A l’é mèj ëd seguité j’istrussion dël costrutor [Duminica 10/4/2016]

Check this out on Chirbit

Vàire vòlte ch’i disoma: “I la faso nen: ambelessì i riesso pròpi a combiné gnente”. A vòlte a parèissa che la vita a sìa tanme congigné, buté ansema, ij tòch ëd na mobìlia Ikèa, as preuva e as preuva torna e as riva mai a l’arzultà ch’a dovrìa seurte, ...e magara i s-ciapoma fin-a ‘n quaj tòch. Che rabia, che ‘d ghignon! I m’arcòrdo cand ch’i andasìa a scòla e i dovìa arzòlve ‘n quaj problema ‘d matemàtica, - na materia ch’a fasìa pròpi nen për mi - i na trovava mai la solussion. Che ‘d temp sgairà, che ‘d nerv! A-i é ‘d gent che, ant ij cas parèj a dëdsobio tut sò catàlogh ëd bëstëmmie, a dëstaco ij quàder, coma ch’as dis. Për tut ël rest dël temp a Nosgnor a-j penso nen e a diso ‘d nen chërdje, ma cand ch’a son ant lë bzogn, a reclamo e as lamento, ciamandse përchè mai Nosgnor a-j dà nen na man e a-j giuta nen… Ste reassion é-lo ch’a l’han un sens? Nò. A serv pròpi a nen ëd cristoné, anzi, a rend tut pì mal. A l’é mach nojàutri ch’i l’oma l’arogansa ‘d savèi mèj coma fé, o la gargarìa e la mancansa ‘d passiensa për fé le ròbe coma ch’as dovrìo fesse, ...conforma le istrussion dël costrutor. Mi, a scòla, i l’avrìa dovù studié da pì, opura ciamé l’agiùt ëd quajdun che con santa passiensa ’am dëspieghèissa mej le régole dla matemàtica e mi i concentrèisso l’atension mach an s’lòn. Ël fàit a l’é che la vita “a fonsionrà” mai s’i sbassoma nen un pò la cresta e s’i seguitoma nen le régole ‘d vita che Nosgnor, pr’ ël bin ëd nojàutri, a l’ha dàit për la vita uman-a, cole ch’a son condensà ant ij Des Comandament e ch’a l’ha vivuje complet Nosgnor Gesù Crist. I podoma bin seguité a sbate la testa contra ‘l mur e dì ch’a l’é nen parèj, ma a sarà nòstra testa a s-ciapesse la prima. La vrità an sla vita uman-a a l’ha dila Nosgnor, e i farìo mej a pijela an sël sério. Ëdcò ij prim dissépoj ëd Gesù a l’avìo da comprende lòn e a l’é për cola rason che Gesù a-j la dëspiega con na lession pràtica. I lo vedoma ant la letura biblica d’ancheuj, anté ch’i-j trovoma apress la mòrt tràgica ‘d Gesù ch’as na torno dëscoragià e a testa bassa al travaj ch’a l’avìo na vòlta, prima d’ancontré Gesù: fé ij pescador. A van a pësché ma a ciapo gnente, për tut ël dì a combin-o gnente, fin-a che a ‘ncontro Gesù, arressusità dai mòrt, ch’a-j dis coma fé. A l’é antlora che a pësco na gran massa ‘d pes. A l’avìo da scoté Gesù, e nen mach ant la pësca, ma ant la vita antrega. Costa-sì a l’é përdabon na gran lession!

Lesoma antlora sto tòch dl’evangeli, e peuj a-j giontroma, coma foma ‘d sòlit, ëdcò j’àutre leture për costa Duminica.

L'aparisson ëd Gesù ai dissépoj an Galilea. “Dòp ëd lòn, Gesù a l'é fasse torna vëdde ai sò dissépoj davzin al lagh ëd Tiberìade. A l'é fasse vëdde dë sta manera-sì: Simon Pé e Tomà, col ch'a l'era 'dcò ciamà Bësson, Natanael, ch'a l'era 'd Cana 'd Galilea, e ij fieuj 'd Zebedé, e doi àutri dij sò dissépoj, a l'ero 'nsema. Simon Pé a-j dis: "Mi'm na vado a pësché". Lor a l'han dije: "I vnoma 'dcò nojàutri con ti". Antlora i son partì e a son montà sùbit ant la barca. Contut, cola neuit, a l'han pijà gnente. Quand ch'a l'é spontà 'l dì, Gesù a l'é presentasse an sla riva dël lagh. Contut, ij dissépoj a l'han nen arconossù ch'a fussa Gesù. E Gesù a-i dis: "Fieuj, eve 'd quàich pess da mangé?". A l'han rësponduje: "Nò". E a l'ha dije: "Campé la rèj a la drita dla barca e i na trovré". A l'han donca campala e a podìo quasi pì nen artirela sù për motiv ëd la granda quantità 'd pess ch'a l'avìa ciapà". Antlora 'l dissépol che Gesù a-j vorìa bin a dis: "A l'é 'l Signor!". Quand che Simon Pé a l'ha sentì ch'a l'era 'l Signor, a l'ha sarasse la vesta a la vita, përchè sota a l'avìa gnente, e a l'é campasse ant ël lagh. J'àutri dissépoj a l'han seguitalo ant la barca, për motiv ch'a l'ero nen tant dëscòst da tèra, apopré sent méter, an rabland la rèj 'd pess. E Quand ch'a son calà a tèra, a l'han vëddù 'd brasa e 'd pess ansima, e 'd pan. Gesù a-j dis: "Porté ij pess ch'i l'eve pëscà".  Simon Pé a l'é montà an sla barca e a l'ha tirà sù la rèj a tèra, pien-a 'd sent sinquant' e tre pess gròss, e bin ch'a-i na fussa tanti, la rèj a l'é nen s-ciancasse. Gesù a l'ha dije: "Vnì a fé disné!". E gnun ëd dij dissépoj a s'ancalava 'd ciameje: "Chi ses-to?", përchè a savìo ch'a l'era 'l Signor. Gesù, donca, a l'é avzinasse, e a l'ha pià 'd pan e a l'ha dajne. L'istess a l'ha fàit con ël pess. Costa-sì a l'era la tersa vira che Gesù a l'é fasse vëdde ai sò dissépoj dòp d'esse arsussità dai mòrt” (Giann 21:1-14).

Dal lìber dj’At dj’Apòstoj, al capìtol 9 i trovoma l’apòstol Pé che, për ël podèj arseivù da Gesù, a fà torné an vita na fomna.

Pé a fé artorné na fomna a la vita. “Ora a j’era a Joppa na fomna ch’a l’era dissépola dël Signor e ch’as ciamava Tabita, ch’a veul dì an grech Dorcas. Costa fomna a fasìa motobin ëd bon-e euvre e ‘d limòsne. A l’é rivà an coj dì lì ch’a l’é vnùa malàvia e a l’é mòrta. Cand ch’a l’han avùa lavà, a l’han butane ‘l còrp ant na stansia al prim pian dla ca. Dal moment che Lidda a l’era davzin ëd Joppa, ij dissépoj a l’han savù che Pè a l’era a Lidda. Parèj a l’han mandà doi òm da chiel, pregandlo ch’a tardèissa nen d’andé a troveje. Pé a l’é ausasse e a l’é venuss-ne con lor. Rivà ch’a l’é stàit, a l’han mnalo ant la stansia al prim pian. Tute le vìdue a son presentasse a chiel an piorand e a-j mostravo le veste e le vestimente ch’a fasìa Dorcas cand ch’a l’era ansema a loràutre. Ma Pé, avendje fàit seurte tuti, a l’é butasse an ginojon e a l’ha pregà. Peuj, virandse vers ël còrp, a l’ha dit: “Tabita, àuss-te!” E Tabita a l’ha dovertà j’euj, a l’ha vëddù Pé e a l’é assëtasse. Pé a l’ha daje la man e a l’ha fàita sté drita; peuj a l’hà ciamà le vidue e j’àutri mèmber dël pòpol sant e a l’ha presentajla viva. Lolì a l’é savusse për tut Joppa e diversi a l’han chërdù ant ël Signor. Pé a l’é peuj restà diversi dì a Joppa ant la ca d’un tal Simon, n’afaitor” (Atti 9:1-6).

La tersa letura a ven da l’ùltim lìber dla Bìbia, l’Arvelassion. Al capìtol 5 i trovoma la vision dle creature vive ant ël cel che tute contente a làudo Nosgnor përché a sta ‘n Chiel ël segret dla vita.

“Peuj i l'hai torna vardà e i l'hai sentù la vos ëd mijé e 'd milion ëd j'àngej ansema a le creature vive e a j'ansian, ch'a stavo dantorn al tròno. A l'era 'n còro poderos ch'a cantava: "A l'é degn l'Agnel ch'a l'é stàit scanà, d'arsèive la potensa, le richësse, la sapiensa, la fòrsa, l'onor, la glòria, e la benedission!". Peuj i l'hai sentù la vos ëd tute le creature ch'a stan an cel, an sla tèra e sòta la tèra. A cantavo: "Benedission, onor, glòria e potensa a van ëd drit a col ch'a l'é setà an sël tròno e a l'Agnel për ij sècoj dij sècoj!". E le quat creature vive a disìo: "Amen!", e ij vint-quat ansian a son campasse con la facia a tèra e a l'han rendù l'adorassion oa Col ch'a viv për ij sècoj dij sècoj” (Arvelassion 5:11-14).

Salm 30. L’autor a ringrassia Nosgnor pr’ avèjlo liberà da la mòrt e a cissa d’àutri a unisse a chiel ant la làude. A l’ha fàit esperiensa pr’ un pò ‘d temp dj’assion disiplinàrie ‘d Nosgnor, ma cand ch’a l’ha ciamaje d’agiùt, Nosgnor a l’é antërvenì e l’a ristabilije sò favor. Un salm ëd David. Un cant për la dedicassion dël templ.

“A l’é con granda gòj ch’it magnifico, ò Nosgnor: it l’has tirame fòra da l’eva e it l’has nen consentì ch’ij me nemis a s’arlegrèisso ‘d mia dëròta.  Nosgnor, mè Dé, i l’hai ciamate d’agiùt e ti tl’has ristabilime an salute. It l’has tirame fòra da la tomba, ò Signor, it l’has ampedine ch’i tombèissa ant la tampa dla mòrt. Fidèj ëd Nosgnor, canté an sò onor; laudelo e ten-e da ment che sò nòm a l’é sant! Sò rigor a dura mach un moment, ma sò favor a dura për tuta na vita! As peul pioré për tuta la neuit, ma a la matin a artorna la gòj. Cand ch’i j’era al sicur i pensava: “I podrai mai casché”. A l’é tò favor ch’am rend frem tanme na montagna, ma cand ch’it las virame le spale, i na son ëstàit ëstravirà. I l’hai anvocate, ò Nosgnor, i l’hai suplicà mè Dé. I l’hai dije: “Che vantagi podries-tu mai avèj da mia mòrt, si i spërfondo ant la tampa? Podrìa-la mia póer laudete? Podria-la conté ‘d toa fidelità? Scotme, Nosgnor, e àbie misericòrdia ‘d mi. Giutme, ò Nosgnor! It l’has cambià mè deul ant na dansa ‘d gòj. It l’has gavame mie vestimente ‘d deul e it l’has arvestime ‘d gòj. E lolì përchè mi i podèissa laudete e ch’i stèissa nen ciuto. Ò Nosgnor, mè Dé, mi it ringrassierai për sèmper!”

Orassion - Nosgnor, che tò benedì Fieul a l'ha fase conòsse ai sò dissépoj cand ch'a l'ha rompù 'l pan e fane part: Duverta j'euj ëd nòstra fèj përch' i poduma contemplelo an tuta soa euvra 'd redension; chiel ch'a viv e regna con Ti ant l'unità dlë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

Duminica 10 d'Avril 2016 - Tersa Duminica 'd Pasqua: At 9:1-6; Arvelassion 5:11-14; Gioann 21:1-19; Salm 30