La paràbola del fié. Àor amprende lòn ch'a veul dì sto paragon pijà dal fié: Quand ij sò branch a ven-o tënner e ch'a sorto soe feuje, i save che l'istà a l'é davzin-a. Dë l'istèssa manera, quand ch'i vëdreve tute ste còse ch'a rivran, i l'avreve da savèj ch' a l'é davzin, ch'a l'é a la pòrta. Iv diso la vrità: sta generassion a passerà nen che tute ste còse a sio rivà. Ël cel e la tèra a passeran, ma mie paròle a passeran nen.
Sie pront! Quant a col dì-lì e a che ora, a-i é gnun ch'a lo sàpia, gnanca j'àngel ch'a son ant ël cel, gnanca 'l Fieul: mach ël Pare. Fé atension, vijé e preghé, përchè i seve nen quand che col temp a vnirà. A l'é coma n'òm ch'a part për fé 'n viagi e che, an lassand soa ca, a dèissa d'impiegh ai sò servidur e a ognidun sò incàrich, e ch'a comandèissa al portié 'd vijé. Vijé, donca, përchè i seve nen quand ch'ël padron ëd ca a vnirà, se a la sèira, o a mesaneuit, o a l'ora ch'ël gal a canta, o a la matin. Chiel a podrìa rivé a l'improvista e troveve andormì. Àor, lòn ch'i diso a vojàutri, i lo diso a tùit: Vijé. (March 13:24-37).
Ò, se mach it squarsèisse ij cej e calèisse giù! Le montagne a tramblerìo dënars a Ti! Coma ch'a fà ël feugh quand ch' a brusa 'l bòsch sèch o ch'a fà beuje l'eva, ch' ij tò aversari a sapio coma ch' it ses e che le nassion a tërmolo an Toa presensa. Quand che Ti 't l'avìe ciapane 'd surprèisa con ëd portent afros, Ti 't j'ere calà giù e le montagne a l'avìo tremblà dëdnans a Ti. Da quand ch'a l'é nà 'l mond gnun a l'avìa mai sentù o vëddù n'àutr Dé coma Ti, un Dé ch'a fasa 'd còse parèj për coj ch'a l'han fiusa an Chiel. Ti 't das ël bin ëvnù a coj ch'a l'han piasì a fé lòn ch'a l'é giust e ch'a scoto ij tò comandament. Varda, it j'ere anrabiate quand che noi con costansa i-j trasgredìo. Coma podrìa mai esse salvà 'd gent coma nojàutri? I soma tùit anfetà e antamnà dal pecà. Fin-a i nòstri mej ësfòrs, dëdnans a Ti, a son gnent' àutr che 'd ëstrass anfià 'd grass. Tanme 'd feuje d'otogn, i vnoma sèch e crojoma, e ij nòstri pecà an porto vìa coma 'l vent. Epura gnun a invòca tò Nom, ni at suplica misericòrdia. A l'é për lòn ch' it ses slontanate da nojàutri e 't has bandonane ant ij nòstri pecà. Tutun, Ti 't ses nòstr Pare. Nojàutri i soma la crèja e Ti 't ses ël vasé. Tùit nojàutri i soma 'l prodòt ëd Tò travaj. Sie nen tant anrabià con nojàutri! Arcordete nen për sèmper ëd nòstri pecà. Vardene bin: tùit nojàutri i soma tò pòpol! Toe sità sante a son dventà 'n desert. Sion a l'é dventà na desolassion. A-i son mach ëd ruin-e a Gerusalem. Nòstr templ sant, ch'a l'era nòstr orgheuj e gòj, ël leugh anté nòstri vej at laudavo, a l'han daje feu e tute le ròbe 'd valor ch' a-i ero a son stàite portà via. Dëdnans a tut sòn coma che peudes-to seguité a fé finta 'd gnente? Seguitaras-tu a sté ciuto e a castighene?
Nessun commento:
Posta un commento