La testimoniansa 'd Gioann ël batesator (Gioann Batista)
(Gioann 1:6-28)
A l'é vnuje n'òm, mandà da Dé. As ciamava Gioann. A l'é vnù për fé da testimòni, për rende testimoniansa a la lus, parèj che tùit a chërdèisso për sò mojen. A l'era nen chiel la lus, ma a l'é vnù mach për rende testimoniansa a la lus. La vera lus, ch'a dà la lus a tùit j'òm, a l'era 'n camin ch'a venìa ant ël mond. A l'era 'nt ël mond e 'l mond a l'é stàit creà da chiel, ma 'l mond a l'ha nen arconossulo. A l'é vnùa dai sò, ma ij sò a l'han nen arseivulo. Nopà, a tùit coj ch'a l'han arseivula - a coj ch'a chërdo an sò nòm - a l'ha dàit ël drit ëd vnì fieuj 'd Dé - nen fieuj nà coma da 'n pare e na mare, o da volontà uman-a, opura për decision ëd n'òm, ma da Dé. Àor, la Paròla a l'é vnùa 'd carn e a l'é stàita tra 'd noi. I l'oma vëddù soa glòria - la glòria dël Sol e Ùnich ch'a l'é vnù dal Pare, pien ëd grassia e 'd vrità. Gioann a l'ha rendù testimoniansa a sò rësguard e a l'ha crià: "Cost-sì a l'é col dont i l'avìa dit: 'Col ch'a ven apress mi a l'é da consideresse pi grand ëd mi, përché Chiel a esistìa già prima 'd mi. Përché da soa pienëssa i l'oma arseivù na grassia dòp l'àutra. La Lej a l'é stàita dàita për ël mojen ëd Mosè, ma la Grassia e la Vrità a son vnue për ël mojen ëd Gesù Crist. Gnun a l'ha mai vëddù Dé. L'Ùnich, an Chiel istèss Dé, ch'a l'é ant la pì strèita comunion con ël Pare, a l'é col ch'a l'ha 'rvelalo.
Costa a l'é la testimoniansa che Gioann a l'ha dàit quand ij cap dij giudé a l'avìo mandaje ij sacerdòt e ij levita da Gerusalem për anteroghelo. A l'han ciamaje: "Ti, chi ses-to?".) Chiel a l'ha risponduje sensa reticense e a l'ha dìt ciair e net: "A l'é nen mi ch'i son ël Crist". Antlora a l'han ciamaje: "Chi ses-to, donca? Ses-to Elìa?", e a-j dis:"I lo son nen". "Ses-to 'l profeta?", e a l'ha rispondù: "Nò!". Antlora a l'han dije: "Chi ses-to? Përchè i l'oma da deje na rispòsta a coj ch'a l'han mandane. Còsa dis-to 'd ti medèsim?". A l'ha risponduje: "I son la vos ëd col ch'a crija ant ël desert: 'Spiané la strà dël Signor', com' a l'ha dilo Isaia 'l profeta". Àor, quaidun ëd coj ch'a j'ero stàit mandà da chiel a j'ero dij farisé e a l'han ancora ciamaje: "Përché, donca, bateses-to, s' it ses nen ël Crist, nì Elia, nì 'l Profeta?". Gioann a l'ha risponduje: "Mi i bateso mach con d'eva, ma a-i na i-é un bele sì 'n mes a la gent ch'i conòsse nen. Combin che Sò ministeri a ven-a apress ël mè, i saria gnanca degn ëd dësgropeje le stache 'd soe sàndole!". Ste còse a son rivà a Betània, da l'àutra banda dël Giordan, andova Gioann a batesava.
Nessun commento:
Posta un commento