’é parèj che, an essend progenia ‘d Nosgnor, i dovoma nen pensé che la divinità a l’é sìmil a òr, argent o a la pera tajà për l’art e l’imaginassion] uman-a. Per conseguensa, contut che De a l’abia fàit a pòsta nen cas ai temp dla gnoransa , adèss a comanda a tùit, daspërtut ch’a sio, ch’as pentisso, përchè a l’ha fissà ‘n dì quand che Chiel a giudicrà ‘l mond conforma giustissia, për ël mojen ëd n’òm ch’a l’ha destinà (a felo), dont a l’ha dàit preuva certa a tùit, quand ch’a l’ha arsussitalo dai mòrt”. Àor, quand ch’a l’han sentulo parlé dl’arsurression daj mòrt, a-i era ‘d coj ch’a son ancaminasse a sbefielo, e d’àutri a disìo: “A col rësguard i të scotroma n’àutra vòlta”. Antlora Pàul a s’é andass-ne da ‘n mes a lor. Però queidun a l’é giontasse a Pàul e a l’ha chërdù. Tra lor a-i era Dionis, mèmber dl’Areòpagh, na fomna ch’as ciamava Dàmaris, e d’àutri con lor.

Rispartission an vers e 'l rest dël capìtol

Lòn ch'a l'é capitaje quand che Noé a l'é sortì fòra da l'arca - L'arcancel

(Gènesi 8:20-9-17)

Noè a l’ha fàit na mongiòja al Signor. Peuj a l’ha ciapà ëd bestie pure ëd minca specie, e dj’osèj pur ëd minca specie e a l’ha ufrì ’d sacrifissi complet an sla mongiòja. E ‘l Signor a l’ha sentù da tut lòn n’aròma doss e a l’ha dìt daspërchiel: “I malediraj pì nen la tèra për motiv dl’umanità, combin che l’inclinassion ëd sò cheur a sia përversa fin-a da l’infansia. I crasraj pi nen tut lòn ch’a viv, coma mi i l’hai fàit. Fin-a che la tèra a esistrà, la sëmna e l’amson, la frèid e la càud, l’istà e l’invern, ël dì e la neuit a chitran pa pì". Antlora De a l’ha benedì Noè e ij sò fieuj, e a l’ha dije: “Esse dru, moltipliché e ampinì la tèra. Minca creatura viva dla tèra e minca osel dël cel a l’avrà tëmma ‘d vojàutri. Tut lòn ch’a strusia an sla tèra e tùit ij pess dël mar a saran soget a vòst podèj. Vojàutri i podreve mangé tut lòn ch’as bogia e ch’a viv. Com i l’avìa dave le piante vërde, adèss iv dagh tut. Vojàutri, nopà, i podreve nen mangé dla carn ch’a l’abia andrinta chila soa vita (visadì, sò sangh). Se a sarà spantià ‘l sangh ëd n’òm, visadì soa vita, mi antërvenraj a castighé: i castigraj minca na bëstia ch’a l’avrà massà n’òm e i castigraj minca n’òm ch’a l’avrà massà n’àutr òm, sò frel. Chi ch’a massa n’òm a sarà massà da n’òm, përchè De a l’ha fàit l’òm a soa smijansa. E vojàutri esse dru e moltipliché, esse numeros an sla tèra e avejne ‘l domini. De a l’ha dit a Noè e a sòj fieuj: “Vardé-sì, mi i confermo ‘l Pat ch’i l’hà fàit con vojàutri, con la dissendensa ch’a vnirà apress voi, e con minca na creatura viva ch’a l’é con vojàutri, dont j’osej, j’animaj domesti e minca na creatura viva dla tèra con voi, tute cole ch’a son surtìe da l’arca con voi - minca na creatura viva dla tèra. Mi i confermo ‘l Pat con vojàutri. Maj pì a saran pnassà fòra tùit j’afé viv da l’eva d’un diluvi, mai pì ‘n diluvi a dësblërà la tèra". E De a l’ha dit: “Cost-sì a sarà ‘l segn ëd garansìa dël Pat ch’i fas con vojàutri e con minca na creatura viva con voi, un Pat për tute le generassion ch’a vniran. I butraj mè arcancel ant le nìvole, e col-lì a sarà ‘l segn ëd garansia dël Pat trames mi e la tèra. Tute le vire ch’i faraj ven-e ‘d nivole dzora la tèra, e n’arcancel a spontrà ant le nivole, antlora mi i arcordraj mè Pat con vojàutri e con d’ògni sòrt ëd creature vive. Maj pì l’eva a dventrà ‘n diluvi e a crasrà minca n’afé viv. Quand che l’arcancel a sarà ‘nt le nivole, mi i lo marcraj e i arcordraj ‘l Pat sempitern antra De e d’ògni sòrt ëd creature vive ch’a-i son an sla tèra”. Antlora De a l’ha dit a Noè: “Cost-sì a l’é ‘l segn ëd garansìa dël Pat ch’i son an camin ëd confermè antra mi e minca na creatura viva ch’a-i é an sla tèra".

Nosgnor a l'ha nen chità a vorèjme bin!

(Salm 66:7-20)

• Nosgnor a dòmina con sò podèj për sèmper! A varda bin lòn ch’a fan le nassion. Ij rivoltos testard a dovrìo nen tant fé ij galèt! [Selah].
• Laudé Nosgnor, ò vojàutre tute le nassion! Con viva vos fé sente vòstre làude a Chiel!
• Chiel a guerna nòstra vita e a l’ha nen lassà che ij nòstr pé a sghijèisso.
• Përchè Ti, o De, it l’has butàne a la preuva, it l’has mondane coma ‘d argent arfinà.
• It l’has fàne tombé ant un trabucèt, it l’has fàne tribulé.
• It l’has lassà che dj’òm a cavalchèisso dzora nòste teste
• I l’oma passà travers ël feu e travers l’eva; peuj, nopà, it l’has portàne fòra ant un pòst largh e duvert.
• I intrëraj an tò templi con dij sacrifissi complet, i compiraj ij vòt ch’i l’hai fàte.
• I t’ufriraj ‘d bestie butà a l’angrass coma ‘d sacrifissi complet, ansema l’odor dij moton sacrificaj.
• Ven-e, scotè, ò vojàutri ch’i seve fidej a Nosgnor! Iv contraj lòn che Nosgnor a l’ha fame.
• A vos àuta i l’hai ciamà Sò agiut e i l’hai laudalo con mia lenga.
• Se mi i l’avèissa coà ‘l pecà ant ël mè cheur, lë Sgnor a l’avrìa nen scotame.
• Nopà, Nosgnor a l’ha scotà, a l’ha scotà mia sùplica.
• Nosgnor a merita ‘d làude, përché chiel a l’ha nen arfudà mia sùplica, nì chità a vorèjme bin!

Rispartission an vers e 'l rest dël capìtol

Esse sèmper pront a dé na rëspòsta a chissëssìa ch’av ciama rason dla speransa ch’a l’é an vojàutri

(1 Pé 4:13-22)

Chi maj podria-lo feve ‘d mal se vojàutri i seve a fé ‘l bin? Ma, an efet, s’av càpita ‘d esse maltratà për motiv ch’i feve lòn ch’a l’é giust, për vojàutri a l’é na benedission. Avèj nen tëmma ‘d lor, esse nen demoralisà. Fissé vòst cheur an sël Crist, vòst Signor, esse sèmper pront a dé na rëspòsta a chissëssìa ch’av ciama rason dla speransa ch’a l’é an vojàutri, ma félo con gentilëssa e con rispet, sèmper con na cossiensa ciàira, parèj coj ch’a parlo mal ëd vojàutri, malgré vòsta bon-a condòta an Crist, a sio dësvërgognà quand ch’av dan contra, Përché a l’é mej esse maltratà an fasend bin, se cola a l’é la volontà ‘d Nosgnor, che an fasend mal. Përchè ‘dcò ‘l Crist a l’ha patì na vòlta pr’ij pecà, Chiel, giust për j’ingiust, con ël fin dë mnene a De. Chiel a l’é stàit massà ant la carn ma a l’é stàit vivificà ant l’Ëspìrit. Ant l’Ëspìrit a l’é ‘dcò andàit a prediché a j’ëspìrit ch’a son an përzon, coj che na vòlta a l’ero stàit sensa fej, quand che De a l’avia spetà con santa passiensa, ai dì ‘d Noé, durant la costrussion ëd n’arca. Ant l’arca, nopà, mach pòchi, visadì eut person-e, a l’ero stàite salvà d’antrames l’eva. Sossì a prefigurava le batiaje, che adèss av salvo - ch’a l’é nen un lavagi dël còrp, ma ‘l segn dla promëssa che Nosgnor av fà ‘d na cossiensa ciàira, për ël mojen dl’arsurression ëd Gesù Crist, ch’a l’é ‘ndàit an cel e ch’a l’é adèss a la drita ‘d De, con j’àngej, le dominassion e le potense ch’a son sogetà a Chiel.

Rispartission an vers e 'l rest dël capìtol