Evangèli 'd Luca, capìtol 24
L'arsurression
Ël prim dì dla sman-a, a la matin bonora, le fomne a son andàite a la tomba, an portand le spessie aromàtiche ch’a l’avìo prontà (për onze 'l còrp ëd Gesù). E a l’han trovà la pera robatà davzin a la tomba. E aprèss ess-ie intrà, a l’han nen trovà là ‘l còrp dël Signor Gesù. Àor a l'é rivà che, antramentre ch'a savìo nen còsa pensé ‘d lòn, a l'improvista a son ancòrzusse ch'a-i ero davzin a lor doi òm con ëd vestimente ch'a sbërlusavo 'd lus. Le fomne a son restà d'autut sburdìe e a l'han bassà la testa fin-a tèra, e coj-lì a l'han dije: "Përchè i serche antrames ij mòrt col ch'a l'é viv? A l'é nen sì, ma a l'é arsussità! Arcordeve 'd lòn ch'a l'ha dive quand che Chiel a l'era ancor an Galilea, visadì che 'l Fieul ëd l'òm a fussa consegnà an man ai pecador, ch'a fussa butà 'n cros e ch’arsusitèissa ‘l ters di”. Antlora le fomne a son arcordasse 'd cole paròle. Peuj, tornà da la tomba, a l'han nunsià tute ste còse a j'òndes e a tuti j'àutri. A l'ero Maria ‘d Magdala, Gioana, Maria ‘d Giaco, e j'àutre ch'a l'ero ansema lor, ch'a l'han contalo a j'apòstoj. Le paròle dë ste fomne a-jë smijavo ‘d còse sensa sens, dij seugn, e a l’han nen chërduje. Pé, nopà, a l'é aussasse e a l'é corù a la tomba. A l'é chinasse për vardé, ma a l'ha mach vedù le binde 'd lin. Peuj a l'é tornass-ne a ca, tut antërdoà për lòn ch'a l'era rivà.
Gesù a marcia an sla strà ch'a va a Èmmaos
Àor, an col midem dì, doi ëd lor a l'ero 'n marcia për na borgià 'd nòm Èmmaos ch'a l'era anviron òndes kilométer da Gerusalem, A discorìo tra 'd lor ëd tut lòn ch'a l'era capità. Antramentre che lor a discorìo e debatìo ansema, Gesù an përsona a l'é avzinasse e a l'ha comensà a feje companìa për la stra, ma j'euj 'd lor a l'ero nen a la portà d'arconòss-lo. E Chiel a l'ha dije: "Còsa a son-ne sti discors ch'i ten-e fra vojàutri antramentre i marce?". Anlora ij doi a son fermasse con la tristëssa scrita 'n facia. Un ëd lor, ch'as ciamava Clèopa, a l'ha rëspondù e a l'ha dije: "Ses-to l'ùnich foresté an sti dì-sì a Gerusalem ch'a sa nen lòn ch'a l'é capitaje?". E Chiel a l'ha dije: "Còsa?". A l'han responduje: "Tut lòn ch'a rësguarda Gesù, ël Nazaren, ch'a l'era un profeta, potent ant j'euvre e ant le paròle dëdnans a De e a tut ël pòpol; e coma che ij nòstri prinsipaj sacerdòt e cap a l'han consignalo për felo condané a mòrt e a l'han falo meuire an sna cros. Nojàutri i speravo ch'a fussa Chiel a liberé Israel, ma con tut lòn, a son già passà tre di da quand ste còse a son capità. E peui, quèich fomna dle nòstre, a l'han motobin sburdì-ne: a son andàite la matin a la tomba, a-i han pì nen trovà sò còrp e a son vnùe a conté-ne d'avèj avù na vision d'àngej ch'a disìo che Chiel a l'é viv. E quajdun dij nòstri a son andàit a la tomba e a l'han trovà com a l'avio dit le fomne, ma Chiel a l'han nen vëddùlo". Antlora a l'ha dije: "Ò stupida gent! Coma ch'i seve meusi 'd cheur ant ël chërde a la paròla dij profeta! Ventava-lo nen che 'l Crist a suportèissa tùit coj patiment-là për intré an soa glòria?". Peuj, an comensand da Mosè e an seguitand con tùit ij profeta, a l'ha dëspiegaje an tute le Scriture lòn ch'a fasìa 'd riferiment a Chiel. E quand ch'a son stàit davzin a la borgià andoa ch'a andasìo, Chiel a l'ha fàit coma s'a dovèissa andé pì lontan. Ma lor a l'han dije con ansistensa: "Resta con noi, përché a s'avzin-a la sèira e 'l dì a l'é press che a la fin". Chiel, donca, a l'é intrà (ant la borgià) e a l'é restà con lor. Anlora a l'é rivà che antramentre ch'a l'era a tàula con lor, a l'ha pijà 'l pan, a l'ha benedilo, a l'ha rompulo a tòch e a l'ha dane 'n pòch a pr'un. A l'é stàit pròpe 'n col moment-lì che j'euj dij dissépol a son dovertasse e a l'han arconossulo, ma Chiel a l'é dësparì da 'dnans a lor. E lor a l'han dit un con l'àutr: "I sentìo-lo nen coma 'n feu an nòstr cheur antramentre Chiel an parlava për la stra e an dëspiegava le Scriture?". Antlora a son sùbit aussasse e a son tornà a Gerusalem, andoa ch'a l'han trova j'òndes radunà, ansema j'àutri ch'a l'ero con lor. Tùit a-j disìo: "ël Signor a l'é arsussità për dabon e a l'é fasse vëdde a Simon". Lor, peui, a l'han contaje lòn ch'a l'era rivà ëdcò a lor për la stra e coma ch'a l'avìo arconossulo quand che Chiel a l'avìa rompù 'l pan a tòch.
L'ùltima apparission ëd Gesù
Coma ch'a parlavo dë ste còse, Gesù 'n përson-a a l'é presentasse antrames lor e a l'ha dije: "Che la pas a sia con voi!". Ma lor, sburdì e spaventà, a chërdìo 'd vëdde 'n fantasma. E a l'ha dije: "Përché i seve sburdì? E përché son-ne montà 'd dubi ant ij vòsti cheur? Vardé mie man e ij mé pé: i son pròpe mi! Tocheme e constaté bin: përché 'n fantasma a l'ha nen ëd carn e dj'òss com' i vëdde che mi i l'hai. E an disend lòn a-j smonìa le man e ij pé. Ma sicoma che për la gòj a chërdìo ancora nen e ch'a l'ero tant sbalordì, a l'ha dije: "Eve sì queicòsa da mangé?". E a l'han ofrije 'n tòch ëd pess rostì. Chiel a l'ha pijàlo e l'ha mangialo dëdnans a lor.
Ël mandà final ëd Gesù
Peuj a l'ha dije: "Coste a son le paròle ch'iv disìo quand ch'i ero ancora con vojàutri: a ventava che tut lòn ch'a l'é scrit ëd mi ant la lej ëd Mosè, ant ij Profeta e ij Salm a fussa realisà". Anlora a l'ha duvertaje la ment a l'inteligensa dle Scriture e a l'ha dije: "Parèj a resta scrit: ël Crist a patièissa e ch'arsussitèissa dij mòrt ël ters dì, e ch'as predichèissa a sò nom la conversion a tute le gent e 'l përdon dij pecà, an ancaminand da Gerusalem. Vojàutri i seve ij testimòni 'd cole còse. Vardé: i son an camin ëd mandé an sù vojàutri lòn che mé Pare a l'ha promëtù. Ma vojàutri resté ant la sità fin-a ch'i sie arvestì dla potensa da l'àut".
La partensa ëd Gesù
Aprèss ëd lòn Gesù a l'ha mnaje fòra vers Betania e, an aussand le man al cel, a l'ha benedije. Antramentre ch'a-j benedìa, a s'é slontanasse da lor e a l'é stàit alvà al cel. E lor, apress avèjlo adorà, a son tornassne a Gerusalem con na gran gòj. E a stasìo sèmper ant ël tempi an benedisend De.
Nessun commento:
Posta un commento