mercoledì 5 ottobre 2016

Mostré d'arconossensa [Duminica 9 d'Otòber 2016)

I lesoma ancheuj n’episòdi dl’evangel anté ch’i vëddoma Nosgnor Gesù Crist ch’a variss des òm ch’a j’ero malavi ëd na maladìa afrosa: la lebra. Antlora për lor a j’era gnun-a speransa: a j’ero slontanà, isolà da la società për l’arzigh ëd contagg ch’a rapresentavo, e bandonà a sò destin ëd lor. Na speransa, contut, coj-lì a l’avìo trovala: Gesù, l’ùnich ch’as prendìa ‘d soen ëd la gent. A-j van a l’ancontr e Gesù a l’avrìa nen daje na delusion. La conta a parla dl’importansa dl’arconossensa. Lesomla an Luca, capìtol dissét, dal vers ùndes.
“Mentre ch’a l’era an marcia vers Gerusalem, Gesù a l’é rivà al confin tra la Galilèa e la Samarìa. Coma ch’a intrava ant na borgià, des òm ch’a j’ero ‘d lebros a-j son vnùje a l’ancontr, a son fermasse a na certa distansa da chiel e a son butasse a crijé: “Gesù, magìster, àbie ‘d compassion ëd nojàutri!”. E tòst ch’a l’ha vëdduje, a l’ha dije: “Andé a feve vëdde dai sacerdòt”.  E a l’é rivà che damentre ch’as n’andasìo a son ëstàit purificà da la lebra. Contut, un ëd lor, an rendense cont d’esse stàit varì, a l’é tornà andré e, a àuta vos, a dasìa glòria a Nosgnor. A l’é prostërnasse ai pé ‘d Gesù con la front a tèra e a-j disìa grassie për lòn ch’a l’avìa faje. Col òm a l’era da la Samarìa. Gesù a l’ha dije: “Ij des son-ne pa stàit tuti purificà? E j’àutri neuv dova son-ne? A l’é staje mach ësto foresté ch’a sìa tornà për dé glòria a Nosgnor?”.  Antlora a l’ha dije: “Àuss-te e vatne, toa fej a l’ha salvate!” (Luca 17:11-19).
Col ch’a l’é ‘l pëccà pì grand ch’a podrìa imaginesse? La Scritura Santa a n’ha gnun dubi a sto rësguard: ël pëccà pì grand, ël prim ch’i foma e ch’a sta a la rèis ëd tuti nòstri maleur, a l’é ‘d nen rende a Nosgnor Dé l’onor e la glòria ch’a jë speta. Ël second pëccà ch’i foma a l’é la mancansa d’arconossensa, ël nen dije grassie për tut lòn ch’a l’ha fàit e ch’a séguita a fé për tuti nojàutri, lòn ch’i foma finta ‘d nen vëddlo tirand fòra nòstre sòlite scuse.

L’apòstol Pàul, quand ant ël prim capìtol dl’epìstola ai Roman a parla dla tragica condission uman-a, a scriv: “Vera, a conosso Nosgnor ma as arfudo 'd rendje onor e 'd dije grassie coma ch'a meritrìa. Bin al contrari, as angagio ant ëd rasonament sensa criteri (...) tant ch’a n'arzulta che soa ment ëd lor a dventa nebiosa e confusa” (Roman 1:21). Tanme ‘l pëccà ‘d manché ‘d rendje onor, a l’é pròpi la malarconossensa anvers a Nosgnor ch’a l’é la càusa ‘d tute j’àutre forme ‘d malissia ch’a dan dë spetacol ant la condòta uman-a.

Coma l’eror ch’i comëttoma ant ël disonoré Nosgnor, a l’é nen malfé da vëddse coma la malarconossensa a sìa la motivassion ëd na massa d’àutri maj. Pr’esempi, s’i soma nen arconossent a Nosgnor për tute le benedission ch’a l’ha dane, a-i vorerà nen tant ch’i comensoma a pensé d’esse stàit trassà an na quaj manera, d’avèj nen arseivù lòn ch’i chërdoma ‘d merité. Sossì a dësbocrà ant l’anvìa, ant ël desideri invidios për lòn ch’a l’han dj’àutri ch’i pensoma ch’a sìo stàit pì benedì che nojàutri. E peuj i podrìo bin andé anans fin-a a comëtte na ladrarìa o n’adulteri, quand ch’is ampadronioma ‘d lòn ch’a l’é nen ël nòstr.

Al cheur dl’ética dla Bibia a-i è l’arconossensa, la gratitudin, përchè ch’a l’é sèmper l’arconossensa anvers a Nosgnor ch’a l’é la prima motivassion ëd nòstra ubidiensa. Sossì a l’é bin ciàir ant la strutura, ant ël tié, dle conte dla Bibia. Quand che Nosgnor a parla a Sò pòpol apress la Croa, anans ëd deje Soa Lej coma régola ‘d soa condòta moral ëd lor, sèmper Chiel a-j arciama a la ment lòn ch’a l’ha fàit për lor. Ij Des Comandament a son dàit a j’israelità dl’antichità mach d’apress che Nosgnor a l’ha liberaje da la s-ciavensa an Egit (Surtìa 20:1-17). Ant j’epistole, Pé, Pàul e j’àutri apòstoj, an general, an mostro le grande vrità dla redension anans d’apliché cole vrità an ëd question pràtiche, étiche. Dal prinsipi a la fin, l’arconossensa a l’é un-a dle pì grande cissure ch’a ancoragio, dan l’andi, a la vera ética cristian-a.

Conform a la Paròla ‘d Nosgnor, l’arconossensa a l’é nen mach quajcòsa ch’as sent, ma quajcòsa ch’i l’oma da dimostrela a j’àutri - an pràtica. Quand ch’as conta l’episòdi ch’i l’oma lesù al prinsipi, Gesù ch’a variss des lebros, ëd sòlit as arciama l’atension a la distinsion ch’a-i é antra col ùnich lebros ch’a l’é dimostrasse arconossent e j’àutri ch’a parëss ch’a j’ero stàit malarconnosent. Sossì, contut, a l’é nen pròpi lòn ch’i vëddoma ant la conta. I l’oma gnun-e rason për chërde che ij neuv ch’a l’avìo nen ringrassià Gesù a la minuta per soa varision ëd lor, a l’avèisso nen sentì d’arconossensa. É-lo nen che nojàutri i sarìo corù tut sùbit a ca për feje savèj a nòstra gent la bon-a neuva ‘d nòstra varision da cola maladìa afrosa? Sossì as lo capiss, a vnirìa spòtich. Sossì i lo podoma bin fé con ël sens d’arconossensa ant nòst cheur për col ch’a l’ha varìne. La vera diferensa an tra col ch’a l’era artornà da Gesù e ij neuv ch’a l’avìo nen falo a l’é che col ch’a l’era artornà a l’avìa dimostrà, esternà, fàit vëdde, soa arconossensa, antant che j’àutri a l’avìo tnila an lor istèss. L’arconossensa cristian-a a l’é cola ch’as fà vëdde, ch’as esterna, ch’as manifesta an quajcòsa ‘d bon ch’i foma e con d’espression verbaj ëd grassie.

Vardé mach lë spetacol ch’as presenta a l’apòstol Gioann quand che Nosgnor a-j dà la vision ëd lòn ch’a fan le ànime an cél: a dan n’espression gloriosa ‘d soa arconossensa ‘d lor për la grassia dla salvëssa che Nosgnor a l’ha acordaje an Gesù Crist: “Damentre che coj esse vivent a dasìo glòria e onor e rendiment ëd grassie a col ch’a l’era stà an sël tròno, ch’a viv pr’ ij sécoj dij sécoj, ij vintequat ansian a së prosternavo an adorassion ëd col ch’a l’era stà an sël tròno, ch’a viv pr’ ij scoj dij sécoj, e a campavo soe coron-e ‘d lòr dëdnans al tròno an disand: “Ti’t ses degn, Nosgnor, d’arsèive la glòria, l’onor e ‘l podèj, dagià che ti tl’has creà tute le còse, e ch’it l’has vorsù ch’a esistèisso” (Arvelassion 4:9-11).

É-lo ch’i sareve ‘dcò vojàutri an tra ‘d lor ant col dì lì? E ancheuj, an che manera i dimostreve d’arconossensa a Nosgnor për lòn ch’a l’ha fàit për nojàutri an Gesù Crist? Nen mach lòn: an che manera i dimostroma d’ arconossensa për coj ch’a travajo për nojàutri - pijandlo nen për dëscontà?



9 d’Otóber - Domenica apress Pancòsta ch’a fà 23

Leture bibliche: Geremìa 29:1, 4-7Salm 66:1-112 Timòt 2:8-15Luca 17:11-19

Orassion: Nosgnor! I pregoma che Toa grassia a peuda sèmper ven-e anans e dapress ëd nojàutri, përchè i sio sèmper dedicà a d’euvre bon-e; për Gesù Crist, nòst Signor, ch’a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, ora e për sèmper. Amen.


Nessun commento:

Posta un commento