venerdì 22 maggio 2015

Com é-lo ch'i-j sentoma parlé dle maravìje ‘d Nosgnor ognidun an nòstra lenga? (Pascosta, 24/5/2015)



Lë Spìrit Sant e ‘l Dì dla Pancòsta

Rivà ch'a l'era 'l dì dla Pancòsta, a l'ero tùit ansema ant ël midem leugh. A l'improvista a l'han sentù 'n son dal cel coma s'a fussa d'un vent ch'a bofava fòrt e a l'ha 'mpinì tuta la ca andoa ch'a l'ero setà. E a-i é comparì ëd lenghe coma 'd feu ch'a son spartisse ans ognidun ëd lor. E a son ëstàit tùit ampinì dë Spìrit Sant e a l’han comensà a parlé an lenghe forëstere, conforma che lë Spìrit a-j fasìa parlé. An col period a-i era a Gerusalem motobin dj'ebreo ch'a-i s'antërtenisìo (për l'ocasion dla festa), gent divòta da tute le nassion ch'a-i è sota 'l cel. Quand ch'a l'é fasse col son, motobin ëd gent a l'é assemblasse (dë 'dnans a la ca) e a l'ero tùit dëstornà për che ognidun a-j sentìa parlé an soa pròpria lenga. D'autut sbalordì, a disìo l'un con l'àutr: "Ma tuti sti-sì ch'a parlo, a son-ne pa dla Galilèa? Com va-lo donca che mincadun ëd nojàutri a-j sent parlé la lenga dël paìs andoa ch’i soma nà?”. Parti, Medi, Elamiti, e nojàutri ch'i stoma ant la Mesopotamia, an Giudea e an Capadòcia, ant ël pais del Pont e ant la provinsa dl'Asia, an Frigia e an Panfìlia, an Egìt e ant ij quarté dla Libia, ch'a l'é davzin ëd Cirene, e nojàutri ch'i stoma a Roma? J’ebreo tantme ij prosélit, ij cretèis e j’àrabo, i-j sentoma parlé dle maravìje ‘d Nosgnor ognidun an nòstra lenga? A l'ero donca tùit dëstornà e a savio pì nen còsa pensesse d' lòn, e as disìo l'un con l'àutr: "Còsa veul-lo dì sòn?". Ma d'àutri, a-j sbefiavo e a disìo: "A l'é ch'a son pien ëd vin doss".

Ël Sermon ëd Pé ant ël Dì dla Pancòsta. Ma Pè, an presentand-se ansema a j’óndes, a l’ha aussà la vos, e a l’ha dije: “Vojàutri gent ëd Giudèa e tuti coj ch’i seve a Gerusalem, scoté sossì e fé 'tension a mìe paròle. Malgré tut lòn ch’i pense, sti-sì a son nen cioch, perchè a l’é mach neuv ore dla matin, ma a l’é lòn ch’a l’avia dit ël profeta Gioèl: ‘A-i rivrà ant ij dì darié - Nosgnor a dis - ch’i spantierà mè Spìrit an sù tuta la mia gent, e vòsti fieuj e vòste fije a profetisëran; vòsta gioventura a vëddrà ‘d vision e ij vòsti vej a sugnëran dij seugn. Ëdcò an sij mè servidor, sia òm che fomne, i spantieraj mè Spìrit, an coj dì là, e lor a profetisëran. E mi i farài ‘d còse maravijose dzor ant ël cel, e ‘d prodige an sla tèra giù-sì, ëd sangh e ‘d feu, e ‘n vapor ëd fum. Ël sol a sarà cambià an top, e la lun-a an sangh, dë' dnans che col grand e glorios Dì dël Signor a ven-a. Antlora tuti coj ch’a 'nvocran ël nòm dël Signor a saran salv’.

Gent d’Israel, sté a sente ste paròle: Gesù ‘d Nasareth, n’òm ch’a l’ha arseivù antrames a vojàutri na ciàra testimoniansa da Dé për d’euvre poderose, maravije e segn miracolos che Dé a l’ha fàit sot' ai vòsti euj për Sò mojen - com i lo seve bin; col òm-là, an essend ëstàit tradì conforma ‘l propòsit predeterminà e precognission ëd Nosgnor, vojàutri i l’eve massalo ancioandlo a na cros për man ëd gent ch’a rispeta nen la lej ëd Dé. Nosgnor, contut, a l’ha arsussitalo, an avend delivralo daj patiment dla mòrt, përché a l’era nen possibil ch’a fussa artenù da chila. Përchè Dàvid a dis ëd Chiel: “I contemplava sèmper ël Signor dëdnans mi, përché Chiel a sta a mia drita, parèj ch’i sia nen campà giù. A l’è për lòn che mè cheur a s’é arlegrasse e mia lenga a l’ha spricià ‘d gòj, e ‘d pì, mia carn a arposërà ant la speransa. Përché ti ‘t lassëras nen mia ànima ant ël leugh dij mòrt e ti ‘t permëttras nen che tò Sant a fasa l’esperiensa dla corussion. Ti t’l’has fame conòsse la stra dla vita e ti ‘t m’ampiniras ëd gòj an toa presensa”.

Frej, i peul bin dive con certëssa a propòsit ëd nòst patriarca Dàvid, che chiel’a l’é mòrt, e che a l’é stàit sotrà. Soa tomba a peul ancora vëdd-se ancheuj. Chiel a l’era, però, ‘n profeta, e a savìa che Nosgnor a l’avìa promëttuje con giurament, che un ëd sòj dissendent a sarìa setasse an sò tròno.  Dàvid, an antivëddendlo, a l’ha parlà dl’arsurression dël Crist, visadì che né col-lì a sarìa stàit bandonà ant ël leu dij mòrt, e né sò còrp a l’avrìa fàit l’esperiensa dla corussion. Cost Gesù, Dé a l’ha arsussitalo, e nojàutri i soma ‘d lòn tuti ij testimòni. Donca, dòp ch’a l’é ëstàit esaltà a la drita ‘d Dé e an avend arseivù dal Pare la promëssa dlë Spìrit Sant, Chiel a l’ha spantìa lòn ch’i vëdde adèss e lòn ch’i sente. Përchè Dàvid a l’é nen montà an cel, ma chiel midem a dis: ‘Ël Signor a l’ha dit a me Signor: Sëtte a mia drita fin ch’i l’abia fàit dij tò nemis në scagn për ij tò pé’. Ch’a sapia ‘d sicur tuta la cà d’Israel che De a l’ha fàit Signor e Crist, pròpi col Gesù ch’i l’eve butà an cros!”.

La reassion al sermon ëd Pé. Quand ch'a l'han sentù ste còse, a l'han sentisse s-cianché 'l cheur e a l'han dit a Pé e a j'àutri apòstoj: "Frej, còsa podom-ne fé adèss?". E Pé a l'ha di-je: "Aringreteve e che mincadun ëd vojàutri as fasa batié ant ël nòm ëd Gesù Crist për l'assolussion dai vòst i pecà e arseivrè 'l don dlë' Spìrit Sant. Përchè la promëssa a l'é për vojàutri, për vòstri fieuj, e për tuti coj ch'a son lontan (da Nosgnor), për tuti coj che Nosgnor nòst De a ciamërà a Chiel. E con vàire d'àutre paròle, a-j suplicava e a-j ansigava, an disend: "Salveve  da costa generassion përversa". Anlora, coj ch'a l'han arseivù dë bon cheur soa paròla, a son stàit batesà, e an col dì lì a s'é giuntasse apopré tre mila përson-e.

Coma ch'a vivio ansema ij prim cristian. E a pijavo tuti part con diligensa a la dotrin-a dij apòstoj, a la comunion fraterna, a la frassion dël pan, e ant j'orassion. Tuta la gent a l'era bin impressionà 'd lor, e motobin ëd miracoj e 'd prodigi as fasìo për ël mojen dj'apòstoj. E tuti coj ch'a chërdìo a stasìo ansema ant l'istèss leu e a l'avìo tute le còse an comun. A l'ero ancaminasse fin-a vende lòn che a possedio e an spartìo ij sòld ricavà fra tuti lor, conforma j'esigense 'd ognidun. Tuti ij dì a l'ero d'acòrdi d'andé ansema ant le cort dël tempi (për j'orassion), a rompìo 'l pan da na ca a l'àutra e a mangiavo ansema con gòj e semplicità 'd cheur, an dasenda glòria a Dé e fasendse vorej bin da tuta la gent. E 'l Signor a giontava tùit ij dì a la cesa coj ch'a l'ero 'n camin d'esse salvà" (At dj'Apòstoj, cap. 2).

Leture bìbliche dël lessionari: 24 Magg 2015 - Duminica 'd PancòstaAt 2:1-21Ezekiel 37:1-14
Salm 104: 25-35,37Roman 8:22-27Gioann 15:26-27; 16:4b-15.

Nessun commento:

Posta un commento