Gesù a l'é 'n Bon Bërgé. An vrità, an vrità iv diso: “Col ch’a intra nen ant ël trion për l’intrada, ma ch’a-i ‘ntra da n’àutra part, a l’é ‘n làder e ‘n brigant. Ma col ch’a-i ‘ntra për l’intrada a l’é ‘l bërgé dle fèje. Ël portié a-j deurb e le fèje a sento soa vos. Chiel a ciama soe fèje për nòm e a-j mena fòra. Quand ch’a l’ha lassà seurte soe fèje, chiel a marcia dëdnans a lor, e le fèje a-j van dapress për ël motiv ch’a conòsso soa vos. Ma a andran pa daprèss a quaidun ch’a conòsso nen, al contrari, a filëran via da col-lì, për ël motiv ch’a conòsso nen soa vos. Gesù a l’ha contaje sta paràbola, ma lor a l’han nen capì lòn che Chiel a-j voria dì con lolì. Gesù, donch, a l’ha tornaje a dì: “An vrità, an vrità iv diso che Mi i son l’intrada për le fèje. Tùit coj ch’a son vnù prima ‘d mi, a son ëd làder e 'd brigant, ma le fèje a l’han nen scotàje. Mi i son l’intrada. Se queidun a intra për mi a sarà salv, a intrëra e a surtirà, e a trovrà ‘d pasturagi. Ël làder a ven mach për robé, massé e fé ‘d ravagi; i son vnù përché a l’abio la vita e l’abio an abondansa. Mi i son ël bon bërgé; ël bon bërgé a dà soa vita për le fèje, ma col ch’a l’é mach pagà për fé sto travaj, ch’a l’é nen bërgé e ch’a l’é nen ël padron dle feje, a vëdd ven-e ‘l luv, a lassa lì le feje e a scapa; e ‘luv a pòrta via le feje e a jë sbanda. Chiel a scapa për ël motiv ch’a l’é mach lì për vagné ‘d sòld, e còs’ a-j na fà-lo chiel dle feje? Mi i son l bon bergé; i conosso cole ch’a son mie, e le mie am conosso. Tanme ‘l Pare am conòss, ëdcò mi i conòsso ‘l Pare, e i dago mia vita për mie feje. I n’hai d’àutre fèje ch’a son nen dë sto strop. A venta ëdcò che mi i-j vada a sambleje e porteje ambelessì. Lor a scotran mia vos, e a-j sarà ‘n sol strop e ‘n sol bërgé. A l’é për lòn che ‘l Pare am veul bin, përché i eufro mia vita (an sacrifissi), për tornemla peui a pijé. Gnun am la gava, ma i l’eufro da mi istèss: i son padron ëd déla, e i son padron ëd tornela a pijé; a l’é lòn ch’a l’ha comandame mè Pare. Për càusa d'ës discors ëd Gesù a-i é ‘ncora stàje ‘d division fra la gent, siché vaire ‘d lor a disìo: “A ‘l ha ‘n demòni, a l’é mat! Përché i lo scuteve?”. D’àutri a disìo: “Cole-là a peulo nen esse paròle d’ un ch’a l’é n’andiavlà. È-lo forse che ‘l diav a peul deurbe j’euj dij bòrgno?”.
Gesù a la festa dla Dedicassion. Àor as fasìa a Gerusalem la festa dla Dedicassion (dël Tempi) e a l’era d’invern. E Gesù a spassëgiava për ël tempi, sota ‘l pòrti ‘d Salomon. Anlora ij cap d’jebreo a l’han butasse tùit aranda Chiel e a-j disìo: “An tenëras-to ancora ‘n pes an sospèis? Se ti ‘t ses ël Crist, dis-lo ciàir e net dëdnans a tuti”. Gesù a-j ha rëspondù: “I l’hai già divlo, e i veule nen chërdje. J'euvre ch’i faso an nòm ëd mè Pare, a son cole ch’a parlo an mè favor. Ma vojàutri i-j chërde nen, për motiv ch’i seve nen dle mie fèje. Mie fèje a scoto mia vos, e mi i-j conòsso e lor am ven-o daprèss. I dago lor la vita eterna e mai a andran a perdse. Gnun a sarà bon a gavèmie d’ant le man. Mè Pare, ch’a l’é pì grand che tùit, a l’ha damje, e gnun a peul gaveje d’an man ëd mè Pare”. Mi e’ l Pare i soma un”. Antlora i cap dj’ebreo a l’han ciapà ‘d pere për prasselo a mòrt e Gesù a-j dìs: “I l’hai fave vëdde vàire bone euvre për part ëd mè Pare; donca për cola dë ste euvre im veule massé?” Ij cap dj’ebreo a l’han rësponduje: “A l’é nen për na bona euvra ch’i voloma massete, ma për toa bëstëmmia, përché ti’t ses n’òm e it fase ël Dé. Gesù a-j rëspond: “È-lo nen scrit and vòstra lej: ‘I l’hai dit: I seve ‘d dé’? Se donch a dà ‘l nòm ëd de a coj ch’a Dé a l'ha parlàje - e la Scritura as peul nen demostresse fàussa - é-lo ch’i dise che mi i bëstëmmio, mi che ‘l Pare a l’ha santificà e mandà al mond, përchè i l’hai dit: I son ël Fieul ëd Dé? S’i faso nen j'euvre ‘d mè Pare, chërdme nen, ma se i-j faso, e im veule nen chërde, chërde almanch a mie euvre. An cola manera là vojàutri i amprendrè e chërdrè che ‘l Pare a l’é an mi, e mi an Chiel”. Për col motiv-lì lor a tentavo ‘d ciapelo, ma Gesù a l’é scapaje ‘d man. E a l’é tornà a ‘ndé da l’àutra part dël Giordan, an col pòst andòa Gioan a l’avìa na vòlta comensà a batié, e lì a s’é fërmasse. Vàire 'd person-e a andasìo da Chiel e a disìo: “Gioan, a l’é vera, a l’ha fàit gnun segn miracolos, ma tut lòn che Chiel a disìa a propòsit ëd Gesù a l’era giust. E ambelelà tanti a l’han chërdù an Gesù.
Génesi 7 (1-5, 11-18); Salm 23; 1 Gioann 3 (16-a la fin); Gioann 10 (11-18)
Predicassion an italian: "Essere pecora è un onore quando si fa parte del gregge di Cristo".
Nessun commento:
Posta un commento