Check this out on Chirbit
Ancheuj a-i é fin-a n’industria ch’a l’ha coma sò bu col ëd antërtniss-ne, d’amusene, ëd fene divertì, d’ampedine ‘d pensé. A l’é nen mach ëstudià për fé che nojàutri i sio ampedi ëd “désturbé ‘l manovrator”, ma soens a n’é bin còmod për nen dovèj pensé tròp a le domande ancreuse ch’a rësguardo nòstra vita, an sël sens da desse a la vita, nòstra vita. Coste domande, a l’é pro vera, an dan ëd sagrin, e fin-a d’angossa, përché i soma nen bon a deje na rispòsta. E peuj, a venta ‘dcò dilo, a paress che ‘d rispòste ch’ant ël mond as dan a cole domande, a na sio bin vàire e i savoma nen cola ch’a sia la pì’ giusta e i pairoma nen (o i l’oma nen ël temp, la veuja o, i disoma, l’abilità) ëd confronteje. Antlora a l’é mej ëd nen penseje su tant e ...ch’a vada com a vada! A l’é për lòn i l’oma da manca ‘d quajcòsa ch’a peussa dëstornene, svariene. Coste domande a’n tormento e sagrin-o dzurtut ant ij moment ëd crisi coma na maladìa o ‘n deul. Contut, a riva ‘l moment che le distrassion an servo a pòch, coj moment ch’i podoma pì nen scapeje, ëd schivié la domanda: “Còsa venta-lo ch’i fassa pr’ esse salv da sta vita inùtil e grama? Antlora a son beà coj ch’a ‘rsèivo volenté e a la pijo an sël sério coma ch’a mérita, la rispòsta concreta che mach l’Evangeli ‘d Gesù Crist a peul dene, cola ch’a l’é përdabon na bon-a neuva. Sossì a l’é lòn ch’a seurt da la prima letura biblica dë sta Duminica. N’òm disperà pr’ ij motiv ch’i vëdroma pì anans, a cambia soa prospetiva ‘d vita e as sent ampinisse ‘d gòj e dë speransa.
Pàul e Sila ampërzonà a Filippi. “Ora a l’é rivà che, damentre ch’i andasìo al leugh ëd la preghiera, a n’é vnuje ancontra na serva ch’a l’era ampossessà da në spirit ch’a la fasìa strologhé e ch’a disìo ch’a l’era lë spirit ëd Piton. Për lòn ch’a disìa, cola fomna a fasìa fé ‘dij grand guadagn ai sò padron. A l’é capità ch’ a l’é butasse a venine dapress, a Pàul e nojàutri. A crijava e a disìa: “Sti òm a son ij sërvent dël Dé pì-àut e av nunsio coma ch’i peude esse salvà!”. E a l’ha fàit lòn durant diversi dì. A la fin Pàul, che lòn a-j dasìa pitòst fastidi, a l’é virasse e a l’ha dije a lë spirit: ‘It comando an nòm ëd Gesù Crist, ëd seurte da sta fìa’, e tut sùbit lë spirit a l’é seurtine. Ij padron ëd cola serva, vëdand che la speransa ‘d fé ‘d guadagn a l’era andass-ne, a l’han pijà Pàul e Sila e a l’han rablaje ant la piassa pùblica dëdnans ai magistrà. E a l’han presentaje ai governator, disand: “Costi-sì a son dj’ebreo ch’a veulo buté sot-dzora nòstra sità, përché a mostro ‘d costume che a nojàutri chi soma ‘d roman, a l’é nen consentì d’aceté né ‘d seguité!”. Ëdcò ‘l pòpol a l’é solevasse contra ‘d lor e ij governator, avendje fàit s-scianché le veste, a l’han comandà ch’a fusso foatà. E dòp d’avèje dàit diverse foatà, a l’han butaje an përzon, dasandje ordin al consergi ëd goerneje al sicur. Ël consergi, con n’òrdin parèj, a l’ha butaje al fond ëd la përzon, e a l’ha strenzuje ij pé ant ij sèp. Ora, sù la mesaneuit, Pàul e Sila a pregavo, cantand ëd làude a Nosgnor, ëd manera ch’ij përzoné a-j sentìo. E tut d’an colp a l’é fasse un grand taramòt, tal che le fondamente dla përzon a son socrolà, e su ‘l moment tute le pòrte a son deurbisse, e le caden-e ‘d tuti a son dëstacasse. Sù lòn, ël consergi a l’é dësvijasse e, an vedand le pòrte dla përzon doverte, a l’ha tirà fòra soa spa e a vorìa massesse, chërdand ch’ij përzoné a-j fusso scapaje. Ma Pàul a l’ha crijà fòrt disand: ‘Fate gnun mal, përché i soma tuti ansissì. Antlora, avend ciamà ‘d ciàir, ël consergi a l’é corù andrinta e, tut tërmoland, a l’é campasse ai pé ‘d Pàul e Sila. E avendje mnà fòra, a l’ha dije: ‘Monsù, còsa venta-lo ch’i fassa pr’ esse salv?”. Lor a l’han dije: “Chërd al Signor Gesù Crist, e ‘t saras salv, ti e tùit ij tò!”. E a l’han nunsiaje la Paròla ‘d Nosgnor, a chiel e a tuti coj ch’a j’ero an soa ca. Pròpi antlora, ant ël pì bel mes ëd la neuit, ël consergi a l’ha lavaje soe piaghe ‘d lor e, sùbit dòp, a l’é stàit batesà ansema a tuti coj ëd soa ca. Peuj a l’ha portaje andrinta da chiel, e a l’ha servije da mangé, e a l’é arlegrasse përché ansema a tuta soa gent a l’avìa chërdù a Nosgnor” [At 16:16-34].
“Vardé, i son an camin ch’i rivo4. I pòrto con mi da dé l’arcompensa e rende a mincadun conform a soe euvre. I son l’Alfa e l’Omega, ël prim e ‘l darié, ël prinsipi e la fin. A son beà coj ch’a l’han avù la ròba netià. A lor a-j sarà consentì d’intré për le pòrte dla sità e ‘d mangé ‘l frut dl’erbo dla vita. (...) “Mi, Gesù, i l’hai spedì mè àngel përchè a renda testimoniansa dë ste còse ant le cese. Mi i son tant la rèis ëd David che l’ardité ‘d sò tròno. Mi i son la stèila matinera ch’a splendriss”. Lë Spirit e la sposa a diso: “Ven!”, e coj ch’a scoto ch’a diso: “Ven!”. Chi ch’a l’ha sèj ch’a ven-a; chi ch’a veul, ch’a pìja pura dl’eva dla vita, ch’a l’é a gràtis. (...) Col ch’a fà fede ‘d tut sossì, a dis: “Éh, i ven-o tòst”. Amen! Ven, Signor Gesù! Che la grassia ‘d Nosgnor Gesù Crist a sìa con tuti vojàutri!” [Arvelassion 22:12-14,16-17,20-21].
Gesù a prega për ij chërdent dontsessìa. “Ora i prego nen mach për lor, ma ‘dcò për coj ch’a chërdran an mi për ël mojen ëd soa paròla. Përchè a sio tùit un, pròpi coma Ti, Pare, t’ses an mi e mi an Ti. I prego che lor a sio an nojàutri, përchè ‘l mond a chërda che Ti ‘t l’has mandame. I l’hai daje la glòria ch’it l’has dame, përch’i sio un, tanme nojàutri i soma un – Mi an lor, e lor an mi - ch’a sìo un an manera completa, parèj che ‘l mond a conòssa che Ti ‘t l’has mandame e ch’it jë veule bin, tanme Ti ‘t l’has vorsùme bin. Pare, mè desideri për coj ch’it l’has dame a l’é che andoa ch’i son mi, a sio ‘dcò lor, parèj che lor a vëddo mia glòria, cola ch’it l’has dame motobin anans la creassion dël mond. Pare giust, ël mond a l’ha nen conossute, ma mi i l’hai conossute, e sti-sì a l’han conossù ch’a l’é Ti ch’it l'has mandame, e i l’hai faje conòsse Tò nòm, e i seguitrai a felo conòsse, përchè l’amor ch’it l’has avù për mi a sia ‘n lor e mi i sia an lor” (Gioann 17:20-26).
Salm 97 - L’autor a pitura Nosgnor coma ‘l rè giust e sovran dël mond ch’a ven anans an Soa glòria për rende giustissia ai Sò dëdnans a coj ch’a-j son nemis.
“Nosgnor a l’é rè, la tèra as n’arlegra! Che fin-a le tère pì da leugn a n’argiojisso! Èd nivole fosche a-j stan dantorn; drit e giustissia a sostnisso sò tròno. Da ‘dnans a chiel un feu a-j va anans e a brusa tùit ij sò nemis. Soe losne anlùmino l’univers. La tèra a lo vëd e a l’é pijà da lë sparm. Le montagne a slinguo tanme ‘d sira dëdnans a Nosgnor, dëdnans al Signor ëd tuta la tera. Ël cél a proclama Soa giustissia e tùit ij pòpoj a miro Soa glòria. Ch’a n’àbio onta tuti j’idolatra, ch’as vanto ‘d divinità ch’a son nen; tùit ij dé a l’han da tombé2 a tèra dëdnans a Chiel! Gerusalem as n’arlegra a sente sossì; a son an festa le sità ‘d Giuda për motiv ëd Toa giustissia, o Signor! Përchè Ti ‘t ses ël Signor, ël Pì-àut dzura tuta la tèra. Ti’t ses esaltà dzura tùit ij dé. Vojàutri ch’i veule bin a Nosgnor, i l’eve an ghignon ël mal. A l’é Chiel ch’a goerna la vita ‘d coj ch’a-j son fedel e ch’a-j libera da le man dj’ingiust. La lus a sponta pr’ ij giust, e la gòj për coj ch’a son drit ëd cheur. Che tùit ij giust a s’arlergro an Nosgnor e ch’a làudo Sò nòm sant!” (Salm 97).
8 ëd Magg 2016 - Duminica 'd Pasca ch'a fà set - At 16:16-34; Arvelassion 22:12-14,16-17,20-21; Gioann 17:20-26; Salm 97
Orassion: Nosgnor, rè 'd glòria!| It l'has esaltà Tò Fieul ùnich Gesù Crist con ëd grand trionf a Tò Regn an cèl: lass-ne nen sensa consolassion, ma manda Tò Spirit Sant për dene fòrsa, e esaltane a col leugh anté che nòst Salvator Gesù Crist a l'é andàit anans; ch'a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ant na glòria eterna. Amen.
Nessun commento:
Posta un commento