giovedì 17 aprile 2014

Leture bìbliche dla domìnica 'd Pasqua

L’arsurression ëd Gesù Crist

(Gioann 20:1-18)

Àor, la matin dël prim dì dla sman-a, Maria Madlen-a a l’é venùa al sepolcr mentre ch’a l’era ancora fros, e a l’ha vëddù che la pera ch’a sarava ël sepolcr a l’era stàita gavà da sò pòst. E a s’é butasse a core e a l’é venùa da Simon Pé e da l’àut dissépol che Gesù a-j vorìa bin, e a-j dis: “A l’han portà via ël Signor fòra dal sepolcr, ma i savoma nen andoa ch’a l’abio butalo". Anlora Pé a l’é partì con l’àutr dissépol e a son andass-ne al sepolcr. A corìo tùit ij doi ansema, ma l’àutr dissépol a corìa pì prest che Pé, e a l’é rivà ël prim al sepolcr. E an essend-se chinà, a l’ha bin vëddù a tèra le binde ‘d lin, ma a l’è nen intrà. Anlora, Simon Pè, ch’a-i era dapress, a l’è rivà e a l’è intrà ant ël sepolcr, e a l’ha vëddù le binde ‘d lin a tèra e ‘l sudari ch’a l’avìo butaje an sla testa, che però a l’era nen ansema a le binde, ma ardoblà da banda. Anlora l’àutr dissépol, ch’a l’era rivà ‘l prim al sepolcr, a l’é ‘dcò intraje e a l’ha vëddù, e a l’ha chërdù. (Përchè ch’a l’avio ancora nen capì la Scritura che Gesù a dovìa arsussitè daj mòrt). E ij dissépoj a son peuj tornassne a soa cà.

Marìa, però, a stasìa davzin ël sepolcr, da feura, an piorand, e com ch’a piorava, a s’é chinasse ant ël sepòlcr. E a l’ha vëddù doi àngej vestì ‘d bianch, setà un a la testa e l’àutr ai pé andoa che ‘l còrp ëd Gesù a l’era stàit cogià. E a l’han dije: “Fomna, përché piorës-to?”. Chila a-j dis: “Për motiv ch’a l’han portà via mè Signor, e i sai nen andoa ch’a l’àbio butalo”. E quand a l’avìa dit lòn, an virand-se, a l’ha vëddù Gesù ch’a stasìa pròpe lì, ma a savìa nen ch’a fussa Gesù. Gesù a l’ha dije: “Fomna, përché piorës-to?” Chila, an pensand ch’a col òm-là a fussa stàit ël giardiné, a-j dis: “Monsù, se ti t’l’has portalo via, dis-me andoa ch’it l’has butalo, e i andrai a arlevelo”. Gesù a-j dis: “Marìa!”, e chila an virand-se, a l’ha dije: “Rabboni!”, ch’a veul dì “mé magìster”. Gesù a l’ha dije: “Toch-me nen, përchè i son nen ancora montà da mé Pare, ma va daj mé frej e disje: ‘I monto da mè Pare e da vòst Pare, da mè De e da vòst De’”. Maria Madlen-a, anlora, a l’é venùa a porté sta neuva ai dissépoj, visadì che chila a l’avìa vëddù Nosgnor, e che Chiel a l’avìa dije ste còse.

----------

L'apòstol Pé a nunsia Gesù 

(At dj'apòstoj 10:34-43)

Anlora Pé, an pijand la paròla, a l’ha dit: “An vrità i vëdd che Nosgnor a l’ha da bon minca ‘d rësguard a l’aparensa dle përson-e, ma che an tute le nassion coj ch’a-j pòrto rispet e ch’a fan lòn ch’a l’é giust, a-j son gradì. A l’é lolì ch’a l’ha fàit savèj al pòpol d’Israel, quand ch’a l’ha nonsià la pas për ël mojen ëd Gesù Crist, ch’a l’é ‘l Signor ëd tùit. I seve lòn ch’a l’é rivaje an tuta la Giudèa e ch’a l’é partì da la Galilèa, apress le batiaje che Gioann a l’ha predicà, a propòsit ëd Gesù ‘d Nasaret, ché Nosgnor a l’ha onzù dë Spirit Sant e ‘d fòrsa, e ch’a l’é passà da ‘n pòst a l’àutr, an fasend ëd bin e an varend tùit coj ch’a j’ero sota la potensa dël diav, përché De a l’era con Chiel. Nojàutri i soma testimòni ‘d tut lòn che Gesù a l’ha fàit, an Giudèa tanme a Gerusalem. A l’han falo meuire an ciovandlo an sna cros. Però, De a l’ha arsussitalo ‘l ters dì e a l’ha acordà ch’as manifestèissa, nen a tut ël pòpol, ma ai testimoni che për lòn Chiel a l’avìa già da prima sernù, a nojàutri, ch’i l’oma mangià e beivù ansema a Chiel, dòp ch’a l’é stàit arsussità dij mòrt. Gesù a l’ha comandane ‘d prediché al pòpol e d’atesté ch’a l’é Chiel che a l’é destinà da De për esse ‘l giùdes dij viv e dij mòrt. Tùit ij profeta a-j fan testimoniansa, che chionque a chërd an Chiel a arseivrà l’armission dij sò pecà për sò nòm.


----------

Esortassion a serché le còse ‘d là an àut

(Colossèis 3:1-10)

Se donca i seve arsussità con Crist, seguité a serché le còse ‘d là an àut, andoa che Crist a l’é setasse a la drita ‘d De. Seguité a dé da ment a le còse ‘d là an àut, nen a le còse ch’a son an sla tèra, përché i seve mòrt, e vòsta vita a l’é stërmà con Crist an De. Quand che Crist, ch’a l’é vòstra vita, as arvelërà, anlora ‘dcò vojàutri i sareve arvelà ansema a Chiel an glòria. Buté a mòrt, donca, tut lòn ch’an vojàutri a l’é ‘d costa tèra: fornicassion, impurità, passion dësbaucià, desideri pien ëd gramissia, e l’avarissia, ch’a l’é idolatrìa. Përché a son prope cole còse-là ch’a tisso la rabia ‘d Nosgnor sij fieuj dla dzubidiensa. Ëdcò vojàutri i j’ere parèj, quand, temp fà, i vivìe coma lor. Adèss, però, campé via tute cole còse, ël ghignon, ël malànim, la maldisansa, e che gnuna paròla dzonesta a seurta da vòsta boca. Dì nen ëd busiardarìe l’un a l’àutr, përché i l’eve dësvestì l’òm vej ch’i j’ere, con tute soe assion, e i l’eve arvestilo coma n’òm neuv ch’as arnova an conossensa, a smijansa ‘d col ch’a l’ha crealo.


Nessun commento:

Posta un commento