"Deje vojàutri quejcòsa da mangé" Leture bìbliche 'd Dominica 3/8/2014 - VII Duminica apress la Trinità

Gesù a dà da mangé ai sinch mila. "Àor, quand che Gesù a l'ha scotà lòn, a l'é artirasse da lì an sna barca për sté për sò cont. Nopà, quand che la gent a l'ha savulo, a l'han seguitalo a pé dai pais d'antorn (arlongh la riva). Dòp ess-ne calà giù, Gesù a l'ha vëddù la gran massa 'd gent ch'a l'era rivaie e an n'avia compassion, e a l'ha varì ij sò malavi. E quand s'é fasse sèira, ij sò dissèpoj a son vnù e a l'han dije: "Sto-sì a l'é 'n pòst isolà e a l'é già tard. Manda via la gent, parèj ch'as na vado tùit a le borgià për catesse da mangé". Ma Chiel a l'ha dije: "A-i é nen da manca ch'as na vado. Deje vojàutri quejcòsa da mangé". E a l'han risponduje: "Ma i l'oma mach sinch pan e doi pess!". "Portemje sì", a l'ha replicà. Antlora a l'ha dàit istrussion a la gent ëd setesse an sl'erba. A l'ha pijà ij sinch pan e ij doi pess e an aussand j'euj al cel a l'ha rendù grassie. Peuj a l'ha rompù ij pan e a l'ha daje ai sò dissèpoj e ij dissèpoj a la gent. Tùit a l'han mangiane e an na son stàit sodisfàit, e dij tòch ch'a l'é vansass-ne a l'han ampinije dòdes cavagne.Àor, sensa contene le fomne e le masnà, a-i ero apopré sinch mila òm ch'a l'avìo mangià" (Maté 14:13-21).

Nen tùit ch'as diso ... a lo son. "I'v diso la vrità 'n Crist (i diso nen ël fàuss!): mia cossiensa am na dà la conferma an l'Ëspìrit Sant, ch'i l'hai ant ël cheur na granda afflission e un torment ch'am chita mai. S'a fussa possibil, i saria dispòst fin-a a esse mi istèss separà da Crist për amor ëd mè pòpol, ij mè compatriòt, j'israelita, dont a l'é l'adossion, la glòria, le alleanse, la Lej, ël servissi divin, le promësse e ij patriarca. Da lor a ven, për dissendensa natural, ël Crist, ch'a l'é De dzura ògni còsa, benedì për sèmper. Amen. A l'é nen che la paròla 'd De a l'àbia falì, përché nen tùit coj ch'a son d'Israel a son Israel për da bon, né tùit coj ch'a son ëd la sëppa d'Abram a son për da bon ij sò fieuj. Pitòst: "A l'é an Isaac ch'as dovrà consideresse soa dissendensa". Sosì a veul dì: a son nen ij fieuj naturaj ch'a son da consideresse fieuj 'd De, ma la vera dissendensa a son ij fieuj dla promëssa. Përché costa-sì a l'é la diciarassion dla promëssa: "Da sì a n'ann i arvniraj e Sara a l'avrà 'n fieul". Nen mach lolì, ma ij fieuj 'd Rebecca a l'avìo un midésim pare, Isaac, nost grand. Tutun, dëdnans ch' ij binej a fusso nassù e ch'a l'avèisso fàit né 'd bin né 'd mal (për che 'l proponiment ëd De ant l'elession a fussa determinà nen da l'euvre ma da Soa vocassion), a l'é staje dit: "Ël pì vej a sarà 'l servitor dël pì giovo", giusta coma ch'a l'é scrit: "I l'hai vorsù bin a Giacòb e i l'hai odià Esaù" (Roman 9:1-13).

Con chi a lòta Giacòb? "Durant cola neuit Giacòb a l'ha pijà 'n pressa soe doe fomne, soe doe servente, e ij sò undes fieuj e a l'ha travërsà lë svass dël Jabbok. A la pijaje e a l'ha faje traversé 'l torent ansema a tut lòn ch'a l'avìa. Ansì Giacòb a l'é restà sol. A l'é stàit antlora che n'òm a l'ha lotà con chiel fin-a a la primalba. Quand che col òm a l'é rendusse cont ch'a podìa nen bate Giacòb, a l'ha patlà fòrt soa giontura dl'anca tant che, antramentre ch'a fasìo la lòta, l'anca a l'é dëslogasse. Peuj l'òm a l'ha dit: "Lass-me andé përchè a l'é già l'alba". E Giacòb a l'ha replicaje: "It lass-raj nen andé fin a tant che ti 't ëm das na benedission". L'òm a l'ha ciamaje: "Coma 't ës-ciame?". Chiel a-j rispond: "Giacòb". "Tò nòm a sarà pi nen Giacòb, ma Israel, përch' it 't ses batù con De e con j'òm e 't l'has vinciù". Peuj Giacòb a l'ha dije: "Për piasì, dime coma ti 't ës-ciame". "Përchè ti 't ëm domande coma mi 'm ës-ciamo?", a l'ha replicà. Peuj a l'ha daje na benedission ambelelà. Ansì Giacòb a l'ha dàit a col pòst ël nòm ëd Peniel, përchè, coma ch'a l'ha spiegà, "I l'hai vëddù De facia a facia e i son dzurvivù". Ël sol a lusìa an su chiel e a l'ha travërsà Peniel, ma adèss chiel a sopiava përché a l'avìa l'anca dësligà. Costa-sì a l'é la rason përché j'israelita, fin-a al dì d'ancheuj a mangio nen ël tèndin ch'a l'é tacà la giontura dl'anca përché Giacòb a l'era stàit patlà pròpi an sla giontura dl'anca aranda al tèndin" (Genesi 32: 32:22-32).

Salm 17 Orassion d'un òm giust. "Orassion ëd David. Ò Signor, considera mia giusta càusa. Fa atension a mè crij d'agiut. Scuta la preghiera ch'it eufro s-cet. Fa na giusta decision an mè favor! Delibera lòn ch'a l'é giust! Ti 't l'has guardà da bin le motivassion ëd mè cheur. It l'has esaminame ant ël mentre ch'i dormìa. It l'has fane na valutassion e 't l'has trovà ch'i l'avìa gnun pecà. I l'hai ferm la determinassion ëd dì gnente ch'a fasa pëccà. I l'hai nen seguità lòn che 'l mond a fà. Giusta coma ti 't l'has comandà, i l'hai nen seguità le pianà 'd coj ch'a son dij violent. I seguito diligent la via ch'it l'has mostrà. I na ciapo gnun-a deviassion. It t'invoco përchè it ëm scotraj, ò De. Scotame! Scota lòn ch'i diso! Fedel, fa vëdde a tùit le maravije ch'it fas, ti ch'it libere coj ch'a vardo a ti për trové 'd protession dai sò nemis. Guern-me tanme ti 't guerneissa ël luminèt dël tò euj! Stërmëme a l'ombra 'd toe ale! Guern-me da coj òm gram ch'am ataco. Ij mè nemis am stan d'antorn mach për massé. A l'han ëd cheur ëd pera, a parlo con arogansa. Am ataco, adèss lor am stan d'antorn. A l'han l'intension ëd campeme a tèra. Ël mè nemis a l'é tanme 'n leon ch'a veul fé a tòch soa preda, tanme 'n leon giovo ch'as quacia an dij leugh stërmà. Seurt fòra, Signor! Pija posission dëdnans a chiel! Butlo an gionojon! Dovra Toa spa për libereme da st'òm gram! Dovra Toa potensa për libereme da sti sasin, dai sasin ëd sto mond! Soa prosperità a-j rend arogant. Ti 't l'has daje abondansa 'd beni, tut lòn ch'a vorio. A l'han tante masnà e a-j lasseran le soe richësse. Për lòn ch'am rësguarda, përch' i son nossent i vëddraj Tò visagi. Quand che mi 'm dësvijaraj, I godraj 'd Toa revelassion" (Salm 17).