martedì 15 maggio 2018

Che ‘d pretèise (34. March 6:35-44).

“Signor! Che ‘d pretèise! Lòn ch’it ciame ‘d fé a l’é pa possìbil! Coma podrìom-ne mai felo nojàutri?”. Costa-sì a l’era la reassion dij dissépoj ëd Gesù quand che chiel a l’avìa ciamaje ‘d provëdde lor a dé da mangé a sinch mila òm, sensa conté le fomne e ij cit. E-lo che pratiché la fèj cristian-a përdabon, a l’é quaicòsa d’inpossibil, mach na teorìa? Nost Magister a dis che nò. Vëddoma.
"Dal moment che a l'era già tard, ij sò dissépoj a son avzinasse a chiel e a l'han dije: "Sto leugh-si a l'é desert, e a l'é già tard. Manda vìa sta gent perch' as na vado ant ij paìs e ant le borgià d'antorn a catesse cheicòsa da mangé". Gesù a l'ha rësponduje: "Deje vojàutri cheicòsa da mangé!". E lor a l'han dije: "Androm-ne fòrsi a caté 'd pan për dosent dné d'argent për deje da mangé?". Chiel a l'ha dije: "Vaire 'd pan ch'i l'eve vojàutri? Andé a vardé!". Quand ch'a l'han savulo, a l'han dìt: "Sinch - e doi péss". Antlora a l'ha comandaje 'd fé seté la gent për grop an sl'erba vërda. Antlora a son setasse për grop ëd sent e 'd sinquanta përson-e. Peui Gesù a l'ha pijà coj sinch pan e coj doi pèss e, an vardanda vers ël cel, a l'ha ringrassià Nosgnor e a l'ha rompù 'l pan a tòch. Peui a l'ha dajlo ai sò dissépol përché a lo buteisso dnans a la gent, e a l'ha 'cò spartì ij doi pèss ëntra tuti. A l'han mangiane tuti e a son restane sodisfàit. A l'han ëdcò rabastà ij tòch vansà 'd pan e 'd pèss - dodes cavagne pien-e! Coj ch'a l'avìo mangià 'l pan a l'ero sinch mila òm, sensa conté le fomne e ij cit." (Marco 6:35-44).
Ël tèma d’andé dë dlà ‘d lòn ch’a l’é possibil ëd sòlit, a parèiss quaicòsa che ‘l vangel a insist dëspèss. Sossì a l’é malfé da acetesse. I podrìo bin dì che fin tant ch’as trata ‘d Gesù, chiel a l’é bon a felo: an efet chiel a l’ha la fòrsa e l’abilità ‘d fé tut lòn ch’a veul: a-i é gnente che, për chiel,a sia malfé. Nojàutri, contut, lòn ch’i podrìo mai fé?.

Ël minim ch’i podrìo rësponde a d’obiession tanme coste a l’é ch’i mancoma bin d’imaginassion, përché, bele s’i podoma nen fé ‘d miràcoj, i podrìo sèmper fé motobin da pì ‘d lòn ch’i pensoma ‘d sòlit Nòstre arsorse a son limità, ma soens lòn ch’i podrìo bin fé i lo foma nen, o i lo foma nen bastansa.

E peuj, i soma ‘d cristian, nen vera? I l’oma ‘l Crist ch’an ëstà dacant, coma chiel a l’ha promëttune, e se ‘l Crist a l’é con nojàutri, a-i é gnente ch’i podrìo nen fé. E-lo che sta-sì a l’é mach “na manera ‘d parlé”, na realità ch’a sarìa ben podeje chërde, ma che, a l’é nen quaicòsa “ëd realistich”? Përdabon? Pròpi Gesù a l’ha dit ai sò dissèpoj: “Përchè an vrità iv diso che chionque a dirà a cola montagna: Àuss-te e campte ant ël mar, e ch’a l’avrà gnun dubi an sò cheur ma ch’a chërdrà che lòn ch’a dis as farà, tut lòn ch’a l’ha dit a-j sarà fàit” (March 11:23).

An efet, i soma nojàutri a d’esse “òm ëd pòca fej”, a d’esse pauros, timid, genà. I l’oma tante esitassion a fidesse a le promësse ‘d Gesù, a d’andé “dë dlà dij limit” perchè - a podrìa desse - i l’oma tëmma ‘d casché an cola ch’i disoma esse la condòta ‘d gent “fanàtica”! Vera, ës risich a-i é bin, coma ch’a l’era capità na vòta a dij dissépoj ëd Gesù ch’a l’avìo bin provà dë scassé djë spirit maléfich, ma a son pa riussì a felo, ch’a l’avìo falì. Tutun, coma ch’a diso ‘d proverbi piemontèis: “A falisso fin-a ij prèive a dì mëssa” e “A fòrsa ‘d falì as ampara”!

Pura, an ëst o mond, a-i é chi a l’é bin ancalasse e as ancala a fé “l’impossibil”. A-i é ‘d person-e ch’a son ancalasse a dësfidé la pòca fej ëd coj ch’a-j disìo che a sarìa staje nen possibil, a l’han ansistù e përsistù, e a son riussì, bele se tuti a-j disìo ch’a l’ero ‘d fòj a pensé ‘d realisé soe ambission ed lor. ...e a son “passà a la stòria” coma ‘d përsone coragiose ch’a son nen lassasse sbaruvé da le difficoltà. Përchè i podrio pa ‘dcò nojàutri esse tanme cole përsone coragiose ch’a son “ancalasse” a dësfidé l’inpossibil?

Ant l’episòdi dël vangel d’ancheuj, Gesù, con tanta passiensa e compassion (prima anvers ij sò dissépoj patamòle) a-j mostra na lession ëd pèis: ël “pòch” a peul esse multiplicà pì ‘d lòn ch’i pensoma, bele se nen sèmper i l’oma da spetesse ‘d miràcoj grandios tanme sto-saì. Comensoma a dovré lòn ch’i l’oma e a la fin i podrìo avèj ëd sorprèise! Nòst “pan” as multiplicherà e a la fin a-i na j’é fin-a da vansene!

Gesù, ansema ai sò, a l’é Col ch’a provëdd për costa umanità bzognosa e soens malarconossenta. An tute le èpoche a-i son ëstàit sèmpe ‘d cristian fedej ch’a son andaje dapress a Gesù an sël senté dël servissi amorèivol e generos e ch’a son nen lassasse sbaruvé da gnente e da gnun. Che nojàutri i sio parèj an nòstra generassion!

PREGHIERA

Nosgnor Dé! Le dësfide ch’it ëm lanse an Crist, qiaivòta am ësbaruvo! Giutme a vince mia timidità e a comensé a d’esse a tò servissi bele con ël pòch ch’i l’hai, sicur che ‘l bin ch’as podrà fé as multiplicherà grassie a ti, a toa potensa sensa limit. Amen.

Dominica 20 ëd Magg 2018 - Dì dla Pancòsta

At 2:1-21; Esechiel 37:1-14; Roman 8:22-27; Gioann 15:26-27; 16:4-15; Salm 104:25-35, 37

Nosgnor tut-potent! An ës dì-sì Ti 't l'has dovertà 'l senté dla vita eterna a minca rassa e nassion për ël don promëttù dlë Spirit Sant: Arvërsa con abondans, it pregoma, sto don për tut ël mond pr' ël mojen dla predicassion dl'Evangeli, parèj ch'a vagna fin-a ij confin pì da leugn dla tèra: për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e regna con Ti, ant l'unità dlë Spiri Sant, un son Dé, pr' ij sécoj dij sécoj. Amen.

Nosgnor! Che an ës temp it l’has dàite d’istrussion al cheur ëd tò pòpol fedel, mandandje ‘l ciàir dlë Spirit Sant, acòrdane për l’istess Ëspirit d’avèj un giudissi giust ëd tute le còse e d’arlegresse sèmper ëd pì për ësta santa consolassion; për ij mérit ëd Gesù Crist, nòst Salvator, ch’a viv e regna con ti, ant l’unità dl’istess Ëspirit, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

Nessun commento:

Posta un commento